Koninklijk Theater Tuschinski

De Reguliersbreestraat is een straat in Amsterdam tussen het Muntplein en het Rembrandtplein. De straat is genoemd naar het Reguliersklooster (1394-1532). Dit klooster stond ter hoogte van de latere Keizersgracht buiten de toenmalige stadspoort de Regulierspoort, waarvan de Regulierstoren of zoals hij nu genoemd wordt: de Munttoren nog een restant is. In de Reguliersbreestraat is het Tuschinski Theater gevestigd. Voorts bevindt zich hier de voormalige Cineac (nu restaurant en club), ontworpen door Jan Duiker. Op Reguliersbreestraat 1 staat een gebouw ontworpen door Evert Breman. Nummer 49 is het geboortehuis van de Nederlandse schrijver Nescio. De tramlijnen 4 en 14 rijden door de Reguliersbreestraat. Tot 1985 was de straat een eenrichtingsstraat toegankelijk voor auto's en trams in de richting van het Rembrandtplein. In de andere richting werd gereden via de Amstel. Daarna werd het een voetgangersstraat met tramverkeer in beide richtingen. Het autoverkeer ging voortaan in beide richtingen via de Amstel. Met het vertrek van tal van winkels waar bewoners wat aan hadden, zoals onder andere de HEMA, de Etos en de AKO, is de Reguliersbreestraat een anonieme toeristenstraat geworden.

Het Nöggerath Theater was een van de eerste bioscopen in Amsterdam. Sinds 1986 is het gebouw onderdeel van het Tuschinski-complex. De bioscoop werd op 7 september 1907 aan de Reguliersbreestraat 34 geopend onder de naam Bioscope-Theater, en was opgericht door Anton Nöggerath sr. (1859-1908), de directeur van Filmfabriek F.A. Nöggerath. De zaal bood 700 zitplaatsen. Tot de komst van Theater Tuschinski in 1921 was dit de grootste bioscoop van Amsterdam. In de beginjaren werden er ook theatervoorstellingen gegeven. Nöggerath werd in 1949 overgenomen door de Tuschinski Maatschappij. In 1963 werd een 70mm projector geïnstalleerd. In februari 1983 werd de bioscoop gesloten. Hij werd na een verbouwing opgenomen in het Tuschinski-complex als Tuschinki 3. De ingang werd een winkel. Na een verbouwing in 1999-2001, waarbij de winkel werd verwijderd, vormt de voormalige bioscoop nu een foyer plus de zalen 4, 5 en 6 van het Tuschinski-complex.

Reguliersbreestraat 1 is een gebouw in Amsterdam-Centrum. Het gebouw staat op het Muntplein daar waar het Singel haar verbinding met de Amstel. De Regulierspoort over het Singel geeft vanaf de 16e eeuw Amsterdammers de gelegenheid het landelijk gebied in te trekken. De eerste bebouwing hier dateert van laat 16e eeuw als de bebouwing van Amsterdam het Singel oversteekt en hier en daar gebouwen langs de Amstel verrijzen. Op de legerkaart van 1560 van Van Deventer is deze hoek nog niet bebouwd, er staan echter wel een paar molens en panden. Als Pieter Bast rond 1599 met zijn plattegrond komt, zijn er huizen te zien en ook de Reguliersbreestraat. De kruising van straten en waterwegen moet steeds aangepast worden in verband met de verschuiving van scheepvaart naar wegtransport. Zo werd het Rokin steeds verder verbreed ten koste van de Amstel. In 1888 geeft sigarenwinkel/magazijn J.H. van Hulst opdracht aan architect Evert Breman een gebouw te ontwerpen voor een deel van een kopse hoek aan het Sophiaplein, de toenmalige naam van het Muntplein, met zijvleugels naar de Amstel en Reguliersbreestraat. Breman schreef vervolgens op 7 februari 1888 een aanbesteding uit voor de bouw van een sigarenwinkel met bovenwoning in de stijl van de 19e-eeuwse neorenaissancestijl. Het gebouw werd op 14 november 2006 benoemd tot gemeentelijk monument in Amsterdam. Aan of op de gevel was toen al jaren allerlei reclame-uitingen te zien, waaronder een in het oog springende groen/gele reclame van de ABN AMRO-bank. Voorgangers van die bank lieten Reguliersbreestraat samensmelten met het buurpand Muntplein 1, zo waren vanaf 1 juli 1963 hier gevestigd een Twentsche Bank in 1964 opgaand in de Algemene Bank Nederland, later opgaand in ABN AMRO.

Vijzelstraat 31 aan de Vijzelstraat in Amsterdam is een vermoedelijk uit de 17e eeuw stammend huis met een halsgevel uit de eerste helft van de 18e eeuw. Het pand is momenteel in gebruik als winkel. Samen met de aanliggende panden (nummer 27 tot 35) vormt het een Aurora-winkel (leverancier van elektrische en elektronische artikelen). Het gebouw heeft de status van rijksmonument.

De Muntsluis (brug nr. 1) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Alhoewel de brug nummer 1 draagt, is het niet de eerste brug van Amsterdam. De naam sluis is hier gebruikt in de betekenis van "stenen brug", niet als waterkering. De brug is gelegen over de plaats waar het Singel uitmondt in de Amstel. De brug vormt de verbinding tussen de oostkade van het Singel, de Kalverstraat, het Rokin, westkade van de Amstel, de Reguliersbreestraat en Vijzelstraat. De verkeerskruising draagt de naam Muntplein. Ten noorden van de brug staat de Munt, de naamgever van brug en plein. Op de brug staat sinds 1972 het beeld Vrouwe Fortuna van Hildo Krop, Dit beeld is een korte tijd weg geweest (na diefstal), maar gelukkig terug gevonden..

