Nieuwe Meer (water)

Polder Meerzicht en Meerzichteilanden zijn twee gebieden aan de noordwestrand van het Amsterdamse deel van het Amsterdamse Bos.

Brug 1859 is een brug in Amsterdam Nieuw-West, buurt Nieuwe Meer. De voetbrug is aangelegd vanuit het Jaagpad dat ter plaatse de noordelijke oever van de Nieuwe Meer vormt. Ze vormt de verbinding met een daarvan noordelijk gelegen groenstrook tussen het meer en het Volkstuinencomplex Ons Buiten. Die groenstrook bestaat uit bebost gebied die tussen twee afwateringstochten ligt. Door dat gebiedje loopt een wandelpad, dat bij herinrichting van de openbare ruimte geen in- en uitgang meer had. Door Haasnoot Bruggen BV werd een voetbrug ontworpen, die geheel opgaat in het beboste landschap. Die firma ontwierp voor tientallen plekken in Amsterdam Nieuw-West houten maar ook metalen bruggen voor een groene omgeving, maar bijvoorbeeld ook voor 't Kleine Loopveld. De houten brug op stenen landhoofden stamt uit de jaren nul van de 21e eeuw.

Brug 500 is een vaste brug in het Amsterdamse Bos. Het Amsterdamse Bos is een deel van de gemeente Amstelveen, terwijl de gemeente Amsterdam het beheer voert.

Brug 526 is een vaste brug in het Amsterdamse Bos, vallend onder de gemeente Amstelveen, maar onder beheer in gemeente Amsterdam. Het is een vaste brug alleen bestemd voor voetgangers, die vanaf de (parkeerplaats aan de) De Duizenmeterweg een slingerend pad in een bosachtige strook inlopen tussen genoemde weg en de Bosbaan. Daar waar brug 525 en brug 527 relatief grote betonnen bruggen zijn, was brugnummer 526 bestemd voor een klein houten bruggetje.

Brug 525 is een vaste brug in het Amsterdamse Bos, vallend onder de gemeente Amstelveen maar onder beheer van de gemeente Amsterdam. Het bouwkundig kunstwerk is gelegen in De Duizendmeterweg en kreeg dezelfde bouwstijl als brug 527. De Duizendmeterweg verzorgt de toegang tot het bos vanaf de Bosbaanweg en hier ook de toegang tot het openluchttheater. Beide zijn plaatbruggen ontworpen door Piet Kramer werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Kramer ontwierp in basis drie soorten bruggen voor het bos, houten, bakstenen en betonnen. Brug 525 is er één uit die laatste categorie. Alhoewel gelijkend op brug 527 verschilt het in details. Daar waar bij brug 527 de balustraden en leuning aan het eind in de grond verdwijnen, steken de uiteinden bij brug 525 in de open lucht. Gelijkenis is er weer in de balusters in het midden van de brug, maar brug 525 heeft betonnen eindbalusters, die bij brug 527 ontbreken. Volgens de gemeente Amstelveen wordt de betonnen plaat gedragen door stalen liggers. Origineel werd het geheel gedragen door houten brugpijlers, maar herstelwerkzaamheden werden gedaan met behulp van beton (jukken). Landhoofden zijn uitgevoerd in beton. De brug kent vanaf oplevering gescheiden rijdekken voor voetgangers enerzijds en fietsers en auto’s anderzijds. De ranke balusters/balustraden zorgen voor een rank uiterlijk van de brug, terwijl het voor het bos een grote brug is.

