Ottaviano - San Pietro - Musei Vaticani

L'Osservatore Romano is het dagblad van het Vaticaan. Het kwam voor het eerst uit op 1 juli 1861, onder het pontificaat van paus Pius IX. Het blad komt dagelijks uit in het Italiaans en er zijn wekelijkse edities in het Frans, Engels, Spaans, Portugees, Duits en Malayalam. Onder het pontificaat van paus Johannes Paulus II kwam er een maandelijkse editie bij in het Pools. De dagelijkse uitgave in het Italiaans wordt 's middags uitgebracht, maar draagt de datum van de volgende dag, wat soms tot misverstanden leidt. Sinds 2012 is er een maandelijkse bijlage "Vrouwen, Kerk,Wereld". Deze werd gecoördineerd door Lucetta Scaraffia, die in maart 2019 plotseling ontslag nam. Naar eigen zeggen met de voltallige redactie, maar drie redactieleden blijken te zijn gebleven bij de doorstart die de bijlage maakt vanaf mei 2019. De nieuwe coördinator is Rita Pinci (1956, sociologe), voormalig hoofdredacteur van Il Messagero. Zij zei volledige vrijheid te hebben gekregen als redactrice. Onder haar voorgangster publiceerde de bijlage opvallende artikelen, onder meer over de uitbuiting van vrouwelijke religieuzen in Rome door hooggeplaatste geestelijken. Op 27 juni 2015 werd L'Osservatore Romano geplaatst onder de jurisdictie van het Secretariaat voor Communicatie.

De Vaticaanse Musea (Italiaans: I Musei Vaticani) zijn een groep musea in de Apostolische Paleizen waarin de kunstschatten van het Vaticaan te bezichtigen zijn. Deze collectie is in de loop der eeuwen ontstaan doordat pausen kunstwerken aankochten, lieten vervaardigen of veroverden.

De Vaticaanse Bibliotheek, de Biblioteca Apostolica Vaticana, is de nationale bibliotheek van de Heilige Stoel, het Vaticaan, gevestigd in Vaticaanstad.

Het Apostolisch Paleis (Italiaans: Palazzo Apostolico), ook wel Pauselijk Paleis of Heilig Paleis, is het officiële woon- en werkpaleis van de paus in Vaticaanstad. Het maakt deel uit van de Vaticaanse paleizen, die met zo'n 1.400 zalen en kamers en een oppervlakte van 55.000 m² tot de grootste gebouwencomplexen ter wereld behoren. De Vaticaanse paleizen bevinden zich op een heuvel ten noorden van de Sint-Pietersbasiliek en het Sint-Pietersplein en omvatten onder meer het middeleeuwse Apostolisch Paleis, de kantoren van het Staatssecretariaat, de Sixtijnse Kapel, de Biblioteca Apostolica Vaticana, het Vaticaans Archief en grote delen van de Vaticaanse Musea. Voor het ontwerp, de bouw en de inrichting van deze paleizen werden eeuwenlang de beste kunstenaars van hun tijd ingeschakeld, zoals Fra Angelico, Michelangelo, Rafaël en Bernini. Als onderdeel van Vaticaanstad zijn de apostolische paleizen dan ook door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Zie ook: Werelderfgoedlijst.

De San Giocacchino ai Prati Castello (Sint-Joachim in de velden van Castello) is een in de rione Prati (Municipio XVII) aan de Piazza dei Quiriti gelegen kerk in Rome, gewijd aan de heilige Joachim, volgens de overlevering de vader van Maria.

De Passetto di Borgo is een versterkte ontsnappingsroute die over een afstand van ongeveer 800 meter het Apostolisch Paleis in Vaticaanstad verbindt met de Engelenburcht. In vroegere eeuwen kon de paus in geval van een belegering via deze verhoogde gang naar de burcht vluchten.

