Nürnberger Platz (metrostation)

Augsburger Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder Nürnberger Straße, nabij de kruising met de Augsburger Straße, in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het metrostation werd toegevoegd aan een reeds bestaande lijn en kwam in gebruik op 8 mei 1961. Tegenwoordig maakt het station, dat de monumentenstatus bezit, deel uit van lijn U3. De U3, vroeger bekend als Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, liep al sinds 1913 onder de Nürnberger Straße, maar een station was er op de huidige locatie niet. Wel bevond zich ongeveer 200 meter naar het zuidwesten het metrostation Nürnberger Platz. Toen men in de jaren 1950 de nieuwe metrolijn G, de huidige U9, aanlegde, werd een overstapstation nodig op de plek waar deze de lijn naar Dahlem kruiste. Bij de samenkomst van de Spichernstraße en de Bundesallee bouwde men daarom een nieuw station met de naam Spichernstraße. Toen dit station op 2 juni 1959 in dienst kwam, werd het te nabijgelegen station Nürnberger Platz gesloten. Hierdoor was er op de huidige U3 een voor de binnenstad te grote stationsafstand van ruim 1100 meter ontstaan; om dit te compenseren voegde men tussen Spichernstraße en Wittenbergplatz een nieuw station in: Augsburger Straße. Teneinde zo weinig mogelijk in de bestaande tunnel in te grijpen (de treinen bleven tijdens de bouw rijden) werd het station uitgerust met zijperrons. Architect Bruno Grimmek hield het ontwerp van station Augsburger Straße eenvoudig en functioneel. De wanden werden bekleed met oranje tegels, kenmerkend voor de stijl van Grimmek, die vaak pasteltinten toepaste. Aan beide uiteinden van de perrons leiden uitgangen naar de Nürnberger Straße, ter hoogte van de Augsburger Straße respectievelijk de Eislebener Straße. Ondanks zijn centrale ligging kent het metrostation slechts een beperkt aantal reizigers.

Spichernstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen nabij de kruising van de Spichernstraße en de Bundesallee in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd gebouwd als overstappunt voor de lijnen U3 en U9 en kwam in gebruik op 2 juni 1959. Station Spichernstraße heeft de status van monument.De U3, vroeger bekend als Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, liep al sinds 1913 onder de Spichernstraße, maar een station was er op de huidige locatie niet. Wel bevond zich ongeveer 200 meter naar het noordoosten het metrostation Nürnberger Platz. Toen men in de jaren 1950 de nieuwe metrolijn G, de huidige U9, aanlegde, werd een overstapstation nodig op de plek waar deze de lijn naar Dahlem kruiste. Bij de samenkomst van de Spichernstraße en de Bundesallee bouwde men daarom een nieuw station met de naam Spichernstraße. Op 2 juni 1959 gingen de treinen van de huidige U3 er stoppen, tegelijk werd het te nabijgelegen station Nürnberger Platz gesloten. Nadat lijn G op 28 augustus 1961 voor het publiek geopend werd kwam station Spichernstraße ook voor deze lijn in gebruik. Door de sluiting van station Nürnberger Platz was op de U3 een voor de binnenstad te grote stationsafstand van ruim 1100 meter ontstaan; om dit te compenseren voegde men tussen Spichernstraße en Wittenbergplatz het nieuwe station Augsburger Straße in, dat zijn deuren opende op 8 mei 1961. Teneinde zo weinig mogelijk in de bestaande tunnel in te grijpen (de treinen bleven tijdens de bouw rijden) werden beide stations uitgerust met zijperrons. Op de nieuwgebouwde lijn G koos men echter, zoals gebruikelijk in de Berlijnse metro, voor een eilandperron. Het metrostation heeft de vorm van een V: de perrons van de U3 liggen onder de Spichernstraße, dat van de U9 bevindt zich onder de Bundesallee. In de punt van de V, waar beide niveaus bij elkaar komen alvorens elkaar te kruisen, bevindt zich een ondergrondse stationshal die toegang geeft tot zowel de U3 als de U9. Daarnaast hebben de perrons eigen uitgangen aan de noordzijde. Architect Bruno Grimmek, die eveneens tekende voor de overige stations van lijn G, hield het ontwerp van station Spichernstraße eenvoudig en functioneel. Op beide niveaus koos hij voor een betegeling in een blauwe pasteltint. Terwijl het ingevoegde station op de U3 volledig rechthoekig van vorm is, kreeg het niveau waar de U9 stopt een licht gewelfd dak met zeshoekige zuilen, hetgeen evenals het gebruik van pasteltinten kenmerkend is voor Grimmeks stijl. Bij een renovatie van het station aan het begin van de jaren 1990 werden de lichtblauwe tegels van het perron van de U9 vervangen door een witte betegeling met kleurrijke motieven. Eenzelfde aankleding is te vinden in het station Paradestraße op de U6. De perrons van de U3 hebben hun oorspronkelijke blauwe uiterlijk behouden.

