Romeinse brug van Maastricht

De Sint Servaasbrug, tot 1932 Maasbrug genoemd en in de volksmond oude brug (Maastrichts: aw brögk), is een van oorsprong 13e-eeuwse stenen boogbrug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De brug is genoemd naar de 4e-eeuwse bisschop van Maastricht, Sint-Servaas, maar kreeg zijn huidige naam pas in 1932; daarvoor was het gewoon 'de brug', officieel Maasbrug. De Sint Servaasbrug wordt beschouwd als de oudste brug van Nederland en een icoon van de stad Maastricht. Het bouwwerk is een rijksmonument.

De Stenenwal is een straat, kade en voormalige stadswal langs de rivier de Maas in het stadsdeel Wyck in de Nederlandse stad Maastricht. De kademuur is een overblijfsel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck, die oorspronkelijk enkele meters hoger was. In de negentiende eeuw was met name het zuidelijk deel van de straat en de aangrenzende buurt sterk verkrot. Begin 21e eeuw is de Stenenwal een rustige wandel- en fietsstraat zonder doorgaand gemotoriseerd verkeer. Aan de kade liggen vijf rijksmonumenten en zes gemeentelijke monumenten.

De Onze-Lieve-Vrouwepoort, ook wel (Hoge) Kolenpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De oorspronkelijke poort dateert uit het tweede kwart van de 13e eeuw en was onderdeel van zowel de eerste als tweede stadsomsluiting van Maastricht. De poort was gelegen aan de Graanmarkt, vlak bij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, en gaf daar toegang tot de Maaskade (Het Bat). In 1849 werd de poort ingrijpend verbouwd, waarna in 1868 sloop volgde.

De Visserspoort, ook wel Vissersmaaspoort of (oude) Batpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen aan de oostzijde van de Maastrichter Smedenstraat bij de Vissersmaas. De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de 13e eeuw en werd tussen 1633 en 1645 vervangen door de (nieuwe) Batpoort, die in 1849 werd gesloopt.

De Batpoort was een 17e-eeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van een kleine uitbreiding van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen ten oosten van de Eikelstraat, waar de Vissersmaas overgaat in Het Bat. De Batpoort verving omstreeks 1640 de rond die tijd gesloopte Visserspoort. De poort werd in 1849 afgebroken voor de aanleg van het Kanaal Luik-Maastricht.

De Schuttenpoort, ook wel voorste Maasbrugpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. Het bouwwerk was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en dateerde waarschijnlijk uit de bouwtijd van de brug (1280-1298). De naam van de poort is afgeleid van schutters (boogschutters). De poort was gelegen aan de oostzijde van de Maastrichter Brugstraat en functioneerde als toegangspoort tot de Sint Servaasbrug. De Schuttenpoort werd omstreeks 1640 gesloopt. Mogelijk werd de poort vervangen door een andere op ongeveer dezelfde locatie, die tot eind 18e, begin 19e eeuw bleef bestaan.

De Körverpoort, ook Corverpoort of Wycker Binnenpoort, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. Het bouwwerk was onderdeel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck en dateerde waarschijnlijk uit de bouwtijd van de brug (1280-'98). De naam van de poort is afgeleid van het oude ambacht van de korvers of mandenvlechters, die in de omgeving woonden. De poort lag aan de westzijde van de Wycker Brugstraat en functioneerde als toegangspoort tot de Maasbrug. De Körverpoort werd in de eerste helft van de 17e eeuw gesloopt en vervangen door een poort op de brug, die tot 1801 bleef bestaan.

De Stokstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het is de belangrijkste straat van het Stokstraatkwartier, een van de oudste buurten van Maastricht. Het noordelijk deel van de straat heet tegenwoordig Kleine Stokstraat. De straat is bekend om haar historische uitstraling, de vele rijksmonumenten en luxe winkels. Het Stokstraatkwartier is onderdeel van het voetgangersgebied van Maastricht.

