Couvenmuseum

De Granusturm is een monumentale toren in de binnenstad van de Duitse stad Aken. De toren hoorde oorspronkelijk bij de Akense koningspalts en is onderdeel van het stadhuis van Aken.

De Akense koningspalts was een verzameling van gebouwen, met vooral een politieke- en religieuze functie. Deze palts werd in opdracht van Karel de Grote gebouwd en in gebruik genomen als het voornaamste machtscentrum van het Karolingische Rijk. De palts stond in wat anno 2023 het centrum van de stad Aken is, en was misschien wel de belangrijkste architectonische component van de Karolingische renaissance. De palts werd ontworpen door Odo van Metz en er werd vooral in de jaren 790 aan gebouwd, hoewel het werk ook na de dood van Karel de Grote in 814 doorging. Het grootste deel van de palts bestaat niet meer, maar een deel van de oorspronkelijke hofkapel is opgenomen in de Dom van Aken. De Aula Regia van de palts is later omgebouwd tot het stadhuis van Aken. De centrale binnenplaats van de palts is nog steeds herkenbaar als het plein het Katschhof tussen de Dom en het raadhuis. Aan de noordzijde lag de Aula Regia, waar het kroningsmaal plaatsvond, met aan de oostzijde de Granusturm. Aan de westzijde van het atrium lag er een stenen verbindingsgang naar de porticus op de plaats waar de huidige Ritter-Chorus-Straße gelegen is en in de Karolingische periode als keizerlijk gerechtsgebouw diende. Aan de oostzijde van het atrium lag een houten wandelgang. Direct achter die houten wandelgang lag het gebied van de Romeinse baden, waar zich het badhuis van Karel de Grote, het Akense Keizerbad bevond. En de huidige bebouwing rond het Domhof heeft een gelijkaardige structuur als het eerdere Karolingische atrium aan de voorkant van de paltskapel.

Het Katschhof is een centraal gelegen openbaar plein in de stad Aken. De naam is afgeleid van Kaxhoff, later Kackshoff of Katzhoff en is daarmee een aanduiding van de locatie van de voormalige schandpaal ("Katz" / "Kaks"). Tussen 1847 en 1902 werd de Katschhof ter ere van de Akense burgemeester Gerhard Chorus Chorusplatz genoemd, waarna het plein weer de oude historische naam terugkrijgt en de toelopende straat de naam Ritter-Chorus-Straße behoudt. Door de ligging tussen de Dom van Aken en het stadhuis van Aken alsook het naar een middeleeuwse plan gemodelleerd bebouwing, straalt het een bijzondere sfeer uit. Grote evenementen zoals concerten, wekelijkse markten, festivals en de Akense kerstmarkt vinden hier plaats.

De Dom van Aken (Duits: Aachener Dom), vroeger ook wel Munster van Aken genoemd, is de bisschoppelijke kerk van Aken. Otto I was in 936 de eerste van dertig koningen die in deze dom werden gekroond. Tot de oprichting van bisdom Aken in 1802 was het een kapittelkerk van het Mariastift. Het gebouw ligt aan de zuidzijde van het Katschhof, dat vroeger het centrale binnenplein van de palts was. Aan de noordkant van dit plein ligt het stadhuis van Aken. Ten westen van de Dom ligt het Domhof met een gelijkaardige structuur als het eerdere Karolingische atrium. Ten noordwesten van de Dom ligt de schatkamer van de Dom van Aken.

Het stadhuis van Aken is het historische raadhuis van de Duitse stad Aken. Het stadhuis ligt pal tegenover de Dom van Aken, tussen de pleinen Katschhof en Markt. Het is, naast de Dom, het meest prominente gebouw in het historische centrum van Aken. Eén toren dateert nog uit de tijd van Karel de Grote. De Kroningszaal in het verder grotendeels 14e-eeuwse stadhuis werd eertijds gebruikt voor het kroningsmaal volgend op de kroning van de Rooms-Duitse koningen.

