Sint-Rochuskapel (Maastricht)

Het Sint Pieters Museum op de Lichtenberg was een heemkunde museum gelegen op de Sint-Pietersberg in de Limburgse hoofdstad Maastricht. Op 4 november 2018 sloot het museum zijn deuren. Het museum was een initiatief van de in 1991 opgerichte Stichting Oud Sint Pieter, die zich ten doel stelt de geschiedenis van de Maastrichtse wijk Sint Pieter (tot 1920 een zelfstandige gemeente) te onderzoeken en te behouden. Het museum was gesitueerd in een van de gebouwen van de boerderij bij Kasteelruïne Lichtenberg. De collectie was verspreid over twee vleugels van de boerderij en bevatte informatie over de geschiedenis en de natuur rondom de Sint-Pietersberg. Items in de collectie varieerden van een bronzen zwaard uit 900 vr Christus tot attributen van een lokale champignonkweker. Een ander item was de pet van de vader van Greetje Blanckers, de laatste grotbewoonster van Nederland. In december 2019 werd de collectie van het museum overgedragen aan Vereniging Natuurmonumenten. De Stichting Oud Sint Pieter zelf is niet opgehouden te bestaan en daarna zich blijven inzetten voor het vastleggen en behouden van de geschiedenis van Sint Pieter en de Sint-Pietersberg.

Kasteelruïne Lichtenberg is een ruïne van een kasteel gelegen op de Sint-Pietersberg in de Nederlandse gemeente Maastricht. Van de middeleeuwse hoogteburcht is slechts een ruïneuze donjon en een deel van de noordvleugel bewaard gebleven. De kasteelruïne vormt het noordelijk deel van de carrévormige bebouwing rondom de binnenplaats van de grotendeels uit de 18e eeuw daterende Hoeve Lichtenberg. In een deel van de kasteelhoeve was van 1991 tot 2018 het Sint Pieters Museum gevestigd.

Het Geologisch monument Typelocatie Maastrichtien is een geologisch monument in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. Het monument ligt ten zuiden van Maastricht en ten zuiden van Sint Pieter, niet ver van de Maas onder de hoeve en Kasteelruïne Lichtenberg. Deze kasteelruïne staat boven op een kale bergwand die grotendeels resteert als gevolg van het door de ENCI in de ENCI-groeve afgraven van de Sint-Pietersberg, onderdeel van het Plateau van Caestert.

De Drie Poorten of Drei Looker was de hoofdingang van het Gangenstelsel Slavante van de Sint-Pietersberg in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De ingang lag ten zuiden van Slavante op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert in de westelijke helling van het Maasdal. De ingang Drie Poorten was gelegen achter Chalet Lichtenberg dat gelegen was op de plaats waar later de directeurswoning van de ENCI werd gebouwd. De ingang lag even voor de in de 21e eeuw nog bestaande trap die het plateau oploopt vanaf Casino Slavante omhoog.

Het Slavantebos is een bos in Nederlands Zuid-Limburg in de Nederlandse gemeente Maastricht. Het hellingbos ligt ten zuidwesten van Sint Pieter op de oosthelling van de Sint-Pietersberg op het Plateau van Caestert in de overgang naar het Maasdal. Aan de noordzijde wordt het bos begrensd door de Zonnebergweg, ten noordoosten ligt de Ursulinenweg en ten zuidwesten de ENCI-groeve. Deels door het bos loopt de Lichtenbergweg. Het Slavantebos is grofweg gelegen tussen de Hoeve Zonneberg in het noorden, de voormalige Chalet Lichtenberg en Slavante in het oosten en de Kasteelruïne Lichtenberg in het zuiden. Aan de zuidzijde van het bos staat de Sint-Rochuskapel. Ten oosten van het bos ligt Slavante, de plaats waar vroeger een Observantenklooster stond en nog enkele kloostergebouwen, de Sint-Antoniuskapel en Buitengoed Slavante staan. Het bos is eigendom van Natuurmonumenten.

