Dozinghem Military Cemetery

De Bossen tussen Sint-Jan-ter-Biezen en Sint-Sixtusabdij vormen een landschapshistorische ankerplaats die zich bevindt in de West-Vlaamse gemeenten Poperinge en Vleteren. Het langgerekte gebied loopt van zuidwest (Sint-Jan-ter-Biezen) naar noordoost (Westvleteren) en het betreft een reeks bossen waarin zich een aantal cultuurhistorisch interessante zaken bevinden. De bossen bevinden zich op een bescheiden rug tussen de IJzer en de Poperingevaart. Op de hellingen van deze rug komen bronnen voor en vinden we de Hollebeek, de Haringebeek, de Klijtebeek, de Bernardsebeek en de Hoeslandbeek. Vroeger lag hier een aaneengesloten bosgebied, tegenwoordig zijn er een aantal kleinere loofbossen welke liggen te midden van akkers en weilanden en een rijkdom aan planten en dieren herbergen. In het zuidwesten ligt Kasteel Couthof met domein, verder naar het noordoosten vindt men het domein van Kasteel de Lovie. Verder nog ligt het Dozinghem Military Cemetery, met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, en uiteindelijk de Sint-Sixtusabdij.

Het kasteel De Lovie bevindt zich in het West-Vlaamse Poperinge. Het werd gebouwd in 1856 door de Kortrijkse architect Pierre Nicolas Croquison in opdracht van Jules van Merris (1831-1899) uit Poperinge. Het bezit werd in 1912 verkocht aan Joseph de Brouchoven de Bergeyck (1874-1922). Op 1 juni 1917 vestigde generaal Hubert Gough hier het hoofdkwartier van het Britse Vijfde Leger, en van hieruit voerde hij van juli - november 1917 het commando over de Derde Slag om Ieper (de slag bij Passchendaele). In 1929 werd het doorverkocht aan de provincie West-Vlaanderen en kwam het tot 1960 in gebruik als zetel van Sanatorium Sint-Idesbald. Later werd het kasteel eigendom van het De Lovie Centrum voor begeleiding van personen met een verstandelijke handicap vzw. Rond de Lovie liggen de Sixtusbossen.

De Sint-Sixtusabdij is een abdij van de trappisten in het Belgische Westvleteren. De abdij is onder meer bekend om zijn trappistenbier Westvleteren. De huidige abt is Manu Van Hecke. De bibliotheek telt circa 600 drukwerken van voor 1830 en 40.000 van na die datum. Rond de abdij liggen de Sixtusbossen.

De Sint-Blasiuskerk is de parochiekerk van de tot de West-Vlaamse gemeente Poperinge behorende plaats Krombeke, gelegen aan de Andreas Verbrigghestraat.

Krombeke is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Poperinge. Het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971 toen het fuseerde met Proven. Proven ligt ten noorden van Poperinge centrum. De patroonheilige van Krombeke is Sint-Blasius. Plaatsen in de buurt zijn Proven, Roesbrugge-Haringe (stad Poperinge), Beveren, Stavele (gemeente Alveringem) en Westvleteren (gemeente Vleteren).

Kasteel Couthof (ook: Kasteel 't Couthof) is een kasteel nabij de tot de West-Vlaamse gemeente Poperinge behorende plaats Proven.

De N347 is een gewestweg in België in de plaats Poperinge. De weg vormt een soort randweg vanaf de N308 aan de westkant via het noorden naar de N333 aan de oostkant van de plaats. De weg heeft een lengte van ongeveer 2,5 kilometer. Iets verder naar de rand van Poperinge ligt de onvoltooide ringweg R33. De gehele weg bestaat uit twee rijstroken voor beide rijrichtingen samen.

Westvleteren is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Vleteren. De kern is een lintdorp langs de N321, nabij de Poperingevaart die de deelgemeente scheidt van Oostvleteren. Het geniet vooral zijn bekendheid dankzij het trappistenbier "Westvleteren" uit de Sint-Sixtusabdij. Westvleteren was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977.

De Sint-Martinuskerk is de parochiekerk van de tot de West-Vlaamse gemeente Vleteren behorende plaats Westvleteren, gelegen aan Westvleterendorp.

