Brug 2105

Brug 2345 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Deze vaste brug is sinds 2004 gelegen over een soort insteekhaven van wat in de jaren vijftig van de 20e eeuw het Kanaal om de Noord had moeten worden. In 2004 werd rondom dat haventje het Tuinpark Buikslotermeer (Volkstuinenpark Buikslotermeer) geopend. Over de brede waterweg werd een voetbrug gebouwd, naar model van meerdere bruggen in de buurt. Omdat ze alleen toegankelijk is voor voetgangers komend en gaand over een onverhard pad, kon een relatief smalle brug (circa 3 meter) worden neergelegd, de overspanning is circa 43 meter. Hoe smal ook, ze heeft een beveiliging die de overspanning aangeeft, maar ook versmalt. Aan beide uiteinden van de brug liggen twee toegangen tot het volkstuinencomplex middels de twee ophaalbruggetjes brug 2332 en brug 2333.

Brug 2332 is een houten ophaalbrug in Amsterdam-Noord. Deze voetbrug is gebouwd over een ringsloot van Volkstuinenpark Buikslotermeer, dat rond 2004 werd opgeleverd. Om diverse percelen van die terreinen liggen ringsloten. Ten noorden van het complex en ringsloot ligt het voetpad Buitengouw, dat onverhard is (grasland). De ringsloten dienen niet alleen voor de afwatering, maar vormen ook een terreinafscheiding richting omgeving. Over die ringsloot werd dan ook een ophaalbruggetje gelegd, die indien “opgehaald” het terrein van het complex afsluit van de omgeving. De brug is grotendeels opgetrokken uit hout. Landhoofden, brugpijlers met juk en ook de aanbrug zijn behalve bouten en moeren van hout. De brugpijlers staan buiten de overspanning en gaan over in pylonen. Aan de oostelijke pyloon is middels een stalen tui verbinding met het stalen brugdek gemaakt. De westelijke pyloon heeft een gat waardoor de kabel loopt naar het brugdek enerzijds en naar de lier anderzijds. De brug kan niet verder opgehaald worden dan een bepaalde stand. Stalen buizen vallen in stalen punten in de pylonen, waardoor de val niet verder opgehaald kan worden. Ten oosten van de brug ligt een waterkering. De brug heeft in brug 2333 een broertje.

Brug 2333 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Deze voetbrug is gebouwd over een ringsloot van Volkstuinenpark Buikslotermeer, dat rond 2004 werd opgeleverd. Om diverse percelen van die terreinen liggen ringsloten. Ten noorden van het complex en ringsloot ligt het voetpad Buitengouw, dat onverhard is (grasland). De ringsloten dienen niet alleen voor de afwatering, maar vormen ook een terreinafscheiding richting omgeving. Over die ringsloot werd dan ook een ophaalbruggetje gelegd, die indien “opgehaald” het terrein van het complex afsluit van de omgeving. De brug is grotendeels opgetrokken uit hout. Landhoofden, brugpijlers met juk en ook de aanbrug zijn behalve bouten en moeren van hout. De brugpijlers staan buiten de overspanning en gaan over in pylonen. Aan de westelijke pyloon is middels een stalen tui verbinding met het stalen brugdek gemaakt. De oostelijke pyloon heeft een gat waardoor de kabel loopt naar het brugdek enerzijds en naar de lier anderzijds. De brug kan niet verder opgehaald worden dan een bepaalde stand. Stalen buizen vallen in stalen punten in de pylonen, waardoor de val niet verder opgehaald kan worden. Ten westen van de brug ligt een waterkering. De brug heeft in brug 2332 een broertje.

De Boogkanaalbrug (brug 1732) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord, landelijk Noord. De vaste brug dateert uit circa 1990. Toen werd vanuit de stedelijke bebouwing aan de Volendammerweg een verbinding gemaakt met een voet- en fietspadenstelsel rondom Zwartegouw, in dit geval richting Poppendammergouw. De brug is gelegen over een relatief brede waterweg ten zuiden van dat voet- en fietspad. De grotendeels houten brug werd op houten brugpijlers, jukken gezet, waarop liggers, rijdek, balustrades etc. werden gemonteerd. De brug is voor haar doen relatief nauw, maar wel dertig meter lang. In 2021 besliste de gemeente Amsterdam, dat het verkeerssysteem van Landelijk Noord aan een opknapbeurt toe was. Wegen en bruggen kregen een onderhoudsbeurt, reden waarom de brug in mei 2022 was afgesloten. De brug kreeg haar naam per 9 november 2018. Ze werd daarbij Boogkanaal genoemd omdat ze ligt over een stukje Kanaal om de Noord, ook wel Boogkanaal, dat echter nooit volledig afgegraven werd.