De Keldertjes Slavante zijn voormalige Limburgse mergelgroeven in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De ondergrondse groeven liggen in de westelijke dalwand van het Maasdal en op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert. De twee groeven liggen aan de rand van het Slavantebos bij buitengoed Slavante met ingangen in de keermuur naast de parkeerplaats. Op ongeveer 150 meter naar het noorden ligt de Grotwoning De Kluis en ten westen van de keldertjes ligt het gangenstelsel Slavante.

De Sint-Antoniuskapel of Slavantekapel is een barokke kapel opgedragen aan de heilige Antonius van Padua in de gemeente Maastricht in Nederlands Zuid-Limburg. De kapel staat aan de rand van het Slavantebos op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert, tevens de westelijke dalwand van het Maasdal. Direct ten noorden van de kapel ligt het buitengoed Slavante. Naast de kapel liggen de wit geschilderde restanten van de oostelijke vleugel van het voormalige Tweede Observantenklooster. Elders op de Sint-Pietersberg bevinden zich de Sint-Rochuskapel en de Lourdesgrot Sint Pieter.

Slavante is een gebied, tevens een straat, tegen de oosthelling van de Sint-Pietersberg in de Nederlandse gemeente Maastricht. Het gebied is vooral bekend vanwege het Grand-Café Buitengoed Slavante, voorheen Casino Slavante, een voormalige buitensociëteit uit 1846. De uitspanning omvat verder restanten van een 17e-eeuws klooster, de barokke Sint-Antoniuskapel, een wijngaard, de Keldertjes Slavante en de toegang tot de onderaardse kalksteengroeven Zonneberg en Slavante. Ten zuiden van de uitspanning lag vroeger de hoofdingang Drie Poorten van het gangenstelsel Slavante; even ten noorden ervan liggen de Grotwoning De Kluis en de Grotwoning Greetje Blanckers. Het hoog gelegen gebied biedt uitzicht over de rivier de Maas en een deel van het Maasdal. Aan de Maas ligt een aanlegsteiger voor rondvaartboten.

De Grotwoning De Kluis of Kleine groeve Slavante is een voormalige Limburgse mergelgroeve, kluizenarij en groevewoning in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de noordwestelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert aan de rand van het Slavantebos ten zuiden van Sint-Pieter. Op ongeveer 110 meter naar het zuidoosten ligt het Buitengoed Slavante. Op ongeveer 150 meter naar het noordwesten ligt de ingang van het gangenstelsel Zonneberg, op ongeveer 80 meter naar het noordwesten ligt de Grotwoning Greetje Blanckers en op ongeveer 150 meter naar het zuiden liggen de Keldertjes Slavante.

Slavante is een gangenstelsel en voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. Het gangenstelsel ligt in de Sint-Pietersberg in het Plateau van Caestert ten zuidwesten van het dorp Sint Pieter. Het grootste gedeelte van het gangenstelsel is verdwenen in de cementmolen van de ENCI en ter plaats resteert de krater van de ENCI-groeve. Een klein gedeelte van het gangenstelsel bestaat nog met een aantal gangen onder de Kasteelruïne Lichtenberg en het Slavantebos. In het noorden heeft het stelsel van Slavante verbinding met het gangenstelsel Zonneberg en in het zuiden had Slavante verbinding met het Zuidelijk Gangenstelsel. Ten oosten van het gangenstelsel liggen de Keldertjes Slavante.

ENCI, ofwel Eerste Nederlandse Cement Industrie, is een Nederlandse producent van cement met vestigingen in Maastricht (tot 2020), Rotterdam, IJmuiden en Den Bosch. ENCI behoort voor 100% tot de multinational HeidelbergCement.

De Grotwoning Greetje Blanckers is een voormalige Limburgse mergelgroeve en groevewoning in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de noordwestelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert aan de rand van het Slavantebos ten zuiden van Sint-Pieter. Op ongeveer 100 meter naar het noordwesten staat de Hoeve Zonneberg en op ongeveer 200 meter naar het zuidoosten ligt het Buitengoed Slavante. Op ongeveer 80 meter naar het noordwesten ligt de ingang van het gangenstelsel Zonneberg en op ongeveer 80 meter naar het zuidoosten ligt de Grotwoning De Kluis.