Grote Vleeshuis

De Kleine Slachtstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij het Jansveld en eindigt zo'n 50 meter verder op de Voorstraat. De straat bestond mogelijk reeds omstreeks 1300. Ze is ontstaan als brandsteeg tussen de Voorstraat en het Jansveld. De Kleine Slachtstraat stond in het verleden bekend als Kleine Slachtsteeg of Korte Slachtsteeg. Het 17e-eeuwse hoekpand Voorstraat 25 heet Guldeberch en heeft een achterhuis, Silverberch, dat voorheen het adres had aan de Kleine Slachtstraat. Het pand op nummer 3 is een gemeentelijk monument.

Het (Sint) Margaretenhof, ook wel gespeld als Margarethenhof is een rijksmonument bestaande uit een rijtje godskameren in de binnenstad van Utrecht. In 1367 nam Domkanunnik Gijsbrecht van Walenborch een stuk land aan het Jansveld in erfpacht en bouwde er het gasthuis voor de opvang van landlopers van St. Mathias en Margareta of Margaretengasthuis. In 1371 werd de kapel gewijd door de bisschop. In 1562 werd het gasthuis verbouwd tot twintig godskameren. De bewoners kregen preuves uitgedeeld (turf en geld) maar er werden ook preuves uitgedeeld aan armen die niet in het hof woonden. De inkomsten van de fundatie bestonden uit pachtgelden van landerijen in de omgeving van Utrecht. De stichter had laten vastleggen dat het beheer in handen zou zijn van de raadsburgemeester van de stad en de Domkanunnik die proost van Leiden was, of anders de oudste kanunnik van de Dom. Vanaf 1648 is het beheer echter geheel in handen van de burgemeester. In het begin woonden er ongeveer 25 mensen maar in het midden van de 19de eeuw was dit aantal gegroeid tot zestig. In 1894 werd begonnen met de sloop van elf bouwvallige woningen. Voor de bewoners werden elders nieuwe woningen gebouwd. In de jaren 70 van de 20ste eeuw waren de woningen onbewoonbaar verklaard en werd (een deel van) het complex gekraakt. In 1979 nam de Stichting Het Utrechts Monumentenfonds het beheer over van B&W en voerde in 1980 herstelwerkzaamheden uit. Ook daarna hadden niet alle woningen een eigen inpandig toilet en moeten deze bewoners gebruikmaken van een secreet op de binnenplaats. De vier woningen die aan de straatkant staan, bevatten nog middeleeuws metselwerk. Drie hiervan hebben de voordeur aan de straat, de vierde in de poort. Deze woning bevindt zich boven de poort. Boven de poort bevindt zich ook een gevelsteen. De poort leidt naar de binnenplaats, waar zich nog vijf woningen bevinden.

D'coninck van Poortugael is een rijksmonumentaal gebouw in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht.

De Hardebollenstraat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 50 meter lange straat is gelegen tussen de Voorstraat en de Breedstraat. Omstreeks het jaar 1200 bevond zich een stadswaag in het hoekpand Herdebollencule met de Voorstraat. Van de 20e eeuw tot 2013 vond er in de straat raamprostitutie plaats. Er staat een drietal monumentale panden.

De Lange Jansstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Neude en eindigt zo'n 100 meter verder op het Janskerkhof. De straat bestond reeds omstreeks 1300. Tot de Reformatie (circa 1580) bevond zich in het oosten de immuniteit van de Janskerk. Rond 1969 is de straat verbreed. De zuidwand is in die tijd gesloopt; nieuwbouw kwam ervoor in de plaats langs een teruggetrokken rooilijn. Anno 2013 bevinden zich drie gemeentelijke monumenten in de straat waaronder op nummer 26 en 28 eind 19-eeuwse woon-winkelpanden naar ontwerp van de architect M.E. Kuiler. De Lange Jansstraat maakt deel uit van de Binnenstadsas, een HOV-busbaan die loopt van station Utrecht Centraal naar het Utrecht Science Park.

Het Jansveld is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Lange Jansstraat en eindigt zo'n 200 meter verder op de Voorstraat. De straat bestond mogelijk reeds omstreeks 1300. Anno 2013 bevinden zich 17 monumenten in de straat. Bijzondere bebouwing is onder meer het Grote Vleeshuis dat rond 1637 is vernieuwd naar ontwerp van Paulus Moreelse. Verder is het Margaretenhof, een eeuwenoud hofje met vrijwoningen, aan het Jansveld gelegen.

De Predikherenstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 140 meter lange straat is gelegen tussen de Voorstraat en de Breedstraat. Er zijn twee zijstraten die op de Predikherenstraat uitkomen en tegenover elkaar liggen, de Pauwstraat en de Kalverstraat. Ook bevindt zich tussen de Loeff Berchmakerstraat en de Predikherenstraat een pleintje. De Predikherenstraat heeft meerdere monumentale panden die onder meer op de lijst van rijksmonumenten in Utrecht staan. De straat is vernoemd naar de predikheren of de dominicanen (Ordo Praedicatorum, O.P.), deze vormden een kloosterorde die in 1216 is gesticht door Dominicus Guzman. De Predikherenstraat bestond mogelijk reeds in 1300. De straat heette vroeger Lange Jacobijnenstraat.

