Église Saint-Germain-l'Auxerrois

Het 1e arrondissement is een van de 20 arrondissementen van Parijs en heeft een oppervlakte van 1,826 km². Er wonen circa 17.000 mensen. Het arrondissement ligt op de rechteroever. Het westelijk deel van het Île de la Cité behoort tot dit arrondissement.

La Samaritaine is een grootwarenhuis in het centrum van Parijs, in het 1e arrondissement. Het opende zijn deuren in 1869. Het warenhuis is sinds 2001 in het bezit van het luxewarenconcern Louis Vuitton Moët Hennessy, sloot in 2005 en heropende in 2021 na een lange renovatie. Het gebouw werd opgetrokken in opdracht van Ernest Cognacq. De winkel werd geleid door zijn echtgenote Marie-Louise Jaÿ en groeide gestaag. Het nieuwe gebouw uit de jaren 1920 heeft een art-decostijl, met een ijzeren constructie en glazen koepel. Het interieur van La Samarataine bevat een art-decotrap, een groot fresco van 115 m² en hangende galerijen. De hoofdarchitecten waren Frantz Jourdain en Henri Sauvage. De naam van het warenhuis is afgeleid van een verdwenen openbare waterpomp uit de 17e eeuw. Op de bovenste verdieping was een restaurant met een mooi uitzicht op Parijs. Het hoofdgebouw is beschermd als monument historique. Op 15 juni 2005 sloot La Samaritaine plotseling haar deuren; volgens de directie om veiligheidsredenen (brandveiligheid). Volgens de vakbonden ging het echter om een langdurige reorganisatie. Verwacht werd dat de situatie een aantal jaren zou duren. De sluiting werd uiteindelijk definitief. Op 6 juni 2008 presenteerde de directie een verbouwingsplan. La Samaritaine zou in de toekomst onderdak moeten bieden aan winkels, kantoren, een hotel, een kinderdagverblijf en HLM-woningen voor de lagere inkomens. De verbouwing, waarbij de historische 19e-eeuwse gevels deels werden afgebroken, werd sterk gecontesteerd door verenigingen die het onroerend erfgoed van Parijs bewaken, wat leidde tot een jarenlang aanslepende rechtszaak. De verbouwingen naar plannen van het Japanse architectenbureau Sanaa werden in augustus 2015 opnieuw opgestart. Op 23 juni 2021 werd het warenhuis officieel heropend. Het nieuwe gebouw telt 15.000 m² aan kantoorruimte, een crèche, sociale woningen en 20.000 m² winkelruimte.

Louvre - Rivoli is een station van de metro in Parijs langs de metrolijn 1 in het 1e arrondissement. Oorspronkelijk was de naam station Louvre. In 1989 kreeg het station haar huidige naam en een directe toegang tot het Louvre. Tegelijkertijd werd het station Palais Royal van naam gewijzigd in Palais Royal - Musée du Louvre. De ingang tot het station is een ontwerp van Hector Guimard. Het is een monument historique.

Pont Neuf is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 7, in het 1ste arrondissement. Het station is genoemd naar de nabij het station gelegen Pont Neuf.

De Pont Neuf (Nederlands: Nieuwe Brug) is een brug over de Seine in Parijs, aan de westpunt van het Île de la Cité. De Pont Neuf is, ondanks zijn naam, de oudste brug van de stad. Hij werd tussen 1578 en 1607 gebouwd naar een ontwerp van Jean Baptiste Androuet du Cerceau. Koning Hendrik III legde in 1578 de eerste steen en koning Hendrik IV, die aan de brug zijn naam gaf en wiens standbeeld midden op de brug staat, wijdde de brug in 1607 in.Met 238 meter is de Pont Neuf de op drie na langste brug van Parijs. De brug heeft twaalf rondbogen en bestaat uit twee delen, een deel bestaande uit vijf bogen dat de linkeroever verbindt met het Île de la Cité, en een deel van zeven bogen dat het eiland verbindt met de rechteroever van de Seine.

De Place Dauphine is een plein in de Franse hoofdstad Parijs, aan de westkant van het Île de la Cité. Het plein, ontworpen in een gesloten driehoekige vorm, komt uit op de Pont Neuf, in het 1e arrondissement. Het is gebouwd op een terrein waar vroeger drie eilandjes lagen, en is het tweede koninklijke plein in Parijs uit de 17e eeuw, na de Place des Vosges. De naam is afkomstig van de toenmalige toekomstige kroonprins (dauphin) van Frankrijk; Lodewijk XIII.

