De Boelelaan / VU

Goede verzorging van een zwerfsteen is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze schepping van Peter Breed uit 1988 bestaat uit een in het water staande granieten sokkel met een metalen waterleiding waaruit water stroomt op een zwerfkei, verbonden aan de sokkel. Het vormt een van de beelden die de Vrije Universiteit Amsterdam in de loop der jaren aanschafte. Het werd geplaatst in een siervijver ten zuidoosten van de campus. Ze ligt daarbij in de omgeving van brug 804. Eigenlijk was het uitsluitend een fonteintje van waterleiding en sokkel. Echter de fontein kon niet direct geplaatst worden vanwege broedende eenden. Breed ging op vakantie en vond in de Pyreneën een zwerfkei; hij was daar toen mee bezig. Het werd toegevoegd aan de uiteindelijk fontein toen het eendennest uitgebroed was. De pomp van de fontein (origineel een zwengelpomp) is diep in het water geplaatst zodat de fontein ook in de winter blijft spuiten. Slechts een enkele keer zijn ijspegels te zien geweest aan de fontein. Het beeld maakte enige tijd deel uit van de Beeldenroute Buitenveldert. Plaatsing van het beeld is een gevolg van de 1% -regeling, waarbij 1% van de bouwsom van nieuwe of gerestaureerde gebouwen bestemd werd voor kunst in de openbare ruimte. De Vu had daartoe een aparte commissie benoemd Commissie Milieu Verrijking en Aankleding, later Exposorium.

De doos is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid, Buitenveldert. De ontwerper van het metershoge beeld is Jeroen Henneman. Het werk lijkt op vroegere resultaten van zijn uitwerking van het thema doos. Hennemans eerdere beelden van dozen hebben een kleinere afmeting: Doos 2 uit 1996 is 75 cm hoog. Doos 3 uit 1998 is 82 cm hoog en heeft ook diepte Doos 4 uit 2008 is 70 cm hoog. Doos 5 dateert van 2007 en is 80 cm hoog Doos 2009 is 35 cm hoog In het kader van ArtZuid 2017 werd een veel grotere doos neergezet aan de De Boelelaan ter hoogte van de keerlus van de tramlijn 24 en dan ook nog 16. Ook hier is sprake van een (bijna) tweedimensionale weergave van een in wezen driedimensionaal object. Henneman noemt het zelf "een staande tekening". De contouren van de doos staan echter niet op papier, maar worden door de lucht (en omgeving) gedragen. Henneman geeft aan deze doos alleen de ribben mee en de buitenlijnen van de geopende deksel. In de periode juni 2018 tot en met mei 2019 is het beeld verplaatst van het grasveld naar het dak van een appartementencomplex op de hoek van de Parnassusweg en De Boelelaan/De Boelegracht.

Brug 804 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug die over een ondergrondse duiker ligt, ligt in de Buitenveldertselaan over een afwateringstocht. De brug stamt uit 1961 is in het rijdek nauwelijks herkenbaar als brug. Dit komt mede omdat ze in de lengte dus alleen over de duiker ligt, terwijl ze ruim 62 meter breed is. Al het verkeer dat over de brug gaat is gescheiden. Er zijn voetpaden (2 × ruim 5 meter), fietspaden (2 × 3,6 m), rijweg 2 × 7,5 m) en een scheiding (2 × 2,7 m) waarin de trambaan ligt. Het object is van gewapend beton. De landhoofden zijn bekleed met breuksteen van basalt en volkaniet. Opvallend is dat de brugleuning aan de westelijke zijde doorloopt langs het water van de afwateringstocht, die ten westen van de Buitenvelderstelaan een hoek van 90 graden maakt en even parallel loopt met die laan. De brug is een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken die meer dan 170 bruggen voor Amsterdam zou ontwerpen. De eerder genoemde leuningen vertonen gelijkenis met de bruggen die Sterenberg ontwierp voor de Cornelis Lelylaan in Amsterdam-West. Op 22 september 1961 ging de eerste houten heipaal de grond in; in april 1962 was de duiker klaar.

