San Salvatore in Lauro

Chiesa Nuova (nieuwe kerk) is de populaire naam van een kerk in Rome dicht bij de Piazza Navona, die officieel Santa Maria in Vallicella heet. In Vallicella verwijst naar de vallei van een beekje dat in de Terentijnse moerassen uitmondde. Tijdens de middeleeuwen stond hier een kerk met het altaar van Ara Ditis Patris et Proserpinae. Chiesa Nuova, waarvan de bouw begon in 1575 onder leiding van Matteo di Città di Castello en voortgezet door Martini Longhi, werd ingewijd in 1599. De voorgevel was klaar in 1606. Ze werd gesticht door Filippus Neri, de stichter van de Oratorianen, naar een ontwerp van Giacomo della Porta. Hij was een belangrijke figuur tijdens de periode van de Contrareformatie en hij zag de kerk als een uitvalsbasis voor zijn werk en zijn orde. Alhoewel het Neri's wens was om het interieur wit te schilderen kreeg Pietro da Cortona in 1647 de opdracht om de koepel, de apsis en het schip met fresco's te versieren. Hij besteedde hier, met onderbrekingen, twintig jaar van zijn leven aan.

De Santa Maria della Pace is een kerk in Rome, gelegen in de nabijheid van Piazza Navona en de Santa Maria dell'Anima.

De Ponte Umberto I is een brug over de Tiber in Rome. De brug verbindt de wijk Ponte op de linkeroever met het Paleis van Justitie in de wijk Prati op de rechteroever. De 105,65 meter lange brug is gebouwd tussen 1885 en 1895. Het ontwerp is afkomstig van architect Angelo Vescovali die een klassieke brug tekende met drie bogen. De met travertijn beklede brug is vernoemd naar koning Umberto I, die samen met zijn vrouw Margaretha bij de opening aanwezig was. In tegenstelling tot de rest van Italië wordt op de brug door het autoverkeer links gereden. Om botsingen te voorkomen staat er een barrière op het midden van de weg.

De Santa Maria dell'Anima was de kerk van het Heilig Roomse Rijk in Rome en is nu de nationale kerk voor de Duitstaligen.

De Engelenbrug (Italiaans: Ponte Sant'Angelo) is een van oorsprong Romeinse brug in Rome. De brug verbindt de Engelenburcht (Castel Sant' Angelo) met de andere zijde van de Tiber. De brug is gebouwd in 134 en in opdracht van keizer Hadrianus, die een directe verbinding van de stad naar zijn pas gebouwde mausoleum, de huidige Engelenburcht, wilde. De brug kreeg ook zijn naam Pons Aelius of Pons Hadrianus, Aelius was de familienaam van Hadrianus. De brug is gebouwd uit travertijn en de bogen met peperino. Oorspronkelijk had de Pons Aelius 8 bogen; de drie centrale bogen met een doorsnee van 18,39 meter, drie kleinere bogen van 3, 3,5 en 7.59 aan de linkerzijde en twee van 3,75 en 7.59 aan de rechterzijde. De brug is 10,95 meter breed. Op de oostelijke oever van de brug stond de Boog van Gratianus, Valentinianus II en Theodosius, gebouwd rond 380. Vanaf de zesde eeuw kregen zowel de brug als het mausoleum van Hadrianus de naam Sant'Angelo. Volgens de legende kondigde namelijk de aartsengel Michaël in 590 boven op de burcht het einde van een pestepidemie aan. Later werd de brug ook pons Sancti Petri (brug van Sint Pieter) genoemd aangezien veel pelgrims hier de Tiber overstaken op weg naar de Sint-Pietersbasiliek. Op 19 september in het Heilig Jaar 1450 liepen grote groepen pelgrims over de brug naar de Sint-Pieter. Toen de massa te groot werd begaven de balustrades het en vielen velen in de rivier waarbij 178 mensen verdronken. Hierop werd de oude triomfboog en een aantal huizen bij het bruggenhoofd afgebroken om de straat breder te maken. Bij het bruggenhoofd op de oostelijke oever werden eeuwenlang executies uitgevoerd. De lijken van de veroordeelden werden vervolgens ter afschrikking op de brug tentoongesteld. In 1527 werden de standbeelden van Petrus en Paulus op de brug geplaatst in opdracht van Paus Clemens VII. Later volgden meer beelden van de aartsvaders, de evangelisten en Adam, Noach, Abraham en Mozes. Deze beelden waren in 1669 al zo vervallen dat Paus Clemens IX opdracht gaf aan de beroemde beeldhouwer Bernini 10 nieuwe beelden van engelen te vervaardigen. Bernini maakte zelf maar twee beelden en deze werden zo mooi gevonden door Paus Clemens IX dat hij ze zelf hield in plaats van ze op de brug te plaatsen. De beide beelden staan tegenwoordig in kerk Sant'Andrea delle Fratte, eveneens in Rome. De overige beelden die nu op de brug staan werden door de leerlingen van Bernini gemaakt, onder meer door Antonio Giorgetti. Deze engelen lijken zojuist uit de hemel te zijn neergedaald en houden de gelovigen de onweerlegbare waarheid van het evangelie voor. Deze waarheid wordt uitgebeeld doordat de engelen alle werktuigen tonen van het martelaarschap van Christus. In de iconografie noemt men deze voorwerpen de Arma Christi. In 1892 besloot het bestuur van Rome eindelijk iets te doen aan de voortdurende overstromingen van de rivier die de stad al meer dan 2000 jaar teisterden. Er werden metershoge kades gebouwd om het wassende water buiten te houden. Hierdoor moesten toen aan beide oevers van de Engelenbrug het bruggenhoofd worden gereconstrueerd. Nu resteren alleen de drie centrale pijlers nog.

