Sint-Niklaashoeve

Het Lintkasteel is een overblijfsel van een waterkasteel in de Vlaamse gemeente Grimbergen. Het ligt aan de Gillebeek en dateert uit de 16e-17e eeuw. Een ander gedeelte, opgetrokken in neotraditionele stijl, dateert uit het eerste kwart van de 20e eeuw. De benaming van het kasteel verwijst naar de familie van Lint die tot aan de Franse Revolutie leenheren waren van de Heren van Grimbergen. De omgeving van het kasteel is landschappelijk zeer waardevol. De vochtige gronden van een voormalige beekdepressie zijn beplant met rijen populieren die deze plaats een groen en gesloten karakter geven, midden het open landbouwgebied. Het Lintkasteel werd op 9 juli 1980 beschermd. Vlakbij het kasteel ligt het vliegveld Grimbergen en het Lintbos.

Vliegveld Grimbergen werd gebouwd en in gebruik genomen in 1939 als militair hulpvliegveld. Bij de invasie van België door de Duitse troepen viel het al op 18 mei 1940 in vijandige handen. In opdracht van de Luftwaffe werd het verder uitgebouwd. Na de bevrijding in september 1944 kwam het vliegveld in handen van de geallieerden die het verder gebruikten tot het vanaf 1946 overgedragen werd aan de burgerlijke autoriteiten. Vanaf dan zou het nog haast enkel voor sportvliegtuigen gebruikt worden. Ook Sabena maakte gebruik van het vliegveld voor de opleiding van zijn piloten. De exploitatie van de vliegactiviteiten is momenteel in handen van de vzw Recreatief Vliegveld Grimbergen.

De vliegtuigloodsen op het vliegveld Grimbergen zijn twee ronde betonnen hangars, die ontworpen zijn door Alfred Hardy. De hangars werden in 1947 gebouwd op basis van het principe van een betonnen paddenstoelconstructie (la dalle autoportante) waarop Hardy in 1946 een patent had genomen. Volgens het principe van de ronde vorm van de schaalstructuur wordt de structuur van het dak op een innovatieve en zeer lichte manier gebouwd: hoewel de betonschalen voor het dak van de hangars nergens dikker zijn dan 10 cm, wordt dankzij een zelfdragende betonstructuur een oppervlakte van bijna 2000 m² overspannen. Er is geen buitenwand, maar een aaneenschakeling van schuifdeuren over de volledige omtrek. De diameter van de hangars bedraagt 50 meter; de binnenste cirkel waar de 4 poten zich bevinden heeft een diameter van 22 meter; de buitenste uitkraging bedraagt zo 14 meter vanaf de steunpunten tot de schuifdeuren rondom. Doordat de cirkelvormige structuur zelf in helling staat en aan zijn uiteinden door een trekring vastgehouden wordt, kan ze onder belasting niet openplooien. De krachtsverdeling is zo dat in principe in de trekring alle trekkrachten opgenomen worden (door de spankabels), en in de betonnen schaal zelf enkel de drukkrachten. Op deze manier worden de materialen optimaal benut, en kunnen ze kleiner gedimensioneerd worden. Dit ontwerp van Hardy was het enige Belgische werk dat werd opgenomen in de overzichtstentoonstelling Twentieth Century Engineering in 1964 in het New Yorkse Museum of Modern Art en is ouder dan de meeste schaalbetonnen realisaties van architecten zoals Eero Saarinen (Verenigde Staten) of Felix Candela (Mexico).

De Oyenbrugmolen is een van de vijf watermolens aan de Maalbeek in de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen. De molen heeft een 17e-eeuwse kern en is genoemd naar de familie Van Oyenbrugghe. De eerste vermelding van een watermolen in de heerlijkheid van Oyenbrugghe dateert uit 1397. De molen is sinds 1980 beschermd. Anno 2015 wordt hij weer maalvaardig hersteld. Daarbij zal ook elektrische stroom worden opgewekt uit de waterkracht van de Maalbeek. Vlakbij ligt het vliegveld Grimbergen.

