Wycker Kruittoren

De Sint Martinuskerk of Sint-Maartenskerk is een neogotisch kerkgebouw in de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw van architect Pierre Cuypers is gelegen in het historische stadsdeel Wyck, tussen de Rechtstraat en de rivier de Maas. De kerk is een van de vier Rooms-katholieke parochiekerken in het centrum van Maastricht en is gewijd aan de heilige Martinus van Tours. In de van oorsprong middeleeuwse kerk bevindt zich het dertiende-eeuwse beeld van de Zwarte Christus van Wyck, een van de populaire volksdevoties van Maastricht.

De Oeverwal (Maastrichts: Op 't Overe) is een straat, kade en voormalige stadswal langs de rivier de Maas in Wyck in de Nederlandse stad Maastricht. Een deel van de Maasmuur aan de westzijde van de straat is een overblijfsel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck. De Oeverwal is een rustige straat zonder doorgaand verkeer. De straat telt twee rijksmonumenten, de neogotische Sint-Martinuskerk en een deel van brouwerij De Ridder.

Het Franciscanessenklooster Wyck, ook wel Klooster van de Franciscanessen van Heythuysen, Sint-Annaklooster of Huize Sint-Maartenspoort genoemd, is een voormalig klooster in de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de straat Sint Maartenspoort in Wyck. Zowel het kloostergebouw van Alphons Boosten uit 1932 als de bijbehorende school uit 1916 zijn gemeentelijke monumenten. Beide vervullen sinds 1983 een culturele functie.

Brouwerij De Ridder, later Stadsbrouwerij De Ridder, is een voormalige bierbrouwerij in de Nederlandse stad Maastricht. De brouwerij ligt aan de Oeverwal, direct aan de Maas, in het oostelijk stadsdeel Wyck. Het brouwhuis is sinds 1997 een rijksmonument. De Ridder was tot 1982 een zelfstandige familieonderneming en bleef tot 2002 in productie. In een deel van het complex is vanaf 2018 weer een brouwerij gevestigd onder de naam Stadsbrouwerij Maastricht.

De Wilhelminabrug (Maastrichts: Willeminabrögk of Nuij Brögk) is een brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer in deze stad, en na de spoorbrug, de derde oeververbinding over de Maas. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-32 naar een ontwerp van toenmalig rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer, maar is na de verwoesting in de Tweede Wereldoorlog vrijwel geheel vernieuwd in een minder decoratieve stijl.

De Körverpoort, ook Corverpoort of Wycker Binnenpoort, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. Het bouwwerk was onderdeel van de middeleeuwse stadsmuur van Wyck en dateerde waarschijnlijk uit de bouwtijd van de brug (1280-'98). De naam van de poort is afgeleid van het oude ambacht van de korvers of mandenvlechters, die in de omgeving woonden. De poort lag aan de westzijde van de Wycker Brugstraat en functioneerde als toegangspoort tot de Maasbrug. De Körverpoort werd in de eerste helft van de 17e eeuw gesloopt en vervangen door een poort op de brug, die tot 1801 bleef bestaan.

De Sint-Maartenspoort is de naam van een aantal voormalige stadspoorten op verschillende locaties in het stadsdeel Wyck in de Nederlandse stad Maastricht. De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de veertiende eeuw en was gelegen aan het noordeinde van de Wycker Grachtstraat ― later bij de Rechtstraat ―, waar ze de toegang vormde tot de stad Maastricht vanuit het noordoosten (Limmel, Meerssen, Venlo). De benaming Sint-Maartenspoort wordt gebruikt voor een vijftal binnen- en buitenpoorten, die alle op een bepaald moment onderdeel waren van de Wycker enceinte en waarvan de restanten allemaal in de negentiende eeuw zijn gesloopt.

Maussen was tot 1981 een warenhuis in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De firma Maussen was gevestigd in diverse panden; het meest recent op de hoek Wycker Brugstraat-Wycker Grachtstraat in het stadsdeel Wyck. Het pand in de stijl van de nieuwe zakelijkheid is sinds 1996 een rijksmonument.

De Wycker Brugstraat (Maastrichts: Wieker Brögkstraot; vroeger ook wel: Percée) is een straat in het stadsdeel Wyck, in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Aanvankelijk een kort, doodlopend straatje tussen de Sint Servaasbrug en de Rechtstraat, werd de straat aan het eind van de negentiende eeuw verbreed en verlengd in de richting van Station Maastricht. De autoluwe straat is onderdeel van de voornaamste looproute tussen het station en de Binnenstad. Het is tevens een belangrijke winkel- en horecastraat. De Wycker Brugstraat telt 14 rijks- en 40 gemeentelijke monumenten.

De Sint Servaasbrug, tot 1932 Maasbrug genoemd en in de volksmond oude brug (Maastrichts: aw brögk), is een van oorsprong 13e-eeuwse stenen boogbrug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De brug is genoemd naar de 4e-eeuwse bisschop van Maastricht, Sint-Servaas, maar kreeg zijn huidige naam pas in 1932; daarvoor was het gewoon 'de brug', officieel Maasbrug. De Sint Servaasbrug wordt beschouwd als de oudste brug van Nederland en een icoon van de stad Maastricht. Het bouwwerk is een rijksmonument.

De Wycker Grachtstraat (Maastrichts: Wieker Grachstraot) is een straat in het stadsdeel Wyck, in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De straat vindt zijn oorsprong in een steeg, die in de veertiende eeuw werd aangelegd op een gedempte gracht. Later lagen hier enkele huizen, een klooster en tuinen. Tegenwoordig is het een rustige woonstraat met een gevarieerde bebouwing. De straat telt 9 rijksmonumenten en 23 gemeentelijke monumenten.

Maastricht-Centrum, ook wel Wijk 00 Centrum (CBS-code:093500), is volgens de indeling van het Centraal Bureau voor de Statistiek een van de zeven wijken van de Nederlandse stad en gemeente Maastricht. Maastricht-Centrum heeft een oppervlakte van circa 310 ha en telt ruim 18.000 inwoners. De wijk bestaat uit zeven buurten, waarvan er vijf op de linker en twee op de rechter Maasoever liggen.