Brug 500

Polder Meerzicht en Meerzichteilanden zijn twee gebieden aan de noordwestrand van het Amsterdamse deel van het Amsterdamse Bos.

Het Amsterdamse Bostheater is een openluchttheater in het Amsterdamse Bos. Het werd in 1954 geopend en was oorspronkelijk bedoeld voor massaspelen, volksdansen, toneel en lezingen, en voor activiteiten voor de jeugd. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw raakte het in onbruik maar werd in de zomer van 1985 weer in gebruik genomen. Sindsdien is het Bostheater jaarlijks open vanaf mei tot en met september voor theatervoorstellingen en concerten. Het Bostheater coproduceert elk jaar een zomervoorstelling met een Nederlands theatergezelschap die vanaf juli tot het laatste weekend van augustus wordt gespeeld. Voorafgaand aan de voorstellingen in het Bostheater mag het publiek picknicken op de tribunes.

Brug 519 is een kunstwerk in het Amsterdamse Bos. Het Amsterdamse Bos is een deel van de gemeente Amstelveen, terwijl de gemeente Amsterdam het beheer voert. Een veelvoud van bruggen in dat bos is ontworpen door Piet Kramer bruggenarchitect bij de Dienst der Publieke Werken en deze is daar een van. Ze maakt deel uit van een familie bruggen die later bekend werd onder de term “Ballenbrug”, naar de vorm van de ijzeren contragewichten. Brug 516, brug 519, brug 520, brug 530 en brug 531 vormen qua uiterlijk een eenheid, al zijn 516 en 530 iets breder (2 meter in plaats van 1,60 meter). Tussen de betonnen landhoofden en over betonnen brugpijlers/jukken liggen stalen liggers waarop een houten rijdek is geplaatst met antislipmateriaal. Ze kwamen in de vorm van dubbele ophaalbruggen, terwijl hier geen scheepvaart mogelijk is, anders dan met kajak of kano. De afsluitbaarheid diende dan ook een andere functie. Tijdens wedstrijden op de Bosbaan konden de ophaalbruggen geopend worden, zodat het moeilijk werd de roeiwedstrijden te volgen zonder een kaartje te kopen. Bij de ballenbruggen moet men de bovenste bal naar beneden trekken/drukken om het val omhoog te krijgen. De bruggen moeten handbediend worden, aangezien er geen elektriciteit in de buurt was. In geopende stand komen de ballen in een geul terecht. Door de ballen uit de geleidingsgeul te tillen sluit de brug zich weer. Kramer liet zich voor deze bruggen inspireren door het werk van Bernard Forest de Bélidor. Dick Slebos, Kramers opvolger bij de Dienst der Publieke Werken, liet zich twintig jaar later door Kramers ballenbruggen inspireren voor de door hem ontworpen bruggen brug 548 en brug 549. In 1999 werden alle bruggen door MTD Landschapsarchitecten in opdracht van de gemeente onderzocht op hun cultureel belang. Zij constateerden voor brug 519 dat het voor het bos en omstreken ondanks de verhuizing een waardevolle brug is. Zij voerden aan: het constructivisme (vorm sluit aan bij functie het eenvoudige en sobere ontwerp onderdeel systeem aan ballenbruggen. Amstelveen verklaarde, ondanks dat het houtwerk van deze brug een keer vernieuwd is, de brug in mei 2013 tot gemeentelijk monument, mede vanwege de familie waartoe ze behoort. Ze voerde als extra redenen aan de afgeschuinde balusters.

Brug 520 is een kunstwerk in het Amsterdamse Bos. Het Amsterdamse Bos is een deel van de gemeente Amstelveen, terwijl de gemeente Amsterdam het beheer voert. Een veelvoud van bruggen in dat bos is ontworpen door Piet Kramer bruggenarchitect bij de Dienst der Publieke Werken en deze is daar een van. Ze maakt deel uit van een familie bruggen die later bekend werd onder de term “Ballenbrug”, naar de vorm van de ijzeren contragewichten. Brug 516, brug 519, brug 520, brug 530 en brug 531 vormen qua uiterlijk een eenheid, al zijn 516 en 530 iets breder (2 meter in plaats van 1,60 meter). Tussen de betonnen landhoofden en over betonnen brugpijlers/jukken liggen stalen liggers waarop een houten rijdek is geplaatst met antislipmateriaal. Ze kwamen in de vorm van dubbele ophaalbruggen, terwijl hier geen scheepvaart mogelijk is, anders dan met kajak of kano. De afsluitbaarheid diende dan ook een andere functie. Tijdens wedstrijden op de Bosbaan konden de ophaalbruggen geopend worden, zodat het moeilijk werd de roeiwedstrijden te volgen zonder een kaartje te kopen. Bij de ballenbruggen moet men de bovenste bal naar beneden trekken/drukken om het val omhoog te krijgen. De bruggen moeten handbediend worden, aangezien er geen elektriciteit in de buurt was. In geopende stand komen de ballen in een geul terecht. Door de ballen uit de geleidingsgeul te tillen sluit de brug zich weer. Kramer liet zich voor deze bruggen inspireren door het werk van Bernard Forest de Bélidor. Dick Slebos, Kramers opvolger bij de Dienst der Publieke Werken, liet zich twintig jaar later door Kramers ballenbruggen inspireren voor de door hem ontworpen bruggen brug 548 en brug 549. In 1999 werden alle bruggen door MTD Landschapsarchitecten in opdracht van de gemeente onderzocht op hun cultureel belang. Zij constateerden voor brug 520 dat het voor het bos en omstreken ondanks de verhuizing een waardevolle brug is. Zij voerden aan: het constructivisme (vorm sluit aan bij functie het eenvoudige en sobere ontwerp onderdeel systeem aan ballenbruggen. Amstelveen verklaarde, ondanks dat deze brug een keer vernieuwd is, de brug in mei 2013 tot gemeentelijk monument, mede vanwege de familie waartoe ze behoort. Ze voerde als extra redenen aan de afgeschuinde balusters.