De Veldkantkapel is een grote neogotische kapel aan de Grote Kerkvoetweg in Grimbergen. Dit is de weg langs waar de inwoners van Heienbeek (Verbrande Brug) destijds te voet ter kerke gingen toen dit gehucht zelf nog geen kerk had. Het is de grootste kapel van Grimbergen en ze is opgedragen aan Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. De Veldkantkapel werd in 1872 of 1878 opgericht door de familie J. B. Luypaert-Potens uit dank voor een bekomen genezing. In 1883 werd ze vergroot in opdracht van de familie De Nayer-Leemans uit Vilvoorde uit dank voor de genezing van hun dochter. In 1902 liet graaf Cornet de Peissant bij de kapel een kleine grot maken waarin hij een O.L.V. beeld plaatste dat hij uit Lourdes had meegebracht. Tijdens de zomermaanden had hier iedere vrijdagavond een misviering plaats en tot enkele jaren terug werden er nog missen gecelebreerd in Mariamaand, maar dat liet de staat van de kapel niet meer toe. De kapel is privé eigendom, maar men kende de eigenaar niet meer. De laatste gekende eigenares was Josephine De Naeyer, die de kapel verkreeg in 1907. Na een zoektocht werden in 2021 vijf erfgenamen gevonden..

Het Lintbos is een bos in Grimbergen dat vanaf maart 2001 werd aangeplant. Het gebied was tot 1989 eigendom van de federale overheid maar is thans eigendom van de gemeente Grimbergen die het in erfpacht gaf aan het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). Het maakte vroeger deel uit van het vliegveld Grimbergen. Het beslaat 70 ha waarvan 55 ha bebost werd met ongeveer 150 000 inheemse bomen en struiken. Er zijn twee zichtassen vrijgehouden, een van het Lintkasteel in het noorden naar het centrum van Grimbergen (met uitzicht op de Basiliek), en een van het vliegveld naar de kerk van Beigem. Bij de ingang aan Diegemput is er een speelzone voorzien. Daar staan ook picknicktafels.

De Heilig-Hartkerk is de parochiekerk van de tot de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen behorende plaats Verbrande Brug, gelegen aan de Verbrande Brugsesteenweg 167. Naast de kerk ligt het Kerkhof van Verbrande Brug.

Het Kerkhof van Grimbergen (Verbrande Brug) is een gemeentelijke begraafplaats in het Belgische gehucht Verbrande Brug in de gemeente Grimbergen. Het kerkhof ligt rond de Heilig-Hartkerk op de linkeroever van het kanaal van Willebroek vlak bij de Verbrande Brug. Rond de kerk bevinden zich geen burgerlijke graven meer, enkel nog een perk met Belgische gesneuvelden en een Brits oorlogsgraf.

De Verbrande Brug is een hefbrug in de gemeente Grimbergen nabij het gelijknamige gehucht Verbrande Brug. De brug overspant het Zeekanaal Brussel-Schelde. De brug werd gebouwd in 1968 en heeft een metalen beweegbaar gedeelte met een lengte van 38,4 m en een breedte van 11,6 m. De brug is qua afmetingen identiek aan de Brielenbrug in Tisselt (Willebroek) en de Humbeekbrug in Grimbergen die in hetzelfde jaar werden gebouwd.

Het Kerkebosje is een klein natuurgebiedje in het Vlaams-Brabantse dorp Humbeek. Het ligt vlak bij de kerk en de begraafplaats van Humbeek en in is in het bezit van Natuurpunt sinds 2006.

De Poddegemhoeve is de oudste bekende hoeve van Grimbergen. De oorsprong van deze middeleeuwse versterkte hoeve gaat terug tot een 5e-eeuws Frankisch domein. In de 13e eeuw werd het Hof te Poddegem vermeld als leengoed van de Prins van Grimbergen. De Poddegemhoeve daarentegen was eigendom van de abdij en stond op de grens van Beigem, Humbeek en Grimbergen.

De Steeneikkapel of het Steeneikkapelleke is een betreedbare kapel in het Vlaams-Brabantse dorp Humbeek (deelgemeente van Grimbergen). De kapel staat aan de Steeneikstraat bij twee Libanonceders. De oorspronkelijke kapel werd als dankkapel opgericht in 1712 door Gullian Vleeracker en Marie Crabbé en in 1861 hersteld door C.J. De Groef en J.C. Lauwers. In 1914 werd ze tijdens de Eerste Wereldoorlog door Duitse soldaten afgebrand. Pas in 1936 volgde herbouw door toedoen van V. Van Capellen en de BJB-meisjes. De boerinnengilde hield er veel processies en bedevaarten. Het bouwwerk werd eind twintigste eeuw beschadigd door een voertuig en daarom in 1997 door de dorpsvrienden van Humbeek vervangen. Er staat nu een kapel uit baksteen met een grotendeels glazen voorgevel. Het met leien gedekte zadeldak wordt bekroond door een houtenklokkentorentje met windhaan. Binnen bevindt zich een 19de-eeuws met afbeeldingen beschilderd processie-altaar en een modern Mariabeeld onder een houten baldakijn. De huidige kapel is, met de ceders, vastgesteld als onroerend erfgoed maar geniet geen bescherming.