De Riekerpolder is een polder in de gemeente Amsterdam, stadsdeel Nieuw-West (voor 1921 gemeente Sloten), ten noorden van de Nieuwe Meer. De Riekerpolder is een voortzetting van de Rietwijkerpolder en de Bovenwegse Sloterpolder (of Sloterbuitenpolder) en ontstond in 1636 toen het gebied tussen de Sloterweg en de Nieuwe Meer bedijkt werd en bemalen werd met een poldermolen, de Riekermolen. De polder is onderdeel van een veenweidegebied dat deel uitmaakte van het Hollands-Utrechtse veengebied. Het aldus ontstane weidegebied bleef eeuwenlang ongeschonden. Bij de inpoldering van de Haarlemmermeer (1849-1852) werd een stukje van de polder in het zuidwesten doorgraven voor de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder, tussen waar nu Badhoevedorp en de buurtschap Nieuwe Meer liggen. Langs de Sloterweg bevindt zich sinds de jaren dertig het Siegerpark. Voorts zijn er volkstuinen ('Ons Buiten'), die hier zijn gevestigd sinds 1927, en is er het Sportpark Riekerhaven. Ook het Sportpark Sloten, het (oude) Bijenpark en de tuinparken 'Lissabon', 'Eigen Hof' en VAT liggen in de Riekerpolder. Op 14 november 1938 verongelukte in de Riekerpolder een Douglas DC-3 van de KLM, de PH-ARY "IJsvogel". Er waren zes dodelijke slachtoffers te betreuren, waaronder vier van de vijf bemanningsleden. De verstedelijking begon met de aanleg van het Bedrijventerrein Riekerhaven bij de Schinkel in de jaren veertig. In 1952 werd begonnen met zandwinning. Het zand was bestemd om weilanden ten noorden van Sloten op te hogen voor woningbouw in de Westelijke Tuinsteden. De ontstane Riekerplas werd bij de Nieuwe Meer gevoegd. De poldermolen, waarvan de functie in 1932 grotendeels werd overgenomen door een motorisch aangedreven pomp, werd in 1956 gedemonteerd en in 1961 verplaatst naar zijn huidige standplaats, de Amsteldijk bij de Kalfjeslaan. In de jaren dertig werd het gebied in tweeën gedeeld door de aanleg van de nieuwe weg naar Schiphol en Den Haag (Haagseweg). In de jaren zestig werd een nieuw dijklichaam aangelegd voor de nieuwe A4. Midden jaren zeventig werd in de middenberm van deze snelweg de Schiphollijn aangelegd, waarvan het eerste gedeelte op 20 december 1978 in gebruik kwam. De gemeente Amsterdam gebruikte het restant van de Riekerpolder tot 1985 om grond en puin op te slaan, maar sommige delen van de polder bleven intact. Deze werden bedreigd door de aanleg van bebouwing en wegen, alsmede een nieuwe aansluiting met de A4 en uitbreiding van kantoorgebouwen in het kantorengebied Riekerpolder. Sinds de jaren zestig waren er meerdere gebouwen van de IBM gevestigd waaronder een fabriek voor schrijfmachines en in de jaren zeventig werd het Nederlandse hoofdkantoor gevestigd aan de Johan Huizingalaan nr. 765 (architect W.Th. Ellerman, bureau Lucas & Niemeijer, 1978). Het kantoorgebouw staat sinds 2008 als een der jongste gebouwen op de gemeentelijke monumentenlijst.

Het John M. Keynesplein is een plein in Amsterdam Nieuw-West.

De Bosbaan is een roeibaan in het Amsterdamse Bos. In 1934 werd begonnen met het graven van deze roeibaan in het kader van de werkverschaffing. Op 6 mei 1937 werd de eerste roeiwedstrijd gehouden op de toen 2200 meter lange en 72 meter brede baan. Dat betrof de 60e editie van de Varsity, die eerder in het Noordzeekanaal werd gehouden. Omdat de Bosbaan te kort was voor de Varsity werd met deze wedstrijd in 1940 uitgeweken naar een andere locatie. Alleen in 1971 is de Bosbaan voor deze wedstrijd nog eenmalig gebruikt. De Bosbaan vormde wel een alternatief voor de rivier de Amstel en de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder, waar ook roeiwedstrijden werden gehouden. De waterdiepte bedraagt 3 meter en voldoet hiermee net aan de minimumeis voor internationale wedstrijden. Om aan de geldende regels te voldoen voor internationale roei-evenementen is de Bosbaan twee keer verbreed. De eerste keer in 1963 met een verbreding naar zes banen en 92 meter, voorafgaand aan het Europees kampioenschap van 1964. De tweede keer was in 2001 naar 118 meter en acht wedstrijdbanen om aan de huidige voorwaarden voor wereldkampioenschappen te voldoen. Hoewel er een wens was om met de verbreding de baan enkele graden te draaien, is dit niet gebeurd. De baan is alleen aan de noord-zijde verbreed. Zodoende staat de starttoren niet in het midden maar iets ten zuiden, en is de tribune afgebroken, de baan zou er zo ongeveer onderdoor lopen.

