De Dikkert

Molen De Dikkert was een restaurant in Amstelveen, Nederland. Het had één Michelinster in de periode 1983-1992. Chef-kok in de tijd van de ster was Arjan van Dijk. Het restaurant ging failliet in 1992. Tijdens de afwikkeling van het faillissement werd het restaurant, toen eigendom van Bob Goudsmit, verkocht aan Yen Ho Kai, die het restaurant voortzette.

Het C.P. Broersepark is een park in het westen van de Noord-Hollandse plaats Amstelveen in de wijk Elsrijk. Het park is in 1926 ontworpen door tuinarchitect Dirk F. Tersteeg en in de jaren daarna aangelegd met de naam "Wandelpark", gelijktijdig met de wijk Elsrijk, en grenst in het westen aan de Amsterdamseweg, in het oosten aan de Thorbeckelaan, in het noorden aan de Molenweg en in het zuiden aan de Parklaan. In het park is in 1933 een herdenkingsmonument ter ere van de in 1932 plotseling overleden oud-burgemeester Arie Colijn (van destijds gemeente Nieuwer-Amstel) opgericht. In het park zijn naast het groen en de waterpartijen ook een aantal kinderbadjes aanwezig. Verder vinden er regelmatig allerlei activiteiten plaats en kan men er bijvoorbeeld jeu de boules spelen. In 1967 werd het wandelpark door de gemeente vernoemd naar Chris P. Broerse, die vanaf 1926 voor het groen werkzaam was geweest, als C.P. Broersepark. Bij de ingang aan de Amsterdamseweg staat sinds 1950 een oorlogsmonument van Theo Bennes, waar jaarlijks op 4 mei een herdenking plaatsvindt. Sinds 1994 staat bij de Molenweg het Indië-monument van Ella van de Ven. In 2008 begonnen werkzaamheden voor de renovatie van het park in de stijl van het ontwerp uit 1926. Een (tot dan nog naamloze) brug in het park is op 11 juli 2012 vernoemd naar Majoor Bosshardt.

De Sint-Annakerk is een voormalig rooms-katholiek kerkgebouw in de Nederlandse stad Amstelveen. Ze ligt op de kruising tussen A9 en de Amsterdamseweg. Het gebouw, kerk en pastorie, werd vanaf voorjaar 1927 neergezet naar een ontwerp van J.P.L. Hendriks en H.C.M. van Beers. Het terrein behoorde destijds nog toe aan de gemeente Nieuwer-Amstel. Het bouwen van deze katholieke kerk mocht alleen geschieden door een aannemer die ook katholiek was "georganiseerd", hiervoor werd de firma Doedens & Schilder uit 't Zand gekozen. Niet veel later volgde de aanbesteding van de naastgelegen school ook naar een ontwerp van Hendriks en Van Beers. Op 23 augustus 1928 werd de kerk ingewijd door bisschop Aengenent, na een periode van vijf jaar bedelen, door Kapelaan (en de eerste Pastoor) P.H. Meijnema, binnen de parochie om geld. De toenmalige burgemeester Arie Colijn was daarbij aanwezig. De kerk was gewijd aan de heilige Anna. Het was de eerste parochie van Amstelveen. De Tijd recenseerde de kerk in 1928 als volgt. Een gebouw met frisse en scherpe contouren binnen een vlak landschap. Ze bood plaats aan 700 gelovigen in kerk van 18 bij 35 meter met daarbinnen een geheel open ruimte (geen kolommen toegepast). Van de inrichting vermeldde de krant de drie marmeren sobere altaren en het breed gehouden presbyterium. Tevens opvallend was de esthetisch toegepaste elektrische verlichting. Het geheel is gebouwd van rood baksteen, met slechts hier en daar een venster. Joep Nicolas zou nog hebben bijgedragen aan het ontwerp van het glas-in-lood. De kerk wordt aan de noordzijde geflankeerd door de toren, die weer wordt belend door de pastorie. De Tijd vond het een sieraad voor Amstelveen. Destijds lag de kerk aan het spoor. Alhoewel hoog staand in het open veld doorstond de kerk menige storm. Toen er op 2 en 3 januari 1976 een zware storm (windkracht 11) over het westen trok, waaide het dak van het gebouw. Het bisdom gaf de inmiddels ten zuiden van de kerk aangelegde Rijksweg 9 de schuld. Een eerdere storm had al de leibedekking beschadigd; de tweede storm zorgde ervoor dat het dak er finaal afwaaide, een schade van 400.000 gulden, gedekt door de verzekering. De snelweg zou voor een klimmende luchtstroom langs de kerk hebben gezorgd. In 2010 benoemde de gemeente Amstelveen het tot gemeentelijk monument. De Annaparochie ging op in de Titus Brandsmaparochie en de laatste eucharistie werd gevierd op 8 mei 2011. Deze mis werd geleid door bisschop Punt. Eind januari 2013 begon het kerkbestuur met het ontmantelen van het monumentale pand, wat het gemeentebestuur van Amstelveen ertoe aanzette een dwangbevel af te leveren om de eerdere plannen voor de sloop van de kerk te stoppen. Rijkswaterstaat had ondertussen plannen de A9 te verbreden en kocht het gebouw in 2013 aan. Zij handhaafde de sloopplannen maar in dit geval alleen voor de pastorie. De wegverbreding moet eind 2019 gaan plaatsvinden. Het slopen van alleen de pastorie wordt nog een zwaar karwei. Kerk, toren en pastorie staan namelijk op een gezamenlijke fundament. Dat het gebouw na de werkzaamheden er nog zal staat wordt door Rijkswaterstaat niet gegarandeerd. In 2017 werd het gebouw aangepast aan een nieuwe bestemming, er zijn een brouwerij met proeflokaal, vergaderruimten en een evenementenpodium in gevestigd.

