Gravensteen (Gent)

De Hoofdbrug of Onthoofdingsbrug is een vaste brug, gelegen in het historische centrum van Gent, die in de Burgstraat de Lieve overbrugt. De huidige brug dateert uit 1950. In 2015 werd de brug verstevigd door het aanbrengen van bijkomende stalen liggers onderaan de brug.

Het Sint-Veerleplein is een plein in de Belgische stad Gent. Het plein wordt aan de noordkant gedomineerd door het Gravensteen. Achter de gebouwen loopt ten westen van het plein de Lieve en ten zuiden de Leie. Ten oosten ligt de wijk Patershol. Het plein is genoemd naar de heilige Pharaïldis van Gent.

Arca is een Gents theatergezelschap dat in 1955 ontstond uit het kamergezelschap Toneelstudio '50. Toneelstudio '50 werd in 1950 opgericht door Dré Poppe, Walter Eysselinck en enkele andere docenten en studenten van de Gentse Koninklijke Toneelschool. De eerste voorstelling volgde op 14 november 1951. Vanaf 18 november 1955 gingen de voorstellingen door in de kelder onder café Arca aan de Hoogpoort in Gent en nam het keldertheater de naam van het café over. In die kelder werd een zaaltje voor zo'n 100 toeschouwers ingericht. Poppe zette zijn stempel de eerste jaren op het gezelschap als directeur, regisseur en - in een beperkt aantal producties - acteur. Andere regisseurs waren onder meer Frans Roggen en Walter Eysselinck. Tot de acteursgroep behoorden Roger Lammen, Roger De Wilde, Diane de Ghouy, Rudi Van Vlaenderen, Jenny Tanghe, Luce Premer, Rolle Denert, Jaak Vermeulen en Daniël De Cock. In 1965 maakte Poppe de overstap naar NT Gent waar hij artistiek directeur werd. Frans Roggen, Jan D’Haese en Jaak Vermeulen namen de leiding bij arcateater. Ze werden op hun beurt opgevolgd door Jean-Pierre De Decker en Jo Decaluwe. Een gekende productie uit die tijd was Sursum Corda. Teksten voor stukken werden geleverd door onder meer Dr. Andus P. Maar ook Keith Cannel Keats trad in Arca op, met Griet De Bock, Keats Cannel, Jean Blaute en Chris De Braeckeleer als leden. In de acteursgroep doken ook Gilda De Bal, Bert Van Tichelen, Greta Van Langendonck, Eddy Vereycken, Julien Schoenaerts, Arne Sierens, Geert Willems, Marc Van Eeghem en nog later Jan Steen, Elke Dom, Katrien Vandendries en Lotte Pinoy op. Arca verhuisde van café Arca naar een zaal aan de achterzijde van het Gravensteen aan de Sint-Widostraat, van het Gravensteen gescheiden door de Lieve. Ook breidde het gezelschap uit met Tinnenpot, een zalencomplex in het Gentse Prinsenhof. In 2001 fusioneerde Arca met NTG tot het Publiekstheater. Tinnenpot ging zelfstandig verder met Jo Decaluwe als zakelijk en artistiek leider.

De Oude Vismijn is een van de oudste markten van de Belgische stad Gent. Oorspronkelijk bevond deze markt zich op de huidige Groentenmarkt. In 1689 kreeg ze haar huidige locatie op het Sint-Veerleplein met haar kenmerkend poortgebouw en vaste stallen in open lucht. Met het oog op deze nieuwe locatie kochten de schepenen van de Keure drie huizen van het Sint-Veerlekapittel, dat toen al driekwart eeuw was ondergebracht bij de Sint-Niklaaskerk. Ten westen van de Oude Vismijn loopt de Lieve en ten zuiden de Leie. Ten noordoosten ligt de wijk Patershol. Het poortgebouw werd in 1689 door stadsarchitect Adriaan Van Der Linden, naar de plannen van Arthur Quellyn, opgetrokken in barokstijl en versierd met drie beelden van zeegoden; het werd zwaar beschadigd door een brand in 1872. Enkel het beeld van Neptunus, van de hand van Guy Helderberg, kon worden gered. De andere beelden werden vervangen door nieuwe beelden, ontworpen door Adolphe Pauli, van een man en een vrouw die de Schelde en de Leie voorstellen. De dolfijnen werden ontworpen door Karel van Poucke. Een overdekte markthal als verkoopplaats voor vis, vlees en groenten werd toegevoegd terwijl op het open marktplein verder openbaar vis werd verkocht. Het gebouw werd voorzien van neogotische gevels, in het vooruitzicht van de Wereldtentoonstelling van 1913. In de 20e eeuw kende het gebouw een aantal functiewijzigingen (bandencentrale, bowlingzaal...). Aan de leegstand werd een einde gemaakt toen de stad een wedstrijd uitschreef om het pand een nieuwe bestemming te geven. In 2010 werd het pand heringericht als een horecazaak. De Oude Vismijn huisvest sinds 2 maart 2012 de Dienst Toerisme Gent.

