Zwarte Cross

De Engelse Schans is een schans die gebruikt is door de Engelse troepen tijdens het Beleg van Grol (Groenlo) door prins Frederik Hendrik van Oranje in 1627. Deze schans is door de Engelse huurlingen gebouwd en gebruikt als uitvalsbasis tijdens de belegering van Groenlo. De Engelse schans verschilde van de andere schansen (de Franse, Hollandse en Friese) in het feit dat deze buiten de Grolse circumvallatielinie lag. De functie van de Engelse schans was voornamelijk als verdediging tegen aanvallen van buitenaf op het 'Quartier van de prins': het kampement waar Frederik Hendrik en zijn leger lag, bij het huidige Erve Kots. De andere schansen richtten zich voornamelijk op het graven van approches (zigzaggende loopgraven) richting de stad en beschietingen. Bij de Engelse schans is niet gevochten, de aanvallen van het ontzettingsleger van Hendrik van den Bergh concentreerden zich vooral op het kwartier van Ernst Casimir van Nassau-Dietz. Ook bij het Beleg van Grol in 1597 door Maurits van Nassau, de latere prins van Oranje, hadden de Engelsen een eigen schans.

Lievelde (uitspraak: Lie-vulde; in het Nedersaksisch: Leeuweld) is een van de kerkdorpen van de Nederlandse gemeente Oost Gelre in de Achterhoek, provincie Gelderland. Tot eind 2004 was het een dorpskern binnen de in Oost Gelre opgegane gemeente Lichtenvoorde. Het dorp telt 1.380 inwoners (1 januari 2023). Lievelde is gelegen tussen Lichtenvoorde en Groenlo. Ten oosten van de dorpskern loopt de autoweg N18 (Twenteroute) en aan de noordzijde grenst het aan de spoorlijn Zutphen - Winterswijk. Het station Lichtenvoorde-Groenlo bevindt zich in Lievelde.

De Christus Koningkerk was een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Lievelde. In december 1953 is begonnen met de bouw van de kerk naar ontwerp van W.P.V. Dijkman. De kerk aan het Koningsplein is in 1954 voltooid. Na de oorlog was eerst begonnen met de bouw van een pastorie die in 1950 gereed kwam. De kerk werd op 24 augustus 1954 geconsacreerd door de aartsbisschop van bisdom Utrecht Bernardus Alfrink. Drie jaar later, in 1957, werd de kerkklok gedoopt. De kerk is opgetrokken uit bakstenen en heeft een zadeldak. Als voorgevel is een extra bakstenen wand geplaatst met een entree dat Ionische elementen bevat. Boven de entree bepaalt een roosvenster een groot deel van het aangezicht. De toren vormt een geheel met de voorgevel en kent een paar klokken. De kerk is een gemeentelijk monument.

Station Lichtenvoorde-Groenlo is een spoorwegstation, gelegen tussen Groenlo en Lichtenvoorde in het dorp Lievelde aan de spoorlijn Zutphen - Winterswijk. Het station werd geopend op 24 juni 1878. Zowel Groenlo als Lichtenvoorde hebben getracht het station te verkrijgen. Beide plaatsen grepen echter naast een treinstation bij de eigen kern. De spoorlijn is van Ruurlo naar Winterswijk via de kortste route aangelegd, met een station bij Lievelde tussen Lichtenvoorde en Groenlo in. Met de tram van de Stoomtramweg-Maatschappij Lichtenvoorde-Groenlo kreeg Groenlo in 1883 een spoorverbinding met het station in Lievelde. In 1907 werd het station hernoemd naar Station Lichtenvoorde, omdat de naam verwarring gaf met Station Groenlo. De verwarring leidde er soms toe dat goederen op de verkeerde plaats werden bezorgd. Later is deze naamsverandering teruggedraaid. In 1908 werd ook Lichtenvoorde met de tram van de Geldersch-Westfaalsche Stoomtram Maatschappij met het station verbonden. Het stationsgebouw is gesloopt in 1990. Sindsdien is hier geen stationsgebouw meer. Tot 1999 reed de NS op deze lijn. Daarna nam Syntus de exploitatie over en sinds december 2012 exploiteert Arriva de lijn. In 2013 is het plein voor het station verbouwd en kregen de bussen een betere aansluiting op het spoor. Ook zijn de parkeerplaatsen voor de auto's en fietsen groter gemaakt. Er zijn plannen om in de toekomst tegenover het station een kiosk te plaatsen.