Het Rijk van Aken (Duits: Aachener Reich) was vanaf de middeleeuwen tot eind achttiende eeuw een territorium binnen het Heilige Roomse Rijk. Het omvatte de vrije rijksstad Aken en een aantal buiten de Akense stadsmuren gelegen gebieden, de zogenaamde kwartieren. In 1500 werd de stadstaat ingedeeld bij de Nederrijns-Westfaalse Kreits.

De Paltskapel is het oudste deel van de Dom van Aken en werd gebouwd in 796. De latere delen van de Dom zijn eromheen gebouwd. Met de Paltskapel wilde keizer Karel de Grote opnieuw Romeinse elementen in Aken introduceren. De hernieuwde belangstelling voor deze kunst is later aangeduid als Karolingische renaissance en kan verklaard worden uit het feit dat de levensomstandigheden voor de mensen in de 8ste en 9de eeuw verbeterden. Toen het christendom een officiële godsdienst werd, ging men op zoek naar gebouwen waarin men deze godsdienst kon uitoefenen. De multifunctionele basilica's waren hier uitstekend geschikt voor. Ze hadden, een grote, ruime, lange zaal die geen associaties had met andere godsdiensten. Ook waren ze makkelijk aan te passen en zelf te bouwen. De keuze voor de basiliek was dan ook een functionele keuze en geen liturgische. Afwijkende vormen kwamen echter ook voor, zoals de centraalbouw, waarvan de Paltskapel een voorbeeld is. Deze bouwwijze gaat terug op de traditie van het mausoleum en baptisterium en is ook aan te wijzen in klassieke tempels zoals het Pantheon in Rome.

De schatkamer van de Dom van Aken (Duits: Aachener Domschatzkammer) is een museum van kerkelijke en middeleeuwse kunst verbonden aan de Dom van Aken in de Duitse stad Aken. Het museum herbergt een van de belangrijkste en best bewaarde kerkschatten van Europa. Met name op het gebied van de middeleeuwse kunst en kunstnijverheid is de Akense domschat toonaangevend. De kerkelijke schatkamer behoort met de dom tot het UNESCO werelderfgoed. Het museum is eigendom van het bisdom Aken, maar wordt beheerd door het Akense domkapittel.

De Sint-Nicolaaskerk (Duits: Kirche St. Nikolaus) is een voormalige franciscaner kloosterkerk in het centrum van de Duitse stad Aken. De geschiedenis van de kerk gaat terug tot 1005 en is daarmee een vroege aan Nicolaas van Myra gewijde kerk. Het kerkgebouw bevindt zich op het kruispunt Großkölnstraße – Minoritenstraße bij de Barbarossamuur, de binnenste ring van de dubbele stadsommuring van Aken. De kerk is een beschermd monument.

De Ursulinertor (ook Aldegundistor of Adalbertsmitteltor genoemd) was een stadspoort en maakte deel uit van de tussen 1171 en 1175 gebouwde binnenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De stadspoort bestaat niet meer.

De Elisenbrunnen is een historisch gebouw in het centrum van de Duitse stad Aken. Het paviljoenachtig bouwwerk bevat een tweetal drinkwaterfonteinen die verbonden zijn met een warmwaterbron, de Kaiserquelle. De Elisenbrunnen ("Elisefontein") is vernoemd naar de Pruisische kroonprinses Elisabeth ("Elise") Ludovika van Beieren, dochter van de Beierse koning Maximiliaan I en echtgenote van de latere Pruisische koning Frederik Willem IV. De Elisenbrunnen kwam tot stand tussen 1824 en 1827 naar een ontwerp van Johann Peter Cremer in samenwerking met Karl Friedrich Schinkel. Ondanks het feit dat het gebouw na de oorlog geheel herbouwd is, geldt het als een voorbeeld van neoclassicistische architectuur in Duitsland. Het paviljoen is een beschermd monument onder het Denkmalschutzgesetz Nordrhein-Westfalen.

De Neutor was een stadspoort en maakte deel uit van de tussen 1171 en 1175 gebouwde binnenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De stadspoort bestaat niet meer.