Oud-Hortuszicht

De Witte Singel is een singel en straat in de Nederlandse stad Leiden. De singel ligt aan de west- en zuidrand van de in de 17e eeuw gereed gekomen singelstructuur die de binnenstad van Leiden omsluit en loopt van het Galgewater (Oude Rijn) tot de Zoeterwoudsesingel. De straat ligt aan de buitenzijde van de singel, de binnen- of centrumzijde kent behalve de Boisotkade geen straten.

De Oud-Hortuszichtbrug is een vaste voetgangersbrug uit 1985 in de Nederlandse stad Leiden. De brug verbindt de Rijn- en Schiekade met het parkje Oud-Hortuszicht en overbrugt de Trekvliet. De brug is vernoemd naar de voormalige speeltuin Oud-Hortuszicht.

De Rijn- en Schiekade is een straat in Leiden langs de westzijde van de Trekvliet. De Trekvliet werd in 1638 gegraven ten behoeve van de trekschuitverbindingen met Den Haag en Delft. Vandaar dat de oorspronkelijke naam van de straat 'Haags en Delfts Veer' was. De Trekvliet liep oorspronkelijk tussen de Vliet en de Witte Poort aan de Haagweg en is in 1891 verbreed en doorgetrokken naar de Rijn, het Galgewater.

De balpenaffaire (ten onrechte soms aangeduid als balpenmoord) is de naam van een Nederlandse gerechtelijke dwaling uit de periode 1991–1996, waarbij een student uit Leiden ten onrechte werd veroordeeld voor de vermeende moord op zijn moeder. Op 25 mei 1991 werd in haar woning in de Witte Rozenstraat te Leiden het lichaam gevonden van de 53-jarige Mary de Meijere. Bij sectie door het Gerechtelijk Laboratorium in Rijswijk werd geconstateerd dat een balpen via de rechteroogkas in de schedelholte van het slachtoffer was gedrongen. De pen was van buitenaf niet zichtbaar meer. De rechtbank en de verdediging verschilden van mening over de wijze waarop de pen in de hersenen terecht was gekomen. Hoewel deskundigen van mening waren dat het slachtoffer met de pen in de hand op een ongelukkige wijze was komen te vallen, ging de Leidse politie, en ook de rechtbank, uit van moord.

De Oude Sterrewacht is het voormalige observatoriumgebouw van de Sterrewacht van de Nederlandse Universiteit Leiden. Het gebouw is een rijksmonument en ligt op een markante locatie naast de Hortus botanicus Leiden op de kop van een voormalig bolwerk aan de Witte Singel. Het door architect Henri Camp ontworpen gebouw werd in 1861 in gebruik genomen.

Groenhoven was een buitenplaats gelegen aan de Witte Singel in de huidige Vreewijk van de Nederlandse stad Leiden. Op het terrein bevinden zich nu woningen (aan de Groenhovenstraat) en een deel van het complex van de Letterenfaculteit (nu de Faculteit der Geesteswetenschappen) van de Universiteit Leiden.

De Groenhovenbrug is een vaste brug uit 1985 in de Nederlandse stad Leiden. De brug verbindt de Groenhovenstraat met de Rijn- en Schiekade en overbrugt de Trekvliet. De brug is vernoemd naar de voormalige buitenplaats Groenhoven.

