Tempel van Minerva Medica (Esquilijn)

De Horti Maecenatis (Nederlands:Tuinen van Maecenas) was een park met een grote villa in het oude Rome. Het park werd aangelegd door Maecenas, een van de belangrijkste adviseurs van keizer Augustus. Maecenas kocht een stuk grond waar voordien de Servische stadsmuur stond, met daarbuiten de grote necropolis voor de arme bewoners van de stad. In het park bouwde hij een grote villa, waar hij ging wonen. Na zijn dood werd hij op het terrein begraven en werden het park en de villa eigendom van Augustus. In 2 v.Chr. keerde Tiberius terug naar Rome en ging in de villa wonen. Nero gebruikte het park ook. Hij liet zijn Domus Transitoria bouwen, die de paleizen op de Palatijn met de Tuinen van Maecenas verbond. Volgens Suetonius bekeek Nero vanaf een toren in het park hoe Rome in vlammen opging tijdens de Grote brand in 64. Een van de gebouwen die waarschijnlijk bij de villa hoorden is bewaard gebleven. Dit is het zogenaamde Auditorium van Maecaenas, dat zo genoemd werd omdat men bij de opgravingen dacht dat dit een auditorium was, vanwege de tribunevormige achtermuur van het gebouw. In werkelijkheid was dit waarschijnlijk een eetzaal. Het dak is modern. Tegen het gebouw staat nog een fragment van de Serviaanse stadsmuur. Op het terrein van het park zijn vele kunstvoorwerpen opgegraven, waarvan een aantal in de Capitolijnse Musea worden tentoongesteld.

De Porta Caelimontana, ook bekend als de Boog van Dolabella en Silanus, is een bewaard gebleven stadspoort uit de Muur van Servius Tullius in Rome.

Vittorio Emanuele is een metrostation in het centrum van de Italiaanse hoofdstad Rome. Het station werd geopend op 16 februari 1980 als onderdeel van het initiële tracé van lijn A van de metro van Rome. Het station en het bovenliggende plein zijn genoemd naar Victor Emanuel II van Italië, de eerste koning van Italië.

De Santi Marcellino e Pietro is een aan de heilige - en als tweetal aanbeden - martelaren Marcellinus en Petrus gewijde kerk in Rome. De kerk staat in de wijk Monti. De eerste stichting van deze kerk vond plaats in de vierde eeuw, en wel - naar de overlevering meldt - op last van paus Siricius. De kerk werd aangelegd in de nabijheid van de zogenaamde Catacomben van Marcellinus en Petrus. Aan de eerste kerkstichting was een hospitaal verbonden, dat een centrum werd voor pelgrims. Daarna is de kerk vermoedelijk verloren gegaan. In de achtste eeuw besloot paus Gregorius III om de kerk te herstellen. In 1256 besloot paus Alexander IV om de kerk te herbouwen. Toen werden onder het hoofdaltaar urnen met de relieken van beide heiligen, alsmede van de heilige Marcia, aangebracht. In 1751 werd de kerk geheel herbouwd op instigatie van paus Benedictus XIV. De kerk verkreeg toen de huidige vierkante vorm, terwijl het interieur van de kerk werd vormgegeven naar de mode van die tijd als een Grieks kruis. Sinds 1906 wordt de kerk bediend door paters van de ongeschoeide karmelieten.

De Sant'Antonio da Padova all'Esquillino is een op de Esquilijn gelegen basiliek in Rome, gewijd aan de heilige Antonius van Padua. De basiliek ligt aan de via Merulana en wordt vanwege de nabijheid van de Sint-Jan van Lateranen ook wel Sant'Antonio al Laterano genoemd. De kerk werd tussen 1884 en 1888 gebouwd naar een ontwerp van Luca Carimini. De basiliek diende als kloosterkerk voor de minderbroeders die hun klooster nabij de Santa Maria in Aracoeli hadden moeten opgeven ten behoeve van de bouw van Il Vittoriano, een monumemt ter nagedachtenis aan koning Victor Emanuel II van Italië. De kerk werd op 4 december 1887 gewijd door kardinaal Lucido Paocchi. De kerk is te bereiken via een dubbele trap, leidend naar een portiek, waar een standbeeld van Sint Antonius staat. Het interieur heeft drie beuken die door granieten zuilen van elkaar zijn gescheiden. De kerk is verbonden met de franciscaanse abdij en ligt naast de gebouwen van de Pauselijke Antonianum Universiteit, de universiteit van de franciscanen en naast het Marianum, de Pauselijke Academie die zich richt op de mariologie.

