Villa Louisa

Station Leupegem is een voormalig spoorwegstation langs spoorlijn 86 (De Pinte-Basècles) in Leupegem, een deelgemeente van de stad Oudenaarde. In dit station takte spoorlijn 85 (Leupegem-Herzeeuw) af. Het stationsgebouw dateert uit de tijd dat de standaardisatie ingezet werd. Groep Gent en Doornik bouwden identieke stations. Dit stations kan ook teruggevonden worden in Schoonaarde. Sinds de sluiting van het station in 1984 ligt het gebouw er bouwvallig en verwaarloosd bij. De vertrekken werden nog enkele jaren als woningen verhuurd, maar doen thans dienst als rommelhok. Het station ligt nog aan de lijn tussen Gent en Ronse, maar is geen halte meer. Het station is verbouwd tot jeugdcentrum.

De Achterberg is een helling in de Vlaamse Ardennen, nabij de Belgische stad Oudenaarde. De helling loopt over de Vlaamse Ardennendreef, op de grens van de Oudenaardse deelgemeenten Leupegem en Edelare.

Het Kezelfort op de Edelareberg in Edelare (Oudenaarde) is een verdedigingswerk dat deel uitmaakte van de Wellingtonbarrière. De Wellingtonbarrière was een drievoudige verdedigingslinie van vestingen die na de val van Napoleon onder impuls van de Hertog van Wellington tussen 1815 en 1830 gebouwd werden in het zuiden van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden als versterking tegen Frankrijk. Het Kezelfort is een vijfhoekig symmetrisch verdedigingssysteem met een volledig tegenmijnenstelsel (met 'afluistergangen' die vanuit het fort zijn gegraven). Na de oprichting van België in 1830 werden de militaire uitkijkposten afgebroken; het gangennetwerk is daarentegen bewaard gebleven. Op de fortsite staat ook het 19e-eeuwse lusthuis van de eigenaarsfamilie Thienpont in de vorm van een neogotische toren met belvedère. Bij de Duitse inval in 1940 vluchtte een deel van de Oudenaardse bevolking in de onderaardse gangen van het fort. In 2022 werd er door Soroptimist-leden 2500 m² inheems bos aangeplant (zomereik, haagbeuk, winterlinde, lijsterbes, grauwe abeel); het bos wordt beheerd door Natuurpunt afdeling Maarkebeekvallei.

Leupegem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Oudenaarde, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1965. Het dorp ligt in de Vlaamse Ardennen. Het noorden van Leupegem vloeit over in Oudenaarde; in het zuiden vindt men de vallei van de Maarke. Het parcours van de Schelde werd in de vijftiger jaren rechtgetrokken, hetgeen het aangezicht van het dorp grondig veranderde: het ligt thans niet meer onmiddellijk aan de rivier.

Het Schipperskerkje is een voormalig kerkje in de tot de Oost-Vlaamse gemeente Oudenaarde behorende plaats Leupegem, gelegen aan Armenlos 3.4 en 6.

De Sint-Amanduskerk is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Oudenaarde behorende plaats Leupegem, gelegen aan Dokter Honore de Wolfstraat 2.

De Abdij van Maagdendale is een cisterciënzerinnenadbij gesitueerd op de Ham in de stad Oudenaarde.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele of Onze-Lieve-Vrouw Geboortekerk is een kerk in de Belgische stad Oudenaarde. De kerk staat aan de rechteroever van de Schelde, in het stadsdeel Pamele. Ze werd tussen 1234 o.s. (1235 n.s.) en 1300 opgetrokken. De Heer van Oudenaarde en Pamele, Arnulf IV, was de bouwheer die de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele liet optrekken. Een in die tijd zeer ongebruikelijke plaat op de gevel geeft aan dat Arnulf van Binche de bouwmeester was. De kerk was veel rijker dan de oude Sint-Walburgakerk van Oudenaarde. In deze kerk werd de buitenechtelijke dochter van keizer Karel V en Johanna van der Gheynst gedoopt. Ze werd Margaretha genoemd en werd later als Margaretha van Parma landvoogdes van de Nederlanden. Het bouwwerk geldt als typevoorbeeld van Scheldegotiek; exemplarisch zijn onder meer de nog zeer romaans aandoende vensters en kooromgang, terwijl de zuilengalerij boven het middenschip al duidelijk gotische kenmerken vertoont. Zeer kunstig zijn ook de hoektorentjes van deze dertiende-eeuwse kerk. Het kerkgebouw is instabiel en dat heeft te maken met de drassige grond rond en onder haar funderingen. De Schelde vloeit amper een paar meter van haar noordwestelijke gevel. Vooral aan de binnenkant van het transept en het priesterkoor is de verzakking duidelijk te zien. Monumentenzorg van de provincie Oost-Vlaanderen controleert de stabiliteit regelmatig. Buiten en binnenzicht

De Nonnemolen is een oude watermolen die zich in de Watermolenstraat te Leupegem bevindt. De Nonnemolen kent een lange geschiedenis. Er is een akte bekend van 6 september 1296 waarbij de nonnen van de abdij van Maagdendale te Oudenaarde de molen aankochten. Dat verklaart ook de molennaam. Rond 1580, tijdens de Opstand tegen de Spanjaarden, werd de molen vernield. In 1586 volgde de heroprichting. Op 2 maart 1990 werd de molen beschermd als monument. In 2000 onderging de molen een maalvaardige restauratie, waarbij het onderslagrad vernieuwd werd. Het ijzeren bovenslagrad ligt er evenwel nog vervallen bij. Hedendaags is het vroegere woonhuis ingericht als een landelijke herberg die ieder weekend toegankelijk is. De molen bezit uitzonderlijk naast een onderslagrad (het groot waterrad) ook over een tweede klein rad, een bovenslagrad. Dit maakt de molen uniek in Vlaanderen want daardoor kan er zowel bij hoog als laag water gemalen worden. Het is de Maarkebeek die zorgt voor de aandrijving van de molen.

De Edelareberg of Kerselareberg is een heuvel met een hoogte van 86 meter in de Vlaamse Ardennen nabij Edelare (in de gemeente Oudenaarde). Op de top ligt het bedevaartsoord Kerselare met de Onze-Lieve-Vrouw van Kerselarekapel. Op de flanken liggen het Kezelfort en Villa Louisa.

De gevangenis in de Belgische stad Oudenaarde is in 1922 in gebruik genomen. Ze ligt achter het gerechtsgebouw van Oudenaarde in de Bourgondiëstraat. Het complex is Y-vormig en omvat een neogotisch toegangsgebouw met drie ambtswoningen, twee celvleugels en dubbele ommuring. Ze biedt plaats aan 132 gedetineerden.

Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telt ruim 32.000 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd.