Wereldvredesvlam

Het Carnegieplein is een plein in Den Haag, behorend tot de wijk Zorgvliet (in het stadsdeel Scheveningen). Het driehoekige plein ligt voor het Vredespaleis en werd in 1913 aangelegd, toen de bouw van het paleis voltooid was. Naamgever is Andrew Carnegie, die voor de bouw van het Vredespaleis 1.500.000 had geschonken. De andere begrenzingen van het plein zijn de Scheveningseweg en de Anna Paulownastraat. Op het plein staan twee monumenten: het Haags herdenkingsmonument 1940-1945, onthuld in 1992, en de eerste Nederlandse wereldvredesvlam, onthuld op 18 april 2002. Aan het Carnegieplein staan slechts twee gebouwen: het Vredespaleis met de naastgelegen beheerderswoning (huisnummer 2) en het hoofdkantoor van de NIBC, oorspronkelijk de Nationale Investeringsbank (huisnummer 4-5). Dit pand beslaat tegenwoordig de gehele lengte van de Burgemeester Patijnlaan tot aan de Burgemeester Van Karnebeekstraat. Tot 1944 stond recht tegenover het Vredespaleis, waar nu de aanbouw van de NIBC staat, Huize Kleykamp (huisnummer 6), een witte villa, waarin een kunsthandel was gevestigd. Het pand werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers in gebruik genomen om er het Centrale Bevolkingsregister te vestigen, met duplicaten van alle uitgegeven persoonsbewijzen. Op 11 april 1944 werd het door zes Britse Mosquito jachtvliegers gebombardeerd. Het Carnegieplein wordt regelmatig gebruikt voor demonstraties.

NIBC Bank N.V., voorheen de Nationale Investeringsbank, is een Nederlandse bank die zich richt op zakelijke en particuliere klanten. De bank heeft kantoren in Den Haag, Frankfurt, Londen en Brussel. De bank was eigendom van een consortium van internationale financiële instellingen georganiseerd door private-equity-investeerder J.C. Flowers & Co LLC. Vanaf maart 2018 was de bank beursgenoteerd. In februari 2021 is de bank overgenomen door Blackstone Group en van de beurs gehaald.

Het bombardement op het Centraal Bevolkingsregister in Den Haag (11 april 1944) was een door de Britse luchtmacht uitgevoerde militaire operatie in bezet Nederlands gebied tijdens de Tweede Wereldoorlog. Doelwit was de villa die werd gebruikt door de landelijke bevolkingsadministratie, met de bedoeling de werkzaamheden van de Duitse Abwehr en de SD te hinderen.

Het Haags oorlogsmonument 1940-1945 is een monument ter herdenking aan de Tweede Wereldoorlog tegenover het Vredespaleis op het Carnegieplein in Den Haag. Het monument is gemaakt door de joodse beeldhouwer Appie Drielsma in 1992. Het kwam tot stand op initiatief van een groep van oud-verzetsmensen. De vier zuilen van het monument symboliseren de vier zuilen in de samenleving ten tijde van de Tweede Wereldoorlog: neutraal, rooms-katholiek, protestants en joods.

De Mesdag Collectie, voorheen het Museum H.W. Mesdag, is een museum voor beeldende kunst in de Nederlandse stad Den Haag. Het museum werd na een langdurige restauratie op 14 mei 2011 heropend onder de nieuwe naam.

Buitenrust, oorspronkelijk genaamd Hessenhof, was een 18e-eeuwse buitenplaats gelegen tussen Den Haag en Scheveningen. Meest notabele bewoner was koningin Anna Paulowna, die hier woonde na het overlijden van haar echtgenoot koning Willem II, afgewisseld met paleis Soestdijk, en ook stierf in Buitenrust. Het werd in 1912 afgebroken in verband met de aanleg van een tuin rondom het Vredespaleis.

Het Permanent Hof van Arbitrage (Engels: Permanent Court of Arbitration; Frans: Cour Permanente d'Arbitrage) is een internationale organisatie die in 1899 werd opgericht naar aanleiding van de internationale Vredesconferentie van Den Haag op initiatief van de Russische tsaar Nicolaas II. Dit Hof is sinds 1913 gevestigd in het Haagse Vredespaleis. Maar naast zijn vestiging in Den Haag heeft dit Hof ook vestigingen in andere werelddelen: sinds 2009 op Mauritius, sinds 2013 in Argentinië en sinds 2019 in Singapore. Het Hof heeft een beleid van “gastlandovereenkomsten” (Host Country Agreements) met lidstaten om zijn geschillenbeslechtingsdiensten breder toegankelijk te maken. Door middel van dergelijke overeenkomsten stellen het gastland en het Hof een wettelijk kader vast voor het voeren van door het Hof beheerde procedures op het grondgebied van het gastland onder soortgelijke omstandigheden als die welke worden gegarandeerd door de eerste zetelovereenkomst met Nederland voor de vestiging in Den Haag. Dergelijke overeenkomsten (Host Country Agreements) zijn ook gesloten met Chili, Costa Rica, India, Mauritius, Singapore, Zuid-Afrika, Ierland en Paraguay. Het Hof heeft als doel arbitrage als conflictoplossing van internationale geschillen te faciliteren. Anders dan de naam suggereert is het zelf geen scheidsgerecht dat aan arbitrage doet, maar bestaat het Hof uit een lijst van personen die door partijen bij het Verdrag voor de vreedzame regeling van de internationale geschillen tot leden van het Hof worden benoemd (maximaal vier arbiters per verdragspartij) en waaruit in het geval van een geschil een keuze gemaakt kan worden. De oprichting van het Hof was de eerste stap tot institutionalisering van de oplossing van geschillen door vreedzame middelen. Het Hof faciliteert niet alleen arbitrale geschilbeslechting tussen staten, maar ook staten en andere partijen, waaronder intergouvernementele organisaties en private partijen.

