Spiegelhof

De 's Gravenmolen is de oudste molen van de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen. Deze watermolen aan de Maalbeek wordt reeds vermeld in geschriften uit de 1220, maar is zeker nog ouder. Hij ontleent zijn naam aan de graven van Grimbergen en deed dienst als banmolen: de bewoners van het graafschap waren verplicht hier hun graan te laten malen. Pas in 1912 werd het oorspronkelijk houten rad vervangen door een metalen. Halverwege de 20e eeuw maakte Louis Thomas er een industriële molen van. De molen bleef in werking tot in 1964. Louis Thomas was inmiddels bakker geworden in Koekelberg. Op het einde maalde hij nog enkel elektrisch. Het gebouw bleef goed onderhouden, maar brandde af op 8 februari 1991. De molen geraakte hierna volledig in verval en kwam in privébezit en werd omgebouwd tot villa. De molen werd op 9 juli 1980 als monument en als dorps- en stadsgezicht beschermd en is niet toegankelijk. In tegenstelling tot wat men weleens zou kunnen denken, is de nabijgelegen eetgelegenheid niet de 's Gravenmolen.

De Polderkapel is een bakstenen kapel in de 's Gravenmolenstraat te Grimbergen. Ze werd in 1847 opgericht op een stuk grond uit de Polderweide. Het bestaat uit een eenvoudig bakstenen blok waarin zich een diepe nis bevindt met het beeld van Onze-Lieve-Vrouw en de bloemen. De kapel werd in 1948 helemaal heropgebouwd. Bij deze kapel werd gedurende vele jaren in gemeenschap de rozenkrans gebeden in de Maria-maand. In oktober was er de jaarlijkse Noveen. Het Mariabeeldje werd jaarlijks meegedragen in de Ommegang. De kapel is eigendom van de gemeente.

In de Vanakenstraat in de Vlaams-Brabantse gemeente Grimbergen staat nog een oude boerenarbeiderswoning, waarvan de bouw mogelijks terug gaat tot de 19e eeuw. Het is één van de weinig resterende huisjes van dat type in Grimbergen. Het eenvoudig huisje staat op een rechthoekige plattegrond en heeft vier traveeën en één bouwlaag onder pannen zadeldak. Met schijnvoegen bepleisterde lijstgevel met dubbelhuisopstand op groen geschilderde plint. Rechthoekige vensters met hardstenen dorpels en houten schuiframen; lage rechthoekige deuropening. Witgeschilderde bakstenen achtergevel met rechthoekige openingen onder houten en ijzeren lateien.

Het Hof te(r) Weerde of Hof ter Spriet is een gesloten hoeve in de Maalbeekvallei in de Belgische gemeente Grimbergen. Het woonhuis en de langsschuur klimmen op tot het derde kwart van de 17e eeuw (zie jaartal 1661 boven schuurpoortje). De overige gebouwen dateren uit de 19e eeuw. Aanvankelijk was het een pachthof van de heren van Grimbergen, doch in 1217 bij een grondruil verworven door de Abdij van Grimbergen. Het pachthof en zijn onmiddellijke omgeving werden als dorpsgezicht en monument beschermd bij M.B. van 9 juli 1980.

Het Hof ter Biest of de Biesthoeve is een gerekte hoeve met trapgevels uit de 17e eeuw, gelegen aan de Wolvertemsesteenweg in de Vlaamse gemeente Grimbergen. Het is een voormalige abdijhoeve van de Abdij van Grimbergen.

Het Nekkerbos is een bos in Grimbergen in de provincie Vlaams-Brabant in België aan de monding van de Amelvonnebeek in de Maalbeek. Het bos is eigendom van Natuurpunt, de Provincie Vlaams-Brabant, de Koninklijke Schenking en enkele particuliere eigenaars. Voor 1900 lagen hier voedselarme hooilanden. De nabijgelegen Nekkerweide, beheerd door Natuurpunt, is een overblijfsel van deze hooilanden en wordt al lange tijd als natuurgebied beheerd. Hier vindt men knolsteenbreek, moerasstreepzaad en kleine ratelaar. Van de in de Maalbeekvallei voorkomende vogels kunnen watersnip, waterral, en wintertaling worden genoemd. De grens tussen de gemeenten Grimbergen en Meise volgt de Maalbeek gedurende lange tijd. Aan de kant van Meise is er het sportcentrum "De Nekker" gelegen.

Het Pachthof d'Yveshoeve is een vierkantshoeve uit de 18e eeuw gelegen aan de Maalbeek in Grimbergen. Het was een der pachthoeven die tot het kasteel Paddenborch behoorde. De hoeve dankt haar naam aan de familie d'Yve. Andere benamingen die men terugvindt, zijn Dievenpachthof, Hof van Liekercke en De Beuckeleer. Van 1921 tot 1927 woonde toenmalig burgemeester Theophiel Verhasselt in de d'Yveshoeve. Toen in 1929 de hoeve te koop stond, hebben Jozef Janssens en zijn echtgenote Louise Brion de hoeve aangekocht. De hoeve werd door de familie Janssens, die ze tot in 1968 uitbaatte, opgeknapt en onderhouden. In 2019 werd een beheersplan goedgekeurd door het Agentschap Onroerend Erfgoed. Thans doet de hoeve dienst als een reeks feestzalen (Salons de Romrée).

