place

Wijde Begijnestraat

Straat in Utrecht (Binnenstad)
WijdeBegijnestraat.5.Utrecht
WijdeBegijnestraat.5.Utrecht

De Wijde Begijnestraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De Wijde Begijnestraat loopt vanaf de Voorstraat naar de Van Asch van Wijckskade. Tot de zijstraten behoort de Breedstraat.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Wijde Begijnestraat (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Wijde Begijnestraat
Wijde Begijnestraat, Utrecht

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Wijde BegijnestraatLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.095844444444 ° E 5.1218805555556 °
placeToon op kaart

Adres

Wijde Begijnestraat 15A
3512 AW Utrecht (Utrecht)
Utrecht, Nederland
mapOpenen op Google Maps

WijdeBegijnestraat.5.Utrecht
WijdeBegijnestraat.5.Utrecht
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Begijnekerk
Begijnekerk

De Begijnekerk was een kerkgebouw in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De kerk aan de Breedstraat 40 is ontstaan met de aankoop in 1849 van een bestaand herenhuis dat werd bestemd voor de Christelijke Afgescheiden Gemeente. De opening vond na verbouwing of herbouw plaats in 1854. Het kerkgebouw werd vernoemd naar het verdwenen Begijnhof dat hier in eerdere tijden had gelegen. In of kort na 1875 is de gevelpartij aan de Breedstraat gewijzigd. In 1892 fuseerde de Afgescheiden gemeente met de Dolerenden, waarna de kerk overging naar de Gereformeerde Kerk. In de 19e eeuw telde het kerkgebouw 550 zitplaatsen. Bij een bijzondere gebeurtenis kon de te verwachten toeloop een veelvoud zijn van het aantal zitplaatsen zoals in 1866 bij een gebedsbijeenkomst die tot doel had een lokale cholera-epidemie te bezweren. Begin 20e eeuw werd nog overwogen het kerkgebouw te verkopen. Na de keuze tot behoud is onder meer een aanbouw toegevoegd in 1908. Onderwijl steeg het inwoneraantal van Utrecht snel en verrezen nieuwe wijken buiten het centrum. Het centrum kreeg daarin te maken met een sterk teruglopend aantal inwoners. In de jaren 1930 viel het besluit de Begijnekerk af te stoten en opende de Gereformeerde Kerk ter vervanging de Tuindorpkerk in de nieuwe wijk Tuindorp. Hierin speelde mee dat de Westerkerk op enkele honderden meters afstand lag voor de kerkgangers van de Begijnekerk. In 1937 vond de laatste kerkdienst plaats in de Begijnekerk. Het gebouw werd rond die tijd verkocht aan een drukkerij in de Breedstraat waarna het (onder meer) fungeerde als papieropslag. In 1939 is de Begijnekerk gesloopt door uitbreiding van de drukkerij met nieuwbouw.

Kinepolis Utrecht City
Kinepolis Utrecht City

Kinepolis Utrecht City, voorheen Wolff City, is een bioscoop in Utrecht. Het gebouw, op de hoek van de Drift en Voorstraat, werd na een grootschalige verbouwing ter huisvesting van deze bioscoop geopend op 18 januari 1936. De architecten N. Andriessen en J. van der Weele verzorgden het ontwerp in de stijl van de nieuwe zakelijkheid/het nieuwe bouwen. Kenmerkend waren de golvende geometrische belijning en het gebruik van gestucte buitenwanden in een zachte pasteltint of gebroken wit. In deze jaren wilde een exploitant dat zijn bioscoop allure en luxe uitstraalde. De hoofdfilm tijdens de opening was de operettefilm van Ralph Benatzky, "Im weißen Rößl" van Karel Lamač met als sterren Christl Mardayn, Hermann Thimig en Theo Lingen. Het gebouw was oorspronkelijk het voormalige feestgebouw De Plompetoren waarin in 1925 via een ingrijpende verbouwing van buiten en restyling van binnen een vertoningszaal met meer dan 700 zitplaatsen in oorspronkelijk negen rangen gerealiseerd werd. De oorspronkelijke prijzen liepen op van dertig cent tot één gulden. Vooraan in de zaal was het het goedkoopst en naar achteren werd het wat duurder, oplopend van parterre naar parket, stalles, fauteuil en zaalloge. Als bioscoop werden er lang de grote films en ook een aantal premières vertoond. In 1978 werd de bioscoop wederom van binnen gerenoveerd. Er werden drie zalen gecreëerd. De oude benedenzaal bleef onder de naam City bekend en het voormalige balkon werd opgedeeld in twee kleinere zalen waarin onder de naam Movies kleinere kwaliteitsprodukties bekeken konden worden. In 2001 werd de bioscoop aangewezen als rijksmonument. Tot 2014 was de exploitant van de bioscoop de Wolff Cinema Groep. In juni 2014 nam Kinepolis de Wolff Groep over.

Driftbrug
Driftbrug

De Driftbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Utrecht. Ze is gelegen in het noordoosten van het stadscentrum. De brug overspant de Drift die op dit punt overgaat in de Plompetorengracht. Over land verbindt de Driftbrug de Voorstraat met de Wittevrouwenstraat. Tot 1912 heette de Driftbrug de (Eerste) Wittevrouwenbrug; de naam Wittevrouwenbrug geldt sindsdien voor de brug aan het andere einde van de Wittevrouwenstraat. De huidige Driftbrug dateert uit 1907 maar reeds ver voor die tijd lag hier al een brugverbinding. In ieder geval bestonden de Voorstraat en de Wittevrouwenstraat reeds rond 1300. De grachten zijn hier aan het eind van de 14e eeuw aangelegd en op 16e-eeuwse stadsplattegronden staat een brugverbinding. Bij de vernieuwing van de Driftbrug in 1907 is de bakstenen boogbrug vervangen door een plaatbrug. Voor de overspanning is gebruikgemaakt van gewapend beton en de brug is een van de eerste die daarmee is gebouwd. Verder is (onder meer) baksteen toegepast en op de brug bevinden zich ijzeren balustrades. Op drie van de vier hoeken van de brug staan ijzeren lantaarns waaronder rond 1970 consoles met beeldhouwwerken zijn aangebracht. Onder de brug bevinden zich een of meer brugkelders en aan de brug grenzen werfkelders waarbij een werf ontbreekt. Bij het westelijke landhoofd van de brug bevindt zich vanaf straatniveau een trap die leidde naar een ondergrondse fietsenstalling van de naastgelegen bioscoop. Onder de trap zit nog een beeldhouwwerk met daarop de Plompetoren, die overigens bij de Plompetorenbrug stond. Het hoekpand en omgeving aan de zuidoostzijde van de Driftbrug is het voormalig paleis van koning Lodewijk Napoleon. De Driftbrug is een vrij smalle brug die over land intensief wordt gebruikt door allerhande verkeersdeelnemers. Alleen langzaam verkeer als voetgangers en fietsers kunnen haar in beide richtingen passeren. Voor verkeersdeelsnemers als auto's is er een rijbaan beschikbaar die uitsluitend dieper het centrum invoert. Tot uiterlijk halverwege de 20e eeuw reden er ook trams over de Driftbrug. In tegenstelling tot vrijwel alle andere bruggen in het oude stadscentrum geldt er geen aslastbeperking op de brug. Over het water wordt de brug nog nauwelijks gebruikt.