Voorstraat (Utrecht)

Het Jansveld is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Lange Jansstraat en eindigt zo'n 200 meter verder op de Voorstraat. De straat bestond mogelijk reeds omstreeks 1300. Anno 2013 bevinden zich 17 monumenten in de straat. Bijzondere bebouwing is onder meer het Grote Vleeshuis dat rond 1637 is vernieuwd naar ontwerp van Paulus Moreelse. Verder is het Margaretenhof, een eeuwenoud hofje met vrijwoningen, aan het Jansveld gelegen.

De Begijnekerk was een kerkgebouw in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De kerk aan de Breedstraat 40 is ontstaan met de aankoop in 1849 van een bestaand herenhuis dat werd bestemd voor de Christelijke Afgescheiden Gemeente. De opening vond na verbouwing of herbouw plaats in 1854. Het kerkgebouw werd vernoemd naar het verdwenen Begijnhof dat hier in eerdere tijden had gelegen. In of kort na 1875 is de gevelpartij aan de Breedstraat gewijzigd. In 1892 fuseerde de Afgescheiden gemeente met de Dolerenden, waarna de kerk overging naar de Gereformeerde Kerk. In de 19e eeuw telde het kerkgebouw 550 zitplaatsen. Bij een bijzondere gebeurtenis kon de te verwachten toeloop een veelvoud zijn van het aantal zitplaatsen zoals in 1866 bij een gebedsbijeenkomst die tot doel had een lokale cholera-epidemie te bezweren. Begin 20e eeuw werd nog overwogen het kerkgebouw te verkopen. Na de keuze tot behoud is onder meer een aanbouw toegevoegd in 1908. Onderwijl steeg het inwoneraantal van Utrecht snel en verrezen nieuwe wijken buiten het centrum. Het centrum kreeg daarin te maken met een sterk teruglopend aantal inwoners. In de jaren 1930 viel het besluit de Begijnekerk af te stoten en opende de Gereformeerde Kerk ter vervanging de Tuindorpkerk in de nieuwe wijk Tuindorp. Hierin speelde mee dat de Westerkerk op enkele honderden meters afstand lag voor de kerkgangers van de Begijnekerk. In 1937 vond de laatste kerkdienst plaats in de Begijnekerk. Het gebouw werd rond die tijd verkocht aan een drukkerij in de Breedstraat waarna het (onder meer) fungeerde als papieropslag. In 1939 is de Begijnekerk gesloopt door uitbreiding van de drukkerij met nieuwbouw.

De Breedstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 250 meter lange straat is gelegen tussen de Wijde Begijnestraat en de Jacobijnenstraat, waar hij in overgaat. Daar bevindt zich ook de Predikherenstraat, die deze beide straten kruist. Er zijn twee zijstraten die op de Breedstraat uitkomen en tegenover elkaar liggen, de Korte Lauwerstraat en de Hardebollenstraat met tussen deze beide straten in een waterpomp.Deze straat heeft meerdere monumentale panden die onder meer op de lijst van rijksmonumenten in Utrecht staan. Door de bomen en geparkeerde auto's midden in de straat oogt de straat smaller dan het werkelijk is. Deze straat is niet alleen bekend door de lapjesmarkt die er elke zaterdag wordt gehouden, maar ook vanwege het arbeidsbureau die hier vroeger zat, alsook dansschool Cor Zegers waar mening Utrechter op heeft gezeten − een katholiek bolwerk volgens barpersoneel van de toenmalige dansschool. Ook stond deze straat bekend vanwege Drukkerij J. van Boekhoven die hier jaren gevestigd is geweest (deze is in 1975 verbouwd tot wooneenheden). De Katholieke Bond van Overheidspersoneel (K.A.B.O.) was gevestigd in de Breedstraat in de jaren 1970.

De Kleine Slachtstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij het Jansveld en eindigt zo'n 50 meter verder op de Voorstraat. De straat bestond mogelijk reeds omstreeks 1300. Ze is ontstaan als brandsteeg tussen de Voorstraat en het Jansveld. De Kleine Slachtstraat stond in het verleden bekend als Kleine Slachtsteeg of Korte Slachtsteeg. Het 17e-eeuwse hoekpand Voorstraat 25 heet Guldeberch en heeft een achterhuis, Silverberch, dat voorheen het adres had aan de Kleine Slachtstraat. Het pand op nummer 3 is een gemeentelijk monument.

De Hardebollenstraat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 50 meter lange straat is gelegen tussen de Voorstraat en de Breedstraat. Omstreeks het jaar 1200 bevond zich een stadswaag in het hoekpand Herdebollencule met de Voorstraat. Van de 20e eeuw tot 2013 vond er in de straat raamprostitutie plaats. Er staat een drietal monumentale panden.

De Van Asch van Wijckskade is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 500 meter lange straat ligt in het uiterste noorden van het centrum en loopt, met uitzondering van het deel over het voormalige Begijnebolwerk, evenwijdig aan de Stadsbuitengracht (Weerdsingel). Tot de zijstraten behoren de Hopakker, Begijnekade, Wijde Begijnestraat, 1e Achterstraat, 2e Achterstraat en de Noorderstraat.

