Frans Otten Stadion

IJsclubterrein Schinkel in Amsterdam was van 1937 tot 1989 de natuurijsbaan van de Amsterdamsche IJsclub (AIJC) . De club had een terrein bij de Schinkel achter het Olympisch Stadion in gebruik, dat onder water werd gezet in de winter om een ijsvlakte te laten ontstaan. De weg daarheen kreeg daarom in 1949 de naam IJsbaanpad. In de zomer was het terrein in gebruik als camping. Op het vroegere terrein van de ijsclub bevinden zich nu tennisbanen.

De wildplasser is een beeld in Amsterdam-Zuid aan het IJsbaanpad De Amsterdamse voetbalvereniging ASV Arsenal mocht hier een nieuw sportterrein in gebruik nemen, dat verbonden is met het Olympisch Stadion. Het vroeg daarop onder de noemer "Terreinwinst" een elftal kunstenaars kunst te ontwikkelen voor de vereniging en de buurt. Een voorwaarde was dat het met sport te maken had. De elf kunstvoorwerpen moesten (tijdelijk) de overheersende reclameborden vervangen. Erik Kessels van communicatiebedrijf KesselsKramer kwam met het ontwerp voor deze wildplasser. Hij legde de link tussen enerzijds de amateurvoetballer, die even nodig moet en langs het veld gaat urineren, voor het beeld heeft dan ook een ouder lid van Arsenal model gestaan, en anderzijds het fenomeen wildplassen. Dat laatste gebeurt al eeuwen, Rembrandt van Rijn schilderde in 1631 al een vrouw die wildplast, maar het woord wildplassen kwam pas op in de jaren negentig. Enkele andere bijdragen in het kader van Terreinwinst: "Roeptoeter": Een kunstenaar kwam met een megafoon, verbeeld als een afgeknotte open kegelvorm, staande voor de schreeuwende ouders langs de zijlijn. Er werd een rij kuipstoeltjes geplaatst op hoge palen, om de rustiger toeschouwers te verbeelden.

ASV Arsenal is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam, opgericht in 1956. In 1998 fuseerde ASV Arsenal met SV Nedlloyd '70, maar bleef de naam ASV Arsenal behouden. De club heeft zowel een zaterdag- als een zondagafdeling. Het eerste zaterdagelftal komt uit in de Tweede klasse zaterdag, het eerste zondagelftal in de Vierde klasse zondag (seizoen 2020/21). De club speelt sinds 1998 op het Sportpark De Schinkel aan het IJsbaanpad in Amsterdam-Zuid.

Het Schinkelbad was een houten buitenzwembad in Amsterdam, dat stond op de plaats waar de Schinkel in de Nieuwe Meer stroomde. Het Schinkelbad werd geopend in 1917, raakte ernstig beschadigd door brand in 1937 en werd uiteindelijk vanwege de slechte waterkwaliteit aan het eind van de Tweede Wereldoorlog gesloten.

De Na-Druk-Geluksbrug (brugnummer 696) is een vaste brug in Amsterdam. De brug is zorgt voor de verbinding tussen het Burgerweeshuispad en het terrein rondom het Olympisch Stadion. Het overspant hier de Stadiongracht. De brug kent geen openbaar vervoer, maar is wel geschikt voor alle verkeer, al is dat alleen toegestaan in noordelijke richting. De witte brug is een ontwerp van René van Zuuk en heeft het van hem bekende stijlelement de (vloeiende) golfvorm in zich. Opvallend is dat het voetpad aan de westkant richting noorden halverwege zich van de hoofdconstructie afsplitst om later weer samen te vloeien. De architect wilde zo ervoor zorgen dat de voetganger meer aandacht kreeg voor de omgeving, dan puur voor de brug en er zou meer binding zijn met het onderliggende water. Dat voetpad is los van de brug geconstrueerd, want het heeft ook een ander hellingspercentage. Bovendien kent de brug als verlichting LED-strips in plaats van lantarenpalen. De brug is genoemd naar de hoeve "Na-Druk-Geluk" (na gedane arbeid is het goed rusten) die hier tot de eindjaren twintig stond. Het geheel werd toen afgebroken om plaats te maken voor genoemd stadion. De brug is echter veel jonger, ze is aangelegd tussen 2004 en 2010. Toen werd het terrein rondom het Olympisch Stadion grondig aangepast aan de moderne tijd.

