Nieuwe Rijn

De Kraaierbrug is een ophaalbrug over de Nieuwe Rijn in de Nederlandse stad Leiden, provincie Zuid-Holland. De brug is gelegen tussen de Kraaierstraat en de Nieuwe Rijn (kade). De eerste brug op deze locatie werd in de 17e eeuw gebouwd. In 1982 werd het bovengedeelte van de brug verwijderd wegens corrosie. Pas in 1984 werd de brug na een grote onderhoudsbeurt weer beweegbaar gemaakt.

De Hogewoerdsbinnenpoort is een voormalige stadspoort in de Nederlandse stad Leiden. Deze stadspoort bevond zich ten westen van de Hogewoerdsbuitenpoort. De poort werd in 1669 gebouwd op de plaats van de tijdelijke oplossing, twee kolommen met deuren ertussen, uit 1659. In 1876 werd de poort afgebroken.

Het Schachtenhof is een hofje in de Nederlandse stad Leiden, provincie Zuid-Holland. Het hofje is gelegen aan de Middelstegracht. Het Schachtenhof werd gesticht in 1664 in naam van de weesjongen Theunis Jacobsz. Van der Schacht. In zijn testament stond dat een hofje met 12 huisjes moest worden gebouwd aan de Middelste Gracht. Hij eiste dat bewoners van 40 jaar en ouder er gratis mochten wonen en er was een voorkeur voor familieleden van Van der Schacht en bewoners die net als Van de Schacht in het Weeshuis van Leiden waren opgegroeid. Theunis Van der Schacht leerde in het weeshuis veters en band maken. Later had Van der Schacht en zijn vrouw een bedrijfje aan de Nieuwe Rijn. Daar deed het echtpaar blijkbaar goede zaken en zij kochten vijf huisjes aan de Middelste Gracht en een familiegraf in het koor van de Pieterskerk. Na het overlijden van Van der Schacht werden de huisjes aan de Middelste Gracht afgebroken om ruimte te verkrijgen voor de bouw van het hofje. Al in 1671 werden de eenvoudige huisjes bewoond. Op het hofje staat een pomp uit 1730. In 1977/78 is het Schachtenhof gerestaureerd. Het College van regenten van de Gereformeerde Kerk bestuurt sinds 1921 dit hofje.

De Hogewoerd is een voormalige winkelstraat in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden.

Het Sint Annahofje, ook wel Sint Anna Aalmoeshuis, is een hofje in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden, in de provincie Zuid-Holland. Het behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.

Het Levendaal is een weg en voormalige gracht in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. De ongeveer 700 meter lange weg loopt van de Garenmarkt oostelijk tot aan het Plantsoen/Plantage waar de Plantagelaan de weg met de Hoge Rijndijk verbindt. Het Levendaal is in de periode 1386 - 1389 gegraven als vestgracht voor een nieuwe voorstad "op de hoge woerd", dat wil zeggen op een hoger gelegen stuk grond ten zuiden van de Rijn, waarvan de naam ook terugkomt in de straatnaam Hogewoerd. Waarschijnlijk volgde de nieuwe gracht het beloop van een reeds bestaande afwateringssloot. De naam Levendaal is pas ontstaan toen de vestgracht woongracht was geworden. Het is vermoedelijk een verenging van "in Levendael", dat wil zeggen de naam die toen voor dit gebied gebruikt werd. Het langste deel van de gracht werd tussen 1934 en 1936 gedempt. De Spekkenbrug werd hierbij afgebroken. Het Kort Levendaal, het stuk tussen de Garenmarkt/Steenschuur en de Korevaarstraat, werd uiteindelijk in 1962 gedempt. Aan het Levendaal waren enkele flinke fabrieken gevestigd: N.V. Koninklijke Zeep-, Eau de cologne-, en parfumeriënfabriek v/h Sanders & Co., aan de noordelijke zijde tussen Korevaarstraat en Sint Jorissteeg, en Leidsche Textielfabrieken Van Wijk, in het blok tussen Hogewoerd, Bolwerkstraat, Levendaal en Rijnstraat. In de huidige situatie is het Levendaal met uitzondering van het Kort Levendaal ingericht als doorgaande tweebaansweg met vrijliggende fietspaden.

