Slag om Singapore

Kong Meng San Phor Kark Seetempel is de grootste boeddhistische tempel van Singapore en ligt aan de Bright Hill Road 88 in Bishan. In 1920 liet meester Zhuan Dao de tempel bouwen. De reden hiervoor was om de dharma te verspreiden en bhikkhu's te huizen. Toentertijd hadden veel bhikkhu's in Singapore geen vast woonadres. In 1921 was het gebouw van de Phor Kark Seetempel het eerste traditionele Chinese bosklooster in Singapore. Omdat de tempel in Kong Meng San ligt, wordt de tempel Kong Meng San Phor Kark Seetempel genoemd. In 1943 overleed meester Zhuan Dao in het Putuoklooster op 72-jarige leeftijd.

Het Bishanstadion (Maleis: Stadium Bishan; Chinees: 碧山体育场; Traditionele Chinese karakters: 碧山體育場; Hanyu pinyin: Bìshān Tǐyùchǎng) is een multifunctioneel stadion in Bishan, een wijk in de stad Singapore. In het stadion is plaats voor 6.254 toeschouwers. Het stadion werd geopend in 1999.

Het Bukit Timah Nature Reserve is een 1,64 km² groot natuurreservaat gelegen in Bukit Timah in het geografisch centrum van het hoofdeiland Singapore van de stadstaat Singapore. Het Bukit Timah Nature Reserve omvat de hellingen van de Bukit Timah Hill, een heuvel van nog geen 164 m hoogte die het hoogste punt van het land vormt. Het reservaat ligt zo'n 12 km ten noordwesten van het stadscentrum van de Central Area. Ondanks zijn beperkte grootte heeft het reservaat toch een bijzonder groot belang. Het is, samen met het naburige Central Catchment Nature Reserve de habitat van meer dan 840 bloemplanten, en van meer dan 500 soorten fauna. De twee gebieden zijn sinds de herfst van 2013 met elkaar verbonden door de aanleg van een zandlopervormige ecopassage over de Bukit Timah Expressway. Het is het grootste aaneengesloten stuk overgebleven primair regenwoud in Singapore. De ASEAN erkende het reservaat op 18 oktober 2011 omwille van bijzondere biodiversiteit en uitzonderlijke uniciteit als een van de toen 37 ASEAN Heritage Parks die in Zuidoost-Azië werden geïdentificeerd. De twee reservaten zijn ook erkend als Important Bird Area door BirdLife International, onder meer doordat ze een habitat zijn voor de geelkruinbuulbuul en de witbefjunglevliegenvanger. Het was Nathaniel Cantley, een hoofdopzichter van de botanische tuin van Singapore, die in 1882 door de regering van de Straits Settlements de opdracht kreeg een rapport voor te bereiden over de status van de wouden in de Settlements. Op Cantley's aanbeveling werden meerdere gebieden op het eiland Singapore in de daaropvolgende jaren beschermd als natuurgebied. Bukit Timah was in 1883 een van de eerste woudreservaten die werd afgebakend. De krab johora singaporensis (Singaporese zoetwaterkrab) met IUCN-status kritiek is endemisch voor Bukit Timah. De laatste bandlangoer in het gebied overleed in 1987.

Botanic Gardens is een metrostation van de metro van Singapore van de Circle Line en de Downtown Line. Het station ligt in Tanglin in de Central Region van Singapore. Het station ligt vlakbij en is genoemd naar de Singapore Botanic Gardens, UNESCO werelderfgoed sinds 2015. Ook in de nabijheid is de Bukit Timah campus van de Nationale Universiteit van Singapore. Omdat de verbinding tussen de perrons van de Circle Line en de perrons van de Downtown Line relatief lang is, zijn in het station loopbanden. Botanic Gardens is het enige station van de Metro van Singapore dat officieel ook een Maleise naam heeft, Kebun Bunga.

De botanische tuin van Singapore (Engels: Singapore Botanic Gardens) is een botanische tuin in Singapore die in 2015 in UNESCO's Werelderfgoedlijst werd opgenomen. Het 82 hectare grote park heeft een gerenommeerde collectie met 10.000 soorten flora. Daarnaast is het een befaamd wetenschappelijk instituut. Het cultuurlandschap bevat een grote variatie aan aanplant en zorgt sinds 1859 voor behoud van plantensoorten. Jaarlijks bezoeken 4,5 miljoen mensen de tuin. De botanische tuin is dagelijks van 5 uur 's ochtends tot middernacht geopend en is bereikbaar via het metrostation Botanic Gardens van de metro van Singapore. In de Botanic Gardens werd het restaurant Corner House bekroond met een derde Michelinster in 2008. Deze sterren verloor het restaurant evenwel, maar in 2016 kreeg het restaurant weer een Michelinster.

Boon Keng is een metrostation van de metro van Singapore aan de North East Line.

Kwan Im Thong Hood Chotempel is een Chinees-boeddhistische tempel aan de Waterloo Road numero 178 in Singapore. De tempel is gewijd aan Sakyamuni Boeddha en de bodhisattva Guanyin. In de tempel kan men aan qiuqian doen.

De Sultanmoskee (Engels: Sultan Mosque, Maleis: Masjid Sultan (en in jawi-schrift) مسجد سلطان) is een moskee in Singapore in Kampong Glam in de wijk Rochor in het Centraal Gebied in de Centrale Regio. De omgeving van Kampong Glam werd reeds bij het eerste Brits bestuur in 1819 toegewezen aan Maleiers en andere moslims. Sultan Hussain Shah van Johor bouwde hier een paleis. Naast zijn paleis bouwde hij tussen 1824 en 1826 een moskee met financiële steun van de Britse Oost-Indische Compagnie. Deze moskee werd in het begin van de 20e eeuw vervangen door een groter bouwwerk. De huidige moskee werd afgewerkt tussen 1924 en 1928. In 1975 werd de moskee erkend als nationaal monument.

Hong San See is een taoïstische tempel in Singapore, gelegen aan de Mohamed Sultan Road in de River Valley. Hong San See werd tussen 1908 en 1913 gebouwd door migranten van het dorp Nan'an in Fujian. Het bouwmateriaal komt uit China. Het is gebouwd op een heuvel en had vroeger zicht op de zee. De tempel werd een nationaal monument op 10 november 1978. Tegenwoordig huizen in de tempels cafés, restaurants en dure appartementen. De tempel is eigendom van Singapore Lam Ann Association. De hoofdhal heeft een altaar voor de godheid Guang Ze Zun Wang. De zijhal heeft een tempeltje van Guanyin. In een hoek staat een tempeltje van Swee Yee. De andere altaars eren Cheng Huang (城隍) en Xuan Tian Shang Di (玄天上帝). Nan Ming School gebruikte vanaf 1915 als klaslokalen. De kinderen van nabijgelegen dorpen zoals Bukit Ho Swee kregen hier educatie. De school sloot in 1925 wegens financiële problemen.

Raffles Hotel is het bekendste hotel van de Aziatische stadstaat Singapore. Het opende zijn deuren in 1887 en het is vernoemd naar de stichter van deze stad, Sir Thomas Stamford Raffles. Het gebouw is opgetrokken in victoriaanse architectuur en beslaat een terrein van vier hectare. Het Raffles hotel heeft 103 suites. Het beschikt ook over meerdere restaurants en bars. In de Long bar zou, ergens in de jaren 10 van de 20e eeuw, de cocktail Singapore Sling zijn uitgevonden. Ook zijn er een paar boetieks gevestigd. Volgens een plaatselijke legende zou de laatste overlevende Maleise tijger van Singapore in het hotel zijn doodgeschoten nadat het dier het gebouw zou zijn binnengedrongen. Het gebouw heeft de status van nationaal monument.

De Nationale Universiteit van Singapore (afkorting: NUS; Vereenvoudigd Chinees: 新加坡国立大学, Pinyin: Xīnjiāpō Guólì Dàxué, Maleis: Universiti Kebangsaan Singapura, Tamil: சிங்கப்பூர் தேசியப் பல்கலைக்கழகம்) is de oudste universiteit van Singapore. Het is tevens de grootste universiteit van Singapore qua studenten en aangeboden curriculum. De hoofdcampus van de universiteit bevindt zich in het zuidwesten van Singapore bij Kent Ridge, en beslaat een oppervlak van ongeveer 1,5 km².

Kallang Airport (Maleis: Pangkalan Udara Kallang, Chinees: 加冷机场 (Pinyin: Jiā Lěng Jīchǎng), Tamil: காலாங் வான்முகம் (Kālāṅ Vāṉmukam)) is een voormalig vliegveld van de stadstaat Singapore. Het vliegveld was gelegen nabij de Central Area in de wijk Kallang. De luchthaven werd op 12 juni 1937 geopend, als vervanging van de Seletar Airbase die onvoldoende capaciteit bood voor het toenemend luchtverkeer naar Singapore. Sir Cecil Clementi, gouverneur van de Straits Settlements, koos in 1931 voor Kallang als locatie. Naast een landingsplateau waar vliegtuigen vanuit alle windrichtingen konden landen was de locatie ook geschikt voor watervliegtuigen, die konden landen op het aangrenzende bekken van de Kallang rivier en dan via een scheepshelling naar de terminal konden taxiën. Voor de aanleg, van 1932 tot 1937, moest moeras worden drooggelegd. In het begin van de Tweede Wereldoorlog werd de luchthaven als basis van de Royal Air Force ingezet. Na de Japanse invasie van Singapore werd ook de luchthaven bezet. Het landingsplateau werd verbouwd tot een langere landingsbaan. Na de oorlog hervatten de lijndiensten van British Overseas Airways Corporation (BOAC) en Qantas, en startte ook de lokale luchtvaartmaatschappij Malayan Airways in 1947. Krachtigere en grotere vliegtuigen vereisten een langere landingsbaan, die op de locatie van Kallang een lokale weg kruiste. Bij elke start of landing gaven verkeerslichten aan dat gebruik van de weg tijdelijke was opgeschort. Deze situatie werd onhoudbaar en van 1951 tot 1955 werd gebouwd aan een nieuwe internationale luchthaven 8 km verder van het stadscentrum in de wijk Paya Lebar. Na opening van Singapore International Airport in 1955 werd de luchthaven van Kallang gesloten. De huidige luchthaven van Singapore, de Internationale luchthaven Changi dateert van 1981.