Landelijk Noord

Brug 2108 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug is gelegen is een naamloos voet- en fietspad. Genoemd pad zorgt voor de verbinding tussen de stedelijke bebouwing van Amsterdam-Noord met de Volendammerweg enerzijds en het agrarisch gebied Landelijk Noord met de Poppendammergouw en Nieuwe Gouw anderzijds. Zelfs in de wegnamen zit een cultuurverschil; de straat met huizen, de gouw met boerderijen. De scheidslijn tussen deze totaal verschillende gebieden wordt gevormd door de Rijksweg 10 (ringweg) en summiere bebouwing ten behoeve van een tuin- en sportcomplex ten noordoosten daarvan. Komend vanuit de Volendammerwegbrug in die ringweg lopen of fietsen weggebruikers vrijwel direct de landerijen in. Het pad kon naamloos blijven omdat er geen bebouwing aan gelegen is. De brug maakt deel uit van een uitgestrekte infrastructuur voor voetgangers en fietsers in landelijk gebied. De verbinding tussen straat en gouw werd gevormd door een weggetje over een dam tussen twee geschieden watergebieden. Ten oosten van die dam lag een brede waterweg, ten westen een stelsel van sloten. In 2013/2014 werd een deel van de landerijen ten westen van de brug onder water gezet waarbij kennelijk de waterscheiding overbodig raakte. In de dam werd een doorbraak gegraven waarbij over die doorbraak een eenvoudige brug werd neergelegd. De brug heeft de uiterlijke kenmerken van meerdere bruggen in Landelijk Noord. In dat gebied werden vanuit de historie bruggen als witte accenten in het landschap neergezet. Dit geldt dan ook voor brug 2108. De brug is grotendeels van hout.

De Bullebrug (brug 2353) is een vaste brug in Amsterdam-Noord. Ze werd aangelegd op initiatief van de Centrale Dorpenraad binnen het Stadsdeel Amsterdam-Noord. Die wilde een brug voor voetgangers (of voetgangers met fiets aan de hand) over de Zwetsloot van de verharde Achterlaan naar het onverharde Ganzepad. Ze verbindt de dorpsbebouwing van Zunderdorp met een wandelpad op weiland. Ze werd vernoemd naar het weiland, plaatselijk bekend als Bullenlandje, een plek waar jonge stieren stonden te grazen. De brug werd in 2006 in gebruik genomen en kreeg direct haar naam. Het wegdek van de brug is voorzien van een antisliplaag. In aanvulling daarop zijn tevens dwarslatten in het wegdek verankerd, zodat wandelaars niet wegglijden op deze relatief steile brug naar een model dat vaker werd toegepast in dit gebied.

De Kerk van Zunderdorp is de Nederlands Hervormde Kerk van Zunderdorp in Amsterdam-Noord. Het is een gepleisterde zaalkerk met steunberen, in 1711 gebouwd tegen de laatgotische toren zonder steunberen van de vorige kerk. De toren dateert uit de 15e eeuw, telt drie geledingen en is voorzien van een balustrade en een tentdak. Opvallend zijn de natuurstenen hoekblokken. Het kerkinterieur wordt overdekt door een houten tongewelf met trekbalken op geprofileerde sleutelstukken en korbelen (volgens de V.L. herbouwd 1711 en 1824; het eerste jaartal is waarschijnlijk, het tweede betreft een herstelling na een brand).

Brug 2105 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug werd gelegd in de Zwartegouw die gelegen is op de noordoostelijke oever van het niet voltooide Kanaal om de Noord. Die gouw volgt lang het traject van de Rijksweg 10, maar dan in Landelijk Noord, het landelijk gebied daarbuiten. De brug is een zusje van brug 2108, ze komt uit dezelfde tijd en is van dezelfde bouwer. Ter plaatse lag tot 2013 een stelsel van slootjes en sloten. Er werd vervolgens een stuk land onder water gezet, waarbij alleen de dijk en oever van genoemd kanaal bleef liggen. De gemeente Amsterdam maakte vervolgens een doorbraak in die dijk en daarna kwam er een grotendeels houten brug over die doorbraak. De brug is slechts enkele meters lang.