Brug 518 is een houten bouwkundig kunstwerk in het Amsterdamse Bos. De brug is gelegen aan het zuidwesteind van de Bosbaan ten oosten van de Nieuwe Meerlaan richting Open Luchttheater (al leidt ze juist daar omheen). Ze maakt deel uit van een wandel- en fietsroute waarin ook brug 514 ligt.

Brug 521 is een houten bouwkundig kunstwerk in het Amsterdamse Bos.

Brug 522 is een bouwkundig kunstwerk van hout en beton in het Amsterdamse Bos. Het kunstwerk is zowel brug als terreinafscheiding. De afsluitbare brug vormt de schakel tussen het Openluchttheater en de Grote Speelweide in het Amsterdamse Bos. Het onderliggende water heet de Gemaalsloot; het voert naar een gemaal.

Brug 515 is een bouwkundig kunstwerk in het Amsterdamse Bos. Het Amsterdamse Bos is een deel van de gemeente Amstelveen, terwijl de gemeente Amsterdam het beheer voert. Deze brug dateert uit de beginperiode toen aan de aanleg van het bos gewerkt werd. Architect Piet Kramer van de Dienst der Publieke Werken was de architect van dienst. Hij ontwierp voor het bos talloze bruggen, zowel verkeer- en voet/fietsbruggen. Brug 515 is een verkeersbrug die werd gelegd in de Nieuwe Meerweg aan het zuidwestelijk eind van de Bosbaan. Om die Bosbaan was een ondiepe watergang gegraven, die dienst deed als terreinafscheiding. Over die watergang werden dan weer zogenaamde hekbruggen gelegd, die konden worden afgesloten wanneer organisatoren van roeiwedstrijden toegangsprijzen rekenden, maar ook bijvoorbeeld als er gebruik gemaakt moest worden van de Bosbaanweg als volgweg. Kramer kwam voor het bos met houten voet/fietsbruggen en verkeersbruggen in de stijl van de Amsterdamse School. Deze stijl is terug te vinden in de brug zelf maar ook in het hekwerk. In augustus 1937 vond de aanbesteding plaats voor het smeedijzer. De brug werd samen gebouwd met brug 525 en brug 527. Brug 515 is voornamelijk opgetrokken uit baksteen. Een boogvormige onderdoorgang onder een ontlastingsboog is geheel ingebouwd in bakstenen balustraden en borstweringen. Om het hekwerk te kunnen dragen zijn twee bakstenen torens opgetrokken, die deels buiten de brug zijn gebouwd. Hier en daar zijn natuurstenen sluitstenen en dekstenen toegepast. Het smeedijzer was nodig voor de hekwerken met vier puntige uiteinden. Omdat de brug deel uit maakt van de belangrijke verkeersroute in het bos, is ze opgebouwd rond een betonnen kern. In 1967/1968 kreeg de brug gezelschap van brug 512, uitsluitend aangelegd om twee waterleidingbuizen aan het zicht te onttrekken. In 1999 werden alle bruggen in het Amsterdamse Bos door MTD Landschapsarchitecten in opdracht van de gemeente onderzocht op hun cultureel belang. Zij constateerden voor brug 515 "een karakteristieke baksteenarchitectuur van de Amsterdamse School" en vonden het een architectonisch waardevolle brug. Amstelveen, die de brug tot gemeentelijk monument verklaarde, constateerde enkele opmerkelijk details. Borstwering en balustrade zijn bijvoorbeeld afgewerkt door middel van een rollaag. Onder die rollaag verspringen de horizontaal gelegde bakstenen. Als reden voor het monumentschap gaf de gemeente dat de brug “representatief voor de zorgvuldige en subtiele detaillering” is, alhoewel ze ook constateerde dat het in wezen het uiterlijk heeft van een (kleine) "stadsbrug".