Water, aarde, lucht is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een stenen reliëf van Jan Meefout, dat hijzelf heeft uitgebeiteld aan een losstaande zuil nabij de Nieuwe Meersluis. Het was een opdracht van de gemeente Amsterdam; het zou Meefouts grootste opdracht blijven. Meefout schetste eerst het ontwerp. Hij tekende een zwemmende mens tussen vissen (water), een mensenfiguur stevig op de grond staande (aarde) en een vliegende mens tussen vogels (lucht). Daarna maakte hij een model in klei en daarna in gips. Om tot uitwerking te komen werd door middel van een hijsbok een groot blok muschelkalk op zijn huidige plaats getakeld en vastgemetseld. Daarna moest Meefout ongeveer twee jaar hakken om het beeld voltooid te krijgen. Daartoe werd een kleine werkplaats tegen de bakstenen muur geplaatst. Aan de bovenzijde van het beeld bevindt zich het jaartal "1957". De achtergrondmuur heeft te lijden onder zoutschade.

Het Park Schinkeleilanden ligt in Amsterdam-Zuid ten westen van het Olympisch Stadion langs de Schinkel. Vanaf het Olympisch Kwartier is het park via de Jan Wilsbrug te bereiken. De spoorlijn van het Haarlemmermeerstation in de richting Amstelveen ligt over twee (schier)eilanden tussen de Schinkel en de Stadiongracht. Dit terrein was gedeeltelijk opslagterrein en het zuidelijk deel was sportpark De Schinkel. Ten zuiden van het IJsbaanpad bevond zich de Amsterdamse IJsclub; 's zomers was hier een camping. Sinds 2004 staat hier het Frans Otten Stadion. Het gebied ten noorden van het IJsbaanpad werd in de periode 2005-2010 nieuw aangelegd. De aanleg van het nieuwe park volgde op de renovatie van het Olympisch Stadion en de bouw van het Olympisch Kwartier. Ten noorden van het Olympiakanaal ligt nu een stadspark, het deel ten zuiden er van is sportpark. Het Park Schinkeleilanden is ontworpen door het Amsterdamse landschapsarchitectenbureau Sant en Co. Het park bestaat nu uit vier eilanden met ieder een eigen karakter en is bedoeld voor algemene recreatie en sportbeoefening. De Electrische Museumtramlijn Amsterdam vormt de oostelijke begrenzing. Er langs loopt het in 2007 aangelegde Piet Kranenbergpad, een doorgaand fiets- en voetpad, vanaf de Havenstraat bij het Haarlemmermeerstation naar het Amsterdamse Bos.

De Nieuwe Meersluis, ook wel Schinkelsluis genoemd, is een schutsluis in de Nederlandse gemeente Amsterdam.

De Schinkelbrug (brug nr. 176P) is een verkeersbrug over de rivier de Schinkel in Amsterdam. De brug verbindt Amsterdam-West en Amsterdam-Zuid met elkaar. Totaal liggen er vijf bruggen naast elkaar. De Schinkelbrug is onderdeel van de Ringweg om Amsterdam en werd geopend in 1972. De brug telt op de buitenring vier rijstroken + spitsstrook en op de binnenring vijf rijstroken. Tussen de beide verkeersbruggen liggen nog drie bruggen voor metro- en spoorverkeer. De eerste spoorbrug kwam in gebruik in 1978 met de opening van de eerste fase van de Schiphollijn (verbinding Amsterdam Zuid – Schiphol). De metrobrug kwam in gebruik in 1997 met de opening van de Ringlijn 50. De tweede spoorbrug werd in 2015 in gebruik genomen als onderdeel van de verdubbeling van de Schiphollijn. In de bruggen liggen vijf beweegbare brugkleppen. De bruggen worden alleen 's nachts geopend voor scheepvaartverkeer en dan met name voor zeilschepen als deel van de Staande Mastroute. Ten noorden van de brug ligt de Nieuwe Meersluis.