De Bourse de Commerce is een 18e-eeuws Frans bouwwerk en monument historique in het centrum van Parijs. Het cirkelvormig gebouw met koepel is gelegen aan de Rue de Viarmes, in de wijk Quartier des Halles van het 1e arrondissement. Het is ook de naam van de instelling, een goederenbeurs die tot 1885 werd gehuisvest in het Palais Brongniart, het hoofdgebouw van de Bourse de Paris, alvorens ruim een eeuw, tot 1998, in dit gebouw actief actief te zijn. Het bouwwerk, omgeven door een parkje ligt zo'n tweehonderdvijftig meter ten westen van het winkelcentrum Forum des Halles met het onderliggend multimodaal verkeersknooppunt met metrostation en RER-knooppunt. Het Louvre ligt zo'n vierhonderd meter naar het zuidwesten. Het gebouw sloot voor renovatie en heropende op 22 mei 2021 als museum, waarin een deel van de kunstcollectie van de Franse miljardair François Pinault is tentoongesteld. Een ander deel van deze door de Fondation Pinault beheerde kunstcollectie wordt sinds april 2006 tentoongesteld in het Palazzo Grassi in Venetië.

De Pont des Arts (of Passerelle des Arts) is een voetgangersbrug te Parijs over de Seine. De brug verbindt het Collège des Quatre-Nations van het Institut de France met de Cour Carrée van het Louvre. Haar naam dankt zij aan het Louvre, dat onder het Eerste Franse Keizerrijk "Palais des Arts" werd genoemd. De brug is 155 m lang en 11 m breed.

Lapérouse is een restaurant gelegen aan de Quai des Grands-Augustins in de 6e arrondissement van Parijs, op de linkeroever van de Seine tussen de Place Saint-Michel en de Pont Neuf.

De Tour de Nesle was een middeleeuwse wachttoren op een hoek van de Parijse stadsmuur, gebouwd rond 1200 onder het bewind van koning Filips II van Frankrijk. De schoondochters van koning Filips de Schone gebruikten de toren voor amoureuze ontmoetingen, wat de troon in diskrediet bracht toen het in 1314 aan het licht kwam. Vanaf de 15e eeuw ontstond een legende die de Tour de Nesle tot het toneel maakte van losbandig en luguber gedrag door een Franse koningin.

Het Collège des Quatre-Nations is een 17e-eeuws Frans paleis gelegen aan de Quai de Conti aan de oever van de Seine in het 6e arrondissement te Parijs. Het paleis is sinds 1805 de zetel van het Institut de France en van de vijf academiën die hiervan deel uitmaken; de Académie française, de Académie des inscriptions et belles-lettres, de Académie des sciences, de Académie des sciences morales et politiques en de Académie des beaux-arts.

Les Halles de Paris (afgekort tot Les Halles, Nederlands: de hallen) was eeuwenlang een grote markt in het eerste arrondissement van Parijs. Al in de 12e eeuw werden er markten gehouden in de open lucht. De negentiende-eeuwse schrijver Emile Zola beschreef Les Halles als "de buik van Parijs". Toen Napoleon III in 1852 zijn keizerrijk stichtte, had hij grootse plannen met Parijs. In het prestigieuze ontwerp van twaalf boulevards in een stervorm lag het marktterrein in de weg. Prefect Georges-Eugène Haussmann liet daarom tussen 1854 en 1866 tien overdekte markthallen bouwen. Architect Victor Baltard ontwierp daarvoor gietijzeren boogconstructies met glazen daken. Zola tekende het leven in de hallen in zijn roman Le Ventre de Paris (1873). In 1970 en de daarop volgende jaren werd het complex volledig afgebroken en werd de versmarkt naar Rungis buiten Parijs verplaatst. De reden daarvoor was dat de groeiende stroom vrachtwagens niet meer door de binnenstad kon. Drie van de negentiende-eeuwse gietijzeren constructies zijn op een andere plek in de wereld opnieuw opgebouwd: een staat in Nogent-sur-Marne, de tweede in het Japanse Yokohama en de derde in het W.H. Vliegenbos in Amsterdam-Noord. Deze laatste constructie van Les Halles is door kunstenaar Peter Diem (1945) in de jaren 90 naar Amsterdam gehaald. In 2012 heeft hij de constructie geschonken aan de Gemeente Amsterdam.