Sint-Lodewijkskerk (Berlijn)

Hohenzollernplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan de rand van het gelijknamige plein, onder de Hohenzollerndamm, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Station Hohenzollernplatz is zoals alle stations op de U3 opgenomen op de monumentenlijst.Station Hohenzollernplatz heeft een eilandperron en werd zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 ontworpen door Wilhelm Leitgebel. De stad spaarde ook hier kosten noch moeite om het station een luxueus uiterlijk te geven, dat het goedburgerlijke karakter van de omgeving moest weerspiegelen. In de wanden worden door pilasters nissen geschapen en voor het dak koos men een cassetteplafond. Brede natuurstenen zuilen met gedecoreerde kapitelen op het perron maken het ensemble af. In de noordelijke wand van de perronhal, langs het spoor richting Krumme Lanke, is een granietblok aangebracht met het opschrift Grundstein 5. Oktober 1909 ("Eerste steen 3 oktober 1909") – hier begon namelijk de bouw van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn. In de wandnissen hingen aanvankelijk reclameborden, maar deze werden aan het eind van de jaren 1980 vervangen door afbeeldingen van bezittingen van de Hohenzollerndynastie, die Duitsland tot 1918 regeerde. Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar de midenberm van de Hohenzollerndamm leiden. Oorspronkelijk lagen deze met sierportalen omgeven uitgangen aan de rand van de straat, totdat deze in 1954 werd verbreed. De westelijke uitgang, bij de kruising met de Uhlandstraße, werd bij deze gelegenheid aangepast: de hoge met adelaars gekroonde pijlers kwamen achter in plaats van voor de toegang te staan. De oostelijke toegang, op het eigenlijke plein, bleef onveranderd.

Uhlandstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Kurfürstendamm, nabij de kruising met de Uhlandstraße, in het westelijke stadscentrum (Charlottenburg). Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 en is het westelijke eindpunt van lijn U1.

De Fasanenstraße is een straat in Berlijn, gelegen in het district Charlottenburg-Wilmersdorf. Het is een belangrijke zijstraat van de Kurfürstendamm. De straat geldt als een exclusieve winkelstraat in dit deel van Berlijn. Tevens zijn er verschillende horeca-gelegenheden te vinden.

De Fasanenstrasse Synagoge was een liberaal Joodse synagoge in Duitse hoofdstad Berlijn. De synagoge opende in augustus 1912 de deuren in de wijk Charlottenburg aan de Fasanenstrasse ter hoogte van de Kurfürstendamm, in de buurt van treinstation Zoologischer Garten. Onder het nazibewind werd de synagoge gesloten en later verwoest.

Spichernstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen nabij de kruising van de Spichernstraße en de Bundesallee in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd gebouwd als overstappunt voor de lijnen U3 en U9 en kwam in gebruik op 2 juni 1959. Station Spichernstraße heeft de status van monument.De U3, vroeger bekend als Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, liep al sinds 1913 onder de Spichernstraße, maar een station was er op de huidige locatie niet. Wel bevond zich ongeveer 200 meter naar het noordoosten het metrostation Nürnberger Platz. Toen men in de jaren 1950 de nieuwe metrolijn G, de huidige U9, aanlegde, werd een overstapstation nodig op de plek waar deze de lijn naar Dahlem kruiste. Bij de samenkomst van de Spichernstraße en de Bundesallee bouwde men daarom een nieuw station met de naam Spichernstraße. Op 2 juni 1959 gingen de treinen van de huidige U3 er stoppen, tegelijk werd het te nabijgelegen station Nürnberger Platz gesloten. Nadat lijn G op 28 augustus 1961 voor het publiek geopend werd kwam station Spichernstraße ook voor deze lijn in gebruik. Door de sluiting van station Nürnberger Platz was op de U3 een voor de binnenstad te grote stationsafstand van ruim 1100 meter ontstaan; om dit te compenseren voegde men tussen Spichernstraße en Wittenbergplatz het nieuwe station Augsburger Straße in, dat zijn deuren opende op 8 mei 1961. Teneinde zo weinig mogelijk in de bestaande tunnel in te grijpen (de treinen bleven tijdens de bouw rijden) werden beide stations uitgerust met zijperrons. Op de nieuwgebouwde lijn G koos men echter, zoals gebruikelijk in de Berlijnse metro, voor een eilandperron. Het metrostation heeft de vorm van een V: de perrons van de U3 liggen onder de Spichernstraße, dat van de U9 bevindt zich onder de Bundesallee. In de punt van de V, waar beide niveaus bij elkaar komen alvorens elkaar te kruisen, bevindt zich een ondergrondse stationshal die toegang geeft tot zowel de U3 als de U9. Daarnaast hebben de perrons eigen uitgangen aan de noordzijde. Architect Bruno Grimmek, die eveneens tekende voor de overige stations van lijn G, hield het ontwerp van station Spichernstraße eenvoudig en functioneel. Op beide niveaus koos hij voor een betegeling in een blauwe pasteltint. Terwijl het ingevoegde station op de U3 volledig rechthoekig van vorm is, kreeg het niveau waar de U9 stopt een licht gewelfd dak met zeshoekige zuilen, hetgeen evenals het gebruik van pasteltinten kenmerkend is voor Grimmeks stijl. Bij een renovatie van het station aan het begin van de jaren 1990 werden de lichtblauwe tegels van het perron van de U9 vervangen door een witte betegeling met kleurrijke motieven. Eenzelfde aankleding is te vinden in het station Paradestraße op de U6. De perrons van de U3 hebben hun oorspronkelijke blauwe uiterlijk behouden.

