Warmoesgracht

De Raadhuisstraat is een straat in de Amsterdamse binnenstad tussen de Nieuwezijds Voorburgwal en de Keizersgracht. De straat kreeg op 27 februari 1895 haar naam, die verwijst naar het gebouw, dat in 1808 in bestemming wijzigde van Raadhuis of Stadhuis naar Paleis op de Dam. De Raadhuisstraat ontstond in 1895 na demping van de Warmoesgracht tussen het Singel en de Herengracht en verbreding van de Huiszittensteeg en Korte Huiszittensteeg, tussen Nieuwezijds Voorburgwal en het Singel. Tussen de Herengracht en de Keizersgracht werd een doorbraak gemaakt, die omdat de aansluitende straten niet in elkaars verlengde lagen in een S-bocht kwam te liggen. Bij de doorbraak werden toen enkele monumentale grachtenpanden gesloopt om plaats te maken voor de latere ook monumentale Winkelgalerij (Van Gendt; 1899). De galerij is niet ontworpen door de architect zelf, maar door zijn zoons. De doorbraak is gefotografeerd, getekend en geschilderd door George Hendrik Breitner. Op de 17e-eeuwse Westermarkt werd de Waag gesloopt en de in het verlengde liggende Rozengracht werd gedempt. Zo ontstond een brede uitvalsweg van de Dam naar de nieuwe wijken ten westen van de Singelgracht. In het verlengde van de Rozengracht werd, ook in 1895, de De Clercqstraat aangelegd. Ten zuiden van de Raadhuisstraat liggen tussen de grachten de Negen Straatjes.

Brug 6 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug verbindt de Paleisstraat met de Gasthuismolensteeg. Ze overspant daarbij de Singel. Ten zuidoosten van de brug staat het Bungehuis.

Het Huis Bartolotti (ook Het Bonte Huis) is een grachtenhuis aan de Herengracht 170-172 te Amsterdam. Het is circa 1617 gebouwd voor Willem van den Heuvel tot Beichlingen, een van de rijkste Amsterdammers in die tijd, die veel geld had geërfd van een kinderloze aangetrouwde oom, Giovanni Battista Bartolotti, koopman uit Bologna. In het testament van deze oom stond als voorwaarde vermeld dat hij zich "Bartolotti" moest noemen. De naam is soms ook "Van den Heuvel tot Beichlingen gezegd Bartolotti". Zijn moeder Maria Pels (?-1592) trouwde in 1589 in Stade met Willem Bartolotti (Antwerpen 1560 - Amsterdam 1634). Haar zoon Jan Baptist Bartolotti van den Heuvel (1590-1624) trouwde in 1612 met Leonora Hellemans Arnoudsdochter (1594-1661). In 1639 werd Jacoba Victoria, dochter van Guillelmo (1602-1658), in het huis geboren.

Brug 24 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Ze vormt de verbinding tussen de Gasthuismolensteeg en Hartenstraat. Ze overspant daarbij de Herengracht. De brug, zelf geen monument, wordt omringd door gemeentelijke en rijksmonumenten. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende de brug in op zijn kaart uit 1625, een brug over de Heere Graft. Het is daar een hoge brug met vijf doorvaarten/bogen. In 1882 werd besloten dat zij moest verlaagd worden, want het verkeer had last van de steile taluds. Het werk werd uitgesteld, want pas in 1885 werd er weer over gesproken. De directeur van de Amsterdamsche Omnibus Maatschappij wilde die verlaging wel voor zijn rekening nemen zodat zijn trams de brug konden "nemen". In 1959 moest het wegdek van de brug zodanig vernieuwd worden dat de doorvaarthoogte verlaagd moest worden. Er zijn daarna geen grote wijzigingen meer aangebracht.

The Duchess is een restaurant aan de Spuistraat in Amsterdam en heeft sinds 2018 één Michelinster.

De Spuistraat in het centrum van Amsterdam verbindt het Hekelveld met het Spui. De straat loopt in min of meer in noord-zuidelijke richting, evenwijdig aan het Singel en de Nieuwezijds Voorburgwal. Bij het Paleis op de Dam wordt de Spuistraat gekruist door de Raadhuisstraat en Paleisstraat. De Spuistraat was oorspronkelijk een gracht, de Nieuwezijds Achterburgwal. Na de demping in 1867 werd de naam gewijzigd in Spuistraat. De straat maakt deel uit van de "stadshartlus" waarmee doorgaand autoverkeer door de binnenstad wordt geleid. Pogingen van bewoners om de route te verplaatsen naar de bredere Nieuwezijds Voorburgwal hebben geen succes gehad.