PricewaterhouseCoopers, afgekort PwC, is een internationaal assurance- en (belasting)advieskantoor, met de hoofdzetel in New York. PwC Nederland behaalde in het boekjaar 2021/2022 een netto-omzet van 937 miljoen euro met een bezetting van bijna 5500 medewerkers. In Nederland heeft het bedrijf dertien vestigingen. Het Nederlandse hoofdkantoor staat in Amsterdam. De onderneming is actief in de zakelijke dienstverlening op het gebied van accountancy, belastingen, human resources, auditing, crisismanagement, performance improvement en financiële services. PwC ontstond in 1998 door een fusie van Price Waterhouse en Coopers & Lybrand. De consultancytak werd in 2002 verkocht aan IBM. De advisory-afdeling werd echter opnieuw opgezet na de verkoop van de consultancytak. Tot en met 2010 stond het kantoor bekend als PriceWaterhouseCoopers. PwC wordt samen met KPMG, EY (Ernst & Young) en Deloitte tot de Big Four gerekend. De formele naam is PricewaterhouseCoopers, aangevuld met een toevoeging van de betreffende entiteit (land of activiteit), maar vanaf 2010 maakt het bedrijf in haar commerciële uitingen gebruik van de naam PwC. Het wereldwijde netwerk bestaat uit kantoren in 152 landen waar meer dan 328.000 mensen werken.

Brug 527 is een vaste brug in de Nederlandse gemeente Amstelveen. Het bouwwerk is gelegen in de De Duizendmeterweg in het Amsterdamse Bos en heeft dezelfde bouwstijl als brug 525. Het ontwerp van de plaatbrug kwam uit de pen van Piet Kramer. De sober uitgevoerde brug is van beton, maar ligt op houten steunen, en doet juist niet denken aan de door Kramer gehanteerde Amsterdamse Schoolstijl. Wel typerend voor Kramer zijn de smeedijzeren balustrades in dit geval blauw. Zij zijn weliswaar net zo sober uitgevoerd als de brug, maar de verticale liggers zijn ter plaatse van de landhoofden naar beneden gebogen en eindigen in het beton. In tegenstelling tot de meeste bruggen in het Amsterdamse Bos betreft het hier een verkeersbrug, waarover ook gemotoriseerd vervoer kan rijden. Om parkeren op de brug tegen te gaan en/of als scheiding tussen de diverse verkeersstromen zijn varkensruggen geplaatst. De brug is aangelegd ten tijde van de werkverschaffing in de jaren 1930.

