Santi Marcellino e Pietro

De Sant'Antonio da Padova all'Esquillino is een op de Esquilijn gelegen basiliek in Rome, gewijd aan de heilige Antonius van Padua. De basiliek ligt aan de via Merulana en wordt vanwege de nabijheid van de Sint-Jan van Lateranen ook wel Sant'Antonio al Laterano genoemd. De kerk werd tussen 1884 en 1888 gebouwd naar een ontwerp van Luca Carimini. De basiliek diende als kloosterkerk voor de minderbroeders die hun klooster nabij de Santa Maria in Aracoeli hadden moeten opgeven ten behoeve van de bouw van Il Vittoriano, een monumemt ter nagedachtenis aan koning Victor Emanuel II van Italië. De kerk werd op 4 december 1887 gewijd door kardinaal Lucido Paocchi. De kerk is te bereiken via een dubbele trap, leidend naar een portiek, waar een standbeeld van Sint Antonius staat. Het interieur heeft drie beuken die door granieten zuilen van elkaar zijn gescheiden. De kerk is verbonden met de franciscaanse abdij en ligt naast de gebouwen van de Pauselijke Antonianum Universiteit, de universiteit van de franciscanen en naast het Marianum, de Pauselijke Academie die zich richt op de mariologie.

De Lateraanse Obelisk is een antieke obelisk op het Piazza San Giovanni in Laterano in Rome. De obelisk zelf is 32,18 meter hoog. Met de voet en het kruis bovenop is de hoogte 45,7 meter. Het is een monoliet gemaakt van rood graniet met een geraamd gewicht van ongeveer 455 ton. Het is de grootste antieke obelisk ter wereld en de oudste in Rome, maar het is ook de obelisk die het laatst in de stad werd opgericht. Na eeuwenlang begraven te zijn geweest, werd hij in 1588 gerestaureerd en op het Piazza San Giovanni in Laterano geplaatst, naast het Lateraanse paleis.

Het baptisterium van Lateranen is een baptisterium (of doopkapel) die behoort tot de Sint-Jan van Lateranenbasiliek in Rome. De kapel stamt uit de tijd van keizer Constantijn de Grote; waarin hij mogelijk gedoopt is. Het achthoekige gebouw werd in 440 in opdracht van paus Sixtus III herbouwd en in 1637 onder paus Urbanus VIII ingrijpend veranderd. Het bouwwerk is aan de buitenkant opgetrokken uit baksteen en aan de binnenzijde is veel natuursteen gebruikt. In het midden van het gebouw bevindt zich de doopvont, een antiek groen basalten kuip, die groot genoeg is voor doop door onderdompeling, ook voor volwassenen. Rondom het midden vormen acht porfieren zuilen een achthoek. De kapitelen zijn van marmer. Fresco's tonen de Bekering van Constantijn, waaronder een gebaseerd op de Slag bij de Milvische Brug (312).

De Tempel van Minerva Medica was een tempel ter ere van Minerva in het oude Rome. De tempel werd in de republikeinse tijd gebouwd. De geschiedenis van het gebouw is niet meer bekend, maar het bestaan ervan blijkt uit een vermelding door Cicero, een antieke inscriptie en uit twee vierde-eeuwse stadsgidsen. De stadsgidsen plaatsen de Tempel van Minerva Medica in het 5e district van Rome, dat ongeveer de heuvel Esquilijn besloeg. In 1887 werden aan de Via Carlo Botta enkele favissae opgegraven. Dit waren kuilen in een tempel waarin ex voto's werden bewaard. Tussen de honderden fragmenten die werden gevonden waren er enkele met de naam van Minerva. Deze favissae behoorden zeer waarschijnlijk tot de Tempel van Minerva Medica, maar van het gebouw zelf zijn geen restanten teruggevonden. Het grote antieke gebouw met de ingestorte koepel dat naast de sporen van het Station Roma Termini staat, heeft ook eeuwenlang bekendgestaan als de Tempel van Minerva Medica. Volgens een overlevering werd aan het begin van de 17e eeuw in de directe omgeving een antiek beeld van Athena Giustiniani (De Romeinse godin Minerva was gelijkgesteld aan de Griekse godin Athena) aangetroffen en men ging ervan uit dat dit dan ook de tempel voor Minerva was. Dit gebouw is echter geen tempel, maar een nymphaeum, dat in de 3e eeuw werd gebouwd, waarschijnlijk in de tuinen van de Licinii-familie.