De Carnegie Stichting is een in 1903 op naam van Andrew Carnegie opgerichte stichting, die als doel heeft 'de oprichting en het onderhoud van een gebouw en een bibliotheek ten behoeve van het Permanent Hof van Arbitrage', waarmee de basis gelegd werd voor de bouw van het Vredespaleis.

Het Permanent Hof van Internationale Justitie werd in 1920 opgericht als orgaan van de Volkenbond. Het was de voorloper van het Internationaal Gerechtshof. Het Permanent Hof van Internationale Justitie was bevoegd om kennis te nemen van alle geschillen van internationale aard die de lidstaten van de Volkenbond aan het Hof wensten voor te leggen. Het had ook een raadgevende functie over elk punt dat de Raad of de Algemene Vergadering van de Volkenbond besprak. In 1922 werd het Permanent Hof van Internationale Justitie geïnstalleerd in het Vredespaleis te Den Haag. De opening werd verricht door koningin Wilhelmina. Het werd bijgewoond onder anderen door de rechters Rafael Altamina, Beichmann, Bustamonte, Lord Finlay, Hammerskjold, J.B. Moore, Negulesco van Roemenië, J. Oda van Japan, Andre Weisz. De Nederlander Bernard Loder werd de eerste president van het Hof (1922-1924). Tussen 1922 en 1940 heeft het Hof 29 zaken tussen staten behandeld. De eerste zaak, die in 1923 aan het Hof werd voorgelegd, betrof het Engelse stoomschip Wimbledon dat met een lading Franse wapens aan boord onderweg was naar Polen, dat toen in oorlog was met Rusland. Duitsland had dit schip de vrije doorvaart belemmerd. Het Permanent Hof van Internationale Justitie bepaalde dat Duitsland schadevergoeding moest betalen, daar noch Engeland noch Frankrijk met Duitsland in oorlog waren en de doorvaart dus niet geweigerd had mogen worden. De Tweede Wereldoorlog betekende het einde voor het Permanente Hof van Internationale Justitie. Begin juli 1940 ontving het Hof een bericht van de Duitse bezetter dat alle privileges zouden worden ingetrokken en alle werkzaamheden met ingang van 15 juli neergelegd moesten worden. Op 16 juli 1940 vertrokken de leden van het Hof tezamen met diplomaten met een extra trein vanaf station Hollands Spoor naar Zwitserland. De verdere oorlogsjaren zette een aantal leden van het Hof de werkzaamheden in het Zwitserse Genève voort. In 1946 is het Hof formeel ontbonden, samen met de Volkenbond waar het uit was voortgekomen. Het Internationaal Gerechtshof, dat door de Verenigde Naties werd opgericht, trad ervoor in de plaats. Net als het Permanente Hof van Internationale Justitie werd ook het Internationaal Gerechtshof in het Haagse Vredespaleis gehuisvest. Om de continuïteit van deze twee Hoven aan te geven worden zij samen ook wel het Wereldhof genoemd. Wanneer een verdrag verwijst naar het Permanent Hof van Internationale Justitie, zal het worden doorverwezen naar het Internationaal Gerechtshof.

De Haagse Academie voor Internationaal Recht die zetelt in het Vredespaleis werd opgericht in 1914 en is daadwerkelijk gestart in 1923. Tobias Asser was een pleitbezorger voor de oprichting van een dergelijk instituut en een stichting van Andrew Carnegie heeft geld beschikbaar gesteld. De academie geeft onderwijs op het gebied van publiek en privaat internationaal recht. Per 2015 is de academie met steun van het ministerie van Buitenlandse Zaken een samenwerkingsverband aangegaan met het Grotius Centre for International Law, dat onderdeel is van de Campus Den Haag van de Universiteit Leiden. Honderd jaar na haar oprichting breidde de academie daarmee haar werkterrein uit met onderwerpen op het gebied van internationaal strafrecht. In het eerste jaar lag de focus op rechtsvraagstukken met betrekking tot gender.

Het Vredespaleis is de zetel van het Permanent Hof van Arbitrage, het Internationaal Gerechtshof van de Verenigde Naties, de Haagsche Academie voor Internationaal Recht, de Bibliotheek van het Vredespaleis en de Carnegie Stichting. Hiernaast is het paleis ook regelmatig de gastheer van diverse evenementen op het gebied van internationaal recht en politiek. Het doel van deze organisaties is om voor geschillen tussen landen tot een vreedzame oplossing te komen. Op 28 augustus 1913 werd het gebouw officieel geopend. Het ligt in het noordwesten van de wijk Zeeheldenkwartier in het stadsdeel Centrum van de gemeente Den Haag. De grote toren is door de hoogte van 80 meter en door de vorm van de bovenkant – met een gedeelte dat breder is dan de stam – gemakkelijk te herkennen in de skyline van Den Haag. Het silhouet is zeer kenmerkend met kleine erkertorens die er op twee niveaus voorkomen. In 2014 is het Vredespaleis geplaatst op de lijst van Europees erfgoed, wegens haar belang voor de geschiedenis en cultuur van Europa. Vijf Nederlandse objecten staan op deze lijst.

Dans- en Medisch Instituut is de oorspronkelijke naam van een door de architect Jan Wils in 1921 ontworpen gebouw op het adres Laan van Meerdervoort 50 b en c in Den Haag.