place

Santa Maria in Cappella

Kerkgebouw in Rome
Rome Santa Maria in Cappella 9 01 2011 14 02 47
Rome Santa Maria in Cappella 9 01 2011 14 02 47

Santa Maria in Cappella is een kerk in de Italiaanse hoofdstad Rome, meer bepaald in de wijk Trastevere, op de linkeroever van de rivier de Tiber. De huidige benaming van de kerk kan niet met zekerheid worden verklaard. Zeker is dat het een zeer oude kerk is. De datum van haar inwijding, 25 maart 1090, werd teruggevonden op een grafsteen, samen met haar oorspronkelijke naam ad pineam (bij de dennenboom). De kleine klokkentoren behoort tot de oudste van Rome. De kerk was tijdens de 15e eeuw verbonden aan een hospitium, gesticht door de schoonvader van Francisca Romana. In de 17e eeuw kwam deze eigendom in handen van Olimpia Pamphili, een schoonzus van paus Innocentius X die naast de oude kerk een lusthof liet aanleggen. In de 19e eeuw kwam er een rusthuis voor bejaarden in de plaats dat nog altijd een oude tuin omsluit.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Santa Maria in Cappella (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Santa Maria in Cappella
Via Pietro Peretti, Rome Municipio Roma I

Geografische coördinaten (GPS) Adres Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Santa Maria in CappellaLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 41.887380555556 ° E 12.478027777778 °
placeToon op kaart

Adres

Santa Maria in Cappella

Via Pietro Peretti
00153 Rome, Municipio Roma I
Lazio, Italië
mapOpenen op Google Maps

linkWikiData (Q2223175)
linkOpenStreetMap (202988409)

Rome Santa Maria in Cappella 9 01 2011 14 02 47
Rome Santa Maria in Cappella 9 01 2011 14 02 47
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Pons Cestius
Pons Cestius

De Pons Cestius (Italiaans: Ponte Cestio) is een brug in Rome, oorspronkelijk gebouwd rond 46 v.Chr. De brug verbindt het Tibereiland met de wijk Trastevere in het zuiden. Hij was oorspronkelijk ongeveer vijftig meter lang en had een grote doorgang in het midden en twee kleinere aan de zijkanten. De Pons Cestius werd bij de bouw van de Tiberkaden in de 19e eeuw geheel herbouwd. Een inscriptie ter herdenking van een herbouw in 370 na Christus onder keizer Valentinianus bevindt zich in het midden van een van de bruggenhoofden. Op een van de basissen van deze inscriptie staat nog een inscriptie, daterend uit 12e eeuw, ten tijde van de Romeinse Commune van 1143-1193. De inscriptie luidt: Benedictus, hoogste senator van de verlichte stad, heeft deze brug, die bijna verwoest was, laten restaureren. Wie deze Benedictus precies was is onbekend. Gezien zowel de periode waarin deze incriptie werd opgericht, toen de burgerij zich van de pauselijke heerschappij wilde losmaken en zich beriep op het republikeinse verleden van de stad, als ook de stijl van de inscriptie, die geënt is op klassieke inscripties en afwijkt van contemporarie middeleeuwse inscripties, kan het opschrift gezien worden als een uitdrukking van de nieuwe politieke macht die zich spiegelde aan de Romeinse Republiek van de Oudheid. Soorgelijke inscripties qua betekenis zijn te vinden op de Porta Metronia en het Casa dei Crescenzi. In het verlengde van de brug aan de noordzijde van het eiland vormt de Pons Fabricius de verbinding met het Marsveld.