De Kurfürstendamm (Keurvorstendam) is de grootste winkelboulevard in Berlijn. De straat is breed opgezet met gescheiden rijbanen en een groenstrook middenin (voormalige trambaan). De winkelstraat is gelegen in het stadsdeel Charlottenburg.

Fehrbelliner Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf, te midden van diverse overheidsinstellingen. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Met de komst van de U7 op 29 januari 1971 werd Fehrbelliner Platz een overstapstation. Beide lijnen kruisen elkaar op twee niveaus. Het op het bovenste niveau - direct onder de straat - gelegen station van de U3 heeft een eilandperron en ligt in een flauwe bocht. Zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 werd het ontworpen door Wilhelm Leitgebel. De wanden zijn bekleed met lichtgroene keramische tegels. In gedecoreerde lijsten aan de wanden is in mozaïek de stationsnaam aangebracht. Het dak wordt ondersteund door achthoekige met donkerrode tegels beklede zuilen. Op de plekken waar aanvankelijk reclameborden hingen zijn sinds 1978 foto's van Berlijn van Heinrich Zille te zien. Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar de oppervlakte leiden. Tot 1929 moesten passagiers in zuidelijke richting op Fehrbelliner Platz overstappen in kortere treinen, aangezien het tracé naar de Thielplatz aanzienlijk minder druk was. Om deze reden beschikt station Fehrbelliner Platz over een aantal opstelsporen. Een niveau lager ligt het in 1971 geopende station van de U7, dat eveneens over een eilandperron beschikt. De perronhal heeft een zeer kleurrijke inrichting: de wanden zijn bekleed met oranje en gele metaalplaten, de stationsborden hebben een brede violette omlijsting en de kiosken en nissen zijn in rood uitgevoerd. Het dak, dat hoger is boven de sporen, is geel en wit geverfd. Tot de verlenging van de U7 op 28 april 1978 was Fehrbelliner Platz het westelijke eindpunt van de lijn, waartoe er ook hier een opstelterrein aanwezig was. Tussen 2001 en 2002 onderging het station een uitgebreide renovatie. Aan hun zuidelijke uiteinde zijn beide niveaus door trappen met elkaar verbonden, daarnaast bestaat er een verbindingstunnel tussen het midden van de perrons en een ondergrondse stationshal. Om het ontwerp van het uit 1913 daterende station van de U3, een beschermd monument, niet te verstoren kregen de nieuwe verbindingstrappen balustrades van de gerenoveerde Kaiserdammbrücke. Beide perrons beschikken over meerdere uitgangen, waarvan enkele uitkomen in een knalrood toegangsgebouw op het plein. Dit gebouw werd tegelijkertijd met de komst van de U7 geopend en wordt gedomineerd door een rood-groene klokkentoren met het logo van de Berlijnse metro.

Güntzelstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Bundesallee, tussen de kruising met de Güntzelstraße en met de Trautenaustraße, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en ligt aan lijn U9. De Güntzelstraße is genoemd naar Bernhard Güntzel, die van 1887 tot zijn dood in 1892 burgemeester van Wilmersdorf was.In augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. Reeds een jaar later begonnen de werkzaamheden aan de eerste zuidelijke verlenging van de lijn, via de Bundesallee naar Friedenau en Steglitz, die na een bouwtijd van negen jaar in gebruik zou komen. De metrobouw in West-Berlijn kende in deze periode dankzij de vele subsidies van de bondsregering een ware bloei. Op 29 januari 1971 kreeg niet alleen lijn 9 er vijf stations, waaronder Güntzelstraße, bij, maar werd ook lijn 7 naar het westen verlengd. Beide lijnen ontmoetten elkaar onder de Berliner Straße. Alle elf nieuwe stations werden ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Station Güntzelstraße, gebouwd tussen 1963 en 1966, kreeg een eenvoudige inrichting: een vlak dak, ondersteund door vierkante pilaren, en een eilandperron met aan beide uiteinden uitgangen die via een tussenverdieping naar de Bundesallee leiden. De wanden werden bekleed met oranje tegels, de pilaren kregen een blauwgroene betegeling. Afgezien van dit kleurcontrast bezit het metrostation geen decoratieve elementen.Het station is momenteel alleen via trappen en roltrappen te bereiken, maar uiteindelijk moeten alle Berlijnse metrostations van een lift voorzien zijn. Station Güntzelstraße heeft hierbij echter geen hoge prioriteit; volgens het tijdschema van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift pas na 2010 plaatsvinden.

Blissestraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station bevindt zich onder de Berliner Straße, tussen de kruising met de Uhlandstraße en die met de Blissestraße, nabij de historische kern van Wilmersdorf (tot 1920 een zelfstandige stad) rond de Wilhelmsaue. De Blissestraße is genoemd naar de Wilmersdorfse grootgrondbezittersfamilie Blisse, die aan het begin van de 20e eeuw een weeshuis in de stad stichtte. Station Blissestraße werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. De bouw van het metrostation begon in 1967 in het kader van een westelijke verlenging van lijn 7, van station Möckernbrücke naar de Fehrbelliner Platz. In het gedeelde Berlijn ontwikkelde lijn 7 zich tot een van de belangrijkste West-Berlijnse verbindingen, die uiteindelijk een halve ring door de stad zou beschrijven en de in Oost-Berlijn gelegen historische binnenstad ontwijkt. Station Blissestraße werd zoals vrijwel alle Berlijnse metrostations uit deze periode ontworpen door Rainer Rümmler. De architect creëerde voor het station een bijzonder vormgegeven plafond, bekleed met diverse gipsen bakjes die in combinatie met gedeeltelijke verlichting van onderaf een speels reliëf opleveren en een geluidsdempende functie hebben. De wanden langs de sporen hebben een bekleding van vierkante glanzende witte tegels gekregen, de steupilaren op het eilandperron zijn bekleed met bruin-grijze natuursteen. Het metrostation heeft hierdoor een wat voornamer uiterlijk dan de andere stations op dit deel van de U7.

Kurfürstendamm is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising Kurfürstendamm en de Joachimstaler Straße, nabij de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. Het metrostation kwam in gebruik op 28 augustus 1961 en wordt bediend door de lijnen U1 en U9. Aanvankelijk telde de in 1913 geopende aftakking onder de Kurfürstendamm slechts één station: het eindpunt Uhlandstraße. Toen in de jaren 1950 de nieuwe lijn G (nu U9) werd aangelegd, was er een nieuw overstapstation nodig. Om de bouw van het station te bespoedigen werd de dienst tussen Wittenbergplatz en Uhlandstraße tijdelijk stilgelegd. Op 28 augustus 1961 werd het eerste deel van lijn G in gebruik genomen, tussen Leopoldplatz en Spichernstraße. Vijf dagen later, op 2 september, opende ook het aansluitende station op de lijn naar Uhlandstraße. Het station aan de huidige U1 kreeg twee zijperrons, om de reeds bestaande tunnel niet ingrijpend te hoeven aanpassen. Om dezelfde reden is het dak van de perronhal ook redelijk laag. Het een niveau lager gelegen station van de U9 heeft een hoge dubbelgewelfde perronhal met zandkleurige achthoekige zuilen en een eilandperron. De wanden zijn op beide niveaus bekleed met lichtgroene tegels. Het metrostation werd ontworpen door Bruno Grimmek en geniet monumentenbescherming. Beide stations liggen niet direct boven elkaar, maar ten oosten (U1) en ten zuiden (U9) van de onder de kruising Kurfürstendamm/Joachimstaler Straße gelegen stationshal. Naast trappen en roltrappen naar de stationshal beschikken de perrons aan de uiteinden over directe uitgangen naar de straat. De oostelijke uitgangen van de perrons van lijn U1, leidend naar de Breidscheidplatz, bevinden zich op slechts 50 meter van een uitgang van het metrostation Zoologischer Garten op de U2.

Nürnberger Platz is een voormalig station van de metro van Berlijn. Het metrostation bevond zich onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Met de opening van het slechts 200 meter verderop gelegen station Spichernstraße sloot station Nürnberger Platz voorgoed zijn deuren; de laatste treinen stopten er op 1 juni 1959.

Konstanzer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Brandenburgische Straße, nabij de kruising met de Konstanzer Straße, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het werd op 28 april 1978 geopend aan het eerste deel van de noordwestelijke verlenging van de U7. Station Konstanzer Straße heeft een eilandperron met uitgangen aan beide uiteinden. Zoals alle stations op het in 1978 geopende deel van de U7 werd het ontworpen door Rainer Rümmler. Op de wanden is in mozaïek een lijnenmotief in de kleuren zwart, rood, geel en wit aangebracht. Deze kleuren zijn afkomstig uit het wapen van de stad Konstanz, waaraan het metrostation zijn naam dankt. De horizontale lijnen symboliseren de snelheid van de metro. Een bijzonderheid vormen de nog oorspronkelijke oranjekleurige stationsborden, die hier niet zoals elders door moderne exemplaren vervangen zijn. Dertig jaar lang had het station slechts één uitgang, aan de zuidzijde. Na een brand in station Deutsche Oper in 2000 besloot men echter dat alle stations om veiligheidsredenen minstens twee uitgangen moeten hebben. Konstanzer Straße was een van de laatste stations die onder handen genomen werd; de tweede uitgang, leidend naar de middenberm van de Brandenburgische Straße, kwam in gebruik op 28 mei 2008. Sinds een aantal jaren worden de Berlijnse metrostations daarnaast een voor een toegankelijk gemaakt voor mindervaliden. Station Konstanzer Straße zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat echter pas na 2010 uitgerust worden met een lift.