Kunsthandel P. de Boer is een Nederlandse kunsthandel, gevestigd in Amsterdam.

Het Muntplein is een plein in Amsterdam-Centrum.

De Munttoren, ook wel De Munt genoemd, heet officieel Regulierstoren en maakte vroeger deel uit van de Regulierspoort. Deze stadspoort was een van de drie hoofdpoorten van de middeleeuwse vestingwerken van Amsterdam. De poort was genoemd naar het Reguliersklooster (1394-1532). Dit klooster stond ter hoogte van de latere Keizersgracht buiten de Regulierspoort. De toren staat op het Muntplein, dat tot 1877 Schapenplein en van 1877 tot 1917 Sophiaplein heette (naar koningin Sophie). Het is tegenwoordig een druk kruispunt tussen Kalverstraat en Reguliersbreestraat, vlak bij de bloemenmarkt op het Singel. Naast de toren onder de kleine poort door gaat men richting Kalverstraat of Reguliersbreestraat.

De L'Europe Amsterdam (voorheen Hotel de l'Europe genoemd) is een vijfsterrenhotel aan de Amstel in Amsterdam. Het 19e-eeuwse hotel werd in 2001 aangewezen als rijksmonument. De L'Europe Amsterdam ligt aan de Nieuwe Doelenstraat, op de hoek met de Oude Turfmarkt, vlak bij het Muntplein, waar de Amstel overgaat in het Rokin. De bar van het hotel, Freddy's Bar, is vernoemd naar Freddy Heineken en werd door het Amsterdamse dagblad Het Parool uitgeroepen tot beste hotelbar van Amsterdam. Het terras aan de Amstel werd in 2008 uitgeroepen tot terras van het jaar door Gault Millau. Het oude restaurant Excelsior is vervangen door Bord'Eau en deze vernieuwing werd beloond met één Michelinster in de gids van 2013 en een tweede ster in 2014, die echt in 2018 weer verloren ging. Het restaurant sloot op 1 september 2021. Hierna opende restaurant Flore op dezelfde locatie.

Het Rondeel was een bolwerk in de 15e-eeuwse stadsmuur van Amsterdam, op de huidige hoek Rokin / Nieuwe Doelenstraat, waar de Amstel de stad binnenstroomde. In de 17e eeuw werd dit torenfort gesloopt en vervangen door een herberg, ook Het Rondeel geheten. Deze werd op zijn beurt eind 19e eeuw vervangen door het huidige Hotel de l'Europe. Rond 1480 werd op bevel van Maximiliaan van Oostenrijk begonnen met de bouw van een bakstenen stadsmuur rond Amsterdam. De muur moest de stad vooral beschermen tegen mogelijke aanvallen door Utrecht. De muur bevatte een aantal poorten, waltorens en een rondeel, een halfronde muurtoren zonder dak, met zwaar metselwerk. Het Rondeel werd gebouwd aan de oostelijke oever van de Amstel. Het opgestelde geschut beheerste zo de toegang tot de stad vanaf de rivier. De halfronde vorm van het Rondeel vinden we nog steeds terug in de gevelwand van de Amstel op de plek van het huidige Hotel de l'Europe. Vanuit het Rondeel liep een stadswal naar de toren Swych Utrecht. In 1593 werd het gebied tussen het Singel en de Herengracht bij de stad gevoegd en een nieuwe stadsmuur aangelegd, waardoor het Rondeel zijn functie verloor. De toren werd verkocht door de stad en werd in 1633 afgebroken. Op de fundamenten van de toren werd een logement (herberg) gebouwd die in 1638 werd geopend en Het Rondeel genoemd werd. De herberg werd in 1652 uitgebreid met een zijgevel in Renaissancestijl en in 1882 met een extra verdieping en nieuwe gevel aan de Amstel (in verband met de een jaar later gehouden wereldtentoonstelling). In 1895 werd de herberg afgebroken om plaats te maken voor het Hotel de l'Europe, dat twee jaar later werd geopend. In dit vijfsterrenhotel bevindt zich nu een Rondeelzaal, vernoemd naar de oude toren en herberg.

Bord'Eau, voluit Bord'Eau Restaurant Gastronomique, is een restaurant in Hotel de l'Europe in Amsterdam dat sinds 2013 in het bezit was van 1 of twee Michelinsterren. Het restaurant sloot op 1 september 2021. Per 1 januari 2018 is Bas van Kranen de chef-kok van het restaurant. Zijn voorganger was Richard van Oostenbrugge die eerst verantwoordelijk was voor restaurant Excelsior (2010-2011) en later (2012-2017) van Bord'Eau. Onder leiding van chef-kok Richard van Oostenbrugge kreeg Bord'Eau in de Michelingids voor 2013 een Michelinster en in die voor 2014 een tweede. In de gids voor 2018 verloor het restaurant haar tweede ster. GaultMillau kende het restaurant vanaf de gids voor 2015 17,5 van de maximaal 20 punten toe. In 2019 en 2020 had het restaurant onder Van Kranen in GaultMillau een waardering van 17 op 20. Het platform We’re Smart stelt jaarlijks een lijst samen van 100 wereldwijde restaurants die zich inzetten voor een duurzame keuken, Bord'eau behaalde in 2020 de derde plaats.

Excelsior was een restaurant in Hotel de l'Europe in Amsterdam in Nederland. Het had één Michelinster in de periodes 1957-1970 en 1987-1992. Restaurant Excelsior sloot in 2010 en werd opgevolgd door restaurant Bord'Eau.