place

Na-Druk-Geluksbrug

Brug in Amsterdam-Zuid
Brug 696, overspanning
Brug 696, overspanning

De Na-Druk-Geluksbrug (brugnummer 696) is een vaste brug in Amsterdam. De brug is zorgt voor de verbinding tussen het Burgerweeshuispad en het terrein rondom het Olympisch Stadion. Het overspant hier de Stadiongracht. De brug kent geen openbaar vervoer, maar is wel geschikt voor alle verkeer, al is dat alleen toegestaan in noordelijke richting. De witte brug is een ontwerp van René van Zuuk en heeft het van hem bekende stijlelement de (vloeiende) golfvorm in zich. Opvallend is dat het voetpad aan de westkant richting noorden halverwege zich van de hoofdconstructie afsplitst om later weer samen te vloeien. De architect wilde zo ervoor zorgen dat de voetganger meer aandacht kreeg voor de omgeving, dan puur voor de brug en er zou meer binding zijn met het onderliggende water. Dat voetpad is los van de brug geconstrueerd, want het heeft ook een ander hellingspercentage. Bovendien kent de brug als verlichting LED-strips in plaats van lantarenpalen. De brug is genoemd naar de hoeve "Na-Druk-Geluk" (na gedane arbeid is het goed rusten) die hier tot de eindjaren twintig stond. Het geheel werd toen afgebroken om plaats te maken voor genoemd stadion. De brug is echter veel jonger, ze is aangelegd tussen 2004 en 2010. Toen werd het terrein rondom het Olympisch Stadion grondig aangepast aan de moderne tijd.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Na-Druk-Geluksbrug (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Na-Druk-Geluksbrug
Taieri Road, Dunedin Kaikorai

Geografische coördinaten (GPS) Adres Telefoonnummer Website Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Na-Druk-GeluksbrugLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.341758333333 ° E 4.8534888888889 °
placeToon op kaart

Adres

Kaikorai Presbyterian Church

Taieri Road 127
9010 Dunedin, Kaikorai
Otago, New Zealand
mapOpenen op Google Maps

Telefoonnummer

call+64034762967

Website
kaikoraichurch.co.nz

linkWebsite bezoeken

Brug 696, overspanning
Brug 696, overspanning
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Voetballers (Ek van Zanten)
Voetballers (Ek van Zanten)

Voetballers is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Ek van Zanten beeldde in opdracht van de gemeente Amsterdam twee om de bal strijdende voetballers af. Amsterdam wilde bij het Olympisch Stadion een eerbetoon aan de Nederlandse voetballers die tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1974 (en wellicht ook 1978) als tweede eindigden. Van Zanten was destijds bekend als beeldhouwer van sporters (basketballers, honkballers, waterpoloërs). Hij kwam met twee levensgrote voetballers aan, waarbij een verdediger door middel van een sliding de bal probeert te veroveren van de aanvaller. Het kunstwerk werd op 17 oktober 1979 onthuld bij de hoofdingang van het stadion nabij de marathontoren door twee achtereenvolgende wethouders van sportzaken (Harry (A.A) Verhey en Louis Kuijpers) in aanwezigheid van Rinus Michels, de trainer van het elftal uit 1974. Bij een grootscheepse herinrichting van het voorplein van het stadion in 2007 kwam het aan de achterkant te staan, daar waar de Johan Cruyff Foundation haar kantoor houdt. Een betonnen plaat legt sinds 2007 abusievelijk uit: "Bronzen beeld Johan Cruyff en Berti Vogts. Ruim dertig jaar was het een vertrouwd gezicht aan de voorzijde van het Olympisch Stadion: het standbeeld van twee voetballers. Het is een weergave van de eerste minuut van de WK-finale van 1974 tussen West-Duitsland en Nederland, toen Johan Cruyff werd neergehaald in het Duitse strafschopgebied. De daaropvolgende penalty van Johan Neeskens zorgde voor de Nederlandse bliksemstart. Het beeld werd geplaatst in 1978 en werd in 2007 verplaatst naar de huidige positie naast het Johan Cruyff Court."

