Groenhovenbrug

De Rijn- en Schiekade is een straat in Leiden langs de westzijde van de Trekvliet. De Trekvliet werd in 1638 gegraven ten behoeve van de trekschuitverbindingen met Den Haag en Delft. Vandaar dat de oorspronkelijke naam van de straat 'Haags en Delfts Veer' was. De Trekvliet liep oorspronkelijk tussen de Vliet en de Witte Poort aan de Haagweg en is in 1891 verbreed en doorgetrokken naar de Rijn, het Galgewater.

Groenhoven was een buitenplaats gelegen aan de Witte Singel in de huidige Vreewijk van de Nederlandse stad Leiden. Op het terrein bevinden zich nu woningen (aan de Groenhovenstraat) en een deel van het complex van de Letterenfaculteit (nu de Faculteit der Geesteswetenschappen) van de Universiteit Leiden.

Oud-Hortuszicht is een parkje aan de Witte Singel in de Vreewijk van de Nederlandse stad Leiden. Het parkje is genaamd naar het voormalige buiten en de latere uitspanning Oud-Hortuszicht, waaraan ook de naam van de Oud-Hortuszichtbrug herinnert.

De Paterbrug verbindt sinds 1913 de wijk Vreewijk met de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Het is een van de twee bruggen die de aan weerszijden van de Witte Singel gelegen universitaire gebouwen met elkaar verbinden. Aan het andere eind van het Paterstraatje ligt de Kleine Paterbrug.

De Universiteitsbibliotheek Leiden (Latijnse naam: Bibliotheca Academiae Lugduno-Batavae; Engelse naam: Leiden University Library) is de bibliotheek van de Nederlandse Universiteit Leiden. Zij is opgericht in 1575 en maakt deel uit van het geringe aantal cultuurcentra die in de Nieuwe Tijd richting gaven aan de ontwikkeling en verspreiding van kennis. De bibliotheek bevat unieke bronnen van hoge kwaliteit en zij omvat ongeveer 5.200.000 banden, 1.000.000 e-boeken, 70.000 e-tijdschriften, 2.000 lopende papieren tijdschriften, 60.000 oosterse en westerse manuscripten, 500.000 brieven, 100.000 kaarten, 100.000 prenten, 12.000 tekeningen, 300.000 foto's en 3.000 spijkerschrifttabletten. De bibliotheek beheert de grootste collecties wereldwijd op het gebied van Indonesië en van de Caraïben. Daarnaast is de UB Leiden de enige erfgoedorganisatie in Nederland met vijf registraties van documenten in UNESCO’s internationale Werelderfgoedlijst / Memory of the World.

De Witte Singel is een singel en straat in de Nederlandse stad Leiden. De singel ligt aan de west- en zuidrand van de in de 17e eeuw gereed gekomen singelstructuur die de binnenstad van Leiden omsluit en loopt van het Galgewater (Oude Rijn) tot de Zoeterwoudsesingel. De straat ligt aan de buitenzijde van de singel, de binnen- of centrumzijde kent behalve de Boisotkade geen straten.

De Oud-Hortuszichtbrug is een vaste voetgangersbrug uit 1985 in de Nederlandse stad Leiden. De brug verbindt de Rijn- en Schiekade met het parkje Oud-Hortuszicht en overbrugt de Trekvliet. De brug is vernoemd naar de voormalige speeltuin Oud-Hortuszicht.

Het LAKtheater was het kunst- en cultuurcentrum van de Universiteit Leiden, gelegen in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Het beschikte over een theaterzaal met foyer, studio's voor toneel, dans en muziek en ateliers voor beeldende kunst. 'LAK' stond voor de afkorting van Leids Academisch Kunstcentrum.

De Reuvensbrug verbindt de universitaire gebouwen aan weerszijden van de Witte Singel in de Nederlandse stad Leiden.

De Oude Sterrewacht is het voormalige observatoriumgebouw van de Sterrewacht van de Nederlandse Universiteit Leiden. Het gebouw is een rijksmonument en ligt op een markante locatie naast de Hortus botanicus Leiden op de kop van een voormalig bolwerk aan de Witte Singel. Het door architect Henri Camp ontworpen gebouw werd in 1861 in gebruik genomen.

De Hortus botanicus Leiden is de oudste botanische tuin van Nederland en is in 1590 opgericht aan het Rapenburg in de Zuid-Hollandse stad Leiden. De tuin is vanaf het begin toegankelijk geweest voor het publiek, wat vooral in de zestiende en zeventiende eeuw een uitzondering was. De tuin werkt samen met een groot aantal partijen, zoals met andere botanische tuinen, herbaria, (natuurhistorische) musea, universiteiten, overheidsinstanties en verenigingen van (planten)liefhebbers op nationaal en internationaal niveau.

Het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) is een onderzoeksinstituut in de Nederlandse stad Leiden. Het bevordert en voert wetenschappelijk onderzoek uit over Zuidoost-Azië (in het bijzonder Indonesië), over het Zuidzeegebied en het Caraïbisch gebied (in het bijzonder Suriname, Aruba en de Nederlandse Antillen) en richt zich daarbij op onder andere de volgende terreinen: antropologie, taalkunde, geschiedenis en sociale wetenschappen. Het KITLV is sinds 2001 een instituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). Het KITLV houdt zich bezig met verschillende projecten, zoals over de politiek en economie in de Indonesische provincie, postkoloniale migratiestromen, de geschiedenis van Suriname en economische ontwikkeling van Zuidoost-Azië en Afrika. Daarnaast is er het project ‘The Atlantic World and the Dutch, 1500-2000’ (AWAD) over de Nederlandse koloniale aanwezigheid en de gevolgen hiervan, waarvan een digitale gids een van de resultaten is. Het project ‘Indisch Knooppunt’ creëert een onderzoeksgids en een interviewcollectie over de Indische geschiedenis. Het KITLV voert zelf grote projecten uit in samenwerking met andere instellingen, maar ondersteunt ook individuele projecten.