Brug 512 is een bouwkundig kunstwerk in het Amsterdamse Bos. Het Amsterdamse Bos is een deel van de gemeente Amstelveen, terwijl de gemeente Amsterdam het beheer voert. Van deze brug zijn twee versies.

Brug 517 is een houten civiel kunstwerk in het Amsterdamse Bos in de Nederlandse gemeente Amstelveen. De brug is gelegen aan het zuidwesteind van de Bosbaan ten oosten van de Nieuwe Meerlaan richting openluchttheater. Ze maakt deel uit van een wandel- en fietsroute waarin ook de brug 514 ligt. De brug maakt deel uit van een verzameling bruggen die architect Piet Kramer van de Dienst der Publieke Werken voor het Amsterdamse Bos ontwierp. Het is een van de vele variaties binnen zijn houten bruggen voor het bos, die veel gelijkenis vertonen, maar allemaal verschillend zijn. De bruggen 517, 518 en 523 vormen binnen die grote groep weer een kleiner groep vanwege onderlinge gelijkenissen. Deze drie houten bruggen hebben alle leuningen en balustrades die wit zijn uitgevoerd met op de hoofdbalusters rode kapjes. Brug 517 is daarbij uitgevoerd als twee bruggen met een aparte overspanning voor voetgangers en fietsers, de twee bruggen hebben wel gezamenlijke landhoofden (518 en 523 zijn enkele bruggen met voet- en fietspad op verschillende niveaus). Van brug 517 zijn de einden van de leuningen dubbel afgerond uitgevoerd en ook de rode kapjes zijn rond. De twee leuningenstroken zijn van verschillende grootte en lengte (onder dik en lang, boven dun en kort). De houten brugdekken worden gedragen door stalen liggers. De landhoofden zijn opgebouwd uit zware houten pijlers. De bruggen dateren uit 1937/8. In 1999 werden alle bruggen in het Amsterdamse Bos door MTD Landschapsarchitecten in opdracht van de gemeente onderzocht op hun cultureel belang. Zij constateerden voor brug 517 dat het voor het bos een waardevolle brug was vanwege: de witte kleur accentueert de bruggen binnen de omgeving ze markeert de scheiding tussen open ruimte en bos er is eenheid in houten dek en leuningen er zijn karakteristieke houtverbindingen toegepast. Amstelveen benoemde de brug in 2003 tot gemeentelijk monument op basis van onder meer bovenstaande kenmerken. Bovendien gaven zij aan dat een deel van monumentverklaring stoelde op het feit dat het de enige in hout uitgevoerd dubbele brug in het park is.

Brug 525 is een vaste brug in het Amsterdamse Bos, vallend onder de gemeente Amstelveen maar onder beheer van de gemeente Amsterdam. Het bouwkundig kunstwerk is gelegen in De Duizendmeterweg en kreeg dezelfde bouwstijl als brug 527. De Duizendmeterweg verzorgt de toegang tot het bos vanaf de Bosbaanweg en hier ook de toegang tot het openluchttheater. Beide zijn plaatbruggen ontworpen door Piet Kramer werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Kramer ontwierp in basis drie soorten bruggen voor het bos, houten, bakstenen en betonnen. Brug 525 is er één uit die laatste categorie. Alhoewel gelijkend op brug 527 verschilt het in details. Daar waar bij brug 527 de balustraden en leuning aan het eind in de grond verdwijnen, steken de uiteinden bij brug 525 in de open lucht. Gelijkenis is er weer in de balusters in het midden van de brug, maar brug 525 heeft betonnen eindbalusters, die bij brug 527 ontbreken. Volgens de gemeente Amstelveen wordt de betonnen plaat gedragen door stalen liggers. Origineel werd het geheel gedragen door houten brugpijlers, maar herstelwerkzaamheden werden gedaan met behulp van beton (jukken). Landhoofden zijn uitgevoerd in beton. De brug kent vanaf oplevering gescheiden rijdekken voor voetgangers enerzijds en fietsers en auto’s anderzijds. De ranke balusters/balustraden zorgen voor een rank uiterlijk van de brug, terwijl het voor het bos een grote brug is.

Brug 526 is een vaste brug in het Amsterdamse Bos, vallend onder de gemeente Amstelveen, maar onder beheer in gemeente Amsterdam. Het is een vaste brug alleen bestemd voor voetgangers, die vanaf de (parkeerplaats aan de) De Duizenmeterweg een slingerend pad in een bosachtige strook inlopen tussen genoemde weg en de Bosbaan. Daar waar brug 525 en brug 527 relatief grote betonnen bruggen zijn, was brugnummer 526 bestemd voor een klein houten bruggetje.