De Gekroonde Hoofden is een historisch huis in de Burgstraat in het centrum van de Belgische stad Gent. Het huis is tegenwoordig ingericht als restaurant. Het gebouw werd in 1993 als monument beschermd. Het staat ook in de als stadsgezicht beschermde omgeving van het Sint-Veerleplein. Het gebouw dateert van omstreeks 1560 en stond vroeger bekend als "De Draecke". Op de gevel staan 14 bustes van graven van Vlaanderen uitgewerkt.

De Lievebrug is een stenen brug over de Lieve in Gent. De brug wordt een eerste maal in geschreven bronnen vermeld in 1326. Er zijn vermeldingen naar de "Vander Liefbrucge", "Lievebrucghe", "Betsgraven brugge" en "Vander Liefbrugghen bi Lijsbetten sGraven". De brug wordt vernoemelijk genoemd naar Elisabeth de Grave, een toenmalige bewoonster van een hoekhuis vlak bij deze brug. Op de Lieve was havenactiviteit van de 16e tot de 18e eeuw, maar vervolgens ging deze bedrijvigheid over naar de Coupure. Een 16e-eeuwse stenen brug op de locatie was in steen en "hoog en moeyelyk om over te ryden zynde". In 1828 werd een houten draaibrug geplaatst, in 1858 een metalen draaibrug. De huidige betonnen brug werd in 1952 afgewerkt in Doornikse steen met een leuning in metaal.

Design Museum Gent is een museum in Gent met een omvangrijke collectie Belgisch en internationaal design. De verzameling omvat ontwerpen van de art nouveau van Henry Van de Velde tot de hedendaagse avant-gardevormgeving. Het museumcomplex, gelegen in het toeristische hart van de stad Gent, bestaat uit een 18e-eeuws herenhuis en een moderne vleugel. Het behoort tot de twintig meest bezochte musea van België.

De Vleeshuisbrug is een brug over de Leie in Gent. De brug is onderdeel van een verbinding die de Kleine Vismarkt wordt genoemd en de Kraanlei en de rest van het Patershol, het Sint-Veerleplein met de oude vismijn en het Gravensteen verbond met de toenmalige Vismarkt, op de huidige Groentenmarkt. De naam verwijst naar het aanliggende Groot Vleeshuis. De Kleine Vismarkt komt tussen Viskopershuis en het Vleeshuis uit op de Groentenmarkt. De eerste vermelding van een stenen brug op die locatie dateert uit 1274. De brug werd toen als 's Gravenbrug aangeduid. In 1542 werden er op de brug huisjes gebouwd voor handelaars, huizen die zeker tot in de 17e eeuw daar aanwezig waren. In 1659 werd de 's Gravenbrug aangeduid als Kraanbrug (naar de grote kraan op de Kraanlei). Om grotere schepen door te laten varen werd de stenen brug gedeeltelijk vervangen door een houten draaibrug tussen 1751 en 1754. In 1794 wordt de huidige naam van Vleeshouwersbrug gebruikt (maar ook de Beenhouwersbrug en Beenhuisbrug). In 1801, en in 1876 werd aan de brug gewerkt. De brug werd vernieuwd van 1986 tot 1988. Van juli tot november 2016 kreeg de brug een grondige opknapbeurt.

Het Groot Vleeshuis is een gotisch gebouw uit 1408-1417 in Gent. Eeuwenlang was het de overdekte markt en het gildehuis van het beenhouwersambacht.

De Grasbrug is een metalen draaibrug over de Leie in de Belgische stad Gent. Ze verbindt de Graslei via het kruispunt van de Pensmarkt en de Hooiaard met de Korenlei via het kruispunt van de Drabstraat en de Jan Breydelstraat. Ten zuiden van de Grasbrug ligt de Sint-Michielsbrug over de Leie, ten noordwesten de Vleeshuisbrug.

Brouwerij De Vijf Helmen is een voormalige brouwerij gelegen aan de Korenlei te Gent. Deze werd vermoedelijk afgebroken en het gebouw op die plaats draagt nog steeds de naam en is opgenomen in de inventaris van onroerend erfgoed.

Het Viskopershuis in Gent was het gildehuis van de Viskopers. Het is gelegen aan de Groentenmarkt (voormalige Vismarkt) tegenover de hoofdingang van het Groot Vleeshuis. Het Viskopershuis werd in het begin van de 15de eeuw opgericht in Balegemse steen. De Groentemarkt was tot 1690 de centrale visaanvoerplaats van Gent. De platte visschuiten konden vanaf de Leie rechtstreeks de Vismarkt bereiken via vier doorsteken onder het Groot Vleeshuis. De gewelven van deze doorsteken zijn aan de zijde van de Leie nog goed zichtbaar. De Vismarkt omvatte talrijke openbare gemeenschappelijk voorzieningen. Tot in de 18de eeuw waren er 51 afzonderlijke toonbanken te huur. Op de noordoosthoek had men het Meynhuis of visveilinghuis, de Meyne en de capbank. Het Viskopershuis herbergde al voor de Eerste Wereldoorlog het restaurant la Grande Boucherie. Dit restaurant bleef bestaan tot de Tweede Wereldoorlog.