Slavante

De Keldertjes Slavante zijn voormalige Limburgse mergelgroeven in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De ondergrondse groeven liggen in de westelijke dalwand van het Maasdal en op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert. De twee groeven liggen aan de rand van het Slavantebos bij buitengoed Slavante met ingangen in de keermuur naast de parkeerplaats. Op ongeveer 150 meter naar het noorden ligt de Grotwoning De Kluis en ten westen van de keldertjes ligt het gangenstelsel Slavante.

De Drie Poorten of Drei Looker was de hoofdingang van het Gangenstelsel Slavante van de Sint-Pietersberg in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De ingang lag ten zuiden van Slavante op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert in de westelijke helling van het Maasdal. De ingang Drie Poorten was gelegen achter Chalet Lichtenberg dat gelegen was op de plaats waar later de directeurswoning van de ENCI werd gebouwd. De ingang lag even voor de in de 21e eeuw nog bestaande trap die het plateau oploopt vanaf Casino Slavante omhoog.

Het Slavantebos is een bos in Nederlands Zuid-Limburg in de Nederlandse gemeente Maastricht. Het hellingbos ligt ten zuidwesten van Sint Pieter op de oosthelling van de Sint-Pietersberg op het Plateau van Caestert in de overgang naar het Maasdal. Aan de noordzijde wordt het bos begrensd door de Zonnebergweg, ten noordoosten ligt de Ursulinenweg en ten zuidwesten de ENCI-groeve. Deels door het bos loopt de Lichtenbergweg. Het Slavantebos is grofweg gelegen tussen de Hoeve Zonneberg in het noorden, de voormalige Chalet Lichtenberg en Slavante in het oosten en de Kasteelruïne Lichtenberg in het zuiden. Aan de zuidzijde van het bos staat de Sint-Rochuskapel. Ten oosten van het bos ligt Slavante, de plaats waar vroeger een Observantenklooster stond en nog enkele kloostergebouwen, de Sint-Antoniuskapel en Buitengoed Slavante staan. Het bos is eigendom van Natuurmonumenten.

De Sint-Antoniuskapel of Slavantekapel is een barokke kapel opgedragen aan de heilige Antonius van Padua in de gemeente Maastricht in Nederlands Zuid-Limburg. De kapel staat aan de rand van het Slavantebos op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert, tevens de westelijke dalwand van het Maasdal. Direct ten noorden van de kapel ligt het buitengoed Slavante. Naast de kapel liggen de wit geschilderde restanten van de oostelijke vleugel van het voormalige Tweede Observantenklooster. Elders op de Sint-Pietersberg bevinden zich de Sint-Rochuskapel en de Lourdesgrot Sint Pieter.

De Grotwoning De Kluis of Kleine groeve Slavante is een voormalige Limburgse mergelgroeve, kluizenarij en groevewoning in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de noordwestelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert aan de rand van het Slavantebos ten zuiden van Sint-Pieter. Op ongeveer 110 meter naar het zuidoosten ligt het Buitengoed Slavante. Op ongeveer 150 meter naar het noordwesten ligt de ingang van het gangenstelsel Zonneberg, op ongeveer 80 meter naar het noordwesten ligt de Grotwoning Greetje Blanckers en op ongeveer 150 meter naar het zuiden liggen de Keldertjes Slavante.

De Grotwoning Greetje Blanckers is een voormalige Limburgse mergelgroeve en groevewoning in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de noordwestelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert aan de rand van het Slavantebos ten zuiden van Sint-Pieter. Op ongeveer 100 meter naar het noordwesten staat de Hoeve Zonneberg en op ongeveer 200 meter naar het zuidoosten ligt het Buitengoed Slavante. Op ongeveer 80 meter naar het noordwesten ligt de ingang van het gangenstelsel Zonneberg en op ongeveer 80 meter naar het zuidoosten ligt de Grotwoning De Kluis.

De Sint-Rochuskapel is een kapel op de Sint-Pietersberg in het zuiden van de Nederlandse stad Maastricht. De 19e-eeuwse kapel is een rijksmonument. Ten zuidoosten van de kapel staat de Kasteelruïne Lichtenberg en ten noorden ligt het Slavantebos. Elders op de berg bevinden zich de Sint-Antoniuskapel en de Lourdesgrot Sint Pieter.