In een vijver behorende bij de campus van de Vrije Universiteit Amsterdam staat een tweedelig artistiek kunstwerk zonder titel van Cees Langendorf. Die Vrije Universiteit heeft sinds de vestiging aan de De Boelelaan in en om de gebouwen kunstvoorwerpen geplaatst. Het beeld van Langendorff staat in een vijver aan de Buitenveldertselaan nabij brug 804. Het werk van Langendorff uit 1989 bestaat uit twee stalen bladvormige objecten, die onder invloed van luchtverplaatsing een steeds andere aanblik geven. Het uiterlijk gaf het in de volksmond de naam Waterchips. Elders in de stad Amsterdam (Hertspieghelweg) staat van dezelfde kunstenaar een zandbak met drie staalobjecten van een jaar eerder. Ook Den Haag (Lozerlaan) heeft een kunstwerk van Langendorff; de titel Verschuivende piramide is misleidend; het beeld staat vast, maar geeft een kanteling van een piramide weer.

Het Hoofdgebouw van de Vrije Universiteit Amsterdam is een gebouw uit 1974 aan de De Boelelaan in Amsterdam, gelegen in de wijk Buitenveldert.

Azusa theologische hogeschool was een Nederlandse theologische hogeschool en het opleidingsinstituut van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE). De hogeschool fuseerde in 2010 met de Christelijke Hogeschool Windesheim.

Brug 859 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid, buurt Zuidas Noord. Zij verzorgt samen met brug 857 en brug 858 de gescheiden verkeersstromen rond de kruising tussen Strawinskylaan/pad en Parnassusweg. De Strawinskylaan voor gemotoriseerd verkeer ligt op een dijklichaam; het bijbehorende voet- en fietspad Strawinskypad op maaiveldniveau. Om de kruising voor gemotoriseerd verkeer mogelijk te maken werd de Parnassusweg voorzien van een heuvel, waaruit twee openingen werden uitgespaard voor bruggen 858 en 859. Die openingen worden aan alle kanten gerealiseerd door keerwanden in de vorm van damwanden, die ook de grond in de heuvel in bedwang houden. Brug 859 zorgt als tunnel voor het doorgaande voet- en fietsverkeer langs de Parnassusweg onder de Strawinskylaan door. Het ontwerp kwam van Dirk Sterenberg, dan werkend bij de Dienst der Publieke Werken, die destijds verantwoordelijk was voor alle bruggen en viaducten rondom de Strawinskylaan. Hij zou mee dan 170 bruggen in Amsterdam neerleggen. Deze stamt net als de gehele kruising uit 1972/1973. De drie bruggen vertonen qua vormgeving en kleur grote gelijkenis.

900 Mahler is een woontoren aan de Gustav Mahlerlaan in de Amsterdamse wijk Zuidas. Het gebouw is ontworpen door de Inbo Architecten, en maakt deel uit van deelgebied cluster IV van het Gershwin-complex. De architectuur van het gebouw is geïnspireerd op New Yorkse bouwstijlen. Zo zijn er in het ontwerp donkere gemêleerde bakstenen gevels (referend naar brownstone-architectuur), een luifel met verlichting geïnspireerd op een Broadwaytheater, uitwendige brandtrap aan de gevel en klassieke terugspringende torenbekroning te vinden. De bouwwerkzaamheden gingen in 2013 van start gegaan en de oplevering vond plaats in 2016. De bovenste verdieping beschikt over een 18 meter lang privézwembad, dat de twee torentjes in de bekroning met elkaar verbindt. Op de begane grond bevinden zich aan de Gustav Mahlerlaan en George Gershwinlaan enkele bedrijfsruimten waar onder andere een sportschool huist. Aan de zijde van de Benjamin Brittenstraat bevindt zich een entree naar de ondergrondse privéparkeergarage van 900 Mahler en naastgelegen 1000 Mahler. Tussen 900 Mahler en 1000 Mahler, die als project tegelijktijdig werden ontwikkeld, ligt een autovrij openbaar toegankelijk pleintje.