Volkssterrenwacht Mira is de oudste volkssterrenwacht van België en is gelegen in Grimbergen, ten noorden van Brussel. Ze werd in 1967 opgericht door de Norbertijn Godfried Thomas Pieraerts (1908 - 1984). De sterrenwacht is open voor groepen op maandag, vrijdag en zaterdag van 14 tot 22 h, op dinsdag en donderdag van 9 tot 22 h en op woensdag van 9 tot 18 h. Individuele bezoekers kunnen de volkssterrenwacht bezoeken op woensdagnamiddag van 14 tot 18 h, zondagnamiddag van 14 tot 18 h, of kunnen bij een groep aansluiten na telefonische afspraak. Elke laatste vrijdag van de maand kan men ook naar een waarnemingsavond gaan (Astroclub), die telkens aanvangt om 19:30 h met een spreekbeurt door weerman Frank Deboosere, die tevens bestuurslid is van de sterrenwacht. De sterrenwacht beschikt over een uitgebreid bibliotheek- en documentatiecentrum dat open is op woensdagnamiddag van 14-18h en vrijdagavond van 19-22h. De huidige voorzitter is Eddy Van Geel.

De Meysemolen is een watermolen in de Vlaams-Brabantse plaats Meise gelegen aan Sint-Annastraat 33. Deze watermolen op de Amelgemse Molenbeek van het type bovenslagmolen fungeerde als korenmolen.

Het Prinsenbos is een bos dicht bij het centrum van Grimbergen. In het bos bevinden zich de ruïnes van het Prinsenkasteel, het voetbalterrein van KSC Grimbergen, een sporthal, een speeltuintje, een geboortebos, de boskapel en een Maria-kapel die opgericht werd in 1954 door de soldaten van TTr uit Vilvoorde en eigendom is van de gemeente. Tijdens de Tweede Wereldoorlog staken de terugtrekkende Duitsers het kasteel op 4 september 1944 in brand. Nadien kocht de gemeente in 1959 de ruïnes en het grootste gedeelte van het park. Sinds 2009 is het beheer van het gebied via een erfpachtovereenkomst met de gemeente Grimbergen toevertrouwd aan het Agentschap voor Natuur en Bos. Tijdens het bestuur onder burgemeester Marleen Mertens, werd een deel van het bos aan de Speelbroek in 2011 geveld om plaats te maken voor een parking voor de Regenboogschool. Deze ontbossing greep plaats ondanks het feit dat de gemeente Grimbergen niet over de nodige vergunningen beschikte. De Vereniging voor Bos in Vlaanderen (VBV) protesteerde hiertegen. Het grootste gedeelte van het Prinsenbos is gecategoriseerd als zeer waardevol op de Biologische Waarderingskaart, maar de natuur heeft er sterk te lijden onder een hoge recreatiedruk. Het bos bestaat uit oude inheemse bomen zoals beuk (fagus sylvatica), wintereik (quercus petraea) en es (fraxinus excelsior). Aan het voetbalveld staat twee beeldbepalende wintereiken. In het microreliëf zijn sporen van de voormalige Franse tuin bewaard gebleven. Ten oosten van het Prinsenbos loopt de Prinsenstraat, een fraaie dreef met bruine beuken (fagus sylvatica f. purpurea). Deze dreef verbond het kasteel met de Sint-Servaaskerk en bestond ook uit een openbare weg naar Brussel. Van de dubbele dreef zijn thans 3 bomenrijen bewaard gebleven.

De Abdij van Grimbergen (Canonia Grimbergensis in het Latijn) is een norbertijnenabdij in de Brabantse circarie. Ze ligt in Grimbergen (provincie Vlaams-Brabant), ongeveer 10 kilometer ten noorden van Brussel. Het is de oudste bewoonde norbertijnenabdij van België. Het embleem van de abdij is de feniks, ontleend aan de Griekse mythologie. Net zoals deze vogel herrijst uit zijn as, is de abdij namelijk na herhaalde verwoestingen (in 1142, 1579 en 1816) heropgebouwd. Dit wordt ook verwoord in de leuze ardet nec consumitur ("zij brandt, maar wordt niet verteerd").

De Sint-Servaasbasiliek is een barokkerk in de Belgische plaats Grimbergen (provincie Vlaams-Brabant). De basiliek wordt beschouwd als een van de mooiste en meest harmonieuze barokkerken in de Lage Landen. De kerk maakt deel uit van de norbertijnerabdij van Grimbergen en doet tevens dienst als parochiekerk. In 1999, op het hoogfeest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, werd aan de kerk de eretitel van basiliek verleend. Na de godsdienstoorlogen brak er met het doordachte beleid van Albrecht en Isabella (1598 - 1621) een rustige en voorspoedige periode aan in de Zuidelijke Nederlanden. Dit liet de Norbertijnengemeenschap toe een nieuwe kerk te bouwen onder het abbatiaat van Carolus Fernandez de Velasco. In 1660 werd de bouw aangevat van de abdijkerk volgens de plannen van de norbertijn Gilbertus van Zinnik (1627 - 1665). Het gebouw werd opgetrokken in een triomfantelijke en feestelijke barokstijl die tevens getuigt van de geest van het Concilie van Trente (1545-1563) en de Katholieke Reformatie. In 1700 waren de werken dermate gevorderd dat de kerk kon worden ingewijd.