Apotheek De Liefde is een jugendstil-gebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het gebouw werd op 22 mei 2001 aangewezen als rijksmonument.Het pand aan de Voorstraat 6 en duidelijk zichtbaar vanaf de Neude, is het bekendste jugendstil-gebouw van de stad. Het is in 1903-1904 gebouwd naar een ontwerp van architect R. Rijksen in opdracht van Johan de Liefde. Het pand is asymmetrisch opgezet met rechtsboven een zeshoekig torentje. Het is grotendeels opgetrokken in witte baksteen. Op de begane grond is een winkelpui in natuursteen met in een grote boog een bovenlicht. Sinds maart 2021 is er een kledingwinkel in gevestigd.

De Slachtstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze loopt met een lengte van zo'n 70 meter tussen de Telingstraat en de Lange Jansstraat. De straat bestond mogelijk reeds omstreeks 1300. Bij de aanleg in 1580 van de Telingstraat bestond de Slachtstraat al. De straat werd ook wel onder meer Grote Slachtsteeg genoemd, in tegenstelling tot de Kleine Slachtsteeg even verderop. De panden op de nummers 2 en 5 zijn een monument. Rond 1969 is de straat in het noorden een aantal meters ingekort wegens de verbreding van de Lange Jansstraat. In die ontwikkeling zijn panden gesloopt, waarna er nieuwbouw verrees.

De Breedstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 250 meter lange straat is gelegen tussen de Wijde Begijnestraat en de Jacobijnenstraat, waar hij in overgaat. Daar bevindt zich ook de Predikherenstraat, die deze beide straten kruist. Er zijn twee zijstraten die op de Breedstraat uitkomen en tegenover elkaar liggen, de Korte Lauwerstraat en de Hardebollenstraat met tussen deze beide straten in een waterpomp.Deze straat heeft meerdere monumentale panden die onder meer op de lijst van rijksmonumenten in Utrecht staan. Door de bomen en geparkeerde auto's midden in de straat oogt de straat smaller dan het werkelijk is. Deze straat is niet alleen bekend door de lapjesmarkt die er elke zaterdag wordt gehouden, maar ook vanwege het arbeidsbureau die hier vroeger zat, alsook dansschool Cor Zegers waar mening Utrechter op heeft gezeten − een katholiek bolwerk volgens barpersoneel van de toenmalige dansschool. Ook stond deze straat bekend vanwege Drukkerij J. van Boekhoven die hier jaren gevestigd is geweest (deze is in 1975 verbouwd tot wooneenheden). De Katholieke Bond van Overheidspersoneel (K.A.B.O.) was gevestigd in de Breedstraat in de jaren 1970.

Kintgenshaven is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Kintgenshaven loopt vanaf de Neude en de Schoutenstraat tot de Slachtstraat en de Telingstraat. Hoewel de straatnaam misschien anders suggereert is er nooit sprake van een scheepshaven hier geweest. In 1465 wordt de naam Geynkenshaven vermeld. De huidige vorm duikt voor het eerst op in 1625 in een vertaling van een werk van Lambertus Hortensius. In zijn oorspronkelijke werk uit 1546 spreekt Hortensius over Rijntkenshaven. De straatnaam is wel zijn eigen leven gaan leiden. Onder meer op de hoek van dit straatje met de Neude bevindt zich een gevelsteen met daarop uitgebeeld het verhaal over Beatrix de Rijke als kindje in een dobberende mand met daarop een balancerende kat.In de middeleeuwen bestond Kintgenshaven als straatje reeds, mogelijk al omstreeks 1300. Tot de bewoners uit vroegere eeuwen behoren vleeshouwers en aanverwanten die hier op een steenworp afstand woonden van het Grote Vleeshuis aan het Jansveld/ Voorstraat. De aan Kintgenshaven grenzende Slachtstraat herinnert als straatnaam nog aan hun ambacht. Aangrenzend in het oosten lag tot de Reformatie het Minderbroederklooster. Medio 17e eeuw werd de omgeving vernieuwd maar Kintgenshaven en de Slachtstraat bleven intact. Naar Kintgenshaven werd Kindjeshaven vernoemd, een voormalige Utrechtse crèche aan de Prins Hendriklaan die tijdens de bezetting werd gebruikt om vele Joodse kinderen in veiligheid te brengen. In de ongeveer 30 meter lange Kintgenshaven bevinden zich enkele monumentale gebouwen.

Het Museum voor het Kruideniers-bedrijf of Betje Boerhavemuseum is een museum annex snoep- en kruidenierswinkel in Utrecht. Het aan het Hoogt gevestigde museum is in 1974 gesticht. Het biedt een indruk van het Nederlands kruideniersbedrijf in vroegere tijden door middel van tijdelijke en permanente tentoonstellingen. Eraan verbonden is een kruidenierswinkel met verkoop en winkelinrichting van onder meer snoepgoed en huishoudelijke artikelen van voor de grootschalige opkomst van het zelfbedieningssysteem en de supermarkten. Naast particulieren sponsoren diverse bedrijven en organisaties zoals supermarktketens het Museum voor het Kruideniers-bedrijf. De naam Betje Boerhavemuseum is afgeleid van Betje Boerhave, een - zo is in september 2017 definitief vastgesteld - fictieve Utrechtse kruideniersvrouw met haar even fictieve dagboeken.