Kurfürstendamm is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising Kurfürstendamm en de Joachimstaler Straße, nabij de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. Het metrostation kwam in gebruik op 28 augustus 1961 en wordt bediend door de lijnen U1 en U9. Aanvankelijk telde de in 1913 geopende aftakking onder de Kurfürstendamm slechts één station: het eindpunt Uhlandstraße. Toen in de jaren 1950 de nieuwe lijn G (nu U9) werd aangelegd, was er een nieuw overstapstation nodig. Om de bouw van het station te bespoedigen werd de dienst tussen Wittenbergplatz en Uhlandstraße tijdelijk stilgelegd. Op 28 augustus 1961 werd het eerste deel van lijn G in gebruik genomen, tussen Leopoldplatz en Spichernstraße. Vijf dagen later, op 2 september, opende ook het aansluitende station op de lijn naar Uhlandstraße. Het station aan de huidige U1 kreeg twee zijperrons, om de reeds bestaande tunnel niet ingrijpend te hoeven aanpassen. Om dezelfde reden is het dak van de perronhal ook redelijk laag. Het een niveau lager gelegen station van de U9 heeft een hoge dubbelgewelfde perronhal met zandkleurige achthoekige zuilen en een eilandperron. De wanden zijn op beide niveaus bekleed met lichtgroene tegels. Het metrostation werd ontworpen door Bruno Grimmek en geniet monumentenbescherming. Beide stations liggen niet direct boven elkaar, maar ten oosten (U1) en ten zuiden (U9) van de onder de kruising Kurfürstendamm/Joachimstaler Straße gelegen stationshal. Naast trappen en roltrappen naar de stationshal beschikken de perrons aan de uiteinden over directe uitgangen naar de straat. De oostelijke uitgangen van de perrons van lijn U1, leidend naar de Breidscheidplatz, bevinden zich op slechts 50 meter van een uitgang van het metrostation Zoologischer Garten op de U2.

De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche (ook bekend onder de afgekorte naam Gedächtniskirche) is een kerk in Berlijn. Het kerkgebouw staat op de Breitscheidplatz in het stadsdeel Charlottenburg.

De Breitscheidplatz is een plein in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het plein ligt in het hart van de City-West, het gebied dat zich tijdens de deling van de stad tot het West-Berlijnse centrum ontwikkelde, en behoort tot het stadsdeel Charlottenburg. De Breitscheidplatz vormt een open ruimte tussen twee drukke doorgaande wegen: de Budapester Straße aan de noordzijde en de as Kurfürstendamm - Tauentzienstraße in het zuiden. Op het midden van het plein staat de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche, deels ruïne en deels nieuwbouw en een van de meest sprekende symbolen van Berlijn. Aan de oostzijde wordt het plein geflankeerd door het Europa-Center, een hoogbouwcomplex uit de jaren zestig. Tussen de genoemde gebouwen bevindt zich sinds 1983 een grote fontein, de Weltkugelbrunnen ("Wereldbolbron"). De Breitscheidplatz wordt in het westen begrensd door het Schimmelpfeng-Haus, dat de Kantstraße overspant. Van de vooroorlogse bebouwing van het plein is, met uitzondering van de Gedächtniskirche, weinig overgebleven. De heraanleg van het plein na de Tweede Wereldoorlog met grootschalige nieuwbouw in Internationale Stijl moest de positie van de Breitscheidplatz in het hart van West-Berlijn benadrukken. Het ensemble van gebouwen rond het plein staat onder monumentenbescherming.In 1889 werd het voordien naamloze plein naar Johannes Gutenberg, uitvinder van de boekdrukkunst, tot Gutenbergplatz gedoopt. Drie jaar later hernoemde men het plein echter tot Auguste-Viktoria-Platz, ter ere van de laatste Duitse keizerin. Zijn huidige naam kreeg de Breitscheidplatz in 1947 en is een eerbetoon aan Rudolf Breitscheid, een sociaaldemocratisch politicus die vanwege zijn verzet tegen het naziregime vermoord werd in het concentratiekamp Buchenwald.Tussen 2005 en 2006 werd het plein heringericht. Tijdens deze operatie verving men de bestrating, verlichting en beplanting van de Breitscheidplatz en werd een autotunnel in de Budapester Straße afgesloten en opgevuld met aarde.

