Predikherenstraat (Utrecht)

De Loeff Berchmakerstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 200 meter lange straat is gelegen tussen de Voorstraat en de Breedstraat, Jacobijnenstraat en de Predikherenkerkhof waar de straat in overgaat. Er is één zijstraat die op de Loeff Berchmakerstraat uitkomt, dat is de Pauwstraat die deze straat kruist. Ook bevindt zich tussen de Predikherenstraat en de Loeff Berchmakerstraat een klein plein waarop het kunstwerk Planeet van Herman Makkink is te zien. De Predikherenstraat heeft meerdere monumentale panden die onder meer op de lijst van rijksmonumenten in Utrecht staan. De straat is vernoemd naar Loeff Berchmaker (of Bergmaker), in 1455 was hij lid van de Raad van de stad Utrecht. De straat bestond mogelijk reeds in 1300.In het gebouw "Concordia," op nummer 12, werd op 8 januari 1892 de eerste openbare leeszaal van Nederland geopend. H.A. van Beuningen (1841-1908) was een van de oprichters.

D'coninck van Poortugael is een rijksmonumentaal gebouw in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht.

Apotheek De Liefde is een jugendstil-gebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het gebouw werd op 22 mei 2001 aangewezen als rijksmonument.Het pand aan de Voorstraat 6 en duidelijk zichtbaar vanaf de Neude, is het bekendste jugendstil-gebouw van de stad. Het is in 1903-1904 gebouwd naar een ontwerp van architect R. Rijksen in opdracht van Johan de Liefde. Het pand is asymmetrisch opgezet met rechtsboven een zeshoekig torentje. Het is grotendeels opgetrokken in witte baksteen. Op de begane grond is een winkelpui in natuursteen met in een grote boog een bovenlicht. Sinds maart 2021 is er een kledingwinkel in gevestigd.

Het Grote Vleeshuis, ook wel onder andere de Grote Vleeshal en In de Ossenkop genoemd, is een gebouw van het voormalig slagersgilde aan de Voorstraat/het Jansveld in de Nederlandse stad Utrecht. Aan het begin van de 15e eeuw hadden de gilden in Utrecht aanzienlijke macht. Het vleeshuis van het Vleeshouwersgilde was in deze tijd bij het Utrechtse stadhuis gelegen en gezien hun werkzaamheden was bepaald dat de leden van dit gilde als enigen met lange messen door de stad mochten. Op 21 augustus 1425 kozen Vleeshouwers partij in de strijd om de macht, begaven zich naar het huis van de Utrechtse burgemeester Beernt Proys aan de Oudegracht en vermoordden hem in zijn bed. De moordenaars bleven ongestraft. Na enkele jaren werd wel besloten dat het oude slachthuis gesloten werd en opgesplitst op twee verder gelegen locaties moest komen: het Grote Vleeshuis aan de Voorstraat, en in 1432 de Kleine Vleeshal aan de Lange Nieuwstraat. Daarbij werd bepaald dat het slagersgilde opgeheven werd en de leden over de andere gilden verdeeld moesten worden. In 1637/1638 werd het vleeshuis herbouwd, vermoedelijk naar ontwerp van Paulus Moreelse, waarbij delen van het 15e-eeuwse vleeshuis werden behouden. Eind 19e eeuw werd op de bovenverdieping een telefooncentrale van de Nederlandsche Bell-Telephoon Maatschappij gevestigd. Omstreeks 1910 vestigde rijwielhandelaar Alfrink zich op dit adres. Rond 1960 nam de jeugdbibliotheek haar intrek in het gebouw. Vandaag de dag heeft het een winkelfunctie.

RASA was een muziekpodium in de Nederlandse stad Utrecht en bevond zich aan de Pauwstraat 13A. RASA startte in 1970.RASA presenteerde muziek en dans uit alle werelddelen in concerten, dansvoorstellingen en clubavonden. Jaarlijks vonden er zo'n honderd voorstellingen en concerten plaats in de zaal die plaats biedt aan maximaal 350 bezoekers. Daarnaast organiseerde RASA festivals en literaire evenementen. RASA was aanvankelijk gevestigd in het voormalig Oranjehuis (het jongerencentrum Kasieno) aan het Paardenveld 8 te Utrecht, naast het politiebureau Paardenveld. Beide panden zijn inmiddels gesloopt.Per 1 januari 2017 werd de gemeentelijke subsidie aan RASA stopgezet. Vanuit de organisatie werden pogingen ondernomen om de locatie aan de Pauwstraat een culturele herbestemming te geven.In april 2017 werd bekend dat het BAK (Basis voor Actuele Kunst) in het pand aan de Pauwstraat 13A gevestigd zou worden.