San Bartolomeo all'Isola
San Bartolomeo all'Isola

De Basilica San Bartolomeo all'Isola (Latijn: Basilica Sancti Bartholomaei in Insula; Nederlands: Sint Bartolomeüsbasiliek op het eiland) is een rooms-katholieke basiliek in Rome. De kerk bevindt zich op het Tibereiland. Aangenomen wordt dat de kerk op de plaats staat waar zich in het jaar 289 v.Chr. de tempel van Aesculapius bevond. In het jaar 1000 gaf keizer Otto III de opdracht tot de bouw van een klooster en een kerk die gewijd werd aan Adalbert van Praag. In 1113 werd de kerk in opdracht van paus Paschalis II gerestaureerd. De klokkentoren werd in 1118 gebouwd. In 1583 werd de kerk tijdens de Sixtijnse stadsuitbreiding gerestaureerd naar idee van Martino Longhi de Oudere. Van 1623 tot 1624 werd naar idee van Orazio Torriani of Martino Longhi de Jongere, de façade van de kerk aangepast tot het huidige aanzicht. Het interieur van de kerk werd van 1720 tot 1739 aangepast naar de stijl van de barok en tussen 1852 en 1865 naar de stijl van het historisme. Bezienswaardigheden in de kerk zijn het romaanse fresco van Maria en de marmeren bron uit het jaar 1000. De kerk is gewijd aan de apostel Bartolomeüs. Zijn gebeente werd in 983 door keizer Otto II naar Rome gebracht en wordt thans bewaard in de San Bartolomeo all'Isola. De schedel werd in de 13e eeuw overgebracht naar de eveneens aan Bartolomeüs gewijde Dom van Frankfurt. Sinds 1993 wordt de kerk geleid door de Gemeenschap Sant'Egidio. In 2002 werd de kerk door paus Johannes Paulus II gewijd aan de "nieuwe martelaren van de 19e en 20e eeuw". In zes zijkapellen zijn diverse relikwieën en herinneringen tentoongesteld. Onder andere een missaal van de vermoorde aartsbisschop Óscar Romero, een brief van de zalige Franz Jägerstätter aan zijn familie enkele dagen voor hij werd vermoord, een relikwie van de zalige kardinaal Clemens August von Galen en herinneringen aan de verzetsstrijders Joannes Baptista Sproll, Eugen Bolz en Maria Restituta Kafka.

Tempel van Hercules Victor
Tempel van Hercules Victor

De Tempel van Hercules Victor (ook wel de Tempel van Hercules Olivarius genoemd) is een antieke tempel uit de 2e eeuw v.Chr. in Rome. De ronde tempel die op de huidige Piazza Bocca della Verità staat, het vroegere Forum Boarium, is dankzij een inscriptie geïdentificeerd als de Tempel van Hercules Victor ('Hercules de overwinnaar'). De tempel werd vroeger onterecht Tempel van Vesta genoemd, vanwege de uitzonderlijke ronde vorm die hij deelt met Tempel van Vesta op het Forum Romanum. Hercules werd al vroeg vereerd op het Forum Boarium met een aan hem gewijd altaar, de Ara Maxima. Als mythische reden werd daarvoor gegeven dat hij daar niet ver vandaan de reus Cacus had verslagen nadat deze zijn runderen had gestolen. Maar Hercules werd ook algemeen vereerd door de Romeinen als de god van de winst en de kooplieden. In de vierde-eeuwse beschrijving van de 14 districten van Rome wordt hij Hercules Olivarius genoemd, de patroonheilige van het gilde van olearii (olijfoliehandelaren). Deze naam hangt samen met het feit dat de tempel eind 2de eeuw v.Chr. werd gesticht door de koopman Marcus Octavius Herrenus, die zijn rijkdom waarschijnlijk te danken had aan de olijfoliehandel. De Tempel van Hercules Victor is nog altijd in uitstekende staat, onder andere doordat het gebouw in de middeleeuwen als kerk werd gewijd: eerst in 1132 aan Santo Stefano delle Carrozze en in de 17de eeuw aan Santa Maria del Sole, naar aanleiding van de vondst van een Mariabeeld in de Tiber dat een zonnestraal zou hebben uitgezonden. Recente restauratiewerkzaamheden hebben de tempel in haar oorspronkelijke uitzicht hersteld. Dit is zelfs het oudst bewaard gebleven marmeren gebouw in Rome. Het cirkelvormige gebouw staat op een fundering van tufsteen; het heeft een rond podium met treden eveneens van tufsteen; een colonnade van twintig Korinthische zuilen (waarvan er één ontbreekt) werd in een concentrische ring rond de cilindrische cella geschikt. De muur van de cella is aan de buitenzijde bedekt met marmer en aan de binnenzijde met travertijn. Al deze elementen ondersteunden oorspronkelijk een dak en een architraaf, die verdwenen zijn. De ingang bevindt zich op het oosten. In de tempel is een blok marmer bewaard gebleven dat naar men aanneemt het cultusbeeld droeg. Daarop staan de naam van de godheid en de naam van de Griekse beeldhouwer: Scopas de jongere. Een verguld bronzen standbeeld van Hercules dat tijdens het pontificaat van paus Sixtus IV (1471-1484) werd teruggevonden op het Forum Boarium en nu is opgesteld in het Palazzo dei Conservatori van de Capitolijnse Musea, stelt waarschijnlijk het cultusbeeld voor.