Stopplaats Karselaan (telegrafische code: ksl) is een voormalige stopplaats aan de Spoorlijn Aalsmeer - Amsterdam Willemspark, destijds aangelegd en geëxploiteerd door de Hollandsche Electrische-Spoorweg-Maatschappij. De halte lag ten noorden van Amstelveen op de ringdijk van de Middelpolder. De halte is vernoemd naar de aangrenzende Nieuwe Karselaan. Aan de spoorlijn werd de stopplaats voorafgegaan door station Amstelveen en gevolgd door halte Amsterdamseweg. Stopplaats Karselaan werd geopend op 1 juni 1923 en gesloten op 3 september 1950. Bij de stopplaats staat een dubbele spoorwegwachterswoning (nr. 33) die nog steeds bestaat en in gebruik is als woning. Sinds 3 april 1983 heeft de Electrische Museumtramlijn Amsterdam hier een halte.

Sporting Martinus is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amstelveen. De eerste elftallen van de club spelen in de Vierde klasse zaterdag (2020/21) en in de Derde klasse zondag (2020/21).

Museum Jan (tot januari 2020 Museum Jan van der Togt) is een museum voor moderne (beeldende) kunst in de Noord-Hollandse plaats Amstelveen. Het museum is in 1991 opgericht door Jan van der Togt (1905-1995), industrieel (oprichter van het bedrijf Tomado) en verzamelaar van glas en eigentijdse kunst. Van der Togt wenste dat zijn verzameling bijeen kon blijven en richtte hiervoor een stichting op met de bedoeling een openbaar museum op te richten. Een van de mensen die hij betrok bij de oprichting en de bouw van het museum was de kunstenaar Jan Verschoor. Het modern ingerichte museum is opgeleverd en geopend in 1991 en staat in het oude dorpscentrum van Amstelveen.

Het Oude dorp Amstelveen is het oorspronkelijke dorp van de Noord-Hollandse stad Amstelveen en maakt tegenwoordig als wijkje deel uit van deze stad. Het oude dorp ligt globaal min of meer als een driehoek ingeklemd tussen de A9 in het noorden, De Poel in het zuiden en westen en het Kazernepad in het oosten. Het dorp is met de Amstelveenseweg, sinds begin van de twintigste eeuw op Amstelveens grondgebied Amsterdamseweg geheten, verbonden met Amsterdam in het noorden, met de Ouderkerkerlaan en sinds 1976 verder met de Oranjebaan met Ouderkerk aan de Amstel en Diemen in het oosten en de Handweg verbindt het dorp met Bovenkerk in het zuiden. De Burgemeester A. Colijnweg geeft een verbinding richting Schiphol.

Het park De Braak in de Noord-Hollandse plaats Amstelveen is vanaf de jaren dertig van de 20ste eeuw aangelegd en is eigenlijk een langgerekte heemtuin. Het ligt in de noordwesthoek van Amstelveen, langs de Amsterdamseweg, die de noordelijke en westelijke begrenzing vormt. In de nabijheid van De Braak ligt het Jac. P. Thijssepark uit de jaren veertig. Veel inheemse planten hebben een plek in de beide parken gekregen. Het onderhoud is zeer intensief en voor een groot gedeelte handmatig, wat een evenwichtige beplanting oplevert. Deze parken zijn geïnspireerd op de ideeën onderwijzer, veldbioloog en natuurbeschermer Jac. P. Thijsse. Sinds de voltooiing in 1928 van het 'Wandelpark' (later omgedoopt in Broersepark) was er ook een eigen Amstelveense plantsoenendienst actief. In het noordwesten van de gemeente werden vervolgens meer parken aangelegd. In de nabijheid van de Amsterdamseweg wilde men villa’s en luxe woningen bouwen met ruime tuinen in een groene omgeving. Dit om bewoners te trekken die de drukke stad Amsterdam wilden ontvluchten. Het basisplan voor de gemeente Nieuwer-Amstel werd in 1935 goedgekeurd. Zo ontstonden aan weerszijden van de Amsterdamseweg het park De Braak en het Jac. P. Thijssepark. Het eerste park werd aangelegd langs een waterplas die een overgebleven deel was van het vroegere Karnemelksegat, dat was ontstaan na een doorbraak van de Nieuwe Meer in de zestiende eeuw. Chris P. Broerse kreeg opdracht om langs dit water een park aan te leggen. Omdat de ondergrond nat, arm en zuur was, was dit geen gemakkelijke opgave. In deze periode ontstond het besef gebruik te maken van eigen inheemse planten. Hiertoe werd Broerse ook geïnspireerd door Jac. P. Thijsse. Er werden planten aangeplant die die pasten bij nat, arm en zuur veen. De aanleg van het park De Braak startte aan het einde van de jaren dertig en werd ook benut als werkverschaffingsproject voor de vele werklozen. De plas werd uitgebaggerd en er langs werden paden over de drassige veengrond aangelegd. Het eerste ontwerp van het park dateerde van 1939 en betrof het deel direct rond de plas. In 1941 werd besloten het park naar het oosten (tot de spoorlijn) uit te breiden met De Doorbraak, bijna 4 hectare groot. Er werden verbindingen gemaakt met de ringvaart van de Middelpolder en met de Buitendijkse Polder, zodat de waterstand beter beheerst kon worden. In 1957 ontwierp Broerse aan de zuidzijde van De Braak en visueel aansluitend, een 8 hectare groot heempark rond het hoofdkantoor van de Van Leer Vatenfabriek. Er zijn twee entreepaden aan de noordzijde, twee aan de westzijde, en één aan de oostzijde. Aan de Amsterdamseweg staat een banpaal (monumentnummer 8140). Het park De Braak stond aan de basis van de Amstelveense heemparktraditie. In 2011 werden De Braak en het Thijssepark rijksmonument.

