Volgermeerpolder

Het Ransdorper Die is een Kreek, Die genoemd, in Waterland in Noord-Holland. Het water ligt ten noorden van het tot de gemeente Amsterdam behorende dorpje Ransdorp, ten zuidwesten van Holysloot en ten zuiden van Broek in Waterland. Het is door middel van het Nauw ook verbonden met het Holysloter Die ten noorden van Holysloot en verder met het Uitdammer Die in het oosten. Het is een restant van het vroegere Waterlandse Die, een veenriviertje in Waterland. Oorspronkelijk was het een zeearm van de Zuiderzee. Tegenwoordig is het Uitdammer Die niet meer rechtstreeks verbonden met het huidige Markermeer maar loopt dood op de Uitdammerdijk. De ligging is enigszins geïsoleerd. In het noorden loopt de Poppendammergouw naar Broek in Waterland.

Gezicht Broek in Waterland is een van rijkswege beschermd dorpsgezicht in Broek in Waterland in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 15 november 1968. Het gebied werd op 21 april 1971 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 20,9 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De lantaarnpaal op het Kerkplein in het Noord-Hollandse dorp Broek in Waterland staat nabij de brug en iets ten westen van de Kerk. De paal is gemaakt van hardsteen en de lantaarn is van koper. De lantaarnpaal is in de 18e eeuw gemaakt en werd na de Stormvloed van 1825 voorzien van een herdenkingsplaat op de voet. Het straatmeubilair werd op 2 juli 1968, onder nummer 11047, aangewezen als rijksmonument. Ook bij het huis Havenrak 25-29 staat nog een originele lantaarnpaal, deze maakt daar onderdeel uit van het rijksmonument Havenrak 27.

De Hervormde of Sint-Nicolaaskerk is de enige kerk van de Noord-Hollandse plaats Broek in Waterland, en tevens het oudste nog bestaande gebouw van die plaats. De kerk staat op het Kerkplein in het noorden van het dorp. De Sint-Nicolaaskerk werd in de 15e eeuw gebouwd, in de stijl van de late gotiek. Tegen de puntgevel van de noordelijke hal is de consistorie gebouwd.

Broek in Waterland is een dorp in de gemeente Waterland, ten noorden van Amsterdam. Broek in Waterland telt 2.810 inwoners. Het dorp heeft een beschermd dorpsgezicht. De plaats telt tientallen rijksmonumenten.

Het pand Leeteinde 12 in Broek in Waterland is een van de weinige oude stenen huizen in dat dorp. Het pand is beschermd als rijksmonument en is eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser.

De Bloemendalergouw is een weg in Landelijk Noord in Amsterdam-Noord.

De Jan Marsisbrug (bruggen 309/310) zijn vaste bruggen in Amsterdam-Noord al lijkt er sprake te zijn van één brug. De overspanning bestaat uit twee delen, een deel voor snel (gemotoriseerd) verkeer en een deel voor langzaam (voetgangers en fietser) verkeer. Ze liggen ten zuidwesten van de boerderij Bloemendalergouw 13, een rijksmonument. Ze zijn gelegen in de Bloemendalergouw. Deze weg (gouw betekent landweg) vormt de verbinding tussen de dorpskernen Ransdorp en Holysloot en schampt daarbij de oevers van het Kinselmeer in landelijk Noord. De bruggen overspannen de Jan Massensloot, vernoemd naar boerderijhouder Jan Marsis (de naam is later verbasterd tot Massen). De bruggen stonden tot 2017 bekend als brug 67P, een verwijzing naar onderhoud/beheer door provincie of rijk. De kunstwerken zijn "vast", een verschil ten opzichte van de andere bruggen in de buurt, die veelal een ophaalbrugconstructie hebben. Er ligt hier al jaren een brug, de brug is te zien op een landkaart uit 1850 en een foto uit 1922. De huidige bruggen (gegevens 2018) zijn van recenter datum. De bruggen leunen op een fundering van stalen damwanden (voet- en fietsbrug) en beton (autobrug). Die stevige fundering leidt er wel toe, dat de brug steeds hoger in het landschap komt te liggen. De bodem rondom de brug bestaat uit veen, dat inklinkt. Wat ook wijst op een relatief nieuwe brug, is dat ze is uitgevoerd in de standaardkleuren van gemeente Amsterdam, wit en blauw. In december 2017 heeft de Centrale Dorpenraad een verzoek ingediend de brug voor snelverkeer (309) te vernoemen naar Jan Massen/Jan Marsis, hetgeen 9 november 2018 ingewilligd werd.

SDOB (Sterk Door Onderling Begrip) is een amateurvoetbalvereniging uit Broek in Waterland, gemeente Waterland, Noord-Holland, Nederland.

Landelijk Noord is een deel van het Amsterdamse stadsdeel Noord dat bestaat uit landelijk gebied. Het is het zuiden van de regio Waterland in de provincie Noord-Holland waar de omgeving bestaat uit polderlandschappen met enkele kleine dorpen.

Brug 344 is een houten ophaalbrug in Amsterdam-Noord. De brug is gelegen over de Kerkelandersloot in het gehucht Ransdorp. Het is een verkleinde uitvoering van andere ophaalbruggen in het dorp, zie bijvoorbeeld brug 380 bij de toegang tot het plaatsje. Volgens zeggen is het de kleinste ophaalbrug in Amsterdam. Ze overspant "slechts" 2,40 meter en is "slechts" 2 meter breed. Toch hing het leven van de brug in 1930 aan een zijden draadje. Bewoners van Ransdorp wilden in verband met de toename van het verkeer de Kerkelandersloot dempen. Enkele andere dorpsbewoners namen het initiatief de sloot en dus de brug te behouden; zij wezen erop dat het verdwijnen van de sloot en brug nadelig zou zijn voor het typisch dorps karakter van Ransdorp. Burgemeester en wethouders van gemeente Amsterdam, die het gebied in 1921 hadden overgenomen stelden een onderzoek in, waarbij bleek dat demping het doorgaande verkeer nauwelijks zou versnellen en waren het tevens eens met degenen die de sloot en brug wilden behouden. De gemeente Amsterdam nam het onderhoud etc. over, mits de bewoners afstand deden van hun rechten op weggetje, bijbehorende berm en brug, alzo geschiedde. In 1939 herhaalde de kwestie zich, waarbij ook nog werd voorgesteld de sloot twee meter naar het westen te verleggen. De situatie bleef ongewijzigd. Vanaf die tijd werd een aantal werkzaamheden aan de brug verricht. In 1957 werd geconstateerd dat alle lapmiddelen hun werk goed hadden gedaan, maar dat het tijd was de brug te vervangen. Met name de bovenbouw was op. Het herstel was in dit geval eenvoudig. In de herstelwerkplaats van de Dienst der Publieke Werken aan de Nieuwe Uilenburgerstraat werden onderdelen voor die bovenbouw vervaardigd en vervolgens per vrachtwagen naar de plaats van bestemming gebracht. Ondertussen was de onderbouw geheel vernieuw, waarbij de bouwvakkers restanten aantroffen van funderingen van voormalige bruggen hier.

Gezicht Ransdorp is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Ransdorp in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 29 december 1971. Het gebied werd op 3 mei 1976 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 25 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.