Bethlehemshof is een hofje aan het Levendaal in de Nederlandse stad Leiden. Het is gesticht in 1630 door de Leidse koopman Gerrit Frankens van Hoogmade, die ook de naam van het hofje koos. In 1701 sloten de doopsgezinden van dit hofje zich aan met het hofje De Houcksteen gelegen aan de Levendaal, maar het bestuur bleef nog gescheiden. In 1811 werd uit financiële redenen beide hofjes samengevoegd onder de naam Bethlehem. In 1897 werd het gedeelte aan de Levendaal voorzien van een eigentijdse gevel met een bovenverdieping. In 1978 werd het hofje gerestaureerd. Het hofje heeft de status rijksmonument.

De Dwars Bolwerkstraat (voorheen: Middel Bolwerkstraat) is een straatje in de Nederlandse stad Leiden. De straat loopt van de Kraaierstraat naar de Bolwerkstraat, parallel aan het Levendaal.

Het Sint Elisabeth Ziekenhuis is een voormalig ziekenhuisgebouw en gemeentelijk monument aan de Hooigracht in de Nederlandse stad Leiden. Het Elisabeth ontstond in 1892 toen Zusters Franciscanessen uit Breda een rooms-katholiek ziekenhuis kwamen opzetten in een voormalige kostschool aan de Hooigracht 21. Het huidige gebouw aan de Hooigracht 15-19 werd in 1909 als uitbreiding gebouwd naar ontwerp van architect Leo van der Laan. In 1930 en 1952 volgden nog uitbreidingen waar ook zoon Jan aan tekende. Nadat het ziekenhuis in 1972 naar Leiderdorp verhuisde (toen het Rijnland Ziekenhuis, nu een locatie van de Alrijne Ziekenhuis), kwam het complex in handen van de Universiteit Leiden. De universiteit huisvestte aan Hooigracht 15 aanvankelijk de faculteiten psychologie en geschiedenis. Later (vanaf zomer 1989) werd het pand gebruikt voor studentenhuisvesting.Het complex is in de loop van de jaren nogal achteruitgegaan, voldeed niet meer aan de eisen van de tijd terwijl er het nodige achterstallig onderhoud kwam spelen. Even dreigde er de sloop van het complex, maar dit kon door actie van een aantal bewoners worden tegengehouden. Het voormalige ziekenhuisgebouw werd in 2001 eigendom van de toenmalige Stichting Leidse Studentenhuisvesting (SLS), thans DUWO, die het liet verbouwen tot wooncomplex voor circa 200 internationale studenten. Op de begane grond is een horecagelegenheid annex kantoorruimte gekomen, ook al past dit niet erg bij de verdere bestemming en gebruikers van het complex.

De Kerkpleinbrug is een vaste stenen brug uit 1983 in de Nederlandse stad Leiden. De brug verbindt de Kerksteeg met de Oosterkerksteeg en overbrugt de Herengracht. De brug is genoemd naar het plein van de Oosterkerk die ten zuidoosten van de brug lag.

De Gansoordbrug is een brug over de Nieuwe Rijn bij de Watersteeg in de Nederlandse stad Leiden. De brug ontleent zijn naam aan Gansoord, de naam van de straat aan de Nieuwe Rijn tussen de Hooigracht en de Herengracht. Eerder stond de brug echter bekend als de Watersteegbrug. Al rond 1300 werd op deze plaats een brug gebouwd, die in latere eeuwen werd vervangen. In 1681 werd een nieuwe brug gebouwd, waarbij gebruik werd gemaakt van de houten valbrug van een afgebroken brug die buiten de Hogewoerdspoort lag. Rond 1960 bleek de oude ophaalbrug niet meer geschikt voor het toegenomen verkeersaanbod. De brug werd afgebroken, als onderdeel van een plan van de gemeente Leiden om het verkeer via een nieuwe stadsring rond de oude binnenstad te leiden. De nieuwe brug is een vaste plaatbrug. Twee sierstenen, een met een afbeelding van een gans en de ander met een korf, zijn in 1960 op initiatief van de vereniging Oud Leiden van de oude brug verwijderd en vervolgens op de nieuwe brug weer aangebracht. De Gansoordbrug werd in 1961 heropend, waarbij de wethouder met twee aangelijnde ganzen over de brug liep.

De Geregracht is een straat in de wijk Binnenstad zuid van de Nederlandse stad Leiden. De straat loopt van het Levendaal naar de Zoeterwoudsesingel. Het laatste deel van de Geregracht is een schakel in de "centrumroute" van de stad.