Station Amstelveen is een voormalig spoorwegstation aan de Stationsstraat 28 in Amstelveen. Het station, van het Standaardtype HESM, lag aan de spoorlijn Aalsmeer - Amsterdam Willemspark, en werd geopend op 1 mei 1915. Op 3 september 1950 werd het station gesloten voor reizigersvervoer. Tot 27 mei 1972 was het nog in gebruik voor goederenvervoer. Sinds 3 april 1983 heeft de Electrische Museumtramlijn Amsterdam hier een halte. Tot 25 april 1997 was dit tevens het eindpunt van de museumtramlijn. Aan de noordkant, bij het viaduct over Rijksweg 9, is een wisselplaats aangelegd. Het stationsgebouw is blijven bestaan en is sinds 1998 een gemeentelijk monument. Het gebouw heeft in 2010 een opknapbeurt ondergaan en is in gebruik als winkel en woonruimte. Station Amstelveen is in Zweden bekend uit kinderboeken als het Monsterstation, zoals beschreven door de schrijver Johan Elfner, die op deze locatie ook een hotel runt.

De barmhartige Samaritaan in Amstelveen is een monument ter nagedachtenis aan verleende hulp na de Tweede Wereldoorlog.

De gebouwen Keizer Karelweg 259-281 en Keizer Karelweg 307-329 te Amstelveen zijn sinds 2009 een gemeentelijk monument. Aan de lange Keizer Karelweg staan slechts twee monumenten (gegevens 2020). Het betreft in basis twee identieke flatgebouwen uit de periode 1957 tot 1960 ontworpen door Willem Dudok en Robert Magnée. Dudok was geen voorstander van hoogbouw; hij wilde bewoners contact laten houden met de aarde. Hij schipperde hier tussen zijn afkeer van hoogbouw en het verzoek hoogbouw te leveren vanwege het woningtekort. Dudok en Magnée ontwierpen de flats enerzijds als afscheiding tussen de Keizer Karelweg en de wijk met eengezinswoningen ten westen daarvan en anderzijds als kompas voor de doorgaande Keizer Karelweg. Ze staan bovendien aan de ronding van een rotonde, waardoor een stedenbouwkundige eenheid is ontstaan. De twee flats met elk twaalf appartementen verdeeld over drie bouwlagen zijn opgetrokken uit gele verblendsteen, een steensoort die Dudok wel vaker voorschreef. De flats zijn symmetrisch van opzet en ook ten opzichte van elkaar. Bijzonder zijn de opgemetselde stenen afscheidingen boven de beide toegangen, die invulling geven aan de haast externe betonpalen die de balkons ondersteunen en verbinden. Die witte betonpalen en het overige witte betonwerk geven de flats een rustige gevel; hetzelfde geldt voor de betonnen kadreringen rond de vensters etc. De twee flatgebouwen verkregen in oktober 2009 die status.

Aan de Poel is sinds 2007 een restaurant in Amstelveen. Het is eigendom van Stefan van Sprang en Robbert Veuger die eerder werkten bij Restaurant Ron Blaauw in Ouderkerk aan de Amstel. Het restaurant is gevestigd aan de Poel, een rustig veenmeer in Amstelveen, en serveert gerechten uit de Franse en internationale keuken. De capaciteit bedraagt 80 couverts. In de Michelingids voor 2009 verkreeg het restaurant de eerste michelinster en in de Michelingids Nederland 2013 een tweede. Aan de Poel werd door SpecialBite uitgeroepen tot het beste terras van Noord-Holland. Daarnaast staat Restaurant Aan de Poel in de top 100 van Lekker en heeft Gault Millau het restaurant met 16 punten gewaardeerd. Op 6 juli 2018 woedde er een brand in het restaurant waarna het enige tijd gesloten was.