Veldkantkapel

De Oyenbrugmolen is een van de vijf watermolens aan de Maalbeek in de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen. De molen heeft een 17e-eeuwse kern en is genoemd naar de familie Van Oyenbrugghe. De eerste vermelding van een watermolen in de heerlijkheid van Oyenbrugghe dateert uit 1397. De molen is sinds 1980 beschermd. Anno 2015 wordt hij weer maalvaardig hersteld. Daarbij zal ook elektrische stroom worden opgewekt uit de waterkracht van de Maalbeek. Vlakbij ligt het vliegveld Grimbergen.

De vliegtuigloodsen op het vliegveld Grimbergen zijn twee ronde betonnen hangars, die ontworpen zijn door Alfred Hardy. De hangars werden in 1947 gebouwd op basis van het principe van een betonnen paddenstoelconstructie (la dalle autoportante) waarop Hardy in 1946 een patent had genomen. Volgens het principe van de ronde vorm van de schaalstructuur wordt de structuur van het dak op een innovatieve en zeer lichte manier gebouwd: hoewel de betonschalen voor het dak van de hangars nergens dikker zijn dan 10 cm, wordt dankzij een zelfdragende betonstructuur een oppervlakte van bijna 2000 m² overspannen. Er is geen buitenwand, maar een aaneenschakeling van schuifdeuren over de volledige omtrek. De diameter van de hangars bedraagt 50 meter; de binnenste cirkel waar de 4 poten zich bevinden heeft een diameter van 22 meter; de buitenste uitkraging bedraagt zo 14 meter vanaf de steunpunten tot de schuifdeuren rondom. Doordat de cirkelvormige structuur zelf in helling staat en aan zijn uiteinden door een trekring vastgehouden wordt, kan ze onder belasting niet openplooien. De krachtsverdeling is zo dat in principe in de trekring alle trekkrachten opgenomen worden (door de spankabels), en in de betonnen schaal zelf enkel de drukkrachten. Op deze manier worden de materialen optimaal benut, en kunnen ze kleiner gedimensioneerd worden. Dit ontwerp van Hardy was het enige Belgische werk dat werd opgenomen in de overzichtstentoonstelling Twentieth Century Engineering in 1964 in het New Yorkse Museum of Modern Art en is ouder dan de meeste schaalbetonnen realisaties van architecten zoals Eero Saarinen (Verenigde Staten) of Felix Candela (Mexico).

Vliegveld Grimbergen werd gebouwd en in gebruik genomen in 1939 als militair hulpvliegveld. Bij de invasie van België door de Duitse troepen viel het al op 18 mei 1940 in vijandige handen. In opdracht van de Luftwaffe werd het verder uitgebouwd. Na de bevrijding in september 1944 kwam het vliegveld in handen van de geallieerden die het verder gebruikten tot het vanaf 1946 overgedragen werd aan de burgerlijke autoriteiten. Vanaf dan zou het nog haast enkel voor sportvliegtuigen gebruikt worden. Ook Sabena maakte gebruik van het vliegveld voor de opleiding van zijn piloten. De exploitatie van de vliegactiviteiten is momenteel in handen van de vzw Recreatief Vliegveld Grimbergen.

De Poddegemhoeve is de oudste bekende hoeve van Grimbergen. De oorsprong van deze middeleeuwse versterkte hoeve gaat terug tot een 5e-eeuws Frankisch domein. In de 13e eeuw werd het Hof te Poddegem vermeld als leengoed van de Prins van Grimbergen. De Poddegemhoeve daarentegen was eigendom van de abdij en stond op de grens van Beigem, Humbeek en Grimbergen.

Het Lintbos is een bos in Grimbergen dat vanaf maart 2001 werd aangeplant. Het gebied was tot 1989 eigendom van de federale overheid maar is thans eigendom van de gemeente Grimbergen die het in erfpacht gaf aan het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). Het maakte vroeger deel uit van het vliegveld Grimbergen. Het beslaat 70 ha waarvan 55 ha bebost werd met ongeveer 150 000 inheemse bomen en struiken. Er zijn twee zichtassen vrijgehouden, een van het Lintkasteel in het noorden naar het centrum van Grimbergen (met uitzicht op de Basiliek), en een van het vliegveld naar de kerk van Beigem. Bij de ingang aan Diegemput is er een speelzone voorzien. Daar staan ook picknicktafels.

Het Lintkasteel is een overblijfsel van een waterkasteel in de Vlaamse gemeente Grimbergen. Het ligt aan de Gillebeek en dateert uit de 16e-17e eeuw. Een ander gedeelte, opgetrokken in neotraditionele stijl, dateert uit het eerste kwart van de 20e eeuw. De benaming van het kasteel verwijst naar de familie van Lint die tot aan de Franse Revolutie leenheren waren van de Heren van Grimbergen. De omgeving van het kasteel is landschappelijk zeer waardevol. De vochtige gronden van een voormalige beekdepressie zijn beplant met rijen populieren die deze plaats een groen en gesloten karakter geven, midden het open landbouwgebied. Het Lintkasteel werd op 9 juli 1980 beschermd. Vlakbij het kasteel ligt het vliegveld Grimbergen en het Lintbos.