De Andrieskerk is het kerkgebouw van De Christengemeenschap aan de Arent Janszoon Ernststraat 869 in de wijk Buitenveldert in Amsterdam. De kerk is in 1971 gebouwd in de organische architectuur-stijl, naar ontwerp van architect H.W.M. Hupkes. Hupkes lichtte het ontwerp al in 1969 toe; hij wilde af van rechte lijnen en rechthoekige vensters; hij liet zich meer inspireren door kristallen en wilde de menselijke maat terug. Het dak werd afgewerkt met koperen platen, zodat het na verloop van tijd groen zou uitslaan. Binnen is er achter het altaar een grote wandschildering waarin dood en opstanding verbeeld worden. De ramen zijn van de Duitse glaskunstenaar Udo Zembok. In 2013 werd het gebouw benoemd tot gemeentelijk monument.

UNStudio Tower is een gebouw aan de Zuidas te Amsterdam, op de hoek van de Gustav Mahlerlaan met de Parnassusweg. Het gebouw heeft 21 verdiepingen en een hoogte van 85 meter. Het is het laatste gebouw in het blok Mahler4 en evenals de andere (aanvankelijk) genoemd naar de ontwerpers, in dit geval UNStudio. Het gebouw wordt ook wel RBS-toren genoemd. Het gebouw wordt naarmate het hoger wordt in enkele stappen smaller. In de zijkanten zijn inwendige balkons gemaakt, die elk een eigen kleur hebben. De witte randen op het gebouw zijn een bescherming tegen direct zonlicht. Deze randen, van aluminium, zijn ontworpen volgens de principes van het Moiré-effect. Het is pand is in gebruik genomen in 2009. De grootste huurder van ruimte is tot en met 2015 de Royal Bank of Scotland (RBS), die sinds oktober 2007 ook eigenaar is van een deel van ABN Amro, dat aan de andere kant van het Gustav Mahlerplein gevestigd is. In maart 2015 maakte RBS bekend in de periode 2015-2018 haar aanwezigheid in Nederland drastisch te verminderen, zodat er ruimte vrijkomt.

Summertime is een appartementencomplex in Amsterdam-Zuid. Het complex bestaat uit twee bouwvolumes, die samen de vorm hebben van een zandloper. Het noordelijke deel staat tussen de Gustav Mahlerlaan (huisnummers 637-841) en de George Gershwinlaan. Het zuidelijke deel staat tussen de George Gershwinlaan (huisnummers 351-537) en De Boelegracht. De zijgevels staan langs de Benjamin Brittenstraat en Peter Schatstraat. Het geheel is vernoemd naar George Gershwins aria Summertime uit Porgy and Bess. Architectenbureau SeARCH ontwierp het bouwvolume, bestaande uit 197 appartementen in de vrije sector (middeldure huur). Onder de woningen zijn commerciële ruimten en parkeergarages gebouwd. De gebouwen vallen met hun verspringende gevels op tussen de veelal rechthoekig opgetrokken bebouwing in hun omgeving. Accenten worden gevormd door de kleurige balkonschermen (Mahlerlaan roze; Gershwinlaan groengeel). Beide gebouwen hebben hun korte gevel aan de Gershwinlaan, zodat alle appartementen zo optimaal mogelijk van daglicht gebruik kunnen maken. Het totale complex moest voldoen aan specifieke duurzaamheidseisen, zo zijn alternatieve energieopwekking en 'groene gevels' toegepast. Het project won in 2016 de AEC Excellence Award 2016 uitgegeven in het segment Bouwwerkinformatiemodel (BIM).

A.J. Ernststraat is een tramhalte van de Amsterdamse tram en voorheen sneltramhalte van de Amsterdamse metro in de wijk Buitenveldert in het stadsdeel Zuid. Op de halte stoppen tramlijnen 5 en 25. Van 1990 tot 2019 stopte hier ook sneltram 51. De halte ligt in de middenberm van de Buitenveldertselaan bij de Arent Janszoon Ernststraat en heeft twee zijperrons. Tot 3 maart 2019 was er een 65 meter lang hoog gedeelte voor lijn 51 en een 30 meter lang laag gedeelte voor lijn 5.