Sant'Agnese in Agone is een kerk te Rome aan het Piazza Navona, door Francesco Borromini. De bouw ervan begon in 1652 onder Girolamo Rainaldi, op de plaats waar de heilige Agnes de marteldood stierf.

De Engelenburcht (Italiaans Castel Sant' Angelo) is een monument in Rome.

De Vierstromenfontein (Italiaans: Fontana dei quattro fiumi) is een fontein in barokke stijl op het Piazza Navona te Rome, vervaardigd door Gian Lorenzo Bernini in de jaren 1648 tot 1651. De fontein is gemaakt van travertijn, een soort kalkafzetting die op marmer lijkt.

Het Stadion van Domitianus was een stadion voor atletiekwedstrijden in het oude Rome. Het grondplan ervan is nog duidelijk herkenbaar in de uitgestrekte Piazza Navona, wellicht het meest levendige plein van Rome.

Palazzo Pamphili, ook bekend als Palazzo Pamphilj is een palazzo dat uitkijkt over het Piazza Navona te Rome. Het werd gebouwd tussen 1644 en 1650. Het originele paleis werd gebouwd in 1630 op een reeks huizen die reeds in bezit waren van de machtige Pamphili-familie en wordt gekenmerkt door late renaissance-vormen. Wanneer het hoofd van de familie, Giovanni Battista Pamphili, tot paus verkozen wordt in 1644 en van dan af gekend wordt als paus Innocentius X, besluit de familie dat het paleis niet langer voldoet aan hun toegenomen prestige en er wordt aangevangen met de bouw van een nieuw en nog prachtiger paleis. De architect die aangesteld wordt, is Girolamo Rainaldi. Door het nieuwe project worden aangrenzende gebouwen verwerkt in het paleis, zoals het vroegere Palazzo Pamphili (waarvan de decoratie die gemaakt werd door Agostino Tassi nog gedeeltelijk te zien is) en het Palazzo Cybo. Binnenin zijn er drie binnenpleinen. De zalen zijn groots en prachtig gedecoreerd: onder meer Giacinto Gemignani, Gaspard Dughet, Andrea Camassei, Giacinto Brandi, Francesco Allegrini, Pier Francesco Mola maakten er prachtige fresco's. Pietro da Cortona schilderde de galerij in 1651-1654, die ontworpen werd door Borromini. Het nieuwe paleis werd later het huis van de schoonzus van paus Innocentius X, die weduwe was (Olimpia Maidalchini). Er waren speculaties dat zij niet alleen een inpopulaire vertrouwelinge en adviseur van de paus was, maar eveneens zijn minnares. Olimpia Maidalchini was de moeder van Camillo Pamphili, eenmalig kardinaal. Deze kwam in het bezit van het Palazzo Aldobrandini door zijn huwelijk, nu beter bekend als Palazzo Doria Pamphili, te vinden in de beroemde Via del Corso. Er is nog een tweede Palazzo Doria-Pamphili, een villa in Valmontone vlak bij Rome. Dit paleis is befaamd voor zijn barokke fresco's, gemaakt door Francesco Cozza, Pier Francesco Mola en Mattia Preti. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het evenwel ernstig beschadigd. Sinds 1920 bevindt zich in het Palazzo Pamphili de Braziliaanse ambassade. Het werd Braziliaans eigendom in 1961.

De Sant'Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine is een basiliek in Rome, gelegen in de wijk Rione, gelegen bij de Thermen van Nero en Alexander (Severus). De basiliek is gewijd aan de heilige Apollinaris, die de eerste bisschop van Ravenna was. De kerk werd rond 780 gebouwd op last van paus Adrianus I, op fundamenten van oudere Romeinse bouw. De eerste vermelding van deze basiliek vinden we in het aan deze paus gewijde lemma in het Liber Pontificalis. Naast de kerk stichtte de Adrianus ook een klooster, waar zich uit Constantinopel gevluchte monniken van de Basilianen mochten vestigen. De kerk was aanvankelijk ook toegerust met een kapittel, althans tussen 1284 en 1576 zijn hier bronnen voor te vinden. Door paus Leo X werd de kerk in 1517 verheven tot titeldiakonie. In 1587 verdween de titel weer, om in 1935 door paus Pius XI te worden hersteld. Tussen 1562 en 1824 was de kerk ook een parochiekerk. De oorspronkelijke kerk werd voorafgegaan door een kleine veranda. Het interieur bestond uit drie beuken met een apsis. Later werd de kerk op last van paus Benedictus XIV geheel herbouwd. De kerk kreeg haar huidige vorm en werd in 1748 door Benedictus XIV zelf herwijd. In 1574 werden kerk en klooster door paus Gregorius geschonken aan de Jezuïeten, die er tot 1773 het Duits-Hongaars Jezuïetencollege vestigden. Daarna was het Pauselijk Athenaeum Sant'Apollinare er gevestigd. In 1992 werd het gehele complex eigendom van Opus Dei, die er de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in onderbracht. In de kerk ligt de Italiaanse barok-componist Giacomo Carissimi begraven.

Santa Maria del Suffragio is een 17e-eeuwse kerk van de Confraternita del Suffragio in het centrum van Rome aan de Via Giulia in de wijk Ponte.