De Boog van Gallienus (Latijn:Arcus Gallieni) is een Romeinse triomfboog aan de Via San Vito in Rome. De Boog van Gallienus was oorspronkelijke de Porta Esquilina in de Servische stadsmuur, die rond 7 v.Chr. in opdracht van keizer Augustus was herbouwd. De oude stadsmuur was in de derde eeuw n.Chr. buiten gebruik geraakt en werd grotendeels gesloopt. De Porta Esquilina kreeg in 262 echter een nieuwe functie als triomfboog. Een verder onbekende Aurelius Victor wijdde de poort dat jaar aan keizer Gallienus en zijn vrouw Cornelia Salonina. Een oude inscriptie uit de tijd van Augustus werd weggehakt, waarna dunne platen marmer op de architraaf werden aangebracht waarin een nieuwe inscriptie werd geplaatst: GALLIENO CLEMENTISSIMO PRINCIPI CVIVS INVICTA VIRTVS SOLA SVPERACTA EST ET SALONINAE SANCTISSIMAE AVGVSTAE AVRELIVS VICTOR V[ir] E[gregius] DICATISSIMVS NVMINI MAIESTATIQVE EORVM De vertaling luidt: Aan Gallienus, de meest genadevolle princeps wiens onoverwonnen deugd alleen wordt overtroffen door zijn vroomheid, en aan Salonina, de heiligste augusta (keizerin). Aurelius Victor, ridder, wijde dit aan hun majesteit en goddelijke kracht. De oorspronkelijke inscriptie was langer, maar de marmeren platen met de eerste zinnen zijn verloren gegaan. Waarschijnlijk werd daar keizer Valerianus vermeld, de vader van Gallienus, die in 260 door de Sassaniden in Perzië gevangen was genomen. De boog is 8,9 meter hoog, 7,3 breed en 3,5 diep. De boog wordt gesierd door pilasters in de Korinthische orde en de architraaf met daarop de de gedeeltelijk bewaard gebleven inscriptie. Oorspronkelijk had de poort nog twee kleinere doorgangen voor voetgangers aan weerszijden, maar die werden in de 15e eeuw afgebroken. Dit gebeurde waarschijnlijk bij de bouw van de kerk Santi Vito e Modesto in 1474-1477, waar de Boog van Gallienus sinds die tijd tegenaan staat.

De Porta Esquilina was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius uit de 4e eeuw v.Chr. in het oude Rome. De poort stond aan het zuidelijke einde van de agger op de Esquilijn heuvel. Vanuit de stad liep de Clivus Suburanus naar de poort. Voorbij de poort begonnen de Via Tiburtina, de Via Labicana en de Via Praenestina die echter pas voor de Porta Praenestina in de Aureliaanse Muur van de Via Labicana aftakte. Aan het einde van de Republikeinse tijd was de poort waarschijnlijk vervallen en Keizer Augustus liet hem rond 7 v.Chr. herbouwen, waarbij twee kleinere doorgangen aan beide zijden van de hoofdpoort werden toegevoegd. Een zekere Aurelius Victor liet de poort in 262 ombouwen tot triomfboog ter ere van keizer Gallienus. Dit is de Boog van Gallienus, die nog steeds op deze plaats staat. De twee kleinere doorgangen zijn aan het eind van de veertiende eeuw afgebroken.

De Sant'Alfonso all'Esquilino is een kerk in Rome, gelegen in de rione Esquilino aan de via Merulana. De kerk is gewijd aan Jezus, de Allerheiligste Verlosser en aan de heilige Alfonsus van Liguori, stichter van de congregatie van de Redemptoristen.

De Sant'Eusebio is een aan de heilige Eusebius van Rome gewijde basiliek in Rome, gelegen in de wijk Monti. De eerste vermelding van deze kerk dateert uit 474. De kerk wordt voor het eerst als titelkerk aangeduid in de handelingen van de synode van 499. De oudste gedeelten van het huidige gebouw dateren uit de dertiende eeuw. Latere restauraties en toevoegingen hebben het Romaanse karakter van de kerk ongemoeid gelaten. De kerk doet sinds 1930 ook dienst als kloosterkerk van de Congregatie van de Dochters van de Madonna van de Goddelijke Liefde. De kerk is sinds 2007 titelkerk van de Amerikaanse kardinaal Daniel DiNardo.

San Martino ai Monti, ook bekend als Santi Silvestro e Martino ai Monti - Titolo Equizio, is een basiliek te Rome, in de wijk Monti.

Manzoni is een metrostation in het centrum van de Italiaanse hoofdstad Rome. Het station werd geopend op 16 februari 1980 en wordt bediend door lijn A van de metro van Rome.

De Porta Querquetulana was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome. De poort stond op de Coeliusheuvel, die tijdens de beginjaren van het Romeinse Koninkrijk nog Mons Querquetulana ("heuvel begroeid met eiken") heette. Het is niet duidelijk of de poort zijn naam ontleent aan de heuvel, of dat de vroege naam van de Caelius door latere schrijvers bedacht is om de naam van de poort te verklaren. Door de poort verliet de Via Tusculana de stad. Van de architectuur van de Porta Querquetulana is niets bekend en er zijn geen restanten van teruggevonden.