Het Grote Vleeshuis, ook wel onder andere de Grote Vleeshal en In de Ossenkop genoemd, is een gebouw van het voormalig slagersgilde aan de Voorstraat/het Jansveld in de Nederlandse stad Utrecht. Aan het begin van de 15e eeuw hadden de gilden in Utrecht aanzienlijke macht. Het vleeshuis van het Vleeshouwersgilde was in deze tijd bij het Utrechtse stadhuis gelegen en gezien hun werkzaamheden was bepaald dat de leden van dit gilde als enigen met lange messen door de stad mochten. Op 21 augustus 1425 kozen Vleeshouwers partij in de strijd om de macht, begaven zich naar het huis van de Utrechtse burgemeester Beernt Proys aan de Oudegracht en vermoordden hem in zijn bed. De moordenaars bleven ongestraft. Na enkele jaren werd wel besloten dat het oude slachthuis gesloten werd en opgesplitst op twee verder gelegen locaties moest komen: het Grote Vleeshuis aan de Voorstraat, en in 1432 de Kleine Vleeshal aan de Lange Nieuwstraat. Daarbij werd bepaald dat het slagersgilde opgeheven werd en de leden over de andere gilden verdeeld moesten worden. In 1637/1638 werd het vleeshuis herbouwd, vermoedelijk naar ontwerp van Paulus Moreelse, waarbij delen van het 15e-eeuwse vleeshuis werden behouden. Eind 19e eeuw werd op de bovenverdieping een telefooncentrale van de Nederlandsche Bell-Telephoon Maatschappij gevestigd. Omstreeks 1910 vestigde rijwielhandelaar Alfrink zich op dit adres. Rond 1960 nam de jeugdbibliotheek haar intrek in het gebouw. Vandaag de dag heeft het een winkelfunctie.

De Korte Lauwerstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 80 meter lange straat is gelegen tussen de Breedstraat en de Lange Lauwerstraat. Deze middeleeuwse straat heette vroeger de Corte Loyerstraet. Een plan uit 1829 om de straat te verlengen tot de Van Asch van Wijckskade is nooit uitgevoerd. De Korte Lauwerstraat is een vrij smalle straat waar eenrichtingsverkeer geldt voor het gemotoriseerd verkeer, zij mogen niet vanaf de Breedstraat naar de Lange Lauwerstraat toe.

ACU is een politiek cultureel centrum in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. Tevens functioneert het als concertzaal voor voornamelijk alternatieve bands. Ook heeft het een veganistisch eetcafé, worden er informatie- en filmavonden gehouden en was het voorheen een vast onderdeel van het stadsfestival Le Guess Who?. Daarnaast zijn er dansavonden in uiteenlopende muziekstijlen. ACU ontvangt geen subsidies, draait volledig op de inzet van vrijwilligers en bezit het pand in eigen beheer. Het is daardoor geheel onafhankelijk en vaart zodoende een eigen koers op onder andere het gebied van (band)programmering.

Het Begijnhof is een verdwenen leefgemeenschap van begijnen in de Nederlandse stad Utrecht.

Het (Sint) Margaretenhof, ook wel gespeld als Margarethenhof is een rijksmonument bestaande uit een rijtje godskameren in de binnenstad van Utrecht. In 1367 nam Domkanunnik Gijsbrecht van Walenborch een stuk land aan het Jansveld in erfpacht en bouwde er het gasthuis voor de opvang van landlopers van St. Mathias en Margareta of Margaretengasthuis. In 1371 werd de kapel gewijd door de bisschop. In 1562 werd het gasthuis verbouwd tot twintig godskameren. De bewoners kregen preuves uitgedeeld (turf en geld) maar er werden ook preuves uitgedeeld aan armen die niet in het hof woonden. De inkomsten van de fundatie bestonden uit pachtgelden van landerijen in de omgeving van Utrecht. De stichter had laten vastleggen dat het beheer in handen zou zijn van de raadsburgemeester van de stad en de Domkanunnik die proost van Leiden was, of anders de oudste kanunnik van de Dom. Vanaf 1648 is het beheer echter geheel in handen van de burgemeester. In het begin woonden er ongeveer 25 mensen maar in het midden van de 19de eeuw was dit aantal gegroeid tot zestig. In 1894 werd begonnen met de sloop van elf bouwvallige woningen. Voor de bewoners werden elders nieuwe woningen gebouwd. In de jaren 70 van de 20ste eeuw waren de woningen onbewoonbaar verklaard en werd (een deel van) het complex gekraakt. In 1979 nam de Stichting Het Utrechts Monumentenfonds het beheer over van B&W en voerde in 1980 herstelwerkzaamheden uit. Ook daarna hadden niet alle woningen een eigen inpandig toilet en moeten deze bewoners gebruikmaken van een secreet op de binnenplaats. De vier woningen die aan de straatkant staan, bevatten nog middeleeuws metselwerk. Drie hiervan hebben de voordeur aan de straat, de vierde in de poort. Deze woning bevindt zich boven de poort. Boven de poort bevindt zich ook een gevelsteen. De poort leidt naar de binnenplaats, waar zich nog vijf woningen bevinden.

De Lange Lauwerstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 350 meter lange straat is gelegen tussen de Oudegracht en de Wijde Begijnestraat. Zijstraten van de Lange Lauwerstraat zijn de Korte Lauwerstraat en het Predikherenkerkhof die deze straat kruist. Aan de Lange Lauwerstraat bevindt zich het Lauwerhof waar de watertoren Lauwerhof staat.De Lange Lauwerstraat was in de 14de eeuw al vernoemd naar de leerlooiers, die in de straat werkten. Bij archeologische opgravingen zijn restanten gevonden van een houten gebouw uit de elfde eeuw.