Brug 2340 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord, wijk Waterland. De vaste brug vormt een van de toegangen tot het Tuinpark Buikslotermeer (Volkstuinenpark Buikslotermeer), dat in 2004 geopend werd. Om het complex loopt een ringsloot voor de afwatering en vermoedelijk ook terreinafscheiding. Brug 2340 ligt over die ringsloot richting het uiteinde van de Volendammerweg. De brug wordt ondersteund door twee brugpijlers waarop een juk ligt, daarop liggende houten liggers, waarop weer het houten rijdek. Alles wordt afgesloten middels houten leuningen. Op de brugpijlers zijn pylonen geplaatst waaraan de metalen toegangshekken en overklimbeveiligingen zijn gemonteerd. Het complex ligt vanuit Amsterdam-Centrum gezien buiten de rijksweg 10, ook wel Landelijk Noord genoemd.

Brug 2331 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Deze voet- en fietsbrug is gelegen in de centrale as van het Tuinpark Buikslotermeer (Volkstuinenpark Buikslotermeer), dat in 2004 geopend werd. Dat tuinpark wordt doorsneden door een brede waterweg, die er uit ziet als een insteekhaven van wat in de jaren vijftig van de 20e eeuw het Kanaal om de Noord had moeten worden. De brug ligt parallel aan brug 2345 net buiten het park. Omdat de waterweg een soort cirkelsegment is behoefde brug 2331 niet zo lang te worden als brug 2341. Ze is ongeveer 22 meter lang; ze is vier meter breed. De brug is grotendeels van hout en rust op twee brugpijlers met jukken. De overspanning bestaat uit stalen liggers waarop houten planken liggen en balustraden steunen.

Brug 2334 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord, wijk Waterland. De vaste brug is gelegen over een ringsloot die om het Tuinpark Buikslotermeer is gelegen. Deze sloot zorgt tevens voor afwatering van de dijklichamen behorend bij Ringweg-Noord, deel van Rijksweg 10. Deze brug geeft vanaf het uiteinde en doodlopende deel van de Volendammerweg toegang tot het terrein van de Bond van Volkstuinders. Dat ligt binnen hetzelfde tuinpark, maar is daarvan afgescheiden. De brug ligt middels houten liggers op houten brugpijlers en jukken. Aan de liggers zijn metalen constructies vastgeschroefd voor metalen balustrades en houten leuningen. Op het hoogste punt zijn pylonen geplaatst die rusten op de brugpijlers. Aan de pylonen zijn afsluitbare metalen hekken opgehangen alsmede aan weerszijden een dito overklimbeveiliging. De pylonen zijn net als de eindbalusters afgedekt met metalen kapjes. De terreinen werden rond 2004 geopend. Het gehele complex ligt buiten het gebied van de Rijksweg 10.

De Volendammerwegbrug is een vaste brug in Amsterdam-Noord. Het viaduct is gelegen in de Ringweg-Noord, een onderdeel van Rijksweg 10. Het is het vijfde viaduct als men richting het noorden de Zeeburgertunnel verlaat. Ze overspant daarbij de Volendammerweg. Die Volendammerweg is in noord een belangrijke verbindingsweg tussen de wijken eromheen. Ze eindigde lange tijd op de Waalenburgsingel en/of Watergangsche weg, maar met de komst van sportvelden ten noorden van die singel kreeg ze een uitloper naar wat in 1975 Sportpark De Weeren ging heten. Tussen singel en sportpark was de ringweg-noord geprojecteerd. Om de toegang tot dat sportpark en omliggende volkstuincomplexen te waarborgen werd ter hoogte van de Volendammerweg genoemd viaduct gebouwd. Weer later volgde een verbinding met het voet- en fietspadensysteem van Landelijk Noord. De Volendammmerweg kent ten noorden van het viaduct een parkeerplaats voor bedrijventerrein, sportpark en Volkstuinenpark Buikslotermeer en gaat vervolgens over in een naamloos pad en verder Poppendammergouw. Gezien de situatie dat de Volendammerweg hier geen doorgaande weg is, kon volstaan worden met een relatief korte overspanning. Het viaduct stamt uit de periode tussen 1987 en 1990 toen aan het laatste deel van de rijksweg 10 werd gewerkt met de opening in september 1990. De brug ging vanaf haar oplevering naamloos door het leven. In december 2017 vernoemde de gemeente Amsterdam (bijna) alle bruggen in de Rijksweg 10 om opgenomen te worden in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen. De vernoeming had veelal betrekking op de straat en/of gracht die het bouwwerk overspande.

