place

Rembrandthuis

Bouwwerk in Amsterdam-CentrumKunstmuseum in AmsterdamMuseumwoning in NederlandRembrandt van RijnWoning in Amsterdam
Rembrandthuis Amsterdam
Rembrandthuis Amsterdam

Museum Rembrandthuis is een museum gevestigd in een voormalig woonhuis in de Jodenbreestraat, in het centrum van Amsterdam. Tussen 1639 en 1658 werd het huis bewoond door de bekende Nederlandse kunstschilder Rembrandt van Rijn, die er ook zijn atelier en kunsthandel had. Het huis werd rond 1606 gebouwd en is rond 1627 verbouwd, waarschijnlijk onder toezicht van Jacob van Campen. Het kreeg toen een extra verdieping en een nieuwe voorgevel met een driehoekig fronton. Rembrandt kocht het op 5 januari 1639 voor dertienduizend gulden. Na zijn faillissement werd het in 1658 geveild en voor elfduizend gulden verkocht. Het was in de eeuwen daarna als woonhuis in gebruik en werd diverse malen verbouwd. Aan het begin van de 20e eeuw verkeerde het pand in slechte staat, en naar aanleiding van het Rembrandtjaar in 1906 werd het in 1907 aangekocht door de gemeente Amsterdam, die het schonk aan de stichting Het Rembrandthuis. Tussen 1907 en 1911 werd het huis gerestaureerd door Karel de Bazel. Het museum werd op 10 juni 1911 geopend. Koningin Wilhelmina en prins Hendrik waren de eerste bezoekers. Museum Rembrandthuis dankt zijn oprichting aan een initiatief van de kunstschilder Jozef Israëls.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Rembrandthuis (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Rembrandthuis
Sint Antoniesluis, Amsterdam Centrum

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: RembrandthuisLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.369444444444 ° E 4.9013888888889 °
placeToon op kaart

Adres

Sint Antoniesluis 37
1011 JB Amsterdam, Centrum
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Rembrandthuis Amsterdam
Rembrandthuis Amsterdam
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Grenspaal (Hans 't Mannetje)
Grenspaal (Hans 't Mannetje)

Grenspaal, ook wel Zuildragende schildpad of Monument van Jacob Israël de Haan is een beeld in Amsterdam-Centrum. Het is gemaakt door Hans 't Mannetje. Het beeld staat aan het begin van de Jodenbreestraat, op het punt waar de weg ontstaat aan de Sint Anthoniesluis. Het monument doet enigszins denken aan een zogenaamde banpaal, ooit markeerpunt voor stadsgrenzen. Deze grenspaal geeft echter aan waar een niet afgebouwde snelweg eindigt. Het was de bedoeling dat vanuit het Mr. Visserplein via de Jodenbreestraat en Sint Antoniesbreestraat een snelweg zou lopen tot aan de Prins Hendrikkade. Buurtbewoners van de Nieuwmarktbuurt verzetten zich daar in de jaren zeventig hevig tegen. Onder meer schermutselingen met politie en Mobiele Eenheid leidden er toe dat de aanleg werd gestaakt. De Sint Antoniesbreestraat werd smal gehouden, mede door dat de gemeente de historische kwaliteiten van het Huis De Pinto uiteindelijk wel inzag. Het beeld staat aan de zuidoostkant van de brug en staat in wezen niet op de juiste plaats. De brug is namelijk nog gebouwd met het oog op de verbreding en de komst van de snelweg volgens het document 'Wederopbouwplan Nieuwmarkt'. Dat er aan de noordkant van de brug gesloopt was voor de aanleg van de snelweg is nog bij de zuidelijk ingang van de Sint Antoniesbreestraat te zien; er staat een nieuwbouw pand naast de oude grachtenpanden. Aan de Jodenbreestraat verdween de gehele oostelijke gevelwand ten behoeve van het Maupoleum, met haar rooilijn werd ook al rekening gehouden met de verbreding. De grenspaal markeert de grens tussen een modern recht stratenplan (Jodenbreestraat, Mr. Visserplein, Wibautstraat) en het kronkelige oude stratenplan waar de Sint Antoniesbreestraat deel vanuit maakt. Het kwam er nadat Geurt Brinkgreve had gewezen op de kunstenaar Hans 't Mannetje. 't Mannetje ontwierp voor hier een kunstwerk dat is opgebouwd uit oude en nieuwe materialen. Hij was destijds werkzaam voor het (gemeentelijke) restauratie-atelier aan de Nieuwe Uilenburgerstraat en zag zich geconfronteerd met allerlei bouwelementen van gesloopte gebouwen. Van de grond af naar boven: een hergebruikte sokkel van een onbekend en verdwenen beeld van Rembrandt; hierop is een tekst aangebracht van Jacob Israël de Haan, en een tekst refererend aan de omstandigheden waaronder dit beeld tot stand kwam een groen uitgeslagen hardstenen schildpad, herkomst onbekend; de kop van de schildpad was verloren gegaan, 't Mannetje zette er een nieuwe kop aan een nieuw zadel op het schildpad dat drager is van de kolom in de dikke hardstenen kolom, afkomstig uit het in 1962 afgebrande gebouw, dat Hendrik Petrus Berlage ontwierp voor de Levensverzekeringsmaatschappij De Algemene, gevestigd aan het Damrak is op 3/4 hoogte de tekst "De tijd kruipt met het bouwwerk heen, van hier, vandaar rest soms een steen" gebeiteld. De twee teksten in het Rembrandtblok luiden: De tekst over verschil van mening van inrichting van de buurt: "Tot hier verdween het oude stadspatroon van hier begon de stadsvernieuwing in deze buurt ter herinnering werd dit gedenkteken opgericht", Dichtregels van Jacob Israël de Haan, die refereren aan de oude Jodenbuurt van Amsterdam: "Die te Amsterdam vaak zei: 'Jeruzalem' en naar Jeruzalem gedreven kwam, Hij zegt met mijmerende stem 'Amsterdam, Amsterdam…'". De plaatsing ging niet zonder slag of stoot. De bewonerscommissie die er over ging vond het monument wat al te groot. Ze vond dat de brug toch al het slachtoffer was geworden van allerlei activiteiten zoals kraampjes etc. Bovendien werd door de makers voorgesteld om Han Lammers het beeld te laten onthullen. Deze was echter persona non grata in de Nieuwmarkbuurt, vanwege juist de sloopwerkzaamheden. Hij trok zich terug, net als Brinkgreve die het monument juist ter verzoening door Lammers wilde laten onthullen.