Brug 530 is een brug in de gemeente Amstelveen, maar in eigendom en beheer bij de gemeente Amsterdam. Deze dubbele ophaalbrug ligt over een sloot in het Amsterdamse Bos. In die sloot is nauwelijks scheepvaart (alleen kano en kajak) mogelijk, toch is de brug beweegbaar uitgevoerd. De brug werd namelijk opgehaald als er wedstrijden werden gehouden op de Bosbaan of voorstellingen werden gegeven in het openluchttheater. Vanwege het ontbreken van enige elektriciteit ter plaatse moest de brug met de hand bediend worden. De esthetisch architect Piet Kramer van de Dienst der Publieke Werken kwam daartoe met een aantal bruggen van hetzelfde type, waarbij een aantal zware metalen ballen dienen tot contragewicht. Het ensemble van dit type brug werd daarom ballenbrug genoemd. Kramer liet zich inspireren door soortgelijke bruggen van Bernard Forest de Bélidor; Kramer zou zijn opvolger Dick Slebos weer inspireren bij "zijn" ballenbruggen brug 658 en brug 549. De ballenbruggen van Kramer zijn variaties op een thema. Deze brug 530 staat op een houten paalfundering; maar heeft betonnen landhoofden. De overspanning wordt verzorgd door stalen frames met daarop planken. Balusters en de leuningen zijn uitgevoerd in hout met bewerkingen die Kramer vaker voorschreef bij zijn bruggen. De brug wordt in beweging gezet door de ballen naar beneden te drukken. Om te voorkomen dat de ballen in de zachte grond van het bos verdwijnen zijn daartoe houten geleidegleuven aangelegd. De brug is daarbij zo geconstrueerd dat de vallen tussen de leuningen bewegen; in rust liggen ze op een centraal geplaatste brugpijler. De brug heeft in brug 519, brug 520 en brug 531 tweelingzusjes, al is brug 530 iets smaller uitgevoerd. De wit geschilderde houten onderdelen van de brug zijn al een keer vernieuwd; ze waren oorspronkelijk niet beschilderd. De blauw uitgevoerde metalen delen zijn nog oorspronkelijk, want nauwelijks aan slijtage onderhevig. Het werd in 2013 benoemd tot gemeentelijk monument in Amstelveen. Zij waardeerden het als bijzondere verschijningsvorm binnen het oeuvre van Kramer, onderdeel van een serie en als opvallend exemplaar en wezenlijk onderdeel van het totaal aan bruggen in het bos.

De Nieuwe Haagsebrug (brug 157P) is een tweedelig bouwkundig kunstwerk binnen de Gemeente Amsterdam, maar gelegen op grond van Rijkswaterstaat. De brug kreeg in 2017 haar naam. In het kader van de Nieuwe Haagseweg, naam voor het Amsterdamse gedeelte van rijksweg 4, werden er kunstwerken geïntegreerd; het zijn de eindjaren zestig en beginjaren zeventig. In 1973 rijdt er verkeer over het Amsterdamse traject en ter hoogte van de buurt Riekerpolder zijn twee sets viaducten te zien. De twee viaducten (brug 158P: Johan Huizingabrug) voor de kruising met de Johan Huizingalaan bevinden zich in hun laatste stadium van afbouw; het traject van de laan naar de Oude Haagseweg is opnieuw aangelegd, maar moet nog geasfalteerd worden. De twee viaducten of tunnels, afhankelijk van het standpunt, die later bekend worden als de Nieuwe Haagsebrug Noord en Zuid liggen er nog ongebruikt bij. Het zou nog jaren duren voordat er ter plekke van het Adam Smithplein verkeer onder de rijksweg zal doorgaan. Ook een jaar later (augustus 1974) liggen er alleen de overspanningen, maar een aansluiting op de infrastructuur heeft het nog niet. In 1982/1985 is de situatie voor verkeer ongewijzigd, maar tussen de beide Nieuwe Haagsebruggen ligt dan een vroege versie van de Nieuwe Haagsespoorbrug van de Nederlandse Spoorwegen. Met de afronding van de aanleg van de combinatie John M. Keynesplein en eerder genoemd Adam Smithplein met de daaraan gevestigde kantoren wordt er een weg doorgetrokken van het laatste plein naar de Oude Haagseweg. Het is dan circa 2004. De tunnels hebben een hoogte van 3,25 meter dus hangen relatief laag boven het wegdek. Noch het Adam Smithplein noch de Johan Huizingalaan hebben een directe aansluiting op de rijksweg. De Oude Haagsebrug ligt in de Oude Haagseweg over de Ringvaart Haarlemmermeer.