De Jan Wilsbrug is een vaste brug voor voetgangers en tweewielers in Amsterdam-Zuid. De brug overspant de Stadiongracht die hier de verbinding vormt tussen het Noorder en Zuider Amstelkanaal. Ze ligt in het verlengde van de Laan der Hesperiden en voert naar het Piet Kranenburgpad, waarlangs ook de Electrische Museumtramlijn Amsterdam rijdt. Ten westen van de brug liggen een aantal eilandjes, die het Park Schinkeleilanden vormen. Het ontwerp is afkomstig van architect Rob Lubrecht en dateert uit 2003. De brug werd in 2007/2008 in één stuk in Vlissingen gebouwd en door Wagenborg Nedlift per schip/pontons naar haar plaats vervoerd. Er moesten zware Demag mobiele kranen aan te pas komen om de brug eerst op rijdende constructies te krijgen om ze vervolgens op de pontons achter/voor een sleepboot te hijsen. De pontons waren voorzien van draaischamels om beter door de Amsterdamse grachten te kunnen manoeuvreren. De brug werd in de lengte door het Olympiakanaal (kanaal tussen de Schinkel en de Stadiongracht) gevaren. Om dat mogelijk te maken moest brug 1634 even van haar plaats gehaald getakeld worden. Eenmaal in de Stadiongracht werd de brug in haar lengte vervoerd naar de landhoofden en vervolgens 90 graden gedraaid. Toen de brug tussen de landhoofden lag werden de pontons afgezakt en zodoende ook de brug afgevijzeld tot zij op de landhoofden en middenpijler lag. De overspanning wordt gedragen door een stalen koker waarop het fietspad ligt. Het voetpad hangt daar als het ware aan de zijkant aan. Opvallend aan de burg is dat ze voor bij het oostelijk deel vlak is en bij het westelijk deel een boogconstructie heeft. De brug is vernoemd naar architect Jan Wils die het ontwerp leverde van het nabijgelegen Olympisch Stadion en de twee in Amsterdam bekende panden voor Citroën aan het Stadionplein.

Voetballers is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Ek van Zanten beeldde in opdracht van de gemeente Amsterdam twee om de bal strijdende voetballers af. Amsterdam wilde bij het Olympisch Stadion een eerbetoon aan de Nederlandse voetballers die tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1974 (en wellicht ook 1978) als tweede eindigden. Van Zanten was destijds bekend als beeldhouwer van sporters (basketballers, honkballers, waterpoloërs). Hij kwam met twee levensgrote voetballers aan, waarbij een verdediger door middel van een sliding de bal probeert te veroveren van de aanvaller. Het kunstwerk werd op 17 oktober 1979 onthuld bij de hoofdingang van het stadion nabij de marathontoren door twee achtereenvolgende wethouders van sportzaken (Harry (A.A) Verhey en Louis Kuijpers) in aanwezigheid van Rinus Michels, de trainer van het elftal uit 1974. Bij een grootscheepse herinrichting van het voorplein van het stadion in 2007 kwam het aan de achterkant te staan, daar waar de Johan Cruyff Foundation haar kantoor houdt. Een betonnen plaat legt sinds 2007 abusievelijk uit: "Bronzen beeld Johan Cruyff en Berti Vogts. Ruim dertig jaar was het een vertrouwd gezicht aan de voorzijde van het Olympisch Stadion: het standbeeld van twee voetballers. Het is een weergave van de eerste minuut van de WK-finale van 1974 tussen West-Duitsland en Nederland, toen Johan Cruyff werd neergehaald in het Duitse strafschopgebied. De daaropvolgende penalty van Johan Neeskens zorgde voor de Nederlandse bliksemstart. Het beeld werd geplaatst in 1978 en werd in 2007 verplaatst naar de huidige positie naast het Johan Cruyff Court."

Olympic Experience Amsterdam was het Nederlands sportmuseum, gevestigd in het Olympisch Stadion in Amsterdam.