Kasteelruïne Lichtenberg is een ruïne van een kasteel gelegen op de Sint-Pietersberg in de Nederlandse gemeente Maastricht. Van de middeleeuwse hoogteburcht is slechts een ruïneuze donjon en een deel van de noordvleugel bewaard gebleven. De kasteelruïne vormt het noordelijk deel van de carrévormige bebouwing rondom de binnenplaats van de grotendeels uit de 18e eeuw daterende Hoeve Lichtenberg. In een deel van de kasteelhoeve was van 1991 tot 2018 het Sint Pieters Museum gevestigd.

Villa Maaszicht is een villa of buitenplaats in Sint Pieter in het zuidwesten van de Nederlandse gemeente Maastricht. De buitenplaats heeft een lange geschiedenis, maar bestaat sinds eind negentiende eeuw uit een eclectische villa met tuin, een neogotisch bijgebouw en een Lourdesgrot, die mogelijk de oudste in Nederland is. De villa is sinds 1966 een rijksmonument, de Lourdesgrot is dat sinds 1997 en het bijgebouw staat op de gemeentelijke monumentenlijst.

De Lourdesgrot Sint Pieter is een Lourdesgrot en bidkapel in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De Lourdesgrot ligt op de oostelijke helling van de Sint-Pietersberg bij de overgang naar het Maasdal. De grot werd in 1874, 1880 of 1890 gebouwd in de tuin van de in 1873 herbouwde Villa Maaszicht aan de Ursulinenweg nabij de dorpskern van Sint Pieter. De Lourdesgrot Sint Pieter is mogelijk de oudste Lourdesgrot van Nederland en is sinds 1997 een rijksmonument. Op ongeveer 225 meter naar het noorden staat de Kerk van Sint-Pieter boven en op ongeveer 250 meter naar het zuidwesten bevinden zich de Hoeve Zonneberg, de ingang naar het gangenstelsel Zonneberg en de grotwoning Greetje Blanckers. Elders op de berg bevinden zich de Sint-Rochuskapel en de Sint-Antoniuskapel.

Het Gangenstelsel Zonneberg of Grotten Zonneberg, kortweg Zonneberg, is een gangenstelsel en voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. Het gangenstelsel ligt in de Sint-Pietersberg in het Plateau van Caestert ten zuidwesten van het dorp Sint Pieter, zich uitstrekkend van de Ganzendries en Schutterijweg in het noorden tot de Zonnebergweg in het zuiden (aan de rand van de ENCI-groeve) en van de Hoeve Zonneberg in het oosten tot de Oehoevallei in het westen. De groeve is vernoemd naar de Hoeve Zonneberg. In het noorden heeft het stelsel van de Zonneberg verbinding via het Padvindersgat met het Noordelijk Gangenstelsel en in het zuiden met het grotendeels verdwenen gangenstelsel Slavante. In het gangenstelsel worden vele rondleidingen gegeven die vertrekken vanaf Buitengoed Slavante.

Het Sint Pieters Museum op de Lichtenberg was een heemkunde museum gelegen op de Sint-Pietersberg in de Limburgse hoofdstad Maastricht. Op 4 november 2018 sloot het museum zijn deuren. Het museum was een initiatief van de in 1991 opgerichte Stichting Oud Sint Pieter, die zich ten doel stelt de geschiedenis van de Maastrichtse wijk Sint Pieter (tot 1920 een zelfstandige gemeente) te onderzoeken en te behouden. Het museum was gesitueerd in een van de gebouwen van de boerderij bij Kasteelruïne Lichtenberg. De collectie was verspreid over twee vleugels van de boerderij en bevatte informatie over de geschiedenis en de natuur rondom de Sint-Pietersberg. Items in de collectie varieerden van een bronzen zwaard uit 900 vr Christus tot attributen van een lokale champignonkweker. Een ander item was de pet van de vader van Greetje Blanckers, de laatste grotbewoonster van Nederland. In december 2019 werd de collectie van het museum overgedragen aan Vereniging Natuurmonumenten. De Stichting Oud Sint Pieter zelf is niet opgehouden te bestaan en daarna zich blijven inzetten voor het vastleggen en behouden van de geschiedenis van Sint Pieter en de Sint-Pietersberg.