Brug 21 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de westelijke kade van de Herengracht en overspant de Leliegracht. De brug vormt een geheel met de Anton Jolingbrug (brug 20), die in een hoek van 90 graden juist over de Herengracht voert. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende op zijn kaart uit 1625 de brug als welfbrug met drie doorvaarten in de Heere Graft over de Lely Graft. Die brug werd later in verband met de hoogte en de verschuiving van scheeps- naar autoverkeer niet meer toereikend geacht. De verlaging en verbreding werd in gang gezet en in juli 1886 lagen er noodbruggen en is men bezig de bovenbouw te slopen. Tegelijk werd ook brug 20 verlaagd en verbreed. Begin 1887 is het project klaar. Het is dan wel een liggerbrug. Alhoewel van dezelfde structuur als de Anton Jolingbrug is die laatste wel een gemeentelijk monument, maar brug 21 niet. Opvallend aan de brug zijn de versieringen aangebracht op de stenen jukken van de brug om de verbreding te dragen.

De Anton Jolingbrug (brug 20) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Leliegracht 2 en Herengracht 148a te Amsterdam is een gebouw op de hoek van de Leliegracht en Herengracht in Amsterdam-Centrum. Op 21 september 2004 is het gebouw, staande tussen twee rijksmonumenten tot gemeentelijk monument verklaard. Ook de voor de deur liggende Anton Jolingbrug is gemeentelijk monument.

De Warmoesbrug (brug 22) is een vaste plaatbrug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de Raadhuisstraat en overspant de Herengracht. De brug dankt haar naam aan de Warmoesgracht, die na de demping Raadhuisstraat ging heten. Er ligt hier al eeuwen een brug. Pieter Bast tekende haar in op zijn kaart uit 1599. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende de brug als een hoge brug met vijf doorvaarten/bogen in op zijn kaart van 1625. Dan ligt de brug in de noordelijke kade van de Warmoes Graft en over de Heere Graft. Er kwam hier toen rond 1895 een nieuwe boogbrug, maar die kon het verkeer niet aan, toen ook de Rozengracht gedempt werd er zo een uitvalsweg naar Amsterdam-West ontstond. Bovendien zouden zowel paardentram als elektrische tram moeite hebben met een boogbrug. Piet Kramer maakte in 1921 al een ontwerp voor de brug in de Amsterdamse Schoolstijl, maar door de prijsverhogingen als gevolg van de Eerste Wereldoorlog kon pas in februari 1925 begonnen worden met plaatsing van een nieuwe brug. De brug kent een aantal kenmerken van Kramers bruggen, zoals het siersmeedwerk in de balustrades en versieringen op de natuurstenen pylonen. Er was hier tot 1 september 1957 drierailig spoor voor de tram in gebruik, normaalspoor voor de stadstram, en meterspoor voor de tramlijn Amsterdam - Zandvoort waarbij één spoorstaaf gemeenschappelijk werd gebruikt. Pas in de jaren 70 bij een spoorvernieuwing verdween dit drierailig spoor en kwam er alleen normaal spoor.

Het Bungehuis is een monumentaal kantoorpand aan de Spuistraat, dat dateert uit 1934. Het pand was lange tijd in gebruik bij de Universiteit van Amsterdam die er verschillende onderdelen van de faculteit Geesteswetenschappen had ondergebracht.

De Torensluis (brug nr. 9) is een karakteristieke boogbrug over het Singel in de Binnenstad van Amsterdam en met 42 meter een van de breedste van de stad. De oorzaak hiervan is dat op de brug een toren heeft gestaan, de Jan Roodenpoortstoren. Tijdens het ontwerp van de brug in 1648 ontstond het plan om op de zeer brede brug winkelhuisjes te bouwen, net zoals op de Rialtobrug in Venetië. Door de verhuur zou dan een deel van de bouwkosten van de brug worden terugverdiend. Maar men zag hier toch vanaf vanwege de grote verkeersstroom die de brug te verwerken zou krijgen. Op een schilderij van H.G. ten Cate uit 1829 is te zien dat er later toch enige huisjes op de brug zijn gebouwd, tegen de toren aan. Deze zijn verwijderd toen ook de toren gesloopt werd. De brug was ook als marktplein in gebruik. De brug dateert uit 1648 en is de oudste Amsterdamse brug die in z'n originele staat bewaard is gebleven. De kerkers onder de toren zijn nog steeds in het bruggenhoofd aanwezig. De kerkers zijn gerestaureerd en toegankelijk gemaakt voor publiek. Daar worden nu exposities en evenementen georganiseerd. Sinds 2003 zijn de contouren van de aanwezig gebleven fundamenten in de keitjesbestrating zichtbaar. Op de brug bevindt zich sinds 1987 een bronzen borstbeeld van Multatuli (Eduard Douwes Dekker), gemaakt door Hans Bayens