Bourse de Commerce

Les Halles de Paris (afgekort tot Les Halles, Nederlands: de hallen) was eeuwenlang een grote markt in het eerste arrondissement van Parijs. Al in de 12e eeuw werden er markten gehouden in de open lucht. De negentiende-eeuwse schrijver Emile Zola beschreef Les Halles als "de buik van Parijs". Toen Napoleon III in 1852 zijn keizerrijk stichtte, had hij grootse plannen met Parijs. In het prestigieuze ontwerp van twaalf boulevards in een stervorm lag het marktterrein in de weg. Prefect Georges-Eugène Haussmann liet daarom tussen 1854 en 1866 tien overdekte markthallen bouwen. Architect Victor Baltard ontwierp daarvoor gietijzeren boogconstructies met glazen daken. Zola tekende het leven in de hallen in zijn roman Le Ventre de Paris (1873). In 1970 en de daarop volgende jaren werd het complex volledig afgebroken en werd de versmarkt naar Rungis buiten Parijs verplaatst. De reden daarvoor was dat de groeiende stroom vrachtwagens niet meer door de binnenstad kon. Drie van de negentiende-eeuwse gietijzeren constructies zijn op een andere plek in de wereld opnieuw opgebouwd: een staat in Nogent-sur-Marne, de tweede in het Japanse Yokohama en de derde in het W.H. Vliegenbos in Amsterdam-Noord. Deze laatste constructie van Les Halles is door kunstenaar Peter Diem (1945) in de jaren 90 naar Amsterdam gehaald. In 2012 heeft hij de constructie geschonken aan de Gemeente Amsterdam.

De Église Saint-Eustache (Sint-Eustachiuskerk) is een deels gotische kerk in Parijs. Het ontwerp van de kerk is van Lemercier. De bouw werd gestart in 1532, en werd regelmatig vertraagd door financieringsproblemen. Na vele onderbrekingen werd de kerk in 1633 voltooid en op 26 april 1637 ingewijd door Monseigneur de Gondi, aartsbisschop van Parijs. De kerk is gebouwd in verscheidene fasen. Kenmerkend zijn de classicistische voorgevel en schip met zowel gotische als renaissancistische stijlelementen. Het vijfschepige interieur is 100 meter lang, 44 meter breed en 33 meter hoog met kruisbreuk en koor. In een koorkapel bevindt zich de graftombe van Colbert, minister van Financiën van Lodewijk XIV. De tombe werd ontworpen door Charles Le Brun, terwijl het beeld van Colbert en de schitterende sculptuur van de overvloed werden vervaardigd door Coysevox. Dat in deze kerk de moeder van Mozart begraven zou liggen, berust op een misverstand. Mozart kwam wel in deze kerk toen hij met zijn moeder in Parijs verbleef (1778), en zijn moeder stierf inderdaad tijdens dat verblijf. Maar ze werd begraven op een begraafplaats bij de kerk. Tijdens de Franse Revolutie zijn alle beenderen van deze begraafplaats geruimd, en verloren gegaan. Wel bevindt zich in de kerk, in de St.Caeciliakapel, een plaquette ter ere van Mozart's moeder. In een zijkapel van de kerk hangt een bronzen drieluik van Keith Haring. Het werd geschonken door de Spirit Foundation, opgericht in 1978 door John Lennon en Yoko Ono.Het orgel van de kerk is het grootste van Parijs. Het werd in 1989 gebouwd door de Nederlandse orgelbouwer Jan van den Heuvel.

Louvre - Rivoli is een station van de metro in Parijs langs de metrolijn 1 in het 1e arrondissement. Oorspronkelijk was de naam station Louvre. In 1989 kreeg het station haar huidige naam en een directe toegang tot het Louvre. Tegelijkertijd werd het station Palais Royal van naam gewijzigd in Palais Royal - Musée du Louvre. De ingang tot het station is een ontwerp van Hector Guimard. Het is een monument historique.

Les Halles is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 4, in het 1e en 4e arrondissement. Het is ondergronds verbonden met RER-station Châtelet - Les Halles (lijn A, B en D), en via dat station ook met metrostation Châtelet (lijn 1, 4, 7, 11 en 14).

Het 1e arrondissement is een van de 20 arrondissementen van Parijs en heeft een oppervlakte van 1,826 km². Er wonen circa 17.000 mensen. Het arrondissement ligt op de rechteroever. Het westelijk deel van het Île de la Cité behoort tot dit arrondissement.

