place

Rijksbeschermd gezicht Loon

Beschermd stads- of dorpsgezicht in NederlandWaalre
Rijksbeschermd stads of dorpsgezicht Loon
Rijksbeschermd stads of dorpsgezicht Loon

Gezicht Loon is een van rijkswege beschermd dorpsgezicht in Loon ten zuiden van Waalre-dorp in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 15 juli 1968. Het gebied werd op 24 juni 1971 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 48,4 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Rijksbeschermd gezicht Loon (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Rijksbeschermd gezicht Loon
Loon, Waalre

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Rijksbeschermd gezicht LoonLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 51.379060833333 ° E 5.4413444444444 °
placeToon op kaart

Adres

Loon 11
5581 VH Waalre
Noord-Brabant, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Rijksbeschermd stads of dorpsgezicht Loon
Rijksbeschermd stads of dorpsgezicht Loon
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Oude Sint-Willibrorduskerk (Waalre)
Oude Sint-Willibrorduskerk (Waalre)

De Oude Sint-Willibrorduskerk is een voormalige kerk gelegen aan de Oude Torenstraat te Waalre-dorp in Nederland. De kerk is eigendom van de gemeente Waalre en is een rijksmonument. De kerk bestaat uit het tufstenen schip in romaanse stijl uit de 12e eeuw, en de latere uitbreiding en toren uit de 15e eeuw, in gotische stijl. Het romaanse tufstenen schip is een der oudste van Noord-Brabant. De kerk is voorzien van een beiaard en een pijporgel. Sinds de Tweede Wereldoorlog is de kerk in gebruik als herdenkingskapel voor Brabantse gesneuvelden. Jaarlijks wordt in de tweede week van september een provinciale herdenkingsplechtigheid gehouden welke rechtstreeks te zien is op Omroep Brabant. Daarnaast wordt de kerk verhuurd voor kerkelijke vieringen zoals dopen, huwelijken en uitvaarten. Na de brand in het gemeentehuis van Waalre op 18 juli 2012 is de kerk aangewezen als reguliere trouwlocatie voor huwelijken in Waalre. Het graf van Anton Coolen bevindt zich op het rond de kerk gelegen kerkhof. In de toren bevindt zich sinds de bouw van de toren in ca. 1470 een uurwerk ter hoogte van de goot van het schip. Het is voorzien van een elektrische aandrijving met eindeloze ketting ( systeem Huijgens). Een slingervanger zorgt ervoor dat het uurwerk nauwkeurig op tijd loopt. Het uurwerk zelf stamt zeer waarschijnlijk uit het jaar 1360. Mogelijk het oudste complete (met wijzerplaat en wijzers) nog werkende uurwerk ter wereld en zou door Hendric van Thoren (stadsuurwerkmaker van Maastricht) gemaakt kunnen zijn. Het is museaal opgesteld in een deels glazen kabinet.

Loondermolen

De Loondermolen was een watermolen op de Dommel, ten zuiden van Waalre en ten noorden van Valkenswaard. Ze diende als korenmolen. De watermolen bevond zich op de plaats waar de heerlijkheid Waalre, Valkenswaard en Aalst haar hoofdkwartier had. De Dommelseweg gaat hier via de Loondermolenbrug over de Dommel. De heren van Waalre waren tevens heren van Herlaar en nog andere plaatsen, en ze woonden aanvankelijk niet bij de Loondermolen. Het kasteel van Loon zou, als adelijcks huijsinghe (slotje) pas in de eerste helft van de 15e eeuw zijn gebouwd. Dit huis werd in 1867 gesloopt en verbouwd tot boerderij. Deze werd in 1934 getroffen door brand en opnieuw opgebouwd in gewijzigde vorm. Ze heet nog steeds Het Kasteel. Een deel van de naar de Loonderweg gekeerde gevel is nog een restant van het oude kasteel. De Loondermolen bestond vermoedelijk niet voor 1368, aangezien een document van toen wel over de nabijgelegen Keersoppermolen, maar niet over de Loondermolen repte. Pas in 1384 werd de molen voor het eerst vermeld als zijnde in bezit van de heerlijkheid. Het was een dwangmolen voor de inwoners van bepaalde nabijgelegen gehuchten. In 1545 kwam een commissie in opdracht van keizer Karel V de stuwhoogten vaststellen bij de diverse watermolens. In 1703 stelde de heer van Waalre enz., Gerard Hubert van der Clusen, voorwaarden op voor de verpachting van de molen aan een molenaar. Deze bevatte vele verplichtingen. Vanaf 1793 kwam de molen in eigendom van de molenaars, vanaf 1888 was ze vaak in bezit van tabaksfabrikanten als Swane en in 1937 kwam ze in het bezit van Waterschap De Dommel. De molen was bedekt met leien, die mogelijk bij de sloop van het Kasteel beschikbaar zijn gekomen. Het gebouw was van hout. De molen werd gesloopt, maar het molenhuis bleef bewaard. Het werd herbouwd na een brand in 1907, en het werd sterk gewijzigd in 1966.