Sint Servaasbrug

De Körverpoort, ook Corverpoort of Wycker Binnenpoort, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. Het bouwwerk was onderdeel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck en dateerde waarschijnlijk uit de bouwtijd van de brug (1280-'98). De naam van de poort is afgeleid van het oude ambacht van de korvers of mandenvlechters, die in de omgeving woonden. De poort lag aan de westzijde van de Wycker Brugstraat en functioneerde als toegangspoort tot de Maasbrug. De Körverpoort werd in de eerste helft van de 17e eeuw gesloopt en vervangen door een poort op de brug, die tot 1801 bleef bestaan.

De Romeinse brug van Maastricht was een brug die omstreeks of kort na het midden van de eerste eeuw na Chr. door de Romeinen gebouwd werd over de rivier de Maas in Maastricht. De brug, eigenlijk een reeks bruggen die elkaar in de loop der eeuwen zijn opgevolgd, lag in het verlengde van de Plankstraat, zo'n 130 meter ten zuiden van de huidige Sint Servaasbrug en heeft mogelijk tot 1275 dienstgedaan. De archeologische vindplaats van de brug is sinds 2017 een rijksmonument.

Brouwerij De Ridder, later Stadsbrouwerij De Ridder, is een voormalige bierbrouwerij in de Nederlandse stad Maastricht. De brouwerij ligt aan de Oeverwal, direct aan de Maas, in het oostelijk stadsdeel Wyck. Het brouwhuis is sinds 1997 een rijksmonument. De Ridder was tot 1982 een zelfstandige familieonderneming en bleef tot 2002 in productie. In een deel van het complex is vanaf 2018 weer een brouwerij gevestigd onder de naam Stadsbrouwerij Maastricht.

De Oeverwal (Maastrichts: Op 't Overe) is een straat, kade en voormalige stadswal langs de rivier de Maas in Wyck in de Nederlandse stad Maastricht. Een deel van de Maasmuur aan de westzijde van de straat is een overblijfsel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck. De Oeverwal is een rustige straat zonder doorgaand verkeer. De straat telt twee rijksmonumenten, de neogotische Sint-Martinuskerk en een deel van brouwerij De Ridder.

De Schuttenpoort, ook wel voorste Maasbrugpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. Het bouwwerk was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en dateerde waarschijnlijk uit de bouwtijd van de brug (1280-1298). De naam van de poort is afgeleid van schutters (boogschutters). De poort was gelegen aan de oostzijde van de Maastrichter Brugstraat en functioneerde als toegangspoort tot de Sint Servaasbrug. De Schuttenpoort werd omstreeks 1640 gesloopt. Mogelijk werd de poort vervangen door een andere op ongeveer dezelfde locatie, die tot eind 18e, begin 19e eeuw bleef bestaan.

De Visserspoort, ook wel Vissersmaaspoort of (oude) Batpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen aan de oostzijde van de Maastrichter Smedenstraat bij de Vissersmaas. De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de 13e eeuw en werd tussen 1633 en 1645 vervangen door de (nieuwe) Batpoort, die in 1849 werd gesloopt.

De Batpoort was een 17e-eeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van een kleine uitbreiding van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen ten oosten van de Eikelstraat, waar de Vissersmaas overgaat in Het Bat. De Batpoort verving omstreeks 1640 de rond die tijd gesloopte Visserspoort. De poort werd in 1849 afgebroken voor de aanleg van het Kanaal Luik-Maastricht.

Maastricht-Centrum, ook wel Wijk 00 Centrum (CBS-code:093500), is volgens de indeling van het Centraal Bureau voor de Statistiek een van de zeven wijken van de Nederlandse stad en gemeente Maastricht. Maastricht-Centrum heeft een oppervlakte van circa 310 ha en telt ruim 18.000 inwoners. De wijk bestaat uit zeven buurten, waarvan er vijf op de linker en twee op de rechter Maasoever liggen.

De Jodenpoort, vroeger ook wel Augustijnenpoort, Kool- of Lage Kolenpoort, Box-, Bakker- of Luchterpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen aan de oostzijde van de Jodenstraat langs de Maas. De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de 13e eeuw, maar werd in de loop der eeuwen diverse malen vernieuwd. De poort werd in 1894 afgebroken.

De Sint Martinuskerk of Sint-Maartenskerk is een neogotisch kerkgebouw in de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw van architect Pierre Cuypers is gelegen in het historische stadsdeel Wyck, tussen de Rechtstraat en de rivier de Maas. De kerk is een van de vier Rooms-katholieke parochiekerken in het centrum van Maastricht en is gewijd aan de heilige Martinus van Tours. In de van oorsprong middeleeuwse kerk bevindt zich het dertiende-eeuwse beeld van de Zwarte Christus van Wyck, een van de populaire volksdevoties van Maastricht.

De Stenenwal is een straat, kade en voormalige stadswal langs de rivier de Maas in het stadsdeel Wyck in de Nederlandse stad Maastricht. De kademuur is een overblijfsel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck, die oorspronkelijk enkele meters hoger was. In de negentiende eeuw was met name het zuidelijk deel van de straat en de aangrenzende buurt sterk verkrot. Begin 21e eeuw is de Stenenwal een rustige wandel- en fietsstraat zonder doorgaand gemotoriseerd verkeer. Aan de kade liggen vijf rijksmonumenten en zes gemeentelijke monumenten.

De Wycker Kruittoren, ook wel toren aan de lage Maaspunt of Woutersrondeel genoemd, was een van oorsprong middeleeuwse waltoren, later kruittoren, in de Nederlandse stad Maastricht. De toren was onderdeel van de Wycker stadsmuur en was gelegen aan het noordeinde van de Oeverwal, de noordelijke Maasoever in Wyck. De toren dateerde waarschijnlijk uit de eerste helft van de 14e eeuw en werd in 1868 gesloopt.