De Porta Caelimontana, ook bekend als de Boog van Dolabella en Silanus, is een bewaard gebleven stadspoort uit de Muur van Servius Tullius in Rome.

Manzoni is een metrostation in het centrum van de Italiaanse hoofdstad Rome. Het station werd geopend op 16 februari 1980 en wordt bediend door lijn A van de metro van Rome.

De Pauselijke Aartsbasiliek van Sint-Jan van Lateranen (Italiaans: Arcibasilica Papale di San Giovanni in Laterano), ook Aartsbasiliek van de Allerheiligste Verlosser genoemd, is een basiliek aan de Piazza di San Giovanni in Laterano, dicht bij het Lateraans Paleis in de Italiaanse hoofdstad Rome. De basiliek is een van de zeven pelgrimskerken van Rome en de oudste en in kerkelijke rang voornaamste van de vier pauselijke basilieken in Rome.

De Heilige Trap (Italiaans: Scala Santa, Latijn: Scala Sancta) is een rooms-katholiek heiligdom en bedevaartsoord in Rome. Hij bevindt zich in het complex van het oude Lateraanse paleis tegenover de basiliek van Sint-Jan van Lateranen.

De Porta Querquetulana was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome. De poort stond op de Coeliusheuvel, die tijdens de beginjaren van het Romeinse Koninkrijk nog Mons Querquetulana ("heuvel begroeid met eiken") heette. Het is niet duidelijk of de poort zijn naam ontleent aan de heuvel, of dat de vroege naam van de Caelius door latere schrijvers bedacht is om de naam van de poort te verklaren. Door de poort verliet de Via Tusculana de stad. Van de architectuur van de Porta Querquetulana is niets bekend en er zijn geen restanten van teruggevonden.

De Horti Maecenatis (Nederlands:Tuinen van Maecenas) was een park met een grote villa in het oude Rome. Het park werd aangelegd door Maecenas, een van de belangrijkste adviseurs van keizer Augustus. Maecenas kocht een stuk grond waar voordien de Servische stadsmuur stond, met daarbuiten de grote necropolis voor de arme bewoners van de stad. In het park bouwde hij een grote villa, waar hij ging wonen. Na zijn dood werd hij op het terrein begraven en werden het park en de villa eigendom van Augustus. In 2 v.Chr. keerde Tiberius terug naar Rome en ging in de villa wonen. Nero gebruikte het park ook. Hij liet zijn Domus Transitoria bouwen, die de paleizen op de Palatijn met de Tuinen van Maecenas verbond. Volgens Suetonius bekeek Nero vanaf een toren in het park hoe Rome in vlammen opging tijdens de Grote brand in 64. Een van de gebouwen die waarschijnlijk bij de villa hoorden is bewaard gebleven. Dit is het zogenaamde Auditorium van Maecaenas, dat zo genoemd werd omdat men bij de opgravingen dacht dat dit een auditorium was, vanwege de tribunevormige achtermuur van het gebouw. In werkelijkheid was dit waarschijnlijk een eetzaal. Het dak is modern. Tegen het gebouw staat nog een fragment van de Serviaanse stadsmuur. Op het terrein van het park zijn vele kunstvoorwerpen opgegraven, waarvan een aantal in de Capitolijnse Musea worden tentoongesteld.

Vittorio Emanuele is een metrostation in het centrum van de Italiaanse hoofdstad Rome. Het station werd geopend op 16 februari 1980 als onderdeel van het initiële tracé van lijn A van de metro van Rome. Het station en het bovenliggende plein zijn genoemd naar Victor Emanuel II van Italië, de eerste koning van Italië.

De basiliek van San Clemente is een rooms-katholieke kerk, gewijd aan Paus Clemens I. Ze is gesticht in de vierde eeuw en behoort daarmee tot de oudste christelijke kerken van Rome. Ze maakt deel uit van een van de meest intrigerende gebouwencomplexen van de stad, omdat er doorheen de eeuwen vier opeenvolgende bouwlagen over elkaar heen zijn aangelegd, waarvan de bovenste drie kunnen worden bezocht. Bovendien hebben talrijke kunstenaars uit verschillende eeuwen bijgedragen tot de verfraaiing van de San Clemente, die aldus kunstwerken bevat gaande van de vroegste middeleeuwen tot in de 18e eeuw.