BAK, basis voor actuele kunst is een in 2003 opgericht platform voor hedendaagse kunst in Utrecht. De instelling fungeert als een platform voor het denken over, met en via kunst om zo kritisch in te gaan op actuele maatschappelijke vraagstukken en om samen met het publiek de wereld anders voor te stellen en vorm te geven. Dit doet BAK door publieke programmering en het maken van tentoonstellingen te combineren met onderzoek, onderwijs en talentontwikkeling. Sinds 2017 is BAK naast een presentatie-instelling tevens een postacademische instelling, met een eigen Fellowshipprogramma.

De Hardebollenstraat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 50 meter lange straat is gelegen tussen de Voorstraat en de Breedstraat. Omstreeks het jaar 1200 bevond zich een stadswaag in het hoekpand Herdebollencule met de Voorstraat. Van de 20e eeuw tot 2013 vond er in de straat raamprostitutie plaats. Er staat een drietal monumentale panden.

Het (Sint) Margaretenhof, ook wel gespeld als Margarethenhof is een rijksmonument bestaande uit een rijtje godskameren in de binnenstad van Utrecht. In 1367 nam Domkanunnik Gijsbrecht van Walenborch een stuk land aan het Jansveld in erfpacht en bouwde er het gasthuis voor de opvang van landlopers van St. Mathias en Margareta of Margaretengasthuis. In 1371 werd de kapel gewijd door de bisschop. In 1562 werd het gasthuis verbouwd tot twintig godskameren. De bewoners kregen preuves uitgedeeld (turf en geld) maar er werden ook preuves uitgedeeld aan armen die niet in het hof woonden. De inkomsten van de fundatie bestonden uit pachtgelden van landerijen in de omgeving van Utrecht. De stichter had laten vastleggen dat het beheer in handen zou zijn van de raadsburgemeester van de stad en de Domkanunnik die proost van Leiden was, of anders de oudste kanunnik van de Dom. Vanaf 1648 is het beheer echter geheel in handen van de burgemeester. In het begin woonden er ongeveer 25 mensen maar in het midden van de 19de eeuw was dit aantal gegroeid tot zestig. In 1894 werd begonnen met de sloop van elf bouwvallige woningen. Voor de bewoners werden elders nieuwe woningen gebouwd. In de jaren 70 van de 20ste eeuw waren de woningen onbewoonbaar verklaard en werd (een deel van) het complex gekraakt. In 1979 nam de Stichting Het Utrechts Monumentenfonds het beheer over van B&W en voerde in 1980 herstelwerkzaamheden uit. Ook daarna hadden niet alle woningen een eigen inpandig toilet en moeten deze bewoners gebruikmaken van een secreet op de binnenplaats. De vier woningen die aan de straatkant staan, bevatten nog middeleeuws metselwerk. Drie hiervan hebben de voordeur aan de straat, de vierde in de poort. Deze woning bevindt zich boven de poort. Boven de poort bevindt zich ook een gevelsteen. De poort leidt naar de binnenplaats, waar zich nog vijf woningen bevinden.

De Neude is een plein in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.

De Kleine Slachtstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij het Jansveld en eindigt zo'n 50 meter verder op de Voorstraat. De straat bestond mogelijk reeds omstreeks 1300. Ze is ontstaan als brandsteeg tussen de Voorstraat en het Jansveld. De Kleine Slachtstraat stond in het verleden bekend als Kleine Slachtsteeg of Korte Slachtsteeg. Het 17e-eeuwse hoekpand Voorstraat 25 heet Guldeberch en heeft een achterhuis, Silverberch, dat voorheen het adres had aan de Kleine Slachtstraat. Het pand op nummer 3 is een gemeentelijk monument.

De Jacobijnenstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 100 meter lange straat is gelegen tussen de Oudegracht en de Predikherenstraat, Loeff Berchmakerstraat en de Breedstraat waar de straat in overgaat. Er bevinden zich aan de Jacobijnenstraat tal van monumentale panden. De straat is vernoemd naar de Jacobijnen, een andere naam voor Predikheren of Dominicanen. Het straatje leidt naar de plek waar zij tot 1581 hun klooster hadden.

De Korte Lauwerstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 80 meter lange straat is gelegen tussen de Breedstraat en de Lange Lauwerstraat. Deze middeleeuwse straat heette vroeger de Corte Loyerstraet. Een plan uit 1829 om de straat te verlengen tot de Van Asch van Wijckskade is nooit uitgevoerd. De Korte Lauwerstraat is een vrij smalle straat waar eenrichtingsverkeer geldt voor het gemotoriseerd verkeer, zij mogen niet vanaf de Breedstraat naar de Lange Lauwerstraat toe.