De Tommenmolen is een van de vijf watermolens aan de Maalbeek in de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen. In deze 16e-eeuwse molen (1541 of 1547) zijn tentoonstellingen van het Museum voor de Oudere Technieken (Het MOT) ondergebracht. De molen die nu Tommenmolen heet, werd oorspronkelijk Liermolen genoemd. Omstreeks 1400 kreeg hij de naam Tommenmolen naar de familie Van der Tommen, die er meer dan een eeuw in het bezit van was. Mogelijk werd de Tommenmolen gebouwd nadat de eerste Liermolen aan de abdij werd geschonken. In 1573 kochten de Norbertijnen van Grimbergen de molen en bleef in hun bezit tot aan de Franse bezetting. Tijdens de godsdiensttroebelen in de 16e eeuw raakte de molen in verval. Ook in de 18e eeuw was de molen aan herstelling toe. Het uitwendige drijfwerk werd in 1930 vernieuwd en de molen bleef in werking tot in de jaren 1960. De molen werd in 1967 door de gemeente aangekocht en in 1971 gedeeltelijk gerestaureerd. Het waterrad kon in beweging gebracht worden maar er werd niet meer gemalen. In tussentijd zijn de sluizen, het waterrad en het binnenwerk terug aan restauratie toe. Op het erf van de Tommenmolen werd een vakwerkschuur en een bakoven geplaatst die elders in Grimbergen moesten verdwijnen. De bakoven werd in 2016 volledig heropgebouwd en wordt gebruikt voor diverse bak-activiteiten. Naast de schuur plaatste het MOT een metalen rosmolen, een zogenaamde "manège" waarmee bijvoorbeeld een dorsmachine kan aangedreven worden.

De Sint-Niklaashoeve, voorheen Hof ter Heide is een landelijk gelegen hoeve in Grimbergen. Het is een restant van een semi-gesloten hoeve van 1767 op een oudere site die minstens opklimt tot de 14de eeuw. Ten oosten van de hoeve bevindt zich een bakhuis. In de tweede helft van de 19de eeuw werd het hof van 15 hectaren, 35 aren en 20 centiaren uitgebaat door de familie Leemans en dit tot minstens de jaren 1950. Later werd de Sint-Niklaashoeve aangekocht door ridder Albert Thys (1912-1981) om onder meer zijn rijke collectie koetsen onder te brengen. Hijzelf bewoonde het nabijgelegen Lintkasteel. De inrichting van de paardenstallen naast het woonhuis dateert uit de tweede helft van de 20ste eeuw en gebeurde in opdracht van Ridder Thijs.

Het Domein van Borcht, Domein van Borgt of Domein Kiekens is een natuurgebied langs de Tangebeek tussen Grimbergen en Vilvoorde in de provincie Vlaams-Brabant in België. Het domein is een moerassig overblijfsel van een (kasteel)park rond een oude meander van de Zenne. Mogelijk was het Domein van de Borcht, samen met het nabije landgoed De Drie Fonteinen in Vilvoorde, een van de oudste landschappelijke parken van België.

Molenveld is een wijk en een parochie in het zuidoosten van de Vlaamse gemeente Grimbergen, dicht bij de grens met Vilvoorde. De parochiekerk is toegewijd aan Sint-Cornelius. Het is een recent gehucht met een eigen parochiekerk. De naam is afgeleid van de toponiemen Klein Molenveld en Groot Molenveld, respectievelijk ten noorden en zuiden van de Vilvoordsesteenweg. Het Groot Molenveld refereert aan een verdwenen watermolen die omstreeks 1300 gebouwd werd door de abdij van Grimbergen en vermoedelijk ingeplant was aan de kruising van de Oude Schapenbaan en de Tangebeek. De molen op het Klein Molenveld was gelegen aan de voet van de Borgtberg. Het gebied bleef zo goed als onbebouwd tot het midden van de 20ste eeuw. In 1961 werd het Klein en het Groot Molenveld verkaveld. Tegen 1971 was het grootste deel van de verkavelingen bebouwd. Er is een structureel onderscheid tussen noord en zuid, gescheiden door de Vilvoordsesteenweg die het gebied van west naar oost doorsnijdt. Het Groot Molenveld werd volgens een planmatige aanleg getekend door landmeter P. Bouzin-Willème van Strombeek waarbij centraal een kerk en pastorie werden voorzien. In functie van de daaropvolgende bebouwing werd het gebied op 1 december 1960 erkend als parochie (de Sint-Corneliusparochie), gevolgd in 1961 door de oprichting van de Sint-Corneliuskerk en pastorie aan de Tangedallaan. De van Melsbroek overgebrachte noodkerk, werd tot op heden behouden. De nieuw ontworpen pastorie naast de kerk is van de hand van architect G. Van Campenhout (Vilvoorde) en werd in 1970 door architect Buelens verbouwd. In 2000 werd de kerk verbouwd en opgesplitst met achteraan de parochiezaal. In 1964 werd door de zusters van de Heilige Jozef van Calasanz van Vorselaar een kleuterschooltje opgericht aan de Vijverstraat, heden afgebroken. De bebouwing bestaat uit gekoppelde bel-etagewoningen uit het derde kwart van de 20ste eeuw.

De Sint-Corneliuskerk is de parochiekerk van de tot de Vlaams-Brabantse plaats Grimbergen behorende wijk Molenveld, die zich bevindt in de Tangedallaan 34.

De Charleroyhoeve is een voormalige abdijhoeve van de Abdij van Grimbergen, gelegen in het natuurgebied van de Maalbeekvallei. De hoeve werd in 1665 gebouwd door de Grimbergse abdijgemeenschap. Haar naam verwijst naar Karel II die in de 17e eeuw koning van Spanje was en landsheer van de Spaanse Nederlanden. De fraaie rondbogige inrijpoort vermeldt 1741, het jaar waarin de boerderij werd vernieuwd. De bijgebouwen dateren uit de 19e eeuw. Na een hevige brand in 1976 werd het gedeeltelijk vernield woonhuis in de restauratie geïntegreerd. In de hoeve zijn een afdeling van de gemeentelijke bibliotheek en vergaderzalen voor allerlei culturele verenigingen gevestigd.