Place des Victoires (Overwinningenplein) is een rond plein (de klassieke ideaalvorm) in Parijs. Het werd in 1684 onder leiding van Jules Hardouin-Mansart aangelegd als een entourage voor het allegorische standbeeld van Lodewijk XIV van Frankrijk. Dit standbeeld van beeldhouwer Martin Desjardins werd in opdracht van een hoveling, François d'Aubusson, Comte de la Feuillade gemaakt. Het monument werd aanvankelijk 's nachts verlicht door vier grote lantaarns op de hoeken van het plein. De onthulling van het monument in 1686 veroorzaakte een grote internationale rel, omdat de vier geketende slaven aan de voeten van de koning dankzij de bijbehorende attributen als personificaties van vier tegenstanders van Frankrijk - het Heilige Roomse Rijk, Spanje, Brandenburg en de Nederlandse Republiek - te identificeren waren, en op één reliëf zelfs een bondgenoot, koning Karel XI van Zweden, in een onderdanige pose naast Lodewijk XIV was afgebeeld. Het standbeeld zelf werd tijdens de Franse Revolutie in 1792 vernield en in 1822 vervangen door een ander beeld, dit werd gemaakt door François Joseph Bosio. De gebeeldhouwde slaven bleven gespaard. Zij werden zich, van hun ketenen bevrijd, eerst op de binnenplaats van het Louvre opgesteld, vervolgens van 1804 tot 1939 in het Hôtel des Invalides, daarna andermaal in het Louvre, van 1961 tot 1992 in het slotpark van de Parijse voorstad Sceaux, en bevinden zich sindsdien opnieuw in het Louvre.

De Église Saint-Germain-l'Auxerrois (Sint-Germanus-van-Auxerrekerk) is een rooms-katholieke kerk in Parijs, 1e arrondissement nabij het Musée du Louvre. De schutspatroon van de kerk is de heilige Germanus van Auxerre.

La Samaritaine is een grootwarenhuis in het centrum van Parijs, in het 1e arrondissement. Het opende zijn deuren in 1869. Het warenhuis is sinds 2001 in het bezit van het luxewarenconcern Louis Vuitton Moët Hennessy, sloot in 2005 en heropende in 2021 na een lange renovatie. Het gebouw werd opgetrokken in opdracht van Ernest Cognacq. De winkel werd geleid door zijn echtgenote Marie-Louise Jaÿ en groeide gestaag. Het nieuwe gebouw uit de jaren 1920 heeft een art-decostijl, met een ijzeren constructie en glazen koepel. Het interieur van La Samarataine bevat een art-decotrap, een groot fresco van 115 m² en hangende galerijen. De hoofdarchitecten waren Frantz Jourdain en Henri Sauvage. De naam van het warenhuis is afgeleid van een verdwenen openbare waterpomp uit de 17e eeuw. Op de bovenste verdieping was een restaurant met een mooi uitzicht op Parijs. Het hoofdgebouw is beschermd als monument historique. Op 15 juni 2005 sloot La Samaritaine plotseling haar deuren; volgens de directie om veiligheidsredenen (brandveiligheid). Volgens de vakbonden ging het echter om een langdurige reorganisatie. Verwacht werd dat de situatie een aantal jaren zou duren. De sluiting werd uiteindelijk definitief. Op 6 juni 2008 presenteerde de directie een verbouwingsplan. La Samaritaine zou in de toekomst onderdak moeten bieden aan winkels, kantoren, een hotel, een kinderdagverblijf en HLM-woningen voor de lagere inkomens. De verbouwing, waarbij de historische 19e-eeuwse gevels deels werden afgebroken, werd sterk gecontesteerd door verenigingen die het onroerend erfgoed van Parijs bewaken, wat leidde tot een jarenlang aanslepende rechtszaak. De verbouwingen naar plannen van het Japanse architectenbureau Sanaa werden in augustus 2015 opnieuw opgestart. Op 23 juni 2021 werd het warenhuis officieel heropend. Het nieuwe gebouw telt 15.000 m² aan kantoorruimte, een crèche, sociale woningen en 20.000 m² winkelruimte.

Châtelet - Les Halles is een station voor het regionale metronetwerk RER gelegen in het eerste arrondissement van de Franse hoofdstad Parijs.

Pont Neuf is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 7, in het 1ste arrondissement. Het station is genoemd naar de nabij het station gelegen Pont Neuf.

De Basilique de Notre-Dame-des-Victoires (Onze-Lieve-Vrouwe der Overwinningenbasiliek) is een rooms-katholieke basiliek in de Franse hoofdstad Parijs, gesitueerd aan de Place des Petits-Pères in het 2e arrondissement.

Sentier is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 3, in het 2de arrondissement.