Stopplaats 't Haantje

't Haantje is een buurtschap in de gemeente Rijswijk, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, en heeft ongeveer 170 inwoners. Het grenst aan het Wilhelminapark (Rijswijk), Sion en het DSM-complex in Delft. 't Haantje is gelegen in de Plaspoelpolder en is genoemd naar de voormalige uitspanning op de hoek van de Lange Kleiweg en het Jaagpad, net aan de grens met Delft. Het maakt op dit moment een stormachtige ontwikkeling door voor wat betreft de bebouwing van het voormalig tuinbouwgebied. De wijk verrijst tussen 2013 en 2023 in delen van de oude buurtschappen Sion, ’t Haantje en Pasgeld. Er komen 3.500 maximaal duurzame woningen te staan. De nieuwe wijk ten zuiden van de A4 heeft de naam RijswijkBuiten gekregen. In het verleden, van 1887 tot en met 1903 had 't Haantje een stopplaats aan de Oude Lijn, te weten stopplaats 't Haantje. Dat was nodig doordat er veel verkeer over de langs de Kerstanjewetering lopende gelijknamige weg 't Haantje plaatsvond van en naar het dorp van Rijswijk, het Westland en de vlakbij liggende buurtschap Sion. De overweg bij 't Haantje werd in april 2021 na 174 jaar gesloten vanwege de spoorverdubbeling en daardoor sterke toename van het treinverkeer op de lijn. In plaats daarvan kwam er begin augustus 2021 een onderdoorgang.

De Kolenhaven is een kleine haven ten noorden van het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De haven is gelegen aan de westkant van de Delftse Vliet bij het bedrijfscomplex van DSM. Het wordt dan ook wel met DSM kolenhaven aangeduid. Per jaar doen zo'n 160 vrachtschepen de haven aan die met name melasse vervoeren (circa 43.750 m³ per jaar). De Wateringseweg kruist met de Kolenhavenbrug de toegang tot de haven. In de periode 2001 – 2004 werd een vernieuwde en ruimere ophaalbrug gerealiseerd (kosten 2,5 miljoen euro) zodat busroutes tussen Delft en Rijswijk deze route kunnen gebruiken.

De watertoren van Rijswijk in de Nederlandse provincie Zuid-Holland werd in 1911 gebouwd in eclectische stijl met elementen uit de neorenaissance en art deco naar een ontwerp van N. Biezeveld. Inmiddels staat hij op de Rijksmonumentenlijst. De watertoren van ongeveer 29,3 meter hoog staat aan het Jaagpad langs het Rijn-Schiekanaal bij de grens met Delft, in de buurtschap 't Haantje. De toren heeft een waterreservoir van 200 m3 De in opengewerkte betonskeletbouw uitgevoerde toren heeft een ronde bovenbouw met betonnen vlakbodemreservoir.

Het Agnetapark in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een geheel van in kleine groepjes gelegen woningen, in oorsprong voor de fabrieksarbeiders van de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek en ieder voorzien van een eigen tuin. Het behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. Het parkgebied werd in 1881 als weilanden voor 16.000 gulden gekocht door Jacques van Marken (1845-1906), directeur van de nabijgelegen Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek te Delft. Het Agnetapark ligt in het noordwesten van de stad.

De Delftse Pauw was van 1954 tot 2021 een aardewerkfabriek gevestigd in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, in Rijswijk aan de Delftweg langs de Delftsche Vliet. Dit is ten noorden van het centrum van Delft nabij de gemeentegrens met Rijswijk. Het was een van de weinige aardewerkfabrieken die de traditie van volledig handgeschilderd Delfts aardewerk bleef voortzetten. De fabriek is vernoemd naar plateelbakkerij De Pauw die werd opgericht in 1651 met als doel door de vervaardiging van majolica een antwoord te bieden op de import van het Chinese porselein. Deze was een van de 32 fabrieken in Delft die in de 17e eeuw aardewerk produceerden, nadat de biernijverheid tanende was geraakt en veel aardewerkfabrieken zich in de bedrijfspanden daarvan vestigden. Later verhuisde de fabriek naar de locatie aan de Vliet. De Delftse Pauw trok jaarlijks ongeveer 80.000 bezoekers. In 2020 ging de fabriek als gevolg van een sterke afname van het aantal bezoekers door de coronacrisis failliet.