Prometheus (Fred Carasso)
Prometheus (Fred Carasso)

Prometheus is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een oorlogsmonument ter nagedachtenis aan "voor omgekomen sportbeoefenaars" tijdens de Tweede Wereldoorlog. De kunstenaar Fred Carasso beeldde de Griekse mythologische figuur Prometheus met fakkel uit. Prometheus stal volgens de mythe het vuur van de Olympische goden om het aan de mensen te geven. Carasso zag in de fakkel met vuur het vuur van verzet. Carasso was in de jaren dertig zelf op de vlucht voor het fascisme van Benito Mussolini en was later bevriend met diverse leden van het verzet, waaronder Gerrit van der Veen. Bovendien waren de Olympische Zomerspelen 1928 in Amsterdam de eerste spelen, waarbij de Olympische vlam werd ontstoken. Oorspronkelijk was het de bedoeling een plaquette aan te brengen op de marathontoren, maar het Nederlandsch Olympisch Comité zag liever een beeld dat van elke plaats vanuit het Olympisch Stadion te zien was. De beoogde plaats werd toen de zuidtribune. In samenwerking met de Dienst der Publieke Werken werd vervolgens Fred Carasso ingeschakeld. Er heeft ook nog overleg gepleegd met Jan Wils, de architect van het stadion. Het beeld werd onthuld op 22 juni 1947 tijdens de eerste Olympische dag na die oorlog. 50.000 mensen bezochten die dag waarop allerlei sporten werden beoefend. Onder de aanwezigen waren burgemeester Arnold d'Ailly, prinses Juliana en Bernhard van Lippe-Biesterfeld. Die laatste onthulde toen het beeld in zijn functie als beschermheer van het Nederlands Olympisch Comité. Sporters brachten de Olympische groet onder het klinken van het Wilhelmus. Bij de grote herinrichting van de terreinen in en rond het Olympisch Stadion werd het beeld verplaatst en werd neergezet naast de marathontoren. Stond het beeld in het stadion op een zuil, buiten het stadion werd het in 2000 op een sokkel neergezet. Tien jaar later in 1957 werd het beeld De Boeg in Rotterdam onthuld, ter nagedachtenis van de opvarenden van Nederlandse koopvaardijschepen.

Jan Wilsbrug
Jan Wilsbrug

De Jan Wilsbrug is een vaste brug voor voetgangers en tweewielers in Amsterdam-Zuid. De brug overspant de Stadiongracht die hier de verbinding vormt tussen het Noorder en Zuider Amstelkanaal. Ze ligt in het verlengde van de Laan der Hesperiden en voert naar het Piet Kranenburgpad, waarlangs ook de Electrische Museumtramlijn Amsterdam rijdt. Ten westen van de brug liggen een aantal eilandjes, die het Park Schinkeleilanden vormen. Het ontwerp is afkomstig van architect Rob Lubrecht en dateert uit 2003. De brug werd in 2007/2008 in één stuk in Vlissingen gebouwd en door Wagenborg Nedlift per schip/pontons naar haar plaats vervoerd. Er moesten zware Demag mobiele kranen aan te pas komen om de brug eerst op rijdende constructies te krijgen om ze vervolgens op de pontons achter/voor een sleepboot te hijsen. De pontons waren voorzien van draaischamels om beter door de Amsterdamse grachten te kunnen manoeuvreren. De brug werd in de lengte door het Olympiakanaal (kanaal tussen de Schinkel en de Stadiongracht) gevaren. Om dat mogelijk te maken moest brug 1634 even van haar plaats gehaald getakeld worden. Eenmaal in de Stadiongracht werd de brug in haar lengte vervoerd naar de landhoofden en vervolgens 90 graden gedraaid. Toen de brug tussen de landhoofden lag werden de pontons afgezakt en zodoende ook de brug afgevijzeld tot zij op de landhoofden en middenpijler lag. De overspanning wordt gedragen door een stalen koker waarop het fietspad ligt. Het voetpad hangt daar als het ware aan de zijkant aan. Opvallend aan de burg is dat ze voor bij het oostelijk deel vlak is en bij het westelijk deel een boogconstructie heeft. De brug is vernoemd naar architect Jan Wils die het ontwerp leverde van het nabijgelegen Olympisch Stadion en de twee in Amsterdam bekende panden voor Citroën aan het Stadionplein.