Het Justus Carelhuis is het jongste hofje in de Nederlandse stad Leiden. Het is gelegen aan de Witte Rozenstraat 51a in de Vreewijk. De uit Den Haag afkomstige (vermogende) broers Carel en Justus Pape studeerden in de 19e eeuw rechten in Leiden. De band die zij met de stad vormden hield stand en resulteerde in verschillende belangrijke schenkingen. Mr. Carel Pape was regent van het Barend van Namenhof en liet in 1915 op eigen kosten de vervallen huisjes van het hofje afbreken om een nieuw hofje te bouwen. Na zijn overlijden liet Mr. Carel Pape zijn verzameling schilderijen aan de stad na met de bedoeling dat die ondergebracht zou worden in het Stedelijk Museum De Lakenhal. Om de daarvoor noodzakelijke uitbreiding mogelijk te maken schonk Mr. Justus Pape daartoe een bedrag van fl. 50.000 en later nogmaals fl. 400.000. De nieuwe Pape-vleugel werd in 1921 geopend. Bij het overlijden van Mr. Justus Pape ging een legaat van fl. 70.000 naar de regenten van het Barend van Namenshof, waarvan een hofje moest worden gebouwd ter huisvesting van Protestantse echtparen of dames uit de betere stand. Naar een ontwerp van de Leidse architect B. Buurman (1883-1951) van het Architectenbureau B. Buurman en ir. M.P. Schutte, werd in 1936 het Justus Carelhuis (vernoemd naar de beide voornamen van broers Pape) gebouwd. Het sobere doch functionele complex bestaat uit een twaalftal woningen waarvan de tuintjes grenzen aan de Trekvliet. Het beheer van het hofje wordt nog steeds gevoerd door de regenten van het Barend van Namenshof.

De Hortus botanicus Leiden is de oudste botanische tuin van Nederland en is in 1590 opgericht aan het Rapenburg in de Zuid-Hollandse stad Leiden. De tuin is vanaf het begin toegankelijk geweest voor het publiek, wat vooral in de zestiende en zeventiende eeuw een uitzondering was. De tuin werkt samen met een groot aantal partijen, zoals met andere botanische tuinen, herbaria, (natuurhistorische) musea, universiteiten, overheidsinstanties en verenigingen van (planten)liefhebbers op nationaal en internationaal niveau.

De Paterbrug verbindt sinds 1913 de wijk Vreewijk met de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Het is een van de twee bruggen die de aan weerszijden van de Witte Singel gelegen universitaire gebouwen met elkaar verbinden. Aan het andere eind van het Paterstraatje ligt de Kleine Paterbrug.

Het voormalig Laboratorium voor Organische Chemie in de Vreewijk in de Nederlandse stad Leiden is ontworpen door Rijksbouwmeester Jacobus van Lokhorst voor de Rijksuniversiteit Leiden. De bouw was in 1896-1898, de bouwstijl is een menging van neogotiek en neorenaissance. Het oorspronkelijk vanuit een U-vormige plattegrond opgetrokken gebouw was onder meer voorzien van een laboratorium voor medici, een laboratorium voor chemici, een collegezaal en een dienstwoning. In 1910 is het laboratorium verdubbeld naar een ontwerp van Van Lokhorsts opvolger ir. J.A. Vrijman, die een vergelijkbaar gebouw spiegelbeeldig tegen het oude plaatste, waardoor het een geheel omsloten binnenhof kreeg. Een tweede grote uitbreiding - in de vorm van een aanbouw aan de achterzijde - dateert van 1930. In 1949 is rechts (noordzijde) van het Organisch Chemisch Laboratorium een uitbreiding toegevoegd. Het complex was tot 1968 in gebruik als laboratorium en vervolgens tot september 2004 als juridisch studiecentrum Hugo de Groot door de Juridische Faculteit (Faculteit der Rechtsgeleerdheid) van de Rijksuniversiteit Leiden. Hierna is het gebouw afgestoten en herontwikkeld tot appartementencomplex. Het trappenhuis uit 1910 van J.A.W. Vrijman is bewaard gebleven, maar beide dependances zijn gesloopt, waardoor het gebouw nu weer vrij staat. Voor de hoofdingang is een verzonken parkeersysteem aangelegd.

Het Sint Annahof of Joostenpoort is een hofje aan de Zegersteeg in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Het hofje heeft ook een (fraaiere) poort aan het eind van de Doelengracht, die daar aangeduid wordt als de 5e Binnenvestgracht. Het hofje werd gesticht in 1503 door Joost Hendricksz. van der Strijpen van Duivelandt ten behoeve van dertien weduwen of maagden, ouder dan 40 en van onbesproken gedrag. Als stichters worden ook wel genoemd Geertruit Joost Hendriksweduwe en haar kinderen Hendrik en Wiggers Joostzonen, die de stichting van het hofje formeel vastlegden, maar zij deden dat vanwege de mondelinge wilsbeschikking van hun man en vader. Sinds 15 december 1987 is het hofje aangewezen als gemeentelijk monument.