VV Erix (voluit: 'Voetbalvereniging Erix') is een voetbalclub uit Lievelde, gemeente Oost Gelre. De club werd op 27 juli 1944 opgericht en heette destijds nog 'Sparta'. In 1946 werd de huidige naam geïntroduceerd, naar het Griekse woord voor 'onoverwinnelijk'. De wedstrijden worden afgewerkt op het sportpark Del Akker, waar 3 speelvelden ter beschikking staan voor de senioren en junioren elftallen. Het eerste senioren elftal speelt in de Vijfde klasse zondag (2020/21). In 2022 op 6 juli werd erix kampioen van de Vijfde klasse Door uit te winnen bij VV Wolfersveen werden ze voor het eerst in 20 jaar kampioen. Het traditionele clubtenue bestaat uit een blauw/wit gestreept shirt, witte broek en blauwe sokken.

KSV is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Vragender in Gelderland, opgericht in 1935. Het eerste elftal van de club speelt in de Vierde klasse zondag (2020/21). KSV telt 6 seniorenteams,3 juniorenteams en 8 pupillenteams. De club speelt op sportpark De Bult in Vragender. Voor vrouwenvoetbal en de A-jeugd is er een samenwerking met VV Erix.

De Sint-Jacobskapel in Vragender is een ruïne uit de 15e eeuw, bestaande uit een gedeelte van de westelijke travee met diagonale hoeksteunberen in de gemeente Oost Gelre in Nederland.

De Sint-Antonius van Paduakerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Vragender. De eerste aanzet voor een kerk was in 1862, toen contact werd gezocht met het parochiebestuur, het decanaat en het ministerie van Eredienst. Nadat in 1868 het benodigde geld bij elkaar was gebracht en de grond ter beschikking werd gesteld, kon in 1869 worden begonnen met de bouw. Als architect was de Duitser Schneider aangewezen. Deze werd echter tijdens de bouw opgeroepen voor het Duitse leger en sneuvelde in de Frans-Duitse Oorlog. Hierop werd Gerard te Riele aangewezen om als architect het bouwproject te voltooien. In 1871 was de bouw gereed en kon de kerk door de pastoor van Lichtenvoorde worden ingezegend. Het Godshuis werd gewijd aan de heilige Antonius van Padua. Het kerkgebouw was opgeleverd zonder pastorie en toren, die werden in de jaren erna toegevoegd. In 1876, nadat de pastorie gereed was, kreeg de parochie haar eigen pastoor: Hermanus Jongerius. De kerk was na de Tweede Wereldoorlog in vervallen staat. Besloten werd het gebouw met uitzondering van de toren af te breken en vervolgens naar ontwerp van Joh.H. Sluijmer in neoromaanse stijl opnieuw op te trekken. In 2010 waaide bij een zomerse storm de spits van de toren. De herstelwerkzaamheden duurden ruim twee jaar, in oktober 2012 werden ze afgerond met het terugplaatsen van de windhaan. De kerk is een gemeentelijk monument. De Sint-Antonius van Paduakerk is op 2 februari 2021 aan de eredienst onttrokken. De kerk in Vragender is de eerste van zes binnen de gefuseerde parochies van Paulus en Ludger die de deuren sluit en een andere bestemming krijgt. Er zijn in 2023 appartementen in de kerk gerealiseerd.

