place

Elzenhagen

Amsterdam-NoordWijk in Amsterdam
Dansend Paar
Dansend Paar

Elzenhagen is een woonbuurt en een gelijknamig sportpark in Amsterdam-Noord, in het westen van de Buikslotermeerpolder. De wijk maakt deel uit van het gebied Centrum Amsterdam Noord. De naam Elzenhagen verwijst naar de in 1964 gesloopte boerderij Elsenhage aan de Buikslotermeerdijk.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Elzenhagen (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Elzenhagen
B. Merkelbachsingel, Amsterdam Noord

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: ElzenhagenLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.406041666667 ° E 4.9330611111111 °
placeToon op kaart

Adres

B. Merkelbachsingel 421
1022 KE Amsterdam, Noord
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Dansend Paar
Dansend Paar
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Brug 1794
Brug 1794

Brug 1795 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Dat moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Over de uitloper van de singel werd deze voetbrug gebouwd. Het werd een grotendeels metalen brug met houten planken en balustrades die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. De overspanning wordt gedragen door een stel brugpijlers met jukken. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 al voor of in 2009 opgeleverd. De brug is circa 10 meter lang en 2 meter breed. De brug ligt tussen het H. Stolleplantsoen (vernoemd naar architect Hein Stolle) en de C. Kruyswijkstraat (Cornelis Kruyswijk) en zit ingeklemd tussen vier woningen uit de periode 2005-2015. De hele buurt kent overigens straten vernoemd naar architecten.

Brug 1792
Brug 1792

Brug 1792 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Om de diverse wijken verbinding met elkaar te kunnen laten maken werd over de Elzenhagensingel vanuit de B. Merkelbachsingel een voet- en fietsbrug gelegd, die samen met de brug 1793, brug 2471 en brug 2472 het verkeer rondom een vijver annex kom geleiden. De bruggen 1791 tot en met 1795 liggen hier keurig op een rijtje en zijn te herkennen aan hun gelijkenis in vakwerkachtige balustraden en voor brug 1792 geldt hetzelfde. Toch is hier het werk vakwerk simpeler uitgevoerd. Het brugdek is grotendeels van hout. Dit thema vakwerk in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. De overspanning wordt gedragen door twee setjes van brugpijlers waarop de jukken, waarop de liggers. Het brugdek knikt ter plaatse van de pijlers/jukken. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 opgeleverd. De brug is circa 15 meter lang en 7 meter breed. De brug ligt tussen de B. Merkelbachsingel (de westelijke kade) en de Elzenhangensingel (de oostelijke kade) van de Elzenhagensingel.

Brug 1795
Brug 1795

Brug 1795 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De brug ligt in de G.j. Scheurleerweg. Deze lange weg lag sinds eind jaren zestig als eenzame infrastructuur in een nog landelijk deel van Amsterdam-Noord. Er waren wel al de Noorderbegraafplaats en Volkstuincomplex Buikslotermeer, maar voor het overige was het nog vooral landbouw- en veeteeltgebied. Belangrijkste reden om de weg als zijtak van de IJdoornlaan aan te leggen was de bouw (en ingebruikname) van Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord, dat ook al tussen de weilanden lag. Mede door de komst van de Rijksweg 10 (ringweg) konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Voor de aansluiting werd brug 1795 geschapen. Deze verkeersbrug werd gebouwd in de G.J. Scheurleerweg en overspant die verbindingssloot. Het werd een beklinkerde betonnen brug met leuningen en balustraden die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 al voor of in 2009 opgeleverd. De brug is ongeveer 7 meter breed en 3,5 meter lang.

Brug 2279
Brug 2279

Brug 2279 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Tijdens de afronding van de werkzaamheden van Ringweg Noord kwam er tussen die snelweg en De Nieuwe Noorder een graslandje zonder bestemming te liggen. Eeuwenlang was het grasland al dan niet met vee erop, maar de ringweg zorgde voor verdere stadsverdichting daar. Er kwam tussen 1996 en 1999 een woonwijk te liggen met de ietwat vreemde naam Diopter. Die wijk wordt omringd door water. Voor de verbinding met de omgeving werden vier bruggen aangelegd. Brug 2279, een tijdlang aangeduid als brug 1754, is een voetbrug tussen het wijkje en de G.J. Scheurleerweg, de verkeersader hier. De brug is circa 11 meter lang en 1,90 meter breed. Het waren de jaren dat de stadsdeelkantoren (mede) verantwoordelijk waren voor de infrastructuur; de Publieke Werken, eerder verantwoordelijk voor bruggen, was opgeheven. Het ontwerpen van bruggen werd uitbesteed. De voetbrug staat op metalen brugpijlers; ook de liggers zijn van metaal. Daarop liggen de houten planken. Ook de leuningen en balusters zijn weer van metaal. Om doorvallen door de balustrade te voorkomen zijn staaldraden bevestigd. Het wijkje Diopter ligt iets lager dan de G.J. Scheurleerweg, reden waarom aan de kant van Diopter een klein trapje en hellingbaan ligt. De brug werd ontworpen door Chris de Jonge, Louis Hoogveld en Kees de Kat, dan samenwerkend onder architectenbureau DeJonge Hoogveld en deKat (1991-1999, later JHK-Architecten) uit Utrecht; zij ontwierpen tevens alle woningen voor het wijkje.