Goslerhuisje
Goslerhuisje

Het Goslerhuisje of Huisje van Gosler is een rijksmonument in Amsterdam-Centrum. Het is sinds 1973 een rijksmonument Het vrijstaande gebouw is de enig overgebleven bebouwing van de Amsterdamse straat Joden Houttuinen die eind jaren zestig op dit pand na werd gesloopt om er vervolgens het Maupoleum te kunnen neerzetten. Het heeft vermoedelijk altijd gescheiden gestaan van de rest van de straat. Het gebouw heeft in de 21e eeuw het huisnummer Jodenbreestraat 1. Het is het enige monument aan deze kant van de Jodenbreestraat, want de overige gebouwen zijn nieuwbouw. Daarbij moet opgemerkt worden dat het Maupoleum uit 1971 midden jaren negentig ook al weer plaats moest maken voor nieuwbouw, men vond het een van de lelijkste gebouwen van de stad. Het werd vervangen is door een nieuw gebouw met onder meer de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Het enigszins scheef staande pand staat aan de oostkant van de Sint Antoniessluishoogwaterkering, waarvan het het sluis/brugwachtershuisje is geweest. Het monumentenregister schreef er in 2017 over; een laag pakhuisachtig gebouwtje met een puntdak waaronder afdekbanden. Het wees het toe aan de 18e eeuw. De Basisadministratie Adressen en Gebouwen houdt het echter op 1695, hetgeen ondersteund wordt door een beschildering op het pand, doch die is pas in de 21e eeuw aangebracht. Het gebouw werd vernoemde naar A. Gosler en Zonen, ijzer- en metaalhandel en aannemer van sloopwerkzaamheden, die hier gevestigd was. Abraham (Bram) Gosler, geboren in 1874 en in 1942 omgebracht in Auschwitz runde het bedrijf met twee van zijn zonen. Nadat het grootste deel van het gezin was omgebracht stond het gebouwtje jarenlang leeg en was dichtgetimmerd. In 1979 werd het gerenoveerd. Anno 2013 is het Goslerhuisje een café met terras, De Sluyswacht geheten. Het is eigendom van Immobrew.

Snoekjesgracht
Snoekjesgracht

De Snoekjesgracht is een kleine gracht in de Lastagebuurt in de binnenstad van Amsterdam. De gracht loopt achter de Sint Antoniesbreestraat, vanaf de Sint Antoniessluishoogwaterkering (aan het zuidelijke einde van de Oudeschans) in min of meer noordelijke richting naar een bocht, waar de gracht naar het oosten draait en overgaat in de Kromboomssloot. Bij deze bocht is ook een pleintje met bankjes en een pilaarvormig kunstwerk van Wim Tap uit 1989. De Snoekjesgracht, oorspronkelijk Snoeksgracht geheten, is vernoemd naar een 16e-eeuwse bewoner, Jan Pieters Snoeck, die in 1595 een huis aan deze gracht liet bouwen en op zijn gevel een snoek liet afbeelden. De Snoekjesgracht ligt in de oude Jodenbuurt van Amsterdam. Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog werden veel Joodse bewoners weggevoerd naar concentratiekampen en kwamen daar om. Na de oorlog werd een groot deel van de bebouwing aan de oostzijde afgebroken en in de jaren tachtig vervangen door nieuwbouw. Vroeger liep de Snoekjesgracht verder naar het noorden, tussen Sint Antoniesbreestraat en Dijkstraat, maar dit gedeelte (de Rotterdammersloot geheten) werd in 1867 gedempt. In 2003 liet stadsdeel Centrum onderzoeken of de gedempte Rotterdammersloot geschikt was om weer opengegraven te worden, maar zag hier van af wegens de bestaande bebouwing en ruimtegebrek. De Snoekjessteeg, in het verlengde van de doorgaande route in oostelijke richting vanaf de Dam, loopt vanaf de Sint Antoniesbreestraat (waar een uitgang van metrostation Nieuwmarkt is) naar de Snoekjesgracht. De Snoekjesbrug (brug nr. 289) ligt over de Snoekjesgracht bij de Snoekjessteeg.