De Piazza Pio XII of het Pius XII-plein is een plein in Rome, vernoemd naar paus Pius XII. Het plein is gelegen aan de belangrijkste route van de binnenstad van Rome naar Vaticaanstad. Het plein grenst in het oosten aan de Via della Conciliazione, de belangrijkste toegangsweg tot Vaticaanstad. In het westen bevindt zich de grens tussen Italië en Vaticaanstad, met aan de andere zijde van de grens het Sint-Pietersplein. In het noorden geeft het plein toegang tot de Via dei Mascherino; in het zuiden komt de Via Paolo VI uit op het plein.

De Vaticaanse obelisk is een antieke obelisk op het Sint-Pietersplein in Rome. De obelisk is 25,36 meter hoog. Met de voet en het kruis bovenop is de hoogte 40,23 meter. Hij weegt ongeveer 340.000 kilo. Het is een monoliet, gemaakt van rood graniet. Er zijn geen hiërogliefen op aangebracht.

Het Sint-Pietersplein (Italiaans: Piazza San Pietro) is een plein in Vaticaanstad. De Sint-Pietersbasiliek bevindt zich aan het plein. Het is ontworpen in opdracht van Paus Alexander VII door Gian Lorenzo Bernini, die daarbij gebruikgemaakt heeft van een klassieke stijl als een platform gecombineerd met barokke stijlelementen. Het Sint-Pietersplein is gebouwd tussen 1656 en 1667. Het plein is 240 meter breed en de lengte is 340 meter.

De Sixtijnse Kapel (Italiaans: Cappella Sistina) is de bekendste kapel in het Apostolisch Paleis, de residentie van de paus in Vaticaanstad en vaak te bezichtigen als onderdeel van de Vaticaanse musea. Het is een van de bekendste binnenruimten ter wereld, vanwege de beroemde fresco's van Michelangelo en omdat het de ruimte is waar in conclaaf de kardinalen bijeenkomen om er een nieuwe paus te kiezen. Voor dit conclaaf wordt op het dak van de kapel een extra schoorsteen geplaatst, waaruit tijdens het conclaaf twee keer per dag rook komt. Dit is afhankelijk van de uitslag van de stemrondes zwarte of witte rook, zodat de mensen op het Sint Pietersplein kunnen zien of er al dan niet een nieuwe paus is gekozen. Ook buiten Rome kan de rook worden gezien. Deze wordt zodra deze uit de schoorsteen komt, rechtstreeks op tv vertoond, zodat ook mensen die niet in Rome zijn, kunnen zien of er al dan niet een nieuwe paus is gekozen.

De Pauselijke Academie voor Sociale Wetenschappen is een onder de Romeinse Curie ressorterend wetenschappelijk genootschap, dat in 1994 - met het motu proprio Socialum Scientiarum - werd opgericht door paus Johannes Paulus II. Het doel van de Academie is het bevorderen van de Sociale Wetenschappen, waaronder Johannes Paulus verstond: sociologie, economie, rechtsgeleerdheid en politicologie. De Academie heeft daarnaast tot taak bij te dragen aan de ontwikkeling van de sociale leer van de Kerk. De Belgische politiek-filosoof Mgr. Michel Schooyans is lid van deze Academie. De Academie geeft twee publicatiereeksen uit. In de Acta worden verslagen van bijvoorbeeld congressen en van de plenaire vergaderingen van de Academie gepubliceerd. In de Miscellanea publiceert de Academie wetenschappelijke verhandelingen. De eerste president van de Academie was de Franse econoom Edmond Malinvaud. Helen Alford O.P. is sinds 1 april 2023 president van de Academie.

De Pauselijke Academie van Wetenschappen is een onderdeel van de Romeinse Curie en werd onder zijn huidige naam door paus Pius XI opgericht in 1936, maar gaat terug tot de Accademia dei Lincei die in 1603 tijdens het pontificaat van paus Clemens VIII door Federico Cesi (1585-1630) werd opgericht. Galileo Galilei was er de voorzitter van. De academie staat onder auspiciën van de Romeinse Curie. De Academie beoogt de studie van de wiskunde, fysica en natuurwetenschappen en de epistomologische vraagstukken die daarmee verband houden, te bevorderen. De hoofdzetel is gevestigd in de Casina Pio IV in het hart van de Vaticaanse tuinen. Sinds 21 juni 2017 is Joachim von Braun president van de Academie.