place

Kong Meng San Phor Kark Seetempel

Boeddhistische tempel in Singapore
Kong Meng San Phor Kark See Temple 45
Kong Meng San Phor Kark See Temple 45

Kong Meng San Phor Kark Seetempel is de grootste boeddhistische tempel van Singapore en ligt aan de Bright Hill Road 88 in Bishan. In 1920 liet meester Zhuan Dao de tempel bouwen. De reden hiervoor was om de dharma te verspreiden en bhikkhu's te huizen. Toentertijd hadden veel bhikkhu's in Singapore geen vast woonadres. In 1921 was het gebouw van de Phor Kark Seetempel het eerste traditionele Chinese bosklooster in Singapore. Omdat de tempel in Kong Meng San ligt, wordt de tempel Kong Meng San Phor Kark Seetempel genoemd. In 1943 overleed meester Zhuan Dao in het Putuoklooster op 72-jarige leeftijd.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Kong Meng San Phor Kark Seetempel (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Kong Meng San Phor Kark Seetempel
Bright Hill Road, Singapore Bishan (Central)

Geografische coördinaten (GPS) Adres Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Kong Meng San Phor Kark SeetempelLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 1.3614361111111 ° E 103.83575 °
placeToon op kaart

Adres

Kong Meng San Phor Kark See Monastery

Bright Hill Road
573972 Singapore, Bishan (Central)
Singapore
mapOpenen op Google Maps

linkWikiData (Q2890360)
linkOpenStreetMap (117041958)

Kong Meng San Phor Kark See Temple 45
Kong Meng San Phor Kark See Temple 45
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Bukit Timah Nature Reserve
Bukit Timah Nature Reserve

Het Bukit Timah Nature Reserve is een 1,64 km² groot natuurreservaat gelegen in Bukit Timah in het geografisch centrum van het hoofdeiland Singapore van de stadstaat Singapore. Het Bukit Timah Nature Reserve omvat de hellingen van de Bukit Timah Hill, een heuvel van nog geen 164 m hoogte die het hoogste punt van het land vormt. Het reservaat ligt zo'n 12 km ten noordwesten van het stadscentrum van de Central Area. Ondanks zijn beperkte grootte heeft het reservaat toch een bijzonder groot belang. Het is, samen met het naburige Central Catchment Nature Reserve de habitat van meer dan 840 bloemplanten, en van meer dan 500 soorten fauna. De twee gebieden zijn sinds de herfst van 2013 met elkaar verbonden door de aanleg van een zandlopervormige ecopassage over de Bukit Timah Expressway. Het is het grootste aaneengesloten stuk overgebleven primair regenwoud in Singapore. De ASEAN erkende het reservaat op 18 oktober 2011 omwille van bijzondere biodiversiteit en uitzonderlijke uniciteit als een van de toen 37 ASEAN Heritage Parks die in Zuidoost-Azië werden geïdentificeerd. De twee reservaten zijn ook erkend als Important Bird Area door BirdLife International, onder meer doordat ze een habitat zijn voor de geelkruinbuulbuul en de witbefjunglevliegenvanger. Het was Nathaniel Cantley, een hoofdopzichter van de botanische tuin van Singapore, die in 1882 door de regering van de Straits Settlements de opdracht kreeg een rapport voor te bereiden over de status van de wouden in de Settlements. Op Cantley's aanbeveling werden meerdere gebieden op het eiland Singapore in de daaropvolgende jaren beschermd als natuurgebied. Bukit Timah was in 1883 een van de eerste woudreservaten die werd afgebakend. De krab johora singaporensis (Singaporese zoetwaterkrab) met IUCN-status kritiek is endemisch voor Bukit Timah. De laatste bandlangoer in het gebied overleed in 1987.

Kallang Airport
Kallang Airport

Kallang Airport (Maleis: Pangkalan Udara Kallang, Chinees: 加冷机场 (Pinyin: Jiā Lěng Jīchǎng), Tamil: காலாங் வான்முகம் (Kālāṅ Vāṉmukam)) is een voormalig vliegveld van de stadstaat Singapore. Het vliegveld was gelegen nabij de Central Area in de wijk Kallang. De luchthaven werd op 12 juni 1937 geopend, als vervanging van de Seletar Airbase die onvoldoende capaciteit bood voor het toenemend luchtverkeer naar Singapore. Sir Cecil Clementi, gouverneur van de Straits Settlements, koos in 1931 voor Kallang als locatie. Naast een landingsplateau waar vliegtuigen vanuit alle windrichtingen konden landen was de locatie ook geschikt voor watervliegtuigen, die konden landen op het aangrenzende bekken van de Kallang rivier en dan via een scheepshelling naar de terminal konden taxiën. Voor de aanleg, van 1932 tot 1937, moest moeras worden drooggelegd. In het begin van de Tweede Wereldoorlog werd de luchthaven als basis van de Royal Air Force ingezet. Na de Japanse invasie van Singapore werd ook de luchthaven bezet. Het landingsplateau werd verbouwd tot een langere landingsbaan. Na de oorlog hervatten de lijndiensten van British Overseas Airways Corporation (BOAC) en Qantas, en startte ook de lokale luchtvaartmaatschappij Malayan Airways in 1947. Krachtigere en grotere vliegtuigen vereisten een langere landingsbaan, die op de locatie van Kallang een lokale weg kruiste. Bij elke start of landing gaven verkeerslichten aan dat gebruik van de weg tijdelijke was opgeschort. Deze situatie werd onhoudbaar en van 1951 tot 1955 werd gebouwd aan een nieuwe internationale luchthaven 8 km verder van het stadscentrum in de wijk Paya Lebar. Na opening van Singapore International Airport in 1955 werd de luchthaven van Kallang gesloten. De huidige luchthaven van Singapore, de Internationale luchthaven Changi dateert van 1981.