Rambuteau (metrostation)

Het Centre Pompidou, officieel het Centre national d'art et de culture Georges-Pompidou ook bekend als Centre Pompidou of Beaubourg, is een toonaangevend centrum voor moderne kunst in Parijs. Het werd in februari 1977 geopend, waarmee een wensdroom van de voormalige Franse president Georges Pompidou gestalte kreeg. Hij wilde dat er in Parijs een groot publiekscentrum werd gebouwd waar alle vormen van moderne kunst en andere culturele uitingen een plek zouden kunnen krijgen.

Het Institut de recherche et coordination acoustique/musique (IRCAM) in Parijs is een vooraanstaand instituut op het gebied van nieuwe (al dan niet elektronische) muziek, dat specialisten uit verschillende disciplines (muziek, informatica, akoestiek e.d.) samenbrengt. Veel hedendaagse componisten hebben er gestudeerd of stage gelopen. Het IRCAM is gevestigd in een gebouw dat, net als het naastgelegen Centre Pompidou, is ontworpen door Renzo Piano. In 1970 nam president Georges Pompidou het initiatief tot de oprichting van het IRCAM. Hij vroeg componist en dirigent Pierre Boulez om het instituut vorm te geven en om de leiding ervan op zich te nemen. Boulez trok zich in 1992 terug en werd als directeur opgevolgd door Laurent Bayle. Tussen 2002 en 2005 was de filosoof Bernard Stiegler directeur van het instituut. Daarna werd de muzikant Frank Madlener van artistiek tot algemeen directeur benoemd.

De Strawinski-fontein (Frans: Fontaine Stravinsky), ook wel Tinguely-fontein genoemd, is een fontein bij het Igor Stravinsky-plein (Place Igor Stravinski), gelegen tussen het Centre Georges Pompidou en de Église Saint-Merri in Parijs. De fontein is ontworpen en in 1982 en 1983 uitgevoerd door de Zwitserse kunstenaars Jean Tinguely en zijn levenspartner, de Française Niki de Saint Phalle.

De Église Saint-Nicolas-des-Champs (Sint-Nicolaas-van-de-Veldenkerk) is een rooms-katholieke kerk in de Franse hoofdstad Parijs, gesitueerd aan de Rue Saint-Martin in het 3e arrondissement. Het gebouw werd voltooid in 1613.

Étienne Marcel is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 4, in het 1e en 2e arrondissement.

De Église Saint-Leu-Saint-Gilles de Paris (Sint-Leu-Sint-Gilliskerk) is een rooms-katholieke kerk in de Franse hoofdstad Parijs, gesitueerd aan de Rue Saint-Denis in het 1e arrondissement.

De Église Saint-Merri (Sint-Merrikerk) is een roomse-katholieke kerk in de Franse hoofdstad Parijs. De kerk is gesitueerd aan de Rue Saint-Martin in het 1e arrondissement, en was lange tijd de parochiekerk van de Lombardische woekeraars.

Het Musée des arts et métiers (Museum van kunsten en beroepen) is een museum in Parijs, gesitueerd in het 3e arrondissement. Het herbergt de collectie van het Conservatoire national des arts et métiers (Cnam), dat werd opgericht in 1794. Het museum bezit een collectie van meer dan 80.000 voorwerpen, waarvan er slechts 40.000 worden geëxposeerd. De niet-geëxposeerde stukken zijn opgeslagen in een depotgebouw in Saint-Denis. Het museum is te bereiken via metrostation Arts et Métiers.

Arts et Métiers is een station van de metro in Parijs langs de metrolijnen 3 en 11 in het 3de arrondissement. Het station is vernoemd naar het nabijgelegen Conservatoire national des arts et métiers. Het station werd in de jaren 1990 opnieuw ingericht naar aanleiding van de tweehonderdste verjaardag van het Conservatoire national des arts et métiers. Opvallend is de halte van lijn 11, die helemaal met koperplaten bedekt is in de Steampunk-stijl, naar een ontwerp van de Belgische striptekenaar François Schuiten gebaseerd op zijn stripreeks De duistere steden.

Hôtel de Ville is een station van de metro in Parijs langs de metrolijnen 1 en 11 in het 4e arrondissement. Het is vernoemd naar het vlakbijgelegen Stadhuis van Parijs.

Het Hôtel de Soubise is een hôtel particulier (stadspaleis) in de Franse hoofdstad Parijs. Het bevindt zich aan de rue des Francs-Bourgeois in het 3e arrondissement van de stad. Oorspronkelijk stond op deze locatie al een landgoed sinds 1375. Het huidige paleis werd gebouwd voor de prins en prinses van Soubise. Op 27 maart 1700 kocht François de Rohan het Hôtel de Clisson. Hij schakelde architect Pierre-Alexis Delamair in om het te verbouwen. De renovatie begon in 1704. In 1806 werd het gebouw eigendom van het Eerste Franse Keizerrijk volgens een decreet van Napoleon. Hij liet er de archieven van onderworpen gebieden concentreren onder het beheer van Pierre-Claude-François Daunou. Zo verdwenen de pauselijke archieven uit Rome, maar ook andere Italiaanse, Spaanse, Oostenrijkse en Belgische overheden moesten hun institutionele geheugen afstaan. Alleen in Brussel en Turijn werden filialen getolereerd. Vandaag de dag biedt het Hôtel de Soubise onderdak aan het Musée de l'Histoire de France en een deel van de Archives Nationales.

De Rue de Rivoli is een van de bekendste winkelstraten van Parijs, met talrijke winkels van wereldberoemde merken. De straat is genoemd naar de Slag bij Rivoli (14 tot 15 januari 1797), waar Napoleon al snel een overwinning op de Oostenrijkers behaalde. De straat is een compromis tussen de klassieke bouwstijl met prestigieuze monumentale huizen en aristocratische pleinen, en de nieuwere stadsplanning die door de gemeente wordt gereguleerd. Onder de straat loopt een van de ovale bakstenen riolen van het bekende Parijse rioleringssysteem, met de kleine kades voor de rioleringswerkers.