Kölnmitteltor

Het Altes Kurhaus, ook bekend als Neue Redoute, is een historische kursaal in het centrum van de Duitse stad Aken. Het werd tussen 1782 en 1786 gebouwd in de stijl van de Luiks-Akense barok naar een ontwerp van de Akenaar Jakob Couven. Het Altes Kurhaus was ruim een eeuw het centrum van het sociale kuuroordleven in Aken. In 1943 werd het gebouw verwoest door een bombardement en de daarop volgende brand. Tussen 1965 en 1969 werd het gerestaureerd en verbouwd, waarbij de later toegevoegde delen moesten plaatsmaken voor de verbreding van een straat. Het gebouw is sinds 1985 een monument (Baudenkmal).

De Sint-Nicolaaskerk (Duits: Kirche St. Nikolaus) is een voormalige franciscaner kloosterkerk in het centrum van de Duitse stad Aken. De geschiedenis van de kerk gaat terug tot 1005 en is daarmee een vroege aan Nicolaas van Myra gewijde kerk. Het kerkgebouw bevindt zich op het kruispunt Großkölnstraße – Minoritenstraße bij de Barbarossamuur, de binnenste ring van de dubbele stadsommuring van Aken. De kerk is een beschermd monument.

De Besterdertor was een stadspoort en maakte deel uit van de tussen 1171 en 1175 gebouwde binnenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De stadspoort bestaat niet meer.

De Ursulinertor (ook Aldegundistor of Adalbertsmitteltor genoemd) was een stadspoort en maakte deel uit van de tussen 1171 en 1175 gebouwde binnenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De stadspoort bestaat niet meer.

De Neutor was een stadspoort en maakte deel uit van de tussen 1171 en 1175 gebouwde binnenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De stadspoort bestaat niet meer.

Het Couvenmuseum is een museum van kunst, toegepaste kunst en lokale geschiedenis in het centrum van de Duitse stad Aken in de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Het museum is genoemd naar de Akense barokarchitecten Johann Joseph Couven en Jakob Couven en is gevestigd in het door Jakob Couven ontworpen Haus Monheim. De drie etages van het huis zijn ingericht als stijlkamers, die gezamenlijk een indruk geven van de Akense wooncultuur in de 17e, 18e en vroege 19e eeuw, en met name van de Luiks-Akense meubelstijl.

De Elisenbrunnen is een historisch gebouw in het centrum van de Duitse stad Aken. Het paviljoenachtig bouwwerk bevat een tweetal drinkwaterfonteinen die verbonden zijn met een warmwaterbron, de Kaiserquelle. De Elisenbrunnen ("Elisefontein") is vernoemd naar de Pruisische kroonprinses Elisabeth ("Elise") Ludovika van Beieren, dochter van de Beierse koning Maximiliaan I en echtgenote van de latere Pruisische koning Frederik Willem IV. De Elisenbrunnen kwam tot stand tussen 1824 en 1827 naar een ontwerp van Johann Peter Cremer in samenwerking met Karl Friedrich Schinkel. Ondanks het feit dat het gebouw na de oorlog geheel herbouwd is, geldt het als een voorbeeld van neoclassicistische architectuur in Duitsland. Het paviljoen is een beschermd monument onder het Denkmalschutzgesetz Nordrhein-Westfalen.

De Sandkaultor of Sandtor was een stadspoort gebouwd in de 13e en 14e eeuw en maakte deel uit van de buitenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. Het poortgebouw bestaat niet meer.

De Granusturm is een monumentale toren in de binnenstad van de Duitse stad Aken. De toren hoorde oorspronkelijk bij de Akense koningspalts en is onderdeel van het stadhuis van Aken.

Het Rijk van Aken (Duits: Aachener Reich) was vanaf de middeleeuwen tot eind achttiende eeuw een territorium binnen het Heilige Roomse Rijk. Het omvatte de vrije rijksstad Aken en een aantal buiten de Akense stadsmuren gelegen gebieden, de zogenaamde kwartieren. In 1500 werd de stadstaat ingedeeld bij de Nederrijns-Westfaalse Kreits.

De Harduinstor (ook Harduwinstor of Hartmannstor genoemd) was een stadspoort en maakte deel uit van de tussen 1171 en 1175 gebouwde binnenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De stadspoort bestaat niet meer.

Het stadhuis van Aken is het historische raadhuis van de Duitse stad Aken. Het stadhuis ligt pal tegenover de Dom van Aken, tussen de pleinen Katschhof en Markt. Het is, naast de Dom, het meest prominente gebouw in het historische centrum van Aken. Eén toren dateert nog uit de tijd van Karel de Grote. De Kroningszaal in het verder grotendeels 14e-eeuwse stadhuis werd eertijds gebruikt voor het kroningsmaal volgend op de kroning van de Rooms-Duitse koningen.