Pasgeld was een buitenplaats ten noorden van Delft en 't Haantje, aan de westzijde van de Delftsche Vliet in de Plaspoelpolder in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland). Het is ook de naam voor een buurtschap op dezelfde plek als waar de buitenplaats lag.

Gezicht Delft - Agnetapark is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in de wijk Agnetapark van Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 20 juni 2005. Het gebied werd op 2 februari 2011 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 16,9 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het Gemeenschapshuis Agnetapark is een gebouw gelegen in het beschermd stadsgezicht en Rijksmonument Agnetapark in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gemeenschapshuis werd in 1892 gebouwd naar een ontwerp van Bastiaan Schelling. Omdat destijds de leerplichtwet nog niet bestond werden in het gemeenschapshuis naai-, brei- en haaklessen gegeven, was er een bewaarschool in ondergebracht en kregen een vergaderruimte, leeszaal en bibliotheek er een plek. Het was het eerste buurthuis van Nederland en werd gesponsord door de toenmalige koningin Wilhelmina Het gebouw is in gebruik als kantoorruimte.

Het Kantoorgebouw Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek is een bouwwerk en rijksmonument in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand, aan de Wateringseweg 1, werd in 1905 gebouwd en werd ontworpen door de Amsterdamse architecten Karel Muller en Bastiaan Schelling. Het gebouw was het hoofdkantoor van de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, een voormalig chemie- en farmaceutisch bedrijf.

Altena was in de Middeleeuwen een omgrachte woning in het noorden van Delft. Dergelijke woningen waren een alternatief voor edelen op het platteland, die niet binnen de bescherming van een ommuurde stad woonden.

De Lepelbrug in de Nederlandse stad Delft, provincie Zuid-Holland, is een brug uit 1929 over de Delftsche Vliet. De brug vormt een verbinding tussen het centrum van Delft en het terrein van de voormalige Calvé-fabriek en verderop de doorgaande weg naar Rijswijk, 't Haantje, de Lange Kleiweg en het Jaagpad langs de Delftsche Vliet. De brug is een ontwerp van L.W.G. de Roo de la Faille en W. Gijzen, werd gebouwd door Werkspoor, en is een Rijksmonument. Voor de scheepvaart heeft de brug nog nauwelijks een functie, omdat het al heel lang niet meer mogelijk is om op deze manier door Delft te varen. De brug heeft nog de oorspronkelijke rood-witte afsluitbomen die op straat handmatig dichtgeduwd moeten worden. Aangezien het doodlopende water alleen nog als aanmeerplaats voor pleziervaart dient gaat de brug maar zelden omhoog. In 2007 is het brugdek gerenoveerd vanwege het vele zware vrachtverkeer over deze brug ten behoeve van DSM en Calvé. De brug mag tot maximaal 45 ton belast worden, en is daarom versmald tot één rijstrook. Aan de Delftse kant reden van 1866 tot 1931 trams langs de brug en dan door het Kalverbos. Eerst met paard, vanaf 1887 met stoomtram, en vanaf 1923 de elektrische tram. Dat ging allemaal over de oude krappe lage Reineveldbrug.

Bacinol was een fabriek van DSM-Gist in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De naam Bacinol was in de Tweede Wereldoorlog de codenaam voor penicilline waaraan door DSM-Gist in het geheim werd gewerkt. Deze naam werd gebruikt om de Duitse bezetters te misleiden. In 2001 werd door de Delftse gemeenteraad besloten om de oude, uit 1951 daterende, fabriek van DSM-Gist aan het Wateringsevest om te vormen tot een stadshal voor bedrijven en kunstenaars. Zo'n veertig jonge, startende bedrijfjes in de creatieve sector gebruikten het sinds 2004 als kantoorgebouw. Ook werden er regelmatig gratis exposities georganiseerd. Eind 2009 werd het gesloopt om plaats te maken voor het stedenbouwkundige plan Spoorzone Delft; het stond precies op de plek waar de spoortunnel moest komen.