De Wycker Waterpoort, ook wel Waterpoortje, vroeger ook Simon Mertenspoort, (Wycker) Kolenpoort of (Wycker) Batpoort, is een van oorsprong middeleeuwse waterpoort in de Nederlandse stad Maastricht. De poort ligt aan de Maaskade (Stenenwal) in het stadsdeel Wyck, op de plaats waar het straatje Waterpoort op de Maas uitkomt. De poort is sinds 1966 een rijksmonument.

Deze lijst van kapitelen in de kooromgang van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek geeft een overzicht van de gebeeldhouwde romaanse kapitelen in de kooromgang en de koorgalerij van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in de Nederlandse stad Maastricht. De twintig kapitelen in de kooromgang dateren uit het midden van de twaalfde eeuw. Ze tonen taferelen uit het Oude Testament en soms moeilijk te interpreteren beelden uit de middeleeuwse denkwereld. De kapitelen worden gerekend tot de beste werkstukken van het vermoedelijk in Maastricht gevestigde en in de wijde omtrek werkzame atelier van steenbeeldhouwers, het zogenaamde Heimo-atelier. Ze behoren daarmee tot de hoogtepunten van de Maaslandse kunst. De tien kapitelen en acht consoles in de koorgalerij zijn van mindere kwaliteit. Ze dateren uit de vroege dertiende eeuw en markeren met hun geringere expressie de teloorgang van de romaanse beeldhouwkunst in het Maasland.

De Rechtstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen in het stadsdeel Wyck op de rechteroever van de Maas. De Rechtstraat is een belangrijke winkel- en uitgaansstraat, bekend vanwege de vele bijzondere winkels en restaurants, vaak gevestigd in 17e of 18e-eeuwse panden, vele met gevelsteen.

De Hoge Brug (Maastrichts: Hoeg Brögk) is een fiets- en voetgangersbrug over de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De brug werd geopend in 2003 en verbindt de op de westelijke Maasoever gelegen binnenstad van Maastricht met zowel het oude stadsdeel Wyck als het nieuwe stadsdeel Céramique, beide op de oostelijke rivieroever. De brug vormt tevens de verbinding tussen het Stadspark Maastricht en het Charles Eyckpark. De brug werd ontworpen door de architecten van bureau René Greisch uit Luik. De totale lengte van de brug is 261 meter, de breedte is 7,20 meter, de brug ligt 16 meter boven de waterspiegel en het hoogste punt van de boog is 26 meter boven de waterspiegel. De brug won in 2004 de Staalprijs van de Stichting Bouwen met Staal.Om de scheepvaart niet nog meer te hinderen, bepaalde Rijkswaterstaat dat er geen pijlers in de Maas mochten komen. Er werd gekozen voor een stalen boogbrug, waarvan het wegdek aan diagonaal gespannen kabels hangt, met pijlers op de beide oevers van de rivier. Vanwege de vereiste doorvaarthoogte en de beperkte ruimte aan weerszijden zouden de opritten naar de brug dusdanig steil zijn, dat er gekozen is voor een 'luie trap'-constructie. Voor mindervaliden zijn er liften aan beide uiteinden van de brug. In het stadsdeel Céramique is de aanlanding van de brug op het Plein 1992 en aan de zijde van de binnenstad is er een aanlanding in het Stadspark (bij de Onze Lieve Vrouwewal) plus een krulvormige trap naar de Maasboulevard. De luie trap wordt niet door iedereen gewaardeerd, zeker niet door fietsers. Zo verwoordt architectuurwebsite nlstreets een veel gehoorde klacht in een artikel: "Een prachtige brug om te zien is het zeker, maar in het gebruik bevalt hij minder. Met ons liep nog een aantal mensen de treden te verwensen: ze zijn zo ongelukkig van diepte dat je permanent twijfelt of je er nou één of twee tegelijk moet nemen, en geen van tweeën loopt lekker."Ten zuiden van de Hoge Brug ligt de John F. Kennedybrug en ten noorden ligt de Sint Servaasbrug.