De Vier Winden is een korenmolen in Vragender in de provincie Gelderland. Rond 1860 werd op de huidige locatie van de molen een grondzeiler gebouwd en die in 1958 in opdracht van molenaarsfamilie Gunnewick door de huidige stellingmolen werd vervangen. De molen werd opgebouwd door de bekende molenmaker J.D. Medendorp uit Zuidlaren. Hiervoor werden onderdelen van enkele gesloopte molens gebruikt. Opvallend is dat deze molen in tegenstelling tot de meeste achtkante stellingmolens een zeer forse vierkante onderbouw heeft. De molen is geheel ingericht op een professioneel maalbedrijf en werkt nog steeds als zodanig. Naar alle waarschijnlijkheid is De Vier Winden de laatste molen in Nederland die uit economische motieven gebouwd is. De molen is uitgerust met drie koppel maalstenen (waarvan één op windkracht en twee op een elektromotor en heeft daarnaast de nodige apparatuur voor het verwerken van meelproducten. De roeden van het wiekenkruis hebben een lengte van 24 meter. De buitenroede heeft Van Busselstroomlijnneuzen met zeilen. De binnenroede is uitgerust met het systeem Ten Have in combinatie met Van Busselstroomlijnneuzen.

Vragender (Nedersaksisch: Vroagender) is een kerkdorp in de gemeente Oost Gelre, in de Nederlandse provincie Gelderland. Voor de gemeentelijke herindeling van 1 januari 2005 behoorde Vragender tot de gemeente Lichtenvoorde. Vragender is gelegen op het Achterhoeks plateau, gevormd door keileem dat in de ijstijden is opgestuwd.

De Rosmolen Erve Kots is een rosmolen, gebouwd als oliemolen. Hij staat in het openluchtmuseum Erve Kots in Lievelde. Het was oorspronkelijk een korenmolen en stond in de boerderij van S.J.J. Geesink te Lievelde. Later stond er een vrijwel intacte oliemolen in de schuur van G.J.J. Geesink te Lievelde. Omdat de schuur verbouwd zou worden tot veestal is het drijfwerk aangekocht door de voormalige eigenaar, G.J. Weenink, van Erve Kots en in 1963 daarheen getransporteerd. Aldaar was het gebouw voor de oliemolen, uitgevoerd in vakwerk met bakstenen, in 1968 en het drijfwerk in 1972 klaar. De molen heeft koppel kantstenen en een slagblok met één laad. Er is een slaghei en een loshei. De molen heeft geen stampers. Verder is er een vuister voor het verwarmen van het meel en een kaak voor het stropen van de koeken. Voor het paard is er een stal in de molen. De molen is als onderdeel van het museum te bezichtigen en wordt nu voor bezoekers aangedreven door een elektromotor.

Erve Kots is een historisch gebouw en een openluchtmuseum met een pannenkoekenrestaurant en zalencentrum in Lievelde, in de Nederlandse gemeente Oost Gelre in de Achterhoek. De boerderij is tot 1936 bewoond geweest door de familie Kots. Rond 1500 werd de boerderij gebouwd als los hoes. Later werd Erve Kots een herberg. Ten tijde van het Belegh van Grol vestigden prins Frederik Hendrik van Oranje en zijn Staatse leger hier hun hoofdkwartier. Rond 1750 is de boerderij gemoderniseerd en is de scheidingsmuur tussen het woongedeelte en de deel aangebracht. Naast de grote end- of niendeuren staat in brons het beeld van de oprichter van het openluchtmuseum, Bernard Weenink, gemaakt door Joop Kruip. Op de middeler, tussen de enddeuren, zit een zandloperteken en op het dak staat het gevelteken bestaande uit twee gekruiste paardenhoofden. De deel is naar de weg gekeerd, omdat zo de boerenwagens naar binnen kunnen rijden. Het voorhuis ligt aan de voorkant. Hier zit het woongedeelte met de haard onder de schoorsteen. De aanbouw, waar de ouders van de landbouwer vroeger woonden, wordt de enskamer genoemd. Verder zit er in de boerderij een meidenkamertje, weefkamer en kelder. Aan de voorkant van de boerderij liggen een waterput met een gietijzeren rand en een bakoven, waar elke week het roggebrood werd gebakken. Als de oven op temperatuur was, werd de as verwijderd en het roggedeeg in de oven geplaatst. Rond de oven en links van de boerderij ligt nu een kruiden- en moestuin.