De aanslag op de kerstmarkt in Berlijn werd op maandag 19 december 2016 rond acht uur 's avonds gepleegd. Toen reed op de Breitscheidplatz bij de Gedächtniskirche in Berlijn een vrachtwagen met Pools kenteken op het publiek van een kerstmarkt in en legde daar vijftig tot tachtig meter af. Het aantal dodelijke slachtoffers bedroeg twaalf en het aantal gewonden 56. In de cabine van de vrachtwagen werd het lijk aangetroffen van een man, naar later bleek de oorspronkelijke Poolse chauffeur. De Berlijnse politie meldde dat hij door de aanslagpleger was vermoord.De twaalf dodelijke slachtoffers op de markt waren zeven Duitsers, een Israëlische toeriste, een Italiaanse vrouw die in Duitsland woonde, een Tsjech en een Oekraïner. In 2021 stierf nog een dertiende slachtoffer aan de gevolgen van een hoofdwonde die hij bij de aanslag opliep. In de vrachtwagen werd het identiteitsbewijs gevonden van een toen 23-jarige Tunesische man. Hij werd vanaf 21 december gezocht als verdachte van de aanslag. Het ging om een man die in 2015 asiel had aangevraagd in Duitsland; de aanvraag was afgewezen en hij zou worden uitgezet. De federale recherche loofde een beloning uit van 100.000 euro voor aanwijzingen die tot de aanhouding van de verdachte zouden leiden.Een dag na de aanslag eiste terreurgroep Islamitische Staat, via persbureau Amaq, de aanslag op met de vermelding dat de persoon die de vrachtwagen bestuurde, een strijder van Islamitische Staat zou zijn geweest. In eerste instantie werd die claim niet door feiten ondersteund, maar op 23 december dook een ogenschijnlijk recente video op waarin de man trouw zwoer aan IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi en verklaarde "martelaar" te willen worden.

De Tauentzienstraße is een straat in de Duitse hoofdstad Berlijn, die bekendheid geniet vanwege de vestiging van het Kaufhaus des Westens en vele andere grote winkels. De ongeveer 500 meter lange straat verbindt de Breitscheidplatz met de Wittenbergplatz en vormt het begin van de zogenaamde Generalszug, een as van straten en pleinen die genoemd zijn naar personen en plaatsen die een rol speelden in de napoleontische bevrijdingsoorlog. De Tauentzienstraße, gelegen in de stadsdelen Charlottenburg (westelijk deel) en Schöneberg (oostelijk deel), dankt zijn naam sinds 1864 aan de Pruisische generaal Bogislav Friedrich Emanuel von Tauentzien (1760-1824). De Tauentzienstraße kan beschouwd worden als het oostelijke verlengde van de Kurfürstendamm en is net als deze boulevard een geliefde winkelstraat. Oorspronkelijk was de Tauentzienstraße, die in 1890 flink verbreed werd, echter vooral residentieel van karakter. De ontwikkeling van de straat tot winkelpromenade zette pas goed in na de opening van het Kaufhaus des Westens, op de hoek van de Wittenbergplatz, in 1907. Na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde zich rond station Zoo een nieuw West-Berlijns stadscentrum, aangezien de oude binnenstad in Oost-Berlijn was komen te liggen. De Tauentzienstraße, gelegen in het hart van deze City-West, werd een van de drukste en duurste winkelgebieden van de stad. Ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van Berlijn in 1987 presenteerde de Neuer Berliner Kunstverein het project Skulpturenboulevard Kurfürstendamm/Tauentzien, waarvoor diverse kunstenaars een aantal eigentijdse sculpturen creëerden. Op de middenberm van de Tauentzienstraße, waar ooit een trambaan lag, plaatste men nabij de kruising met de Nürnberger Straße het werk Berlin. De uit chroom en nikkel bestaande sculptuur van de hand van Brigitte en Martin Matschinsky-Denninghoff moest de deling van de stad symboliseren. Sinds de val van de Muur, twee jaar na de plaatsing van het beeld, is Berlin veeleer een symbool van de hereniging geworden.

Güntzelstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Bundesallee, tussen de kruising met de Güntzelstraße en met de Trautenaustraße, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en ligt aan lijn U9. De Güntzelstraße is genoemd naar Bernhard Güntzel, die van 1887 tot zijn dood in 1892 burgemeester van Wilmersdorf was.In augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. Reeds een jaar later begonnen de werkzaamheden aan de eerste zuidelijke verlenging van de lijn, via de Bundesallee naar Friedenau en Steglitz, die na een bouwtijd van negen jaar in gebruik zou komen. De metrobouw in West-Berlijn kende in deze periode dankzij de vele subsidies van de bondsregering een ware bloei. Op 29 januari 1971 kreeg niet alleen lijn 9 er vijf stations, waaronder Güntzelstraße, bij, maar werd ook lijn 7 naar het westen verlengd. Beide lijnen ontmoetten elkaar onder de Berliner Straße. Alle elf nieuwe stations werden ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Station Güntzelstraße, gebouwd tussen 1963 en 1966, kreeg een eenvoudige inrichting: een vlak dak, ondersteund door vierkante pilaren, en een eilandperron met aan beide uiteinden uitgangen die via een tussenverdieping naar de Bundesallee leiden. De wanden werden bekleed met oranje tegels, de pilaren kregen een blauwgroene betegeling. Afgezien van dit kleurcontrast bezit het metrostation geen decoratieve elementen.Het station is momenteel alleen via trappen en roltrappen te bereiken, maar uiteindelijk moeten alle Berlijnse metrostations van een lift voorzien zijn. Station Güntzelstraße heeft hierbij echter geen hoge prioriteit; volgens het tijdschema van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift pas na 2010 plaatsvinden.

Het Bikini House is een monumentaal voormalig industrieel, commercieel en kantoorgebouw aan de Budapester Straße in de Berlijnse wijk Charlottenburg. Het Bikini-Haus maakt deel uit van een gebouwencomplex dat tegenwoordig de naam Bikini Berlin draagt; historisch heette het complex Zentrum am Zoo. Het complex bestaat uit de hoogbouw aan de Hardenbergplatz (ook wel het Huthmacher-Hauss of DOB-Haus genoemd), het ZOO-Palast, de kleine hoogbouw en de parkeergarage bij de dierentuin. Tegenwoordig herbergt het Bikini-Haus een winkelcentrum met gastronomie. Ten noorden van het gebouw met uitloopterras ligt de Zoologischer Garten Berlin. In het zuiden, tegenover het Bikini-Haus, ligt de Breitscheidplatz met de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche.

Het Europa-Center is een gebouw in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het Europa-Center ligt aan de Breitscheidplatz, op de hoek van de Tauentzienstraße, in het hart van de City-West (stadsdeel Charlottenburg). In het gebouw, dat in 1965 voltooid werd, zijn veel winkels, horecagelegenheden en kantoren gevestigd. Het Europa-Center maakt deel uit van een ensemble van naoorlogse gebouwen in Internationale Stijl rond de Breitscheidplatz, dat in zijn geheel onder monumentenbescherming staat.Kenmerkend voor het 86 meter hoge Europa-Center is de grote Mercedes-ster die op het dak van het gebouw staat. Ook vanuit diverse delen van het voormalige Oost-Berlijn was deze ster zichtbaar.

Kaufhaus des Westens (afgekort tot KaDeWe) is een Duits warenhuis in het centrum van de hoofdstad Berlijn. Het bevindt zich in de Tauentzienstraße in het stadsdeel Schöneberg, dicht bij de Kurfürstendamm en de Gedächtniskirche.

De Viktoria-Luise-Platz is een plein in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het heeft de vorm van een uitgerekte zeshoek en is vernoemd naar prinses Victoria Louise van Pruisen, de enige dochter van de laatste Duitse keizer Wilhelm II. Het plein is 160 m lang en 90 m breed en heeft een oppervlakte van ongeveer 7.000 m². De Welserstraße, de Winterfeldtstraße, de Münchener Straße, de Regensburger Straße en de Motzstraße komen uit op het plein. Onder het plein ligt het metrostation Viktoria-Luise-Platz.