De Nonnemolen

Station Leupegem is een voormalig spoorwegstation langs spoorlijn 86 (De Pinte-Basècles) in Leupegem, een deelgemeente van de stad Oudenaarde. In dit station takte spoorlijn 85 (Leupegem-Herzeeuw) af. Het stationsgebouw dateert uit de tijd dat de standaardisatie ingezet werd. Groep Gent en Doornik bouwden identieke stations. Dit stations kan ook teruggevonden worden in Schoonaarde. Sinds de sluiting van het station in 1984 ligt het gebouw er bouwvallig en verwaarloosd bij. De vertrekken werden nog enkele jaren als woningen verhuurd, maar doen thans dienst als rommelhok. Het station ligt nog aan de lijn tussen Gent en Ronse, maar is geen halte meer. Het station is verbouwd tot jeugdcentrum.

De Sint-Amanduskerk is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Oudenaarde behorende plaats Leupegem, gelegen aan Dokter Honore de Wolfstraat 2.

Leupegem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Oudenaarde, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1965. Het dorp ligt in de Vlaamse Ardennen. Het noorden van Leupegem vloeit over in Oudenaarde; in het zuiden vindt men de vallei van de Maarke. Het parcours van de Schelde werd in de vijftiger jaren rechtgetrokken, hetgeen het aangezicht van het dorp grondig veranderde: het ligt thans niet meer onmiddellijk aan de rivier.

Het Schipperskerkje is een voormalig kerkje in de tot de Oost-Vlaamse gemeente Oudenaarde behorende plaats Leupegem, gelegen aan Armenlos 3.4 en 6.

Villa Louisa is een historische villa in de Belgische stad Oudenaarde, aan de Vlaamse Ardennendreef 10-12 in Leupegem op de flanken van de Edelareberg.

De Achterberg is een helling in de Vlaamse Ardennen, nabij de Belgische stad Oudenaarde. De helling loopt over de Vlaamse Ardennendreef, op de grens van de Oudenaardse deelgemeenten Leupegem en Edelare.

De Abdij van Maagdendale is een cisterciënzerinnenadbij gesitueerd op de Ham in de stad Oudenaarde.

Het Kezelfort op de Edelareberg in Edelare (Oudenaarde) is een verdedigingswerk dat deel uitmaakte van de Wellingtonbarrière. De Wellingtonbarrière was een drievoudige verdedigingslinie van vestingen die na de val van Napoleon onder impuls van de Hertog van Wellington tussen 1815 en 1830 gebouwd werden in het zuiden van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden als versterking tegen Frankrijk. Het Kezelfort is een vijfhoekig symmetrisch verdedigingssysteem met een volledig tegenmijnenstelsel (met 'afluistergangen' die vanuit het fort zijn gegraven). Na de oprichting van België in 1830 werden de militaire uitkijkposten afgebroken; het gangennetwerk is daarentegen bewaard gebleven. Op de fortsite staat ook het 19e-eeuwse lusthuis van de eigenaarsfamilie Thienpont in de vorm van een neogotische toren met belvedère. Bij de Duitse inval in 1940 vluchtte een deel van de Oudenaardse bevolking in de onderaardse gangen van het fort. In 2022 werd er door Soroptimist-leden 2500 m² inheems bos aangeplant (zomereik, haagbeuk, winterlinde, lijsterbes, grauwe abeel); het bos wordt beheerd door Natuurpunt afdeling Maarkebeekvallei.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele of Onze-Lieve-Vrouw Geboortekerk is een kerk in de Belgische stad Oudenaarde. De kerk staat aan de rechteroever van de Schelde, in het stadsdeel Pamele. Ze werd tussen 1234 o.s. (1235 n.s.) en 1300 opgetrokken. De Heer van Oudenaarde en Pamele, Arnulf IV, was de bouwheer die de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele liet optrekken. Een in die tijd zeer ongebruikelijke plaat op de gevel geeft aan dat Arnulf van Binche de bouwmeester was. De kerk was veel rijker dan de oude Sint-Walburgakerk van Oudenaarde. In deze kerk werd de buitenechtelijke dochter van keizer Karel V en Johanna van der Gheynst gedoopt. Ze werd Margaretha genoemd en werd later als Margaretha van Parma landvoogdes van de Nederlanden. Het bouwwerk geldt als typevoorbeeld van Scheldegotiek; exemplarisch zijn onder meer de nog zeer romaans aandoende vensters en kooromgang, terwijl de zuilengalerij boven het middenschip al duidelijk gotische kenmerken vertoont. Zeer kunstig zijn ook de hoektorentjes van deze dertiende-eeuwse kerk. Het kerkgebouw is instabiel en dat heeft te maken met de drassige grond rond en onder haar funderingen. De Schelde vloeit amper een paar meter van haar noordwestelijke gevel. Vooral aan de binnenkant van het transept en het priesterkoor is de verzakking duidelijk te zien. Monumentenzorg van de provincie Oost-Vlaanderen controleert de stabiliteit regelmatig. Buiten en binnenzicht

Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telt ruim 32.000 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd.

De Boudewijnstoren met het Huis van Margaretha van Parma is een historisch bouwwerk op de Markt in de Belgische stad Oudenaarde. Het huis met laatgotische voorgevel sluit aan op de 9e-eeuwse Boudewijnstoren. De Boudewijnstoren werd in de 19e eeuw vernoemd naar Boudewijn V omdat men toen dacht dat hij de bouwheer was. De Boudewijntoren is echter een patriciërstoren die een overblijfsel is van een Romaans 'steen'. Het huis werd gebouwd in de 16e eeuw, op de plaats van een Romaanse zaalbouw die bij die toren hoorde. Vanaf 1673 werd er een godshuis (hospice) in opgericht voor arme jongetjes (zoals Jan Stalins in 1647 in zijn testament had opgedragen). Sinds de 19e eeuw werd verkeerdelijk gezegd dat dit gebouw het geboortehuis zou zijn van Margaretha van Parma. De school werd in 1763 uitgebreid. Na de Franse Revolutie werd het godshuis overgedragen aan de overheid (Commissie der Burgerlijke Godshuizen en later Commissie voor Openbare Onderstand). In de 19e eeuw werd het een armenschool; in de 20e eeuw was er een horecazaak in gevestigd. Het huis heeft zandstenen kruiskozijnen, een bovenbouw met Tudorbogen en dwarsmuren van Doornikse steen. Sinds 1947 is het een beschermd monument.

Het Vleeshuis is een historisch gebouw op de Markt in Oudenaarde in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Het classicistische gebouw werd tussen 1779 en 1783 opgericht als vervanging van een overdekte vleesmarkt die dateerde uit de 14e eeuw. De voorgevel bestaat uit hardsteen van Feluy en heeft een centrale rondboogpoort. De gevel wordt verder gekenmerkt door Korinthische zuilen, het stadswapen, ovale medaillons en guirlandes. De bovenste verdieping werd (tot de jaren 70) als tekenacademie gebruikt; de onderste verdieping was (tot 1868) een vleeshal. Vanaf de jaren 80 wordt het gerestaureerde gebouw gebruikt voor de Oudenaardse stadsbibliotheek. Tussen 2020 en 2021 werd het gebouw gerenoveerd voor bibliotheek vLEESHUIS.