Brug 1793
Brug 1793

Brug 1793 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Over de uitloper van de singel werd deze verkeersbrug gebouwd. Het werd een betonnen brug met metalen balustraden en leuningen. Die balustrades die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 opgeleverd. De brug is circa 11 meter lang en 9 meter breed. De brug ligt tussen het H. Stolleplantsoen (vernoemd naar architect Hein Stolle) en de B. Merkelbachsingel (Ben Merkelbach) en zit deels ingeklemd tussen woningen uit de periode 2005-2015. De hele buurt kent overigens straten vernoemd naar architecten. Niet veel later kreeg deze verkeersbrug assistentie van voetbrug Brug 2471, die aanmerkelijk lager ligt.

Brug 2471
Brug 2471

Brug 2471 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Over de uitloper van de singel werd voor voetgangers naar brug 1793 een apart bruggetje gebouwd. Het werd een metalen brug met dito balustraden en leuningen. Die balustrades die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 opgeleverd. De licht gewelfde brug is circa 11 meter lang. Ze ligt tussen het Alfred Tepepad (vernoemd naar architect Alfred Tepe) in het H. Stolleplantsoen (Hein Stolle) en de B. Merkelbachsingel (Ben Merkelbach) en ligt vrij tussen de landhoofden. De hele buurt kent overigens straten vernoemd naar architecten. Brug 2471 assisteert verkeersbrug Brug 1793, die hoger ligt, maar kennelijk geen ruimte kon bieden aan het voetpad.

Brug 2473
Brug 2473

Brug 2473 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op, aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Dat leek een definitief einde maar voor dit gebied moesten de grootste werkzaamheden toen nog beginnen; de bouw van metrostation Noord; eindpunt van de Noord/Zuidlijn, de latere Metrolijn 52. Door de komst van de ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven, het maakte plaats voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord, dat tegen de Nieuwe Leeuwarderweg kwam te liggen. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig van de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Die singel moest aan de oostkant een verbinding krijgen met de water- en verkeerssystemen aan de andere kant van de Nieuwe-Leeuwarderweg, waar al sinds midden jaren zestig de woonwijk Buikslotermeer-Noord met ringsloot ligt. Er kwamen drie bruggen te liggen om water en verkeer te kunnen geleiden. Brug 2473 werd een voet- en fietsbrug in genoemde weg en over genoemd water. De brug heeft een tweede functie; het zorgen van een verbinding van het H. Stolleplantsoen met Afred Tepepad richting de verkeersader hier. Het werd een lichtgewicht bruggetje met metalen leuningen en balustraden die doen denken aan vakwerk. De brug lijkt te steunen op uitsparingen en draagbalken in de damwanden die hier als oevers van de waterweg dienen. Het (basis)ontwerp uit 2007 is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd pas later in 2015 neergelegd, de bouw van de Noord/Zuidlijn liep jaren vertraging op.

Brug 2277
Brug 2277

Brug 2277 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Tijdens de afronding van de werkzaamheden van Ringweg Noord kwam er tussen die snelweg en De Nieuwe Noorder een graslandje zonder bestemming te liggen. Eeuwenlang was het grasland al dan niet met vee erop, maar de ringweg zorgde voor verdere stadsverdichting daar. Er kwam tussen 1996 en 1999 een woonwijk te liggen met de ietwat vreemde naam Diopter. Die wijk wordt omringd door water. Voor de verbinding met de omgeving werden vier bruggen aangelegd. Brug 2277 is een verkeersbrug die het wijkje verbindt met de Berend Boeijingastraat. Deze straat is weliswaar toegankelijk voor alle verkeer, maar loopt eigenlijk aan beide uiteinden dood op een voet- en fietspad. De brug is daarom alleen voor bestemmingsverkeer. Aangezien de woonwijk een stuk lager ligt dan de genoemde straat ligt de brug hellend over de ringsloot om Diopter. Het waren de jaren dat de stadsdeelkantoren (mede) verantwoordelijk waren voor de infrastructuurtijden; de Publieke Werken eerder verantwoordelijk voor bruggen was opgeheven. Het ontwerpen van bruggen werd uitbesteed. De brug, eerdere bekend als brug 1752, werd ontworpen door Chris de Jonge, Louis Hoogveld en Kees de Kat, dan samenwerkend onder architectenbureau DeJonge Hoogveld en deKat (1991-1999, later JHK-Architecten) uit Utrecht; zij ontwierpen tevens alle woningen voor het wijkje. Het werd vanwege het te verwachten autoverkeer een betonnen vaste brug; balusters (enigszins taps toelopend) en leuningen zijn van metaal, net als de valbescherming in de balustraden. Met enige moeite is vanaf de brug het beeld The last dance van Herman Lamers te zien.