Brug 2108 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug is gelegen is een naamloos voet- en fietspad. Genoemd pad zorgt voor de verbinding tussen de stedelijke bebouwing van Amsterdam-Noord met de Volendammerweg enerzijds en het agrarisch gebied Landelijk Noord met de Poppendammergouw en Nieuwe Gouw anderzijds. Zelfs in de wegnamen zit een cultuurverschil; de straat met huizen, de gouw met boerderijen. De scheidslijn tussen deze totaal verschillende gebieden wordt gevormd door de Rijksweg 10 (ringweg) en summiere bebouwing ten behoeve van een tuin- en sportcomplex ten noordoosten daarvan. Komend vanuit de Volendammerwegbrug in die ringweg lopen of fietsen weggebruikers vrijwel direct de landerijen in. Het pad kon naamloos blijven omdat er geen bebouwing aan gelegen is. De brug maakt deel uit van een uitgestrekte infrastructuur voor voetgangers en fietsers in landelijk gebied. De verbinding tussen straat en gouw werd gevormd door een weggetje over een dam tussen twee geschieden watergebieden. Ten oosten van die dam lag een brede waterweg, ten westen een stelsel van sloten. In 2013/2014 werd een deel van de landerijen ten westen van de brug onder water gezet waarbij kennelijk de waterscheiding overbodig raakte. In de dam werd een doorbraak gegraven waarbij over die doorbraak een eenvoudige brug werd neergelegd. De brug heeft de uiterlijke kenmerken van meerdere bruggen in Landelijk Noord. In dat gebied werden vanuit de historie bruggen als witte accenten in het landschap neergezet. Dit geldt dan ook voor brug 2108. De brug is grotendeels van hout.

Landelijk Noord is een deel van het Amsterdamse stadsdeel Noord dat bestaat uit landelijk gebied. Het is het zuiden van de regio Waterland in de provincie Noord-Holland waar de omgeving bestaat uit polderlandschappen met enkele kleine dorpen.

Los Postje of Los Postbruggetje (brug 374) is een vaste brug in Zunderdorp, onderdeel van landelijk Amsterdam-Noord. "Los Postje" komt van een losliggende overspanning (demontabele brug). Als er een schip door moest werden planken en/of platen handmatig verwijderd door de brugwachter of iemand die als zodanig optrad. De smalle en kleine verkeersbrug is gelegen in de B-weg het Achtergouwtje en overspant de Nieuwe Gouw. Nabij de brug begint de Achterlaan. Er kan niet meer dan één auto tegelijkertijd overheen. Er is geen vaart onder de brug mogelijk (behalve een kano/kajak). De brug is in het najaar van 1944 ontworpen door Piet Kramer, werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken. Kramers hand is onder meer terug te vinden in de enigszins bewerkte eikenhouten brugleuningen (Kramer was van origine timmerman). Werkzaamheden begonnen in oktober 1945; 12 januari 1946 werd de brug opgeleverd. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering; landhoofden en overspanning zijn van beton. Om het zwaar materieel te kunnen aanvoeren moest ontheffing aangevraagd worden op de B-weg te mogen berijden.

Brug 373 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug vormt de verbinding tussen de Zunderdorpergouw (oostkant) en de Buikslotermeerdijk / Beemsterstraat (westkant). Ze overspant daarbij de ringsloot / ringvaart van de Buikslotermeerpolder. Er ligt hier al tijden een brug. De atlas van Jacob Kuyper van rond 1865 laat hier al een brug zien. De Zunderdorpergouw schampt hier het meest oostelijke punt van de Buiksloterringvaart en -polder. Op genoemde kaart liep deze gouw (een dorpsstraat) vanuit Zunderdorp ongehinderd door naar Nieuwendam. Zunderdorp maakte lange tijd deel uit van de gemeente Nieuwendam, totdat de gemeente op eigen verzoek in verband met de financiële draagkracht van de gemeente in 1921 door Amsterdam werd geannexeerd. Op 25 augustus 1924 schreef de gemeente Amsterdam een aanbesteding uit voor het "slopen van twee beschoeiingen en een houten bruggetje alsmede het opbouwen van beschoeiingen en een nieuw bruggetje". In 1927 trok koningin Wilhelmina en haar gevolg nog over die brug tijdens een rondrit in het Waterlandengebied. Rond 1950 werd geconstateerd dat de brug versleten was en dat opnieuw nieuwbouw nodig was. De Dienst der Publieke Werken kwam met een klassiek uitziende brug. In september 1952 namen de werkzaamheden een aanvang; in de zomer van 1953 kon het verkeer over de brug. Het kunstwerk wordt gedragen door een hout paalfundering. Er zijn stalen liggers toegepast tussen betonnen landhoofden. Om de brug te kunnen bouwen moest ontheffing aangevraagd worden voor transport over dit B-weggensysteem. In 2018 ligt de doorgaande weg tussen Zunderdorp en Nieuwendam juist over de brug, direct ten zuiden van de brug stuit de Zunderdorpergouw hier op een gracht / sloot die parallel loopt met de Rondweg Amsterdam. Er loopt langs die gracht / sloot alleen een fietspad (Zwartegouw). De brug wordt in de volksmond PEN-brug genoemd; er stond jarenlang een gebouwtje van de Provinciaal Elektriciteitsbedrijf van Noord-Holland (PEN) aan de westkant van de brug.