Los Postje of Los Postbruggetje (brug 374) is een vaste brug in Zunderdorp, onderdeel van landelijk Amsterdam-Noord. "Los Postje" komt van een losliggende overspanning (demontabele brug). Als er een schip door moest werden planken en/of platen handmatig verwijderd door de brugwachter of iemand die als zodanig optrad. De smalle en kleine verkeersbrug is gelegen in de B-weg het Achtergouwtje en overspant de Nieuwe Gouw. Nabij de brug begint de Achterlaan. Er kan niet meer dan één auto tegelijkertijd overheen. Er is geen vaart onder de brug mogelijk (behalve een kano/kajak). De brug is in het najaar van 1944 ontworpen door Piet Kramer, werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken. Kramers hand is onder meer terug te vinden in de enigszins bewerkte eikenhouten brugleuningen (Kramer was van origine timmerman). Werkzaamheden begonnen in oktober 1945; 12 januari 1946 werd de brug opgeleverd. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering; landhoofden en overspanning zijn van beton. Om het zwaar materieel te kunnen aanvoeren moest ontheffing aangevraagd worden op de B-weg te mogen berijden.

De Boogkanaalbrug (brug 1732) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord, landelijk Noord. De vaste brug dateert uit circa 1990. Toen werd vanuit de stedelijke bebouwing aan de Volendammerweg een verbinding gemaakt met een voet- en fietspadenstelsel rondom Zwartegouw, in dit geval richting Poppendammergouw. De brug is gelegen over een relatief brede waterweg ten zuiden van dat voet- en fietspad. De grotendeels houten brug werd op houten brugpijlers, jukken gezet, waarop liggers, rijdek, balustrades etc. werden gemonteerd. De brug is voor haar doen relatief nauw, maar wel dertig meter lang. In 2021 besliste de gemeente Amsterdam, dat het verkeerssysteem van Landelijk Noord aan een opknapbeurt toe was. Wegen en bruggen kregen een onderhoudsbeurt, reden waarom de brug in mei 2022 was afgesloten. De brug kreeg haar naam per 9 november 2018. Ze werd daarbij Boogkanaal genoemd omdat ze ligt over een stukje Kanaal om de Noord, ook wel Boogkanaal, dat echter nooit volledig afgegraven werd.

Brug 2345 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Deze vaste brug is sinds 2004 gelegen over een soort insteekhaven van wat in de jaren vijftig van de 20e eeuw het Kanaal om de Noord had moeten worden. In 2004 werd rondom dat haventje het Tuinpark Buikslotermeer (Volkstuinenpark Buikslotermeer) geopend. Over de brede waterweg werd een voetbrug gebouwd, naar model van meerdere bruggen in de buurt. Omdat ze alleen toegankelijk is voor voetgangers komend en gaand over een onverhard pad, kon een relatief smalle brug (circa 3 meter) worden neergelegd, de overspanning is circa 43 meter. Hoe smal ook, ze heeft een beveiliging die de overspanning aangeeft, maar ook versmalt. Aan beide uiteinden van de brug liggen twee toegangen tot het volkstuinencomplex middels de twee ophaalbruggetjes brug 2332 en brug 2333.

Brug 2332 is een houten ophaalbrug in Amsterdam-Noord. Deze voetbrug is gebouwd over een ringsloot van Volkstuinenpark Buikslotermeer, dat rond 2004 werd opgeleverd. Om diverse percelen van die terreinen liggen ringsloten. Ten noorden van het complex en ringsloot ligt het voetpad Buitengouw, dat onverhard is (grasland). De ringsloten dienen niet alleen voor de afwatering, maar vormen ook een terreinafscheiding richting omgeving. Over die ringsloot werd dan ook een ophaalbruggetje gelegd, die indien “opgehaald” het terrein van het complex afsluit van de omgeving. De brug is grotendeels opgetrokken uit hout. Landhoofden, brugpijlers met juk en ook de aanbrug zijn behalve bouten en moeren van hout. De brugpijlers staan buiten de overspanning en gaan over in pylonen. Aan de oostelijke pyloon is middels een stalen tui verbinding met het stalen brugdek gemaakt. De westelijke pyloon heeft een gat waardoor de kabel loopt naar het brugdek enerzijds en naar de lier anderzijds. De brug kan niet verder opgehaald worden dan een bepaalde stand. Stalen buizen vallen in stalen punten in de pylonen, waardoor de val niet verder opgehaald kan worden. Ten oosten van de brug ligt een waterkering. De brug heeft in brug 2333 een broertje.

Brug 2333 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Deze voetbrug is gebouwd over een ringsloot van Volkstuinenpark Buikslotermeer, dat rond 2004 werd opgeleverd. Om diverse percelen van die terreinen liggen ringsloten. Ten noorden van het complex en ringsloot ligt het voetpad Buitengouw, dat onverhard is (grasland). De ringsloten dienen niet alleen voor de afwatering, maar vormen ook een terreinafscheiding richting omgeving. Over die ringsloot werd dan ook een ophaalbruggetje gelegd, die indien “opgehaald” het terrein van het complex afsluit van de omgeving. De brug is grotendeels opgetrokken uit hout. Landhoofden, brugpijlers met juk en ook de aanbrug zijn behalve bouten en moeren van hout. De brugpijlers staan buiten de overspanning en gaan over in pylonen. Aan de westelijke pyloon is middels een stalen tui verbinding met het stalen brugdek gemaakt. De oostelijke pyloon heeft een gat waardoor de kabel loopt naar het brugdek enerzijds en naar de lier anderzijds. De brug kan niet verder opgehaald worden dan een bepaalde stand. Stalen buizen vallen in stalen punten in de pylonen, waardoor de val niet verder opgehaald kan worden. Ten westen van de brug ligt een waterkering. De brug heeft in brug 2332 een broertje.

Torenven is een straat in Amsterdam-Noord. De naam Torenven verwijst naar een meertje nabij de toren, in dit geval de kerktoren van de Kerk van Zunderdorp.

De Bakkersbrug (brug 375) is een grotendeels houten ophaalbrug in Zunderdorp in Amsterdam-Noord.

Het Postje van Gerrit Vreeling (brug 351) is een houten ophaalbrug in Zunderdorp in Amsterdam-Noord. De brug overspant de plaatselijke Nieuwe Gouw/Achtergouwtje en vormt de verbinding tussen de Zunderdorpergouw en de Middenlaan Zunderdorp. Ze vormt daarbij het zuidwestpunt van het gehucht. De brug is vernoemd naar inwoner Gerrit Vreeling. Op de kaart van Jacob Kuyper uit circa 1865 van Nieuwendam (Zunderdorp hoorde tot gemeente Nieuwendam) is hier al een doorlopende weg te zien, die over een water voert. De brug kwam in 1916 in het nieuws toen zij beschadigd raakte tijdens de stormvloed van 1916; de brug werd naderhand gerepareerd, maar geld voor een nieuwe brug was er (nog) niet. In 1928 was eerst de brug aan de andere kant van de Middenlaan Zunderdorp, de Bakkersbrug aan reparatie toe. In het voorjaar 1930 stelden burgemeester en wethouders van Amsterdam, dat Nieuwendam in 1921 had geannexeerd, voor, dat ook deze brug aangepast moest worden op hun kosten; zij zouden ook het onderhoud voor hun rekening nemen; geschatte kosten 14.000 gulden. De brug werd vernieuwd en verbreed. Het was daarbij handig dat ze gebruik kon maken van de bouwtekening van de Bakkersbrug, zodat hier een kopie kwam te staan van deze brug. De brug werd omstreeks juni 1931 zonder al te veel aandacht geopend. De brug vertoont dezelfde opvallende kenmerken als de Bakkersbrug. Zo steekt de bovenbalk op de hameipoort aan beide kanten enige centimeters uit. De hameipoort is bestaat niet uit een halve cirkel, maar uit een halve ellips. Het raakpunt tussen poort en balk bevat een kleine versiering. Aangezien Zunderdorp toen al tot Amsterdam behoorde, was het ontwerp van de brug van de Dienst der Publieke Werken, de ontwerper zelf is vooralsnog onbekend. Wat deze brug bijzonder maakt is dat er in de landhoofden een jaartal is verwerkt. Er is in het graniet "Ao" en "’31" zichtbaar in letters en cijfers, die zijn uitgevoerd in de stijl van de Amsterdamse School. In 1966/1967 is de bovenbouw van de brug vernieuwd.