De Belgische militaire begraafplaats van Westvleteren is een militaire begraafplaats met gesneuvelde Belgische soldaten uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgisch dorp Westvleteren. Deze Belgische militaire begraafplaats ligt aan de zuidoostelijke rand van het dorp. Er liggen 1.208 gesneuvelden, waaronder 33 niet geïdentificeerde. De begraafplaats heeft een rechthoekig grondplan met een oppervlakte van ruim 6.000 m². De grafstenen staan in rijen rug aan rug. De meeste grafstenen zijn officiële Belgische, al staan er nog 14 heldenhuldezerken. Achteraan bevindt zich een vlaggenstok met de Belgische vlag en centraal links bevindt zich een calvarie.

Het Sint-Michielsgesticht was een tehuis voor wezen en bejaarde vrouwen in Poperinge. Later werd het ook een hospitaal, een kazerne en een hopmagazijn. Van 1970 tot 2009 fungeerde het als Stedelijke Muziekacademie en stadsbibliotheek. Omstreeks 1730 vatte kanunnik Proventier, voorzitter van het seminarie te Ieper, het plan op een gesticht op te richten voor weesmeisjes. In 1754 kwamen drie juffrouwen naar Poperinge. Ze waren geen zusters maar volgden wel een regel. Ghislene Messer, de overste, Catherine de Salmon en Regine Debaenst hielpen kanunnik Proventier met de oprichting van het gesticht. In 1754 nog kochten ze drie huizen in de Sint-Michielsstraat (nu Werf), in 1760 kochten ze nog een aanpalend huis en men begon met de bouw van het Sint-Michielsgesticht. In 1765 was men dan uiteindelijk klaar met de bouw. Daarna werden wezen opgevangen, ze genoten hier ook onderwijs. Later werden hier ook een kantwerkschool voor meisjes, een zondagsschool voor meisjes en jongens en ten slotte een dagschool voor jongens ondergebracht. Even was zelfs sprake om het moederhuis van Ieper af te schaffen en onder te brengen in het gesticht. Maar tijdens de schermutselingen na de Franse Revolutie deden de gebouwen dienst als hospitaal voor het Oostenrijks leger, daarna werd het een Franse kazerne. Het gesticht ging de 19e eeuw in onder een diepe schuldenlast, daarop werd beslist het bestuur over te dragen aan de "disch" (de openbare onderstand). Zij lieten de bejaarde vrouwen uit het "Oudewijvenhuis" in de Veurnestraat overkomen naar het Sint-Michielsgesticht. Maar de schulden bleven en de gebouwen waren in slechte staat. Toen werd beslist de wereldlijke meesteressen te vervangen door religieuzen van het Gasthuis. In 1901 en 1906 werd het gesticht uitgebreid doordat burgemeester Berten enkele huizen kocht de aansloten op het Sint-Michielsgesticht en deze schonk. Tijdens de Eerste Wereldoorlog gingen de weesmeisjes van het gesticht naar een zogenaamde schoolkolonie in Sèvres, Frankrijk. In oktober 1970 werd het gebouw verlaten om plaats te maken voor de stadsbibliotheek en de kantwerk-, teken- en muziekschool. De bibliotheek De Gilde van het katholieke Davidsfonds en de socialistische bibliotheek De Volksontwikkeling werden samengevoegd in het Sint-Michielscomplex. In 2006 verhuisde de bibliotheek naar een nieuw gebouw in de Veurnestraat. De Kunstacademie moest in 2009 noodgedwongen verhuizen naar het oude Mariaziekenhuis omwille van structurele problemen aan het gebouw. Sindsdien staat het complex leeg. De bedoeling is dat op termijn sociale appartementen verrijzen in het gebouw.

Nine Elms British Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in de Belgische stad Poperinge. De begraafplaats werd ontworpen door Reginald Blomfield en ligt ongeveer 2 km ten westen van het stadscentrum. Het terrein heeft een onregelmatige vorm en wordt omgeven door een bakstenen muur met een poortgebouw als toegang. Aan de zuidkant staat het Cross of Sacrifice en aan de oostkant in een apsis de Stone of Remembrance. Het onderhoud gebeurt door de Commonwealth War Graves Commission. Er worden 1